Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-20 14:31

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-20 14:31

DeMolenhoek schreef:
Mijn vader is weer een ongelofelijke zak. Hij is nu uit elkaar met zijn vriendin. Hij heeft een hond, groot ras. Beest is 7. Heeft nu artrose. Nu wil hij er uiteraard vanaf. Of wij er voor willen zorgen. Financieel gaat het eigenlijk niet voor ons, maar de gedachte wat er gaat gebeuren als wij het niet doen... Pfff Zo iemand verdiend geen dieren.

Je bent een topper als jullie het doen!!

Hoe is het verder met iedereen hier? Dikke knuffel voor degenen die het nog nodig heeft! :(:)

Even egopost:
Zo ben je jaren de DA niet nodig en nu 2x binnen 3 dagen.
Dinsdag paard acuut kreupel; hoefzweer. Gelukkig helemaal aan de voorkant en onderin.
Vanochtend de 26-jarige met lichte koliekverschijnselen. Komt er waarschijnlijk wel weer bovenop, maar is toch weer angst en het verdriet imdat je beseft dat hij al 26 is.
Hij is zo'n 1.75m en dus ook geen kleintje. Doorgenomen met de DA hoe wij hem houden en verzorgen en dat was prima, hij zag er goed uit voor zijn leeftijd zei ze. Dat is wel een positief puntje.

**Geplaatst**: 18-09-20 21:39

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 18-09-20 21:39

Ik heb zoveel om blij om te zijn. Maar toch.. soms is er ineens zoveel verdriet...

**Geplaatst**: 18-09-20 21:45

Geplaatst: 18-09-20 21:45

Zertab schreef:
Ik heb zoveel om blij om te zijn. Maar toch.. soms is er ineens zoveel verdriet...

Dit is herkenbaar.. soms gewoon even helemaal poedersuiker

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-09-20 21:52

Geplaatst door de TopicStarter : 18-09-20 21:52

Zertab schreef:
Ik heb zoveel om blij om te zijn. Maar toch.. soms is er ineens zoveel verdriet...

En dat mag ook! En heel herkenbaar trouwens.
Dikke knuffel voor jou en Jessica_1998. :knuffel:

**Geplaatst**: 18-09-20 21:53

Geplaatst: 18-09-20 21:53

Zertab schreef:
Ik heb zoveel om blij om te zijn. Maar toch.. soms is er ineens zoveel verdriet...

Herkenbaar.

Ik leef momenteel op automatische piloot. De hulpverlener beschreef het perfect als: 'Alsof je op een soort medicatie zit die je afstompt'. Alles is oké. Maar niet beter dan dat. Niets maakt me nog écht gelukkig. Althans, niet van zolang ik hier alleen thuis zit. Als ik buiten bezig ben met vrienden gaat het nog, maar die hebben ook hun eigen leven en ik wil niet afhankelijk zijn van een ander voor mijn eigen geluk. Dat is het hele punt. Ik besef nu dat mijn vorige relaties gewoon een 'leugen' waren. Een manier om mij tijdelijk beter te voelen. Maar diep van binnen ben ik niet beter. Het sluimert. Plots komt het terug en kan ik met mezelf weer niet meer om.

Ik heb nu een vaste hulpverlener die wekelijks contact met me opneemt. Ik ben nu ook langsgeweest voor een intake gesprek bij het Centrum voor Geestelijke Gezondheid om te zien of ik geen kans maak voor een goedkopere vorm van therapie. Echter werd me daar weer duidelijk gemaakt hoe lang de wachtlijst wel niet is en dat ze slechts in zeer zeldzame gevallen mensen voor trekken. Wel, ik denk niet dat ik één van die mensen ben. Daarvoor ben ik een te mild geval vrees ik. Dat betekent misschien nog een jaar wachten. Als ik nog een jaar mij zo ongelofelijk k*t en leeg moet voelen zoals nu, dan hoeft het voor mij niet meer. Volgende week weet ik echter meer. Wel jammer, want ik vond de therapeute die het gesprek af nam wel heel fijn.

Ik heb dus nu ook contact genomen met een lokale therapeut, waar ik zelfstandig naar toe kan (dat vind ik essentieel, ik wil niet door mijn ouders overaal heen getaxid worden om dan 9/10 gevraagd te worden hoe het was terwijl ik al genoeg duidelijk heb gemaakt dat ik. er. niet. over. wil. praten.) Dus ik hoop dat dat wat wordt.

Ondertussen voel ik me echt weer een puber. Niet normaal. Ik verdraag het niet als mijn gezinsleden mijn kamer in lopen. Ik wil niet aangesproken worden tenzij ik zelf het gesprek aanga. Ik ben zo ongelofelijk bitter en geïrriteerd. Zo ben ik niet. Ik ben mezelf echt aan het verliezen. Ben nog zo aan de stok geraakt met mijn moeder vanavond. Maar ik kan er niets aan doen..

Eerlijk? Ik heb het gehad.

**Geplaatst**: 19-09-20 09:57

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 19-09-20 09:57

Pfff gister dus heel de avond gejankt nadat iemand me even met mn neus op de feiten drukte (nodig maar alles behalve leuk) vandaag schieten de tranen alweer in mn ogen de hele tijd...

**Geplaatst**: 19-09-20 15:15

Geplaatst: 19-09-20 15:15

Kaatastrof schreef:
Zertab schreef:
Ik heb zoveel om blij om te zijn. Maar toch.. soms is er ineens zoveel verdriet...

Herkenbaar.

Ik leef momenteel op automatische piloot. De hulpverlener beschreef het perfect als: 'Alsof je op een soort medicatie zit die je afstompt'. Alles is oké. Maar niet beter dan dat. Niets maakt me nog écht gelukkig. Althans, niet van zolang ik hier alleen thuis zit. Als ik buiten bezig ben met vrienden gaat het nog, maar die hebben ook hun eigen leven en ik wil niet afhankelijk zijn van een ander voor mijn eigen geluk. Dat is het hele punt. Ik besef nu dat mijn vorige relaties gewoon een 'leugen' waren. Een manier om mij tijdelijk beter te voelen. Maar diep van binnen ben ik niet beter. Het sluimert. Plots komt het terug en kan ik met mezelf weer niet meer om.

Ik heb nu een vaste hulpverlener die wekelijks contact met me opneemt. Ik ben nu ook langsgeweest voor een intake gesprek bij het Centrum voor Geestelijke Gezondheid om te zien of ik geen kans maak voor een goedkopere vorm van therapie. Echter werd me daar weer duidelijk gemaakt hoe lang de wachtlijst wel niet is en dat ze slechts in zeer zeldzame gevallen mensen voor trekken. Wel, ik denk niet dat ik één van die mensen ben. Daarvoor ben ik een te mild geval vrees ik. Dat betekent misschien nog een jaar wachten. Als ik nog een jaar mij zo ongelofelijk k*t en leeg moet voelen zoals nu, dan hoeft het voor mij niet meer. Volgende week weet ik echter meer. Wel jammer, want ik vond de therapeute die het gesprek af nam wel heel fijn.

Ik heb dus nu ook contact genomen met een lokale therapeut, waar ik zelfstandig naar toe kan (dat vind ik essentieel, ik wil niet door mijn ouders overaal heen getaxid worden om dan 9/10 gevraagd te worden hoe het was terwijl ik al genoeg duidelijk heb gemaakt dat ik. er. niet. over. wil. praten.) Dus ik hoop dat dat wat wordt.

Ondertussen voel ik me echt weer een puber. Niet normaal. Ik verdraag het niet als mijn gezinsleden mijn kamer in lopen. Ik wil niet aangesproken worden tenzij ik zelf het gesprek aanga. Ik ben zo ongelofelijk bitter en geïrriteerd. Zo ben ik niet. Ik ben mezelf echt aan het verliezen. Ben nog zo aan de stok geraakt met mijn moeder vanavond. Maar ik kan er niets aan doen..

Eerlijk? Ik heb het gehad.

Volgens je profiel heb je hele mooie leuke paarden en honden. Ik hoop dat zij je kracht geven om weer vrolijk te worden!

**Geplaatst**: 19-09-20 15:23

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 19-09-20 15:23

Dat is lief Anjali, ze zijn inderdaad heel mooi en lief. Ik heb in principe genoeg redenen om gelukkig te zijn - niet echt problemen binnen het gezin, mooi huis, mooie omgeving, een hoop dieren om mij heen, paarden aan huis, ... Eigenlijk heb ik niet te klagen en toch, ben ik doodsongelukkig. Had weken niet meer gereden, onlangs weer eens opgekropen. Natuurlijk heb ik genoten, maar het heeft me niet gelukkig gemaakt. Het doet me allemaal maar weinig, helaas..

Ik hoop gewoon dat de therapeut snel antwoordt en dat ik ook zo snel mogelijk kan langsgaan, want alles wat ik al geprobeerd heb (bezigheid, yoga, muziek, erover praten, ..) lijkt alleszins niet te helpen.

**Geplaatst**: 19-09-20 19:32

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 19-09-20 19:32

@Kaatastrof: Wat jij beschrijft is volgens mij een depressie die voortkomt uit een onbalans van allerlei stofjes in je lichaam. En die balans wordt dan mogelijk weer hersteld door bepaalde medicijnen.Waarna gesprekstherapie etc. ook beter kunnen aanslaan.Dat is wat ik denk n.a.v. wat ik in het verleden met vrienden heb meegemaakt. Maar ik ben dus zelf geen dokter.Vroeger kreeg je dan lithium of andere antidepressiva.

**Geplaatst**: 20-09-20 10:38

Geplaatst: 20-09-20 10:38

Helaas kan ik geen advies geven voor degene die zich zo slecht voelen dat ze echt in de knoop zitten. Ik hoop wel dat je toch ergens de goede weg gaat vinden om er weer uit te komen.

Veel sterkte weer voor iedereen

Mijn verdrietmoment is dat ik vorige week mijn arm gebroken heb (gestruikeld op het terrein vh ziekenhuis, maar ja protocollen he, je moet eerst weer naar je huisarts zien te komen die 2 tellen kijkt en je dan weer terugstuurt) en nu niet mag/kan autorijden. Mijn hobby is namelijk mijn brocante winkeltje waar ik voor op inkoop ga bij handelaren en vooral markten
Maar dat ligt nu stil omdat ik niet mag rijden en het is nu net zo'n mooi weer om op pad te gaan

**Geplaatst**: 20-09-20 19:51

Geplaatst: 20-09-20 19:51

Vandaag een jaar geleden is mijn zus getrouwd en straalde ze van geluk. Vandaag hebben we haar urn op een mooie plek in de tuin gezet.

**Geplaatst**: 20-09-20 20:44

Geplaatst: 20-09-20 20:44

MoniekJ schreef:
Vandaag een jaar geleden is mijn zus getrouwd en straalde ze van geluk. Vandaag hebben we haar urn op een mooie plek in de tuin gezet.

Jeetje, wat heftig. :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-09-20 20:53

Geplaatst door de TopicStarter : 20-09-20 20:53

MoniekJ schreef:
Vandaag een jaar geleden is mijn zus getrouwd en straalde ze van geluk. Vandaag hebben we haar urn op een mooie plek in de tuin gezet.

Wat vreselijk heftig en triest, veel sterkte! :knuffel:

**Geplaatst**: 20-09-20 21:35

Geplaatst: 20-09-20 21:35

he bah wat triest

**Geplaatst**: 20-09-20 22:18

Geplaatst: 20-09-20 22:18

MoniekJ schreef:
Vandaag een jaar geleden is mijn zus getrouwd en straalde ze van geluk. Vandaag hebben we haar urn op een mooie plek in de tuin gezet.

Jeetje dat is wel heel verdrietig. Sterkte

**Geplaatst**: 20-09-20 22:29

Geplaatst: 20-09-20 22:29

MoniekJ schreef:
Vandaag een jaar geleden is mijn zus getrouwd en straalde ze van geluk. Vandaag hebben we haar urn op een mooie plek in de tuin gezet.

Sterkte

**Geplaatst**: 21-09-20 01:39

Geplaatst: 21-09-20 01:39

MoniekJ schreef:
Vandaag een jaar geleden is mijn zus getrouwd en straalde ze van geluk. Vandaag hebben we haar urn op een mooie plek in de tuin gezet.

Jemig, heel veel sterkte! Wat moet dat verschrikkelijk zijn..

**Geplaatst**: 21-09-20 09:03

Geplaatst: 21-09-20 09:03

MoniekJ schreef:
Vandaag een jaar geleden is mijn zus getrouwd en straalde ze van geluk. Vandaag hebben we haar urn op een mooie plek in de tuin gezet.

Heel veel sterkte, wat vreselijk :knuffel:

**Geplaatst**: 21-09-20 11:18

Geplaatst: 21-09-20 11:18

Ik ben verdrietig omdat ik het laatste best wat te verwerken heb. Het gaat best redelijk, maar mijn emmertje raakt ook vaak erg vol. Nog geen jaar geleden is mijn moeder overleden na een kort ziekbed (hersentumor en longkanker). Afgelopen juli moest ik mijn pony laten inslapen en deze week heb ik mijn relatie verbroken na 20 jaar samen te zijn geweest.

**Geplaatst**: 21-09-20 11:22

Geplaatst: 21-09-20 11:22

Marocje schreef:
Ik ben verdrietig omdat ik het laatste best wat te verwerken heb. Het gaat best redelijk, maar mijn emmertje raakt ook vaak erg vol. Nog geen jaar geleden is mijn moeder overleden na een kort ziekbed (hersentumor en longkanker). Afgelopen juli moest ik mijn pony laten inslapen en deze week heb ik mijn relatie verbroken na 20 jaar samen te zijn geweest.

Dat is inderdaad niet niks. :knuffel:

**Geplaatst**: 21-09-20 11:26

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 21-09-20 11:26

Knuffel voor iedereen. :(:)

Wat een verschrikkelijke verhalen komen er voorbik en wat een verdriet.

Mijn verdriet is maar klein. Maar ik heb er wel een dipje van. Collega met corona, dus ik zit sinds gisterochtend in thuisquarantaine. Niet zo heel erg, ware het niet dat ex en ik gisteren de verjaardag van onze zoon zouden vieren en vandaag met zijn vieren naar de Efteling zouden gaan. Verjaardag is bij ex gevierd, zonder mij en hij is met de kinderen en zijn vader naar de Efteling. Kids hebben gelukkig een super leuke dag, maar ik ben er wel een beetje verdrietig van. Zijn eerste verjaardag sinds de scheiding en dan ben ik er gewoon niet bij.

**Geplaatst**: 21-09-20 11:47

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 21-09-20 11:47

Ik kom ook even een knuffel brengen :knuffel:

Hier verdriet omdat ik steeds meer dingen begin te beseffen, wat ergens positief is... het is een begin om over hem heen te komen. Maar het doet me wel echt verdriet allemaal...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-09-20 13:11

Geplaatst door de TopicStarter : 21-09-20 13:11

Marocje schreef:
Ik ben verdrietig omdat ik het laatste best wat te verwerken heb. Het gaat best redelijk, maar mijn emmertje raakt ook vaak erg vol. Nog geen jaar geleden is mijn moeder overleden na een kort ziekbed (hersentumor en longkanker). Afgelopen juli moest ik mijn pony laten inslapen en deze week heb ik mijn relatie verbroken na 20 jaar samen te zijn geweest.

Och jeetje dat is ook wel een opeenstapeling van vreselijk verdrietige dingen zeg. Veel sterkte en dikke knuffel! :knuffel:

djinnie schreef:
Knuffel voor iedereen. Wat een verschrikkelijke verhalen komen er voorbik en wat een verdriet.

Mijn verdriet is maar klein. Maar ik heb er wel een dipje van. Collega met corona, dus ik zit sinds gisterochtend in thuisquarantaine. Niet zo heel erg, ware het niet dat ex en ik gisteren de verjaardag van onze zoon zouden vieren en vandaag met zijn vieren naar de Efteling zouden gaan. Verjaardag is bij ex gevierd, zonder mij en hij is met de kinderen en zijn vader naar de Efteling. Kids hebben gelukkig een super leuke dag, maar ik ben er wel een beetje verdrietig van. Zijn eerste verjaardag sinds de scheiding en dan ben ik er gewoon niet bij.

Klein of niet verdriet is verdriet. Kan goed begrijpen dat je er verdrietig om bent hoor. Gelukkig hebben de kinderen alsnog een fijne dag, dat is dan nog een schrale troost. Nog gefeliciteerd met je zoontje zijn verjaardag.

Zertab schreef:
Ik kom ook even een knuffel brengen

Hier verdriet omdat ik steeds meer dingen begin te beseffen, wat ergens positief is... het is een begin om over hem heen te komen. Maar het doet me wel echt verdriet allemaal...

Sterkte Zertab. Ik hoop dat je verdriet gauw minder wordt, omdat je dingen begint te beseffen. Hou vol hoor!

**Geplaatst**: 21-09-20 15:46

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 21-09-20 15:46

Dat mijn grote honden vriendin zojuist in mijn schoot is overleden ... het is niet te bevatten niet te begrijpen ... ik wil dat ze opstaat en naar me kwispelt

**Geplaatst**: 21-09-20 16:11

Geplaatst: 21-09-20 16:11

candalisa schreef:
Dat mijn grote honden vriendin zojuist in mijn schoot is overleden ... het is niet te bevatten niet te begrijpen ... ik wil dat ze opstaat en naar me kwispelt

Aguttie. Was ze al oud of was het een ongeluk?