Ibbel schreef:Ik krijg wel de indruk dat "dresscodes" nogal eens door de war worden gehaald met "thema's".
Dresscodes zijn van oudsher bedoeld voor "bruiloften, feesten en partijen", om te voorkomen dat mensen over- of underdressed op komen draven.
Voor begrafenissen zijn nooit dresscodes nodig geweest omdat iedereen vroeger wist: stemmig gekleed (eigenlijk gewoon in het zwart).
Sterker, begin vorige eeuw was het nog gebruikelijk dat een heel land (de UK) 3 maanden lang in het zwart gekleed rondliep omdat koning Edward VIII was overleden. En ja, die kleding werd speciaal aangeschaft, zeker door de middle en upper class, want o wee, als je daar niet aan meedeed, dan toonde je geen respect.
Het idee in gekleurde kleding of korte broek/kort mouwen naar een begrafenis te gaan was ondenkbaar tot in de jaren 80/90 van de vorige eeuw.
Toen was wel al gebruikelijker om op rouwkaarten te zetten: geen zwarte kleding, maar dat werd dan vertaald als: aha, dus donkerblauw of grijs.
Wilde je echt vrolijke kleding op een uitvaart, dan stond dat ook expliciet op de kaart: "Geen rouwkleding, Piet hield van vrolijke kleuren"
Als ouwe taart van 60+ valt mijn mond open dat mensen zelfs maar overwegen in korte broek naar een begrafenis te gaan...
Voor bruiloften (en dan bedoel ik de ceremonie) gold een beetje hetzelfde. Daar was eigenlijk geen dresscode voor nodig, je kwam gewoon 'op je Paasbest'. Dames niet in het wit, want dat droeg de bruid (als teken van maagdelijkheid)
Dat wist met vroeger gewoon. In alle rangen en standen.
Alleen voor feesten (en dus ook het feest na een bruiloft) werd wel eens een dresscode gegeven, en dat dan bij de 'hogere standen'. Om te voorkomen dat je over- of underdressed kwam.
Kleurenthema's? No way dat dat ooit gedaan werd. Dat is ook geen dresscode. Themafeestjes zijn iets heel anders. En om als bruiloftsgast speciaal iets pimpelpaars met een goud randje te moeten kopen, nope, zou ik ook niet doen. Maar ik zou wel gewoon op komen draven in iets passends.
En los daarvan zijn "ongeschreven" dresscodes ook nog erg cultureel bepaald.
Mijn oma hertrouwde met een engelsman op een winterse Decemberdag een jaar of 25 geleden op oude leeftijd. Zij droeg een donker mantelpakje met een hoedje, mijn (stief)opa een donker pak. En ook alle mensen die er waren droegen winterse donkere kleding. Behalve de (Engelse) zus van mijn opa (enige familielid dat er bij was van zijn kant), die staat op de foto in een bonte bloemetjesjurk met een knalrood vest er overheen en die stond echt stomverbaasd naar al die donkere kleuren te kijken en vroeg of we soms op een begrafenis waren, zij vond het echt not done dat wij in donkere kleuren op een bruiloft waren.
Zelf hadden wij op onze bruiloft als dresscode "ladies, dress in dress. Men, tie your tie". Vooral vanuit een geintje omdat stropdassen al sinds ik mijn man kende een familiegrap waren (mijn schoonvader haatte stropdassen en zei dat hij die nog maar 1x in zijn leven om zou doen, op onze bruiloft. Dus om onze verloving bekend te maken hebben we hem een stropdas cadeau gedaan). En er waren mensen die aangaven zich niet happy te voelen in een jurk en die overlegden met ons of iets anders ook mocht, natuurlijk doe je daar niet moeilijk over. Maar helaas ook mensen die in een verwassen tshirt met een kapotte boord aan kwamen, wat ik dan echt heel erg jammer vond.
Geplaatst: 19-01-23 20:10 
minimalistisch 
anders kwam die gewoon niet omwille van de nettere kledij. Eigenlijk zou hij zelfs die dienst niet eens bijwonen als je het aan hem zou overlaten. Die zou in de auto op de parking van de kerk wachten en een tukje doen, kleinkind en dooppeter ervan of niet.
