Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-09-11 09:19

Geplaatst: 16-09-11 09:19

Mijn schoonvader werd zeer goed verzorgd in het Hospice; ik hoop dat jullie en je moeder het goed zullen doorstaan. Veel sterkte in deze moeilijke tijden.

**Geplaatst**: 16-09-11 09:23

Geplaatst: 16-09-11 09:23

Dit klinkt heel naar als ik het zo neer zet maar ik hoop dat ze niet meer wakker wordt en de komende uren/ dagen vanuit deze toestand gewoon steeds verder wegzakt en uiteindelijk rustig heen gaat.
Niets is zo erg als jij hebt mee gemaakt als je moeder van ellende niet meer weet waar ze het moet zoeken en je helemaal niets kan doen dan alleen maar mee lopen en af en toe een hand op een arm leggen.Ik vond dat soort momenten echt een hel. Die machteloosheid.

Ik was 26 toen mijn moeder op 51 jarige leeftijd overleed.

Wij kregen die avond voor het eerst een nachtzuster maar die zei 's avonds om 20 uur toen ze kwam al dat we haar die nacht niet alleen konden laten omdat ze 100% zeker wist dat mijn moeder zou overlijden..De zuster is weer weg gegaan en zelf zijn we bij mam gebleven om 22 u is heel rustig ingeslapen. rond half 10 hebben we de hele familie gebeld dat het hard ging en om iets voor 22uur kwam de laatste tante binnen.

Mijn vader, zusje, ik en haar 2 beste vriendinnen aan bed. De rest van de familie in de kamer er naast.

**Geplaatst**: 16-09-11 10:49

Geplaatst: 16-09-11 10:49

Ik wil je heel veel sterkte wensen! Verschrikkelijk om dit mee te maken! Y;(

Ik heb dit helaas een jaar terug ook mee gemaakt maar dan met mijn oom. Vreselijk was dat! De angst, en het afwachten...
Je ziet ze achteruit gaan, en je voelt je zo machteloos omdat je niks kan doen..

Nogmaals heel veel sterkte!!

**Geplaatst**: 16-09-11 11:04

Geplaatst: 16-09-11 11:04

Heel heel heel veel sterkte en kracht toegewenst. Voor jou en je familie.

Het is heel zwaar om zoiets mee te moeten maken. Vooral omdat je eigenlijk je moeder nog zo lang bij je wilt kunnen houden.

Mijn vader is in 2007 overleden na een langdurig ziekbed. Hij had longenfyseem (dat tast de longblaasjes aan) en op het laatst had hij 5% longvermogen.
Het is echt heel moeilijk en pijnlijk om als dochter je ouder zo te zien vechten.

Ik hoop dat jullie een beetje rust kunnen gaan krijgen als je moeder naar de Hospice gaat.
Al is het maar een heel klein beetje.

Ik heb voor mijn pa een keer een paar gedichten geschreven en het heeft een hele tijd geduurd voor ik ze hem heb durven te laten horen. Vlak voor hij overleed heb ik dat gelukkig nog wel kunnen doen.
Ik heb de gedichten ook voorgedragen op de crematieplechtigheid.

Bang
Ik ben bang,
Bang voor wat er komen gaat,
Bang voor wat de toekomst brengt,
Bang om je te verliezen

Ik heb angst,
Angst voor het afscheid,
Angst voor jouw pijn,
Angst om niet meer bij je te kunnen zijn,

Ik wil niet zonder je,
Ook al weet ik dat het moet,
Toch wil ik je niet verliezen,
Omdat dit zoveel pijn doet,

Maar het afscheid komt,
Langzaam dichterbij,
Ik verzamel al mijn moed,
En sta je dan bij.

Afscheid.
De tijd van afscheid nadert,
Dat weten we allang,
De vraag is alleen wanneer,
En dat maakt mij zo bang,

Ik wil je niet verliezen,
Toe ga nu toch niet heen,
Want in een leven zonder jou,
Voel ik me zo alleen.

Ik mag niet egoistisch zijn,
Ik moet je laten gaan,
Want een leven met deze pijn,
Doe je je vijand nog niet aan.

Maar als je gaat,
Zeg dan vaarwel,
En geef ons even tijd,

Om bij je te zijn,
Voor even,
Voor een goed en waardig afscheid.

**Geplaatst**: 16-09-11 11:12

Geplaatst: 16-09-11 11:12

Hoe is het nu met jullie? :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-09-11 17:06

Geplaatst door de TopicStarter : 16-09-11 17:06

Bedankt nogmaals voor de lieve woorden.

Vandaag was het zover... Mama is naar het hospice gegaan in Leeuwarden.
De nachtzuster heeft goed opgepast, en mama heeft de hele nacht geslapen.
Om 8 uur kwam er opnieuw thuiszorg. En mama was wakker! Ik heb hoi gezegd, en een kus gegeven
De zuster heeft haar gewassen en toen slaapdruppeltjes gegeven.

De huisarts kwam, en die heeft toestemming gegeven om naar het hospice te gaan. De huisarts heeft nogmaals gevraagd of mama naar het hospice wou gaan. Mama was redelijk helder, en zei Ja.
Om 10 uur kwam de ambulance om mama mee te nemen. Dit was moeilijk te zien. De huisarts zei tegen mama "U moet afscheid nemen van het huis. U komt niet meer terug". Dikke slik.
Mijn oudere zus is mee gegaan in de ambulance. Dit was heel belangrijk voor haar. Papa en ik zijn er achter aan gereden in de auto.
Ik mocht die ochtend beslissen wat mama mee moest hebben, omdat ik heel goed weet wat mama nodig heeft. (door omstandigheden)
Knuffel mee, pyama, favoriete lamp. Allemaal ingepakt.

Om 11 uur zijn we aangekomen bij het hospice. Mijn zus zei dat mijn moeder eventjes wakker werd, en ze zei dat ze het een mooi gebouw vond. En de bomen heel mooi. (Hospice is een oud herenhuis, met hele grote mooie sierlijke bomen in de tuin. Uitkijkend op het park, met allerlei bootjes die langs varen). Prachtig.
Daarna heb ik de kamer ingericht. Een prachtige licht belichte kamer, met veel wit. Keuken, toilet... tv... Alles is er. Om een uur of 2 zijn we weer naar huis gegaan.

Het is moeilijk om terug te keren in een leeg huis. Geen mama meer...

Het afscheid nemen deel I. Het doet pijn. Heel pijn.
Mijn zus heeft hulpmiddelencentrum gelijk opgebeld, om te zeggen dat ze het bed, rollator en stoel moeten komen ophalen.
Het voelt nu wat beter, voor mij en mijn vader.

Zonet hebben mijn zus en ik het huis schoongemaakt. Mijn vader is ontzettend van streek. We hebben hem even naar bed gestuurd, om te rusten.

Ik ben op het moment ook kapot. En dan te denken dat ik rijles heb om 8 uur vanavond. Zucht...

**Geplaatst**: 16-09-11 17:09

Geplaatst: 16-09-11 17:09

Heel veel sterkte voor jullie allemaal :(:)

!!!

**Geplaatst**: 16-09-11 17:09

Geplaatst: 16-09-11 17:09

Wat zijn jullie sterk! Echt ongelooflijk, heb heel veel bewondering.

**Geplaatst**: 16-09-11 17:11

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 16-09-11 17:11

Poeh knappe beslissing hoor. Is het geen idee om je rijles te laten schieten? Of zie je het juist als afleiding? Als je er niet helemaal bij bent met je hoofd is het wellicht niet verstandig om te gaan rijden.

**Geplaatst**: 16-09-11 17:17

Geplaatst: 16-09-11 17:17

Ik wil jou en je familie heel veel sterkte wensen. Ik hoop dat je moeder geen pijn heeft en rustig kan gaan.
Afgelopen week hebben wij voor het KWF kankerfonds geld ingezameld en ik schrok af en toe van de reactie van mensen als we aan de deur kwamen. Verhalen zoals van jou doen me weer realiseren dat het nodig is om te blijven steunen en geven. Sterkte!

**Geplaatst**: 16-09-11 17:18

Geplaatst: 16-09-11 17:18

Wat 'fijn' om te horen dat je moeder daar een prachtige kamer heeft, hopelijk geeft dit voor jullie ook wat meer rust.
Denk nu goed aan jezelf, neem zelf ook op tijd je rust; het is zó ongelooflijk zwaar voor je.

Ik denk aan jullie...

**Geplaatst**: 16-09-11 17:19

Geplaatst: 16-09-11 17:19

heeeel veel sterkte zeg ! :(:)

**Geplaatst**: 16-09-11 17:23

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 16-09-11 17:23

Wat ben jij ontzettend dapper, voor jezelf, voor je moeder en voor je vader!
Echt complimenten voor hoe je dit enorme verdriet oppakt. Ik kan er niet over meepraten, maar ik hoop dat wanneer ik voor deze situatie kom te staan, dat ik net zo kan reageren als jij nu doet!
Respect!

Heel veel sterkte komende periode....

**Geplaatst**: 16-09-11 17:25

Geplaatst: 16-09-11 17:25

Wat heb ik respect voor jou!

Heel veel sterkte toegewenst!

**Geplaatst**: 16-09-11 17:26

Geplaatst: 16-09-11 17:26

Wat een vreselijke ziekte is het toch...
Heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-09-11 17:36

Geplaatst door de TopicStarter : 16-09-11 17:36

Joolien schreef:
Poeh knappe beslissing hoor. Is het geen idee om je rijles te laten schieten? Of zie je het juist als afleiding? Als je er niet helemaal bij bent met je hoofd is het wellicht niet verstandig om te gaan rijden.

Ik weet niet hoe ik het zie op het moment. Ik denk als afleiding. Ik ga het zowieso rustig aan doen. Morgen ga ik zo snel mogelijk naar mama toe. Kan er ook altijd zelf heen met de trein. En dan lopen.
Het is lastig! Ik hou zoveel van haar! Woorden schieten tekort...

**Geplaatst**: 16-09-11 17:44

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 16-09-11 17:44

sjee meid, wat een narigheid zeg.

En ontzettend knap dat je je zelf zo sterk houd, en practisch voor 2 mensen hebt gezorgd, je moeder én je vader!
Sterkte de komende tijd, en laat alles rustig over je heen komen, en geniet vooral van de tijd die je nog hebt!

**Geplaatst**: 16-09-11 17:45

Geplaatst: 16-09-11 17:45

Wat een heftige en emotionele situatie! Ik wil jou en je familie heel veel sterkte toenwensen!! :(:)

**Geplaatst**: 16-09-11 17:46

Geplaatst: 16-09-11 17:46

Ik wil even 1 ding zeggen.
Ik vind jou en je zus ZOOO dapper!
Ik weet wat het is, heb mijn vader ook aan kanker verloren. Hij wilde graag thuis sterven en dat is ook gebeurt...
Maar dat laatste stukje is zo onmenselijk zwaar.... je wilt ze niet kwijt, maar je wilt ze ergens ook graag uit hun lijden verlossen....

Ik wens jullie heel veel sterkte met elkaar op dit laatste traject...het belangrijkste is dat je mam geen pijn heeft...
en jullie redden het met zijn drietjes...zeker weten. Jullie mam is vast bere trots op jullie!

Knuffel, Hellen.

**Geplaatst**: 16-09-11 17:48

Geplaatst: 16-09-11 17:48

Nou.. ik heb hier geen oorden voor, kan alleen maar stil voor me uit zitten staren als ik dit lees en dan echt heel verdrietig orden! at vreselijk voor je!

Ik leef met jullie mee, ik ens jullie alle geluk en sterke toe! Vergeet niet: stop niet met hopen! :(:)

**Geplaatst**: 16-09-11 17:48

Geplaatst: 16-09-11 17:48

Phhhoe heftig... Je bent een hele dappere dodo meis, dit is heel sterk van je dat het allemaal zo mooi aan het regelen bent voor je moeder. Vergeet jezelf en de rest van het gezin niet hé, al is dat verschrikkelijk moeilijk.

Ik heb een dierbare vriend bijgestaan tot zijn familie het samen met me kon doen, en dat is niet eens zo heftig als je eigen moeder.

Heel, heel heeeeeeeeeeeel veel sterkte voor de komende tijd, koester de momentjes die je nog hebt samen en zo te horen is je moeder in fantastische handen in het hospice.

**Geplaatst**: 16-09-11 17:50

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 16-09-11 17:50

Tjeetje...wat een rollercoaster meid. Goed dat je je hart lucht en hulp hebt gezocht. Heel veel sterkte en hou je taai...

**Geplaatst**: 16-09-11 17:53

Geplaatst: 16-09-11 17:53

TS heel erg veel sterkte voor jou en je familie.
Ik weet dat deze woorden bij lange na niet kunnen vertellen hoe ik met jullie meeleef.

**Geplaatst**: 16-09-11 17:54

Geplaatst: 16-09-11 17:54

Charica schreef:
.
Ik ben op het moment ook kapot. En dan te denken dat ik rijles heb om 8 uur vanavond. Zucht...

Misschien wel goed voor je. Tijdens het rijden vergeet ik altijd alles om me heen. Zal je misschien wel goed doen wat afleiding en een dikke knuffel van een paard. Ik heb altijd het idee dat dieren het aanvoelen als je niet lekker in je velzit.

Nogmaals heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 16-09-11 18:05

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 16-09-11 18:05

Ik voel ontzettend met jullie mee. Wat is dit toch hard.
Je bent een fantastische dochter voor haar, ik ben er zeker van dat ze trots op jullie is. :(:)