Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-06-23 22:00

Geplaatst: 18-06-23 22:00

Oeh wat eng lijkt me dat!!

Ik denk dat iedereen zijn hart moet volgen.
Er zullen zat kinderen zijn die de schooldokter super vet cool vinden zonder bemoeizucht van ouders. Dat is helemaal prima lijkt mij.
Twijfel je, ga gewoon lekker mee.

**Geplaatst**: 19-06-23 06:44

Geplaatst: 19-06-23 06:44

Ah dat is wel een beetje een enge situatie inderdaad :(:)

Gelukkig viel het mee

Hier een keer dat meneer een lichte longontsteking had, geen nood aan de man, maar met dwang (in houdgreep bij paar dokters) een infuus in zijn hand geprikt...die niet eens nodig bleek en nooit gebruikt is...waarom doe je een peutertje dat dan aan _-:(

Ook nog dat ze hem antibiotica oraal gaven. Dat zag hij niet zitten, toen gingen ze hem met een paar man in bed duwen, mond openwrikken en dat spul er in spuiten.

De volgende ochtend accepteerde ik dat niet dat ze dat nogmaals zo zouden doen en hebben we het zelf rustig voor elkaar gekregen. Maar die optie gaven ze helemaal niet de eerste keer, ineens zaten ze er zo bovenop

Gelukkig mochten we na 1 nachtje weer naar huis.

Toen nog een keer dat hij bij opa en oma door een glazen ruitje gegaan was.... een jaap in zijn pols.
Gelukkig niet bij (slag) aders. Maar moest wel gehecht worden, stuk of 7 hechtingen. Toen hielp de dokter hem steeds over de zeik door zo vaak mogelijk de woorden "prik" en "spuit" te noemen. Ik denk dat hij door dat infuus-onder-dwang destijds vreselijk bang daarvoor is geworden, echt dikke vette paniek. Uitgelegd dat het steeds escaleert door het zeggen van die woorden. Maar elke keer als we dat jochie weer gekalmeerd hadden en hem afgeleid hadden waardoor een handige dokter snel het prikje had kunnen geven, begon dokter weer met "en nu komt de prik!" en dan lukte het weer niet natuurlijk door de paniek. Waardoor er uiteindelijk ook niks anders meer opzat dan een panisch huilend en inmiddels in zijn beleving vechtend voor zijn leven om zich heen schoppende kleuter in de houdgreep te nemen en die prik + hechtingen te laten doen.

Toen moesten de hechtingen er weer uit. Kind super bang voor dokters inmiddels.... goed voorbereid met filmpjes over hoe eenvoudig het is wat er moest gebeuren. Hij ging met goede moed naar de afspraak +:)+

Toen hij in de behandelkamer zat en het moest gaan gebeuren vond hij het wel spannend. Hij vroeg of het alsjeblieft met een schaartje in plaats van een mesje mocht. Geen idee waar dat ineens vandaan kwam, maargoed

De doktersassistente die het ging doen, zei heel lief tegen hem: Ja wil je liever met een schaartje? Nou dat is prima hoor jongen, dan doen we dat toch, ik zal even een klein schaartje pakken. Jochie een zucht van verlichting dat er naar hem geluisterd wordt. Mevrouw heeft het gezegd, draait zich om naar een grote lade, pakt er een mesje uit, draait terug en gaat met het mesje naar zijn hechtingen.

Kind trekt wit weg en piept nog "het mocht toch met een schaartje...?" en de mevrouw negeert hem / zegt dat het toch echt moet met een mesje, en het lijkt wel alsof het gesprekje over het schaartje nooit heeft plaatsgevonden

Hij moet echt even stilzitten. Nou de paniek kwam weer volle bak terug natuurlijk.... want hij voelde zich direct niet veilig meer. Mevrouw bleek voor hem dus totaal onbetrouwbaar en "de dokter" wilde (wéér) over hem heen denderen.

Zowat alle behandelaars in de praktijk zijn erbij gekomen. Maar telkens als we hem een beetje rustig hadden begonnen ze weer met dat gezeik van "je moet" en dat mesje....toen uit-ein-de-lijk iemand het schaartje pakte, was het al te laat en de paniek al zo groot dat hij überhaupt zijn arm niet meer uit wilde strekken. En wilden ze hem weer met dwang in de houdgreep nemen. Maar toen heb ik hem mee naar huis genomen, dat doen we echt niet meer

Uiteindelijk is het uren later gelukt, bij opa en oma, die hem helaas alsnog flink stevig vast moesten houden terwijl oma met hem kwebbelde om hem een beetje af te leiden. En toen kon ik met een nagelknippertje en pincet de hechtingen er uithalen.

Ik hou mijn hart vast voor een volgend doktersbezoekje -O-

Gelukkig gaat het bij de tandarts wel redelijk goed....

Ik weet niet of er volgend jaar in groep 5 iets van een schooldokter komt ofzo, maar reken maar dat ik er dan bij ben (als hij dat wil, 99% kans van wel....) en héél erg hoop dat we dat knulletje dan een keer een goede ervaring kunnen geven met een onbenullig onderzoekje :(:)

**Geplaatst**: 19-06-23 08:37

Geplaatst: 19-06-23 08:37

Je hebt wel pech met alle medische zorgverleners, je eerdere ervaringen en nu met je kind. Het lijkt wel een soort treiteren haast.

Gelukkig niet mijn ervaring, kind is al een paar keer opgenomen vanwege astmatische klachten en niet elke zorgverlener is even tactisch maar over het algemeen gaat het goed. En op het moment dat hij het hoofdeind omhoog zet en in een kussensloop naar beneden glijdt weten we dat hij beter is.

Tandarts gaat fluitend, wij hebben een lieve tandarts https://delievetandarts.nl/ en ze zijn zo fijn en gezellig dat m'n kinderen er voor hun plezier naartoe gaan.

Hoe we onze kinderen groot brengen doen we allemaal anders, ik vind zelfstandigheid één van de mooiste cadeaus die je je kind kunt geven.

**Geplaatst**: 19-06-23 08:58

Geplaatst: 19-06-23 08:58

Helaas niet de enige met dit soort vervelende ervaringen, als andere ouders van school ofzo wel eens wat vertellen dan hoor je dat ook hoofdschuddend aan :(:)

Gelukkig ook wel lieverds ertussen hoor, dat geeft de burger moed. Maar een paar keer gewoon dikke pech.... an sich heus geen slechte mensen, maar net de pech dat ze (imo) onnodig lomp / escalerend handelen.... en blijkbaar bleef ik dan ook te meewerkend ofzo maar dat is echt voorbij. Helaas..... ik had het ook liever anders gezien, je wilt niet "de zeikerd" zijn maar over ons heen laten denderen met onnodige "pesterijen" wil ik ook niet meer

Vandaar dat ik een bepaald gevoel erbij heb wanneer mensen zeggen "het zal allemaal wel meevallen" en "ze weten echt wel wat ze doen hoor". Want in theorie is dat uiteraard zo, de gemiddelde zorgverlener gaat heus niet naar zijn werk om eens lekker iemand een nare ervaring te geven. Maar in de praktijk kunnen er helaas vervelende, ontzettend onnodige dingen gebeuren.

Hier ook hele lieve tandarts, dat scheelt enorm.
Maar toch ook een keer dat ze hem nèt gerustgesteld hadden dat ze steeds 10 tellen wat doen. (dan blijft het behapbaar weet je wel) En als hij zijn hand omhoog zou doen, ze direct uit de weg zouden gaan en hij dan overeind kon komen. En een minuut later (hij vond die 10 tellen wel lang duren en werd zenuwachtig) doet hij zijn hand omhoog, wil overeind komen, maar ze duwen hem hard terug omdat hij op dat moment echt even niet overeind mocht komen. Beloof hem dat dan verdorie ook niet....!

Naarmate een kind eenmaal bang is gemaakt is het normale incasserings-vermogen niet meer zoals bij een "gemiddeld" kind.... als je kan voorkomen dat je kind bang wordt is dat echt alles waard

Zelfstandigheid aanleren is gewoon iets dat "moet" om een fijn persoontje aan de maatschappij af te leveren

Alleen hoe je daar komt is bij ieder kind anders natuurlijk. Bij de 1 werkt loslaten goed, bij de ander juist wat meer ondersteunen. En per situatie verschilt het natuurlijk ook nog

**Geplaatst**: 19-06-23 09:14

Geplaatst: 19-06-23 09:14

Tja, terugduwen, als je net met een haakje ergens zit of zo..... dan moet het.
Soms moeten dingen in het leven, daar kan je je kind niet tegen beschermen. Ik denk ook niet dat je je kind overal tegen moet willen beschermen.
Het woord "pesten" in combinatie met zorgverleners vind ik ook bijzonder gekozen.

Edit. Ik snap je opmerking over dat "beloven" wel hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar soms is het gewoon niet anders. Soms is het leven poedersuiker. En ook als je 5 bent is het leven soms poedersuiker.

**Geplaatst**: 19-06-23 09:31

Geplaatst: 19-06-23 09:31

Zorgverleners zeggen zelf veelvuldig "ik ga je even pesten hoor" en dan gaat het nog over vriendelijke dingen die daadwerkelijk nodig zijn, zoals even ergens aan voelen ofzo.

Heel veel dingen die ik in dit topic lees die mensen als vervelend ervaren hebben, waren imo gewoonweg totaal niet nodig en konden makkelijk voorkomen worden door wat tactischer / respectvollere benadering door zorgverleners.

Er zitten schatten van mensen bij maar ook horken en an sich goede mensen die hun dag niet hebben of even vergeten dat ze te maken hebben met individuen voor wie een dergelijke situatie geen dagelijkse kost is, ofzo. Het is goed om daar rekening mee te houden als je kind iets van een onderzoek moet ondergaan

Het gaat vast 99 keer prima maar het is toch balen als jouw kind net nr. 100 is die totaal onnodig een rotervaring krijgt :(:)

**Geplaatst**: 19-06-23 09:39

Geplaatst: 19-06-23 09:39

Ik trek het graag breder dan zorgverleners.
Opvoeden is blisems moeilijk. M.i is het de kunst om (samen met) je kind aan grenzen te laten wennen. Grenzen van wat kan en mag, van wat je durft, van wat wenselijk en onwenselijk is en wat een totale no-go is. Het geval met grenzen is, dat de lijn er tegen aan/er net overheen dun is. Er net overheen is niet een trauma voor het leven, dat is een leermoment. Er totaal overheen gesleurd worden en verder dan er overheen kan traumatiserend zijn. Het is aan de ouder om in te schatten hoe ver het kind kan. Ieder kind is daar anders in. Het is mij mening dat, als je kinderen echt helemaal -altijd- weghoudt van welke grens dan ook, je je kind niet goed beslagen ten ijs aflevert aan het leven. Dat vind ik geen goede manier van opvoeden.

Edit: waarmee ik niet wil zeggen dat iemand hier zijn kind slecht opvoed, ik bedoelde dit meer als een algemene filosofie van mijzelf.

**Geplaatst**: 19-06-23 09:47

Geplaatst: 19-06-23 09:47

Mee eens, je moet een kind wel uitdagen om grenzen te verleggen

Maar imo doe je dat niet door angsten te verdiepen door dwingende zorgverleners die ver over grenzen heen gaan. Of zoals hier ook zo leuk gebeurde, een zwemjuf die kind (die zelfs in het ondiepe water springen spannend was gaan vinden..... wat bekend was bij het zwembad en reden was om groepje terug te gaan) tijdens een les de zwembandjes af te doen. Naar het diepe te gaan. Op het startblok te zetten. En te dwingen om te springen en bij het in het water terechtkomen kind ook meteen in 1 ruk door onder een vlot door te trekken

Dan zit je als moeder dus weer lekker met een gebroken, huilend hoopje kind dat nooit meer naar zwemles wil... en hij heeft nog gelijk ook, als het op die manier moet!

En hij zei nog hartstikke netjes tegen de zwemjuf dat hij bang was en er was afgesproken dat hij niet van het startblok hoefde. Maar hij moest niet zo piepen, je bent toch een grote jongen, hup!

Wéér pech met een finaal over hem heen denderende persoon in een machtspositie. Het is allemaal domme pech, en degenen die dit doen verontschuldigen zich achteraf ontzettend omdat ze het zo enorm verkeerd ingeschat hebben, maar daar schiet dat ventje niks mee op......

An sich redelijk eenvoudige dingen gaan echt veel vaker fout dan sommige mensen denken.
En professionals kunnen soms ontzettend lomp omgaan met bange kinderen. Zal ook wel komen omdat overbluffen en dwingen iets te doen, vaak wel werkt. Zoals op zwemles dan zie je van die kleine meisjes 4 weken lang tranen met tuiten huilen terwijl ze gedwongen worden om mee te doen. En uiteindelijk stopt het huilen dan een paar lessen later. Tja.....

Het is inderdaad een wankel evenwicht wanneer je wel of niet door moet duwen :(:)

En ik denk een beetje betrokken ouder dat inderdaad over het algemeen wel aardig in kan schatten. Maar een zorgverlener of iemand anders in een machtspositie, wel wat voorzichtiger mag zijn met het toepassen van dwang. Maar dat zijn ze dus absoluut niet altijd...

**Geplaatst**: 19-06-23 09:59

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 19-06-23 09:59

Aan de andere kant... als zorgverleners elk kind eerst 3 uur lang moeten aaien en paaien, toezingen, kriebelen, fluisteren, met 1000 lieve woordjes vragen om aub toch even het armpje te geven gaat t ook niet echt opschieten. Of eerst de 2000 pagina tellende speciale gebruiksaanwijzing van het wondertje doorlezen. En dat wordt wel verwacht lees ik hier.
Zou een mooie boel worden, dan kan zo'n arts max 3 kinderen per dag zien.

Naar een dokter is niet altijd leuk, wel belangrijk voor de gezondheid. Punt.

**Geplaatst**: 19-06-23 10:08

Geplaatst: 19-06-23 10:08

Dat wordt helemaal niet verwacht. Dat klinkt een beetje als een zure interpretatie met al die overdrijvingen en gezemel over "wondertje"

Gewoon even zeggen wat je gaat doen. Kind het gevoel geven dat het veilig is. En dan ben je vlotjes klaar ipv dat het escaleert doordat je lomp doet. Of vind je een hoefsmid die een wat angstig paard een optater geeft, beter dan 1 die even een minuutje kriebelt, op vriendelijke toon wat kletst tegen het paard en een keer een beentje loslaat als paard onrustig wordt en kramp krijgt?

Die laatste is naar alle waarschijnlijkheid toch echt een heel stuk sneller klaar.
Met ene veel fijnere ervaring voor zowel paard, als smid als eigenaar.
En de volgende keer zal paard minder zenuwachtig zijn. De keer erna nog minder... alleen maar winnaars door een beetje respectvol er mee om te gaan +:)+

Laatst bijgewerkt door pmarena op 19-06-23 10:11, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-06-23 10:10

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 19-06-23 10:10

Volgens mij gaat het er bij Pmarena vooral om ‘zeg wat je doet, doe wat je zegt’.

**Geplaatst**: 19-06-23 10:13

Geplaatst: 19-06-23 10:13

er zit een verschil tussen "3 uur paaien" en loze beloftes doen en een vals gevoel van veiligheid creëren.

Een kind kost nou eenmaal meer tijd dan een volwassene. Als je er overheen walst en ze steeds angstiger maakt door een vals gevoel van veiligheid kost dat alleen maar meer tijd. Dan is die 3-jarige die je nog in de houdgreep kan nemen straks een 8-jarige die doodsbang is, maar te sterk is om te bedwingen. En nee, dan hoef je geen "3 uur te aaien en te paaien en te kriebelen en alsjeblieft te zeggen". Komop zeg.

waarbij we lichtelijk offtopic beginnen te dwalen

**Geplaatst**: 19-06-23 10:24

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 19-06-23 10:24

Ik denk dat we allemaal hetzelfde bedoelen. Met de grenzen van je kind en jezelf in acht nemend, het beste doen wat op dat moment mogelijk is. We willen allemaal weerbare, niet getraumatiseerde, gezonde (dus regelmatig gecheckte) kinderen.

**Geplaatst**: 19-06-23 10:26

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 19-06-23 10:26

Jep

Maar je bent dus echt niet raar of overdreven of weet ik wat, als je met je kind mee gaat naar een schooldokter. Dan heb je simpelweg nòg meer kans om er een succes-ervaring van te maken en daar kan je super veel plezier van hebben bij latere doktersbezoekjes

En doe je het niet omdat je kind alleen wil en dat prima kan relativeren allemaal: ook dikke prima natuurlijk.

**Geplaatst**: 19-06-23 10:38

Geplaatst: 19-06-23 10:38

Mars schreef:
Aan de andere kant... als zorgverleners elk kind eerst 3 uur lang moeten aaien en paaien, toezingen, kriebelen, fluisteren, met 1000 lieve woordjes vragen om aub toch even het armpje te geven gaat t ook niet echt opschieten. Of eerst de 2000 pagina tellende speciale gebruiksaanwijzing van het wondertje doorlezen. En dat wordt wel verwacht lees ik hier.
Zou een mooie boel worden, dan kan zo'n arts max 3 kinderen per dag zien.

Naar een dokter is niet altijd leuk, wel belangrijk voor de gezondheid. Punt.

Dat valt echt heel erg mee. Onze eerste HA kon echt niet met kinderen omgaan. Meermaals heel erg na tijd uitgelopen of uberhaupt geen onderzoek gedaan omdat die vrouw het met haar gebrek aan tact echt niet lukte om een kind te onderzoeken.

Nu hebben we een leuke meid als HA en is elk onderzoek zo gepiept omdat zij de juiste toon treft. Mijn kind is ook overal bang voor, maar zij legt alles zo netjes uit en geeft het kind regie.
Als er bv in de oren gekeken moet worden legt ze uit wat ze gaat doen en zegt ze: 'in welk oor wil je dat ik als eerste kijk? Oh, de rechter? Ja, dat vind ik ook altijd het mooiste oor om mee te beginnen'. Of ze doet het eerst voor op een pop wat ze gaat doen.
Of pas moest ze een buikje voelen en zei ze: 'ik ga even kijken of ik kan voelen wat jij vanochtend gegeten hebt. Oooh, hier voel ik een boterham met pindakaas!' Ijs gebroken en kind (die normaal tegen niemand praat) 'neeeee, ik heb geen pindakaas, ik had pasta!' En dan lachen ze er samen om en heeft die dokter in tien minuten gepiept wat ze moest doen.

Maar als je ongeduldig wordt en gaat snauwen, weet ik zeker dat het met elk kind een eeuwigheid duurt om iets gedaan te krijgen. Ook eens weggelopen bij het wrattenspreekuur. Die vrouw was echt zo ongeduldig en lelijk. 'Ben jij nou een grote jongen??' Ja, sorry hoor, dan niet.

**Geplaatst**: 19-06-23 10:52

Geplaatst: 19-06-23 10:52

_Mir schreef:
Ze hebben zich niet zo te bemoeien met ouders. De GGD is een criminele organisatie.
Mijn kids hou ik er ver van uit de buurt.

Fijn toch voor een kind dat een wildvreemde even in je onderbroek gluurt..

Ouders, doe zelf onderzoek..
En voor de ouders die wel mee doen, pas op met wat je invult, voor je het weet komen ze je kind halen.

Ik zal mijn zus vertellen dat ze onderdeel is van georganiseerde criminaliteit :')

Overigens, dankzij ouders zoals jij lijkt me dit soort onderzoeken heel hard nodig.

**Geplaatst**: 19-06-23 11:03

Geplaatst: 19-06-23 11:03

verootjoo schreef:
Mars schreef:
Aan de andere kant... als zorgverleners elk kind eerst 3 uur lang moeten aaien en paaien, toezingen, kriebelen, fluisteren, met 1000 lieve woordjes vragen om aub toch even het armpje te geven gaat t ook niet echt opschieten. Of eerst de 2000 pagina tellende speciale gebruiksaanwijzing van het wondertje doorlezen. En dat wordt wel verwacht lees ik hier.
Zou een mooie boel worden, dan kan zo'n arts max 3 kinderen per dag zien.

Naar een dokter is niet altijd leuk, wel belangrijk voor de gezondheid. Punt.

Dat valt echt heel erg mee. Onze eerste HA kon echt niet met kinderen omgaan. Meermaals heel erg na tijd uitgelopen of uberhaupt geen onderzoek gedaan omdat die vrouw het met haar gebrek aan tact echt niet lukte om een kind te onderzoeken.

Nu hebben we een leuke meid als HA en is elk onderzoek zo gepiept omdat zij de juiste toon treft. Mijn kind is ook overal bang voor, maar zij legt alles zo netjes uit en geeft het kind regie.
Als er bv in de oren gekeken moet worden legt ze uit wat ze gaat doen en zegt ze: 'in welk oor wil je dat ik als eerste kijk? Oh, de rechter? Ja, dat vind ik ook altijd het mooiste oor om mee te beginnen'. Of ze doet het eerst voor op een pop wat ze gaat doen.
Of pas moest ze een buikje voelen en zei ze: 'ik ga even kijken of ik kan voelen wat jij vanochtend gegeten hebt. Oooh, hier voel ik een boterham met pindakaas!' Ijs gebroken en kind (die normaal tegen niemand praat) 'neeeee, ik heb geen pindakaas, ik had pasta!' En dan lachen ze er samen om en heeft die dokter in tien minuten gepiept wat ze moest doen.

Maar als je ongeduldig wordt en gaat snauwen, weet ik zeker dat het met elk kind een eeuwigheid duurt om iets gedaan te krijgen. Ook eens weggelopen bij het wrattenspreekuur. Die vrouw was echt zo ongeduldig en lelijk. 'Ben jij nou een grote jongen??' Ja, sorry hoor, dan niet.

Nou dit dus! Zulke zorgverleners daarbij heeft onze jongen ook nauwelijks problemen, ondanks zijn vervelende ervaringen. Inderdaad luchtig houden, kind het gevoel van enige regie geven, zeggen wat je gaat doen en doen wat je zegt (beloofd). Dan is er weinig aan de hand +:)+

Tandarts die zegt dat ze even tanden gaan tellen. Vraagt of hij met een spiegeltje mee wil kijken. Vraagt welke ze eerst zullen doen. Een onschuldig klein grapje tussendoor maakt zoals met die buik inderdaad.
Hee een wiebeltand, daar komt vast een mooie grote jongenstand onder vandaan! Ik ga zo even kietelen met de blazer hoor, wil je het blazen eerst even op je hand voelen? En kriebelt het? Nou dan kan hij even stoer reageren weet je wel. En mag hij ook nog een keer bij de tandarts terug blazen met dat ding. Helemaal top

Dan mag hij ook nog even met de slurper een bekertje water leegslurpen. Zelf de stoel laten zakken door op de knopjes te drukken. Van die kleine dingen maken zó veel verschil +:)+

En zo veel tijd kost het allemaal niet eens.

Kind zichzelf op zijn gemak of zelfs een beetje stoer laten voelen, is zó veel beter dan er overheen denderen met zo'n houding van "niet zeiken, het is niet leuk maar moet nu eenmaal". En nadat het een paar keer zo leuk en luchtig is gegaan ligt zo'n kind dan in principe de jaren daarna zonder gedoe in die stoel, met vertrouwen +:)+

Oja en bij een gaatje gaan ze niet boren, maar borstelen :)*

Zeggen ze hè, het blijft natuurlijk gewoon boren

Maar waarom zou je een kind over de zeik helpen met dergelijk escalerend taalgebruik, als het niet hoeft. Verdoven gaat met een naaldje in het tandvlees. Nou reken maar dat dat niet te doen bij die van ons die ze zo bang hebben gemaakt voor naalden en prikken.

Maar de tandarts verdooft het tandvlees met druppeltjes. En dat naaldje van de echte verdoving voel je dan niet, het is net of ze alleen maar duwen tegen het tandvlees. Afgesproken of ze dan niet over een naaldje willen praten maar gewoon zeggen "we gaan nu even duwen". Simpel toch. Kleine moeite, groot plezier +:)+

**Geplaatst**: 19-06-23 12:32

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 19-06-23 12:32

Ik vind dat de GGD niet er vanuit moet gaan dat het bij ieder kind maar zomaar zonder ouder naar de schooldokter kan.

Al vanaf kleins af aan was mijn oudste moeilijk met vreemden. Niet te dicht in zijn buurt komen en al helemaal niet aan hem komen.
Toen hij met net 4 op de spoed terecht kwam was dat best wel heftig voor hem. Zeker omdat er een paar nogal autoritair in de rondte liepen.
Gelukkig waren er ook wel bij die wel heel lief en begrip vol met hem waren. Met deze personen ging het al snel wel goed.
Maar toen er plots 2 van doe autoritaire personen en een kinderarts zijn kamertje in kwamen schrok hij nogal. Hij werd door die 2 vast gepakt in de kinderarts deed er niet zo zachtzinnig een infuus in.
Ook wij waren compleet overdonderd, want ook wij waren niet op de hoogte gesteld wat ze wilde doen.
Hij had hier dus echt wel een trauma aan overgehouden, en in de 8 dagen erna in het ziekenhuis hebben er verschillende zusters echt schande van gesproken (maar gebeurde helaas vaker).
Doodsangsten voor naalden (daarvoor niet) en dan in het begin 2x daags bloedprikken was een drama.

Het was niet zo dat hij op de spoed onhandelbaar was of hysterisch, er was echt geen aanleiding om het op de manier aan te pakken zoals ze deden.
Als ze overlegd hadden (eventueel even buiten zijn kamertje met ons) hadden we hem gewoon op schoot genomen en hadden ze het zo kunnen doen.

Voor hem was het dus echt heftig dat de GGD hem zomaar uit de klas kwam halen op school (was zo'n 3 mnd na zijn opname) alle angst kwam weer boven. Uitkleden wilde hij niet, en dat is uiteindelijk wel gelukt met strijd. Dat hoor je dan achteraf.
Ik ben hier best boos over geweest en gaf in eerste instantie aan dat ik hier gezien de omstandigheden niet blij mee was en dat ik er daar voor hem graag bij was geweest. Tja als de GGD dan zegt, dat is ook niet de bedoeling....... Ook geen brief dat het op de planning stond.

Mijn dochter wilde ze evengoed uit de klas halen ondanks ik geen toestemming had gegeven.
Toen wel een brief ontvangen dat ze op school zouden komen. GGD gebeld en haar uit het systeem laten halen (enkel oproep voor prikken) en dat ik geen toestemming gaf voor de schooldokter.
Dat vind ik echt wel onwijs slecht.

**Geplaatst**: 19-06-23 13:50

Geplaatst: 19-06-23 13:50

Net zoiets als bij de van ons dus....zó zonde! Daarmee maken ze zoveel kapot.... en zó totaal onnodig

Ik zal het wel niet mogen zeggen van sommigen, maar ik vind zulke mensen totaal ongeschikt voor werk in de zorg. Die moeten lekker slager of bouwvakker worden of een ander beroep waarbij ze niet met levende mensen in een toch al kwetsbare situatie werken :(:)

Arm kind. Wat zal die geschrokken zijn. Als je er gewoon bij had kunnen zijn had je er een succes-ervaring van kunnen maken maar nu was het alleen maar weer een verdieping van de ervaring: dokter = angst en dwang :(:)

Het is jammer dat dokters het zo druk hebben. Het zou echt fijn zijn als je met (angstige) kinderen regelmatig eens naar de huisarts of ziekenhuis zou kunnen voor een onderzoekje dat alleen maar bedoeld is om het kind met ontspanning en vertrouwen daar naartoe te leren gaan :+:

Net zoals ze bij tandartsen tegenwoordig vaak doen met van die speelzittingen en poetsinstructies enzo.

Dat is toch heel wat beter dan onze ouders die doodsbang waren van de (school)tandarts en daar bij feestjes nog sidderend en bevend over praten, hoe die met zijn grote klauwen die kinderen al snauwend behandelde :(:)

Ik vind het ook wel slecht dat ze je dochter dan alsnog mee wilden nemen.
Ik snap het sentiment van dat het niet goed voelt als een kind niet gecheckt wordt.
Maar de kans bestaat dat een ouder niet voor niets, met een heel weloverwogen reden JUIST in het belang van het kind, die keuze maakt.

Je zou toch hopen als je het uitlegt aan de juf / school, dat die dan gewoon dat kind in de klas houden en de boel afpoeieren.... ik maakte me daar ook echt zorgen over dat zoiets ging gebeuren. Dat was dan 1 van de weinige voordelen van Corona, dat het schoolonderzoek niet doorging toen

**Geplaatst**: 19-06-23 13:58

Geplaatst: 19-06-23 13:58

Je kunt wel met je kind naar de huisarts of poli voor een oefenafspraak toch? Hebben we met O'tje ook gedaan toen hij 2 of 3 was en ook nog heel angstig na zijn 1e opname. In mijn ervaring vinden ze dat alleen maar fijn omdat angstige kinderen lastiger zijn.

Maar je hebt gelijk, sommige mensen kunnen echt niet met kinderen. En dat is logisch want niet iedereen houdt van kinderen, maar ik vind dat je het professioneel moet kunnen houden en op het moment dat je gaat schreeuwen of snauwen uit onmacht ben je daar wel voorbij. En als je kinderarts bent maar de pedagogische vaardigheden hebt van een schoenlepel moet je misschien toch een ander vak kiezen.

**Geplaatst**: 19-06-23 14:46

Geplaatst: 19-06-23 14:46

Dat verbaast me inderdaad, dat er kinderartsen zijn die het principe kind niet begrijpen. Die zijn er echter (uit ervaring).

Echter is dat gelukkig niet de meerderheid. Bij ons is tot nu toe alles probleemloos verlopen varierend van bloed aftappen uit een vingertopje, infuus leggen (hoewel bizar slecht gedaan, omdat degene geen kinder vaatjes gewend was), zuurstof masker, tot een stabilisatie pen die bij volle bewustzijn uit je elleboog getrokken wordt.

Eigenlijk vond ze de routine hoor test nog het engste van alles _O-

**Geplaatst**: 19-06-23 16:22

Re: Wel of niet meewerken aan GGD-onderzoek kleuter op school?

Geplaatst: 19-06-23 16:22

Die kinderarts was net geschikt om met kinderen te werken naar mijn mening.
Was sws al een hele grote norse man, dus voor kinderen toch al snel indrukwekkend. Zeker als ze dan ook nog eens zo behandeld worden.

Urbanus, dat is leuk als je daar de tijd voor hebt. Kijk hij kwam uit het ziekenhuis na 8 dagen en moest in het begin iedere 2 weken op controle komen. Voor de afspraak bij de kinderarts ( gelukkig kwam hij onder behandeling bij een andere) was het standaard urine onderzoek en bloed afname. En bij het prikkken heeft ook niet iedereen evenveel geduld met kinderen (mede door de werkdruk).
En als de schoolarts 3 mnd later is, dan is die tijd gewoon te kort.

En de vele onderzoeken, operaties erna deden ook geen goed. Al moet ik zeggen dat hij al die keren goed is behandeld door de artsen en verpleging.
Ook dat er een gepland onderzoek plaats zou vinden met infuus. Zijn eigen kinderarts wist van zijn angst af. Van te voren toverzalf en is zij zelf naar de kinderafdeling gekomen om het infuus te orikken. Met echt al het geduld van de wereld

**Geplaatst**: 19-06-23 17:21

Geplaatst: 19-06-23 17:21

Mars schreef:
Aan de andere kant... als zorgverleners elk kind eerst 3 uur lang moeten aaien en paaien, toezingen, kriebelen, fluisteren, met 1000 lieve woordjes vragen om aub toch even het armpje te geven gaat t ook niet echt opschieten.

Allereerst is dit natuurlijk een belachelijke overdrijving. Nergens voor nodig.

Maar er zit een tweede kant aan, namelijk dat geweld en dwang echt helemaal niet snel gaan. En het dus de volgende keer WEER niet snel gaat en veel mensen kost. Het levert je eigenlijk niets op, zeker niet qua tijd.

**Geplaatst**: 19-06-23 23:30

Geplaatst: 19-06-23 23:30

pmarena schreef:
Schapenwol:

Je trekt een hele verkeerde, veroordelende conclusie met opmerkingen als "ik denk wel dat de meeste mensen die jgz onderzoeken zoals ze nu gaan, helemaal niet als iets engs zien en jij wel." En opmerkingen over eigen trauma's en decennia lang geleden.

Als je goed leest dan geef ik juist ook aan in eerdere reacties dat zo'n onderzoekje in principe niet zo heel spannend zou hoeven te zijn. Dat wij juist goede ervaringen hebben met het CB, waar JGZ gewoonweg een vervolg op is. Maar ook dat het dus juist gaat om zeer recente ervaringen bij ons kind waarbij zo'n jochie onnodig angstig gemaakt wordt door behandelaars / volwassenen die wel even door zullen duwen op een overheersende, dwingende en de situatie escalerende manier als 'ie iets oprecht gewoon heel spannend vindt.

Dat jij zegt dat je nooit zulke situaties hebt meegemaakt vind ik super fijn voor jou en jouw kind(eren).
Maar hier hebben we dus de pech van een aantal andere ervaringen. De ellende is ook dat de eerste pech-ervaring ervoor zorgt dat kind de volgende keren niet meer onbevangen is. En als er dan meerdere ervaringen volgen van wel even over grenzen heen door duwen, dan wordt zo'n kind steeds angstiger en steeds "lastiger".

Het is super jammer, zoals anderen ook al zeggen, als dat dan weggeschoffeld wordt onder:

- zeurend kind
- prinsje / prinsesje
- ouders doen moeilijk en werken dit zelf in de hand
- ouders projecteren hun trauma's op hun kind
- snowflakes

En weet ik wat voor hooghartige opinies.

Natuurlijk komt dat ook voor
Maar soms is het gewoon wat het is: vervelende ervaringen hebben gehad die een kind tekenen.
En waar je dan een weg in moet zien te vinden om weer wat vertrouwen te krijgen.

Maar nog beter is het om te voorkomen dat er overheen gewalst wordt en het kind er niet alleen voor te laten staan als een volwassene met een machtspositie iets van het kind gedaan wil krijgen wat helemaal niet goed voelt.

Simpelweg ook omdat je een kind niet wil leren dat je je moet laten overbluffen door een volwassene die zegt dat je even onderzocht moet worden en even lief mee moet werken ook al voelt het niet goed. Dat schept vervelende precedenten voor de toekomst wanneer dat kind een keer niet een "vriendelijke dokter" treft maar iemand de kwaad in de zin heeft.

Kunnen mensen overdreven vinden, maar een beetje voorzichtigheid in dit soort dingen kan veel ellende voorkomen.

Roepen dat mensen niet willen dat hun kind naar zo'n onderzoekje gaat omdat ze bang zijn voor misbruik, is wel heel erg kortzichtig samengevat welke redenen er allemaal mee kunnen spelen om er gewoon graag bij te willen zijn

Ik zeg nergens dat die ouders aanstellers zijn of de kinderen sneeuwvlokjes. Mijn kinderen hebben geen slechte ervaringen inderdaad, ik ben er altijd bij geweest als ze een onderzoek bij een arts/tandarts/enz. hadden. Zoals de meeste kinderen jonger dan 4. Ik ben een schaamteloze helicopterouder met sneeuwvlokkinderen, maar daar heb ik het helemaal niet over.

Ik vind dat er in dit topic nogal geprojecteerd wordt omdat mensen letterlijk hun eigen ervaringen van 30 jaar geleden erbij halen en denken dat het nu nog zo gaat. Hele discussie in dit topic over uitkleden en norse artsen, terwijl dat totaal niet aan de orde is bij de hedendaagse JGZ onderzoeken (zonder uitkleden en gespecialiseerde jeugdverpleegkundige). Mensen die beweren dat er dwang is en je er niet bij mag zijn, terwijl dat gewoon niet waar is (je kn weigeren, je kan mee, je kan een aparte afspraak maken). Alsof de JGZ een soort dwingende, enge organisatie is.

Dáár heb ik het over, niet over jouw persoonlijke beweegredenen om erbij te willen zijn. Dat moet ieder voor zich weten en ik vraag me af of iemand daar een mening over heeft, valt wel mee volgens mij. Het is de stemmingmakerij eromheen waar ik moeite mee heb.

**Geplaatst**: 19-06-23 23:40

Geplaatst: 19-06-23 23:40

Het is redelijk normaal dat mensen op basis van hun eigen referentiekader gaan denken en handelen. Maar dat wilt niet zeggen dat ze zich ook niet niet kunnen realiseren dat dingen nu anders zijn dan vroeger. Er is niks verkeerd met uit een eigen negatieve ervaring naar het heden kijken en van daaruit voorzichtig willen zijn. Zo gaat het met veel dingen. Jezelf bewust zijn van je eigen referentiekader en dat ook relativeren. En of de ervaringen nu van 30 jaar geleden zijn of niet, dat doet er dan eigenlijk niet zo toe. Het gaat over hoe je ermee omgaat en of je dat blindelings projecteert op een kind of niet. Maar ik heb dat, denk ik, niemand hier zien doen, misschien op een enkeling na...