Dat ligt dan aan de manier van opvoeden. Ik heb namelijk nooit meegekregen dat vlees zo "bah" is (al vind ik het zelf gewoon niet lekker

) maar mijn ouders zijn dan ook vegetariër om dat ze het in de eerste instantie niet nodig vinden en de een lust gewoon echt geen vlees/vis. Milieu speelt ook wel mee, maar is niet de hoofdreden. Eigenlijk hebben we het er nooit echt over gehad, het was voor mij altijd doodnormaal om geen vlees te eten en ik had ook geen behoefte aan vlees - behalve dat ik veel soorten heb uitgeprobeerd vond ik er altijd al weinig aan.
Je kunt je kind prima vegetarisch opvoeden zonder 'm mee te geven dat vlees per definitie slecht en "bah" is. Mijn ouders hebben vroeger ook gewoon vlees gegeten en mijn moeder lust nog steeds best een visje (alleen eet ze dat zo goed als nooit omdat hier thuis niemand 't eet) en mijn broertje eet altijd een pizza salami, hij is toch meer een vleeseter. Wij mochten altijd vlees eten als we dat zouden willen, zo werd er voor m'n broertje gewoon salami gehaald voor op brood en ook werden er wel eens gehaktballen gemaakt bijv. Dat mijn ouders geen vlees aten (m'n vader strikt niet, m'n moeder dus af en toe) wil nog niet zeggen dat vlees verboden was. Ook bij familie (opa en oma) aten ik en m'n broertje wel eens wat vlees, dat hoorde bij het bezoek als het ware. En dat van kinds af aan, kan me niet herinneren dat het ooit anders is geweest. Bij de andere oma kregen we wel eens kippensoep en ik draaide de gehaktballetjes vaak samen met haar. Ik merkte dat hoe ouder ik werd hoe minder ik had met het vlees dat ik ooit at (tegenwoordig lust ik eigenlijk alleen nog maar rookworst maar dat is ook niet echt heel "vlezig"; dan bedoel ik dat ik dan ook nooit écht een massief stuk "vlees" - zoals spareribs - op m'n bord heb gehad) - ik vind het 9 vd 10 keer niet lekker en het idee staat me niet zo aan. Buiten dat vind ik het gewoon niet nodig, ik heb thuis immers ook nooit echt vlees gegeten en het eten is prima dus ik kan me niet voorstellen dat ik later ooit vlees ga eten. Ik ken zoveel heerlijke vegetarische gerechten om te koken; ik heb gewoon écht niet het gevoel dat ik iets mis en dat is iets wat veel mensen zich niet kunnen voorstellen merk ik.
En van een klein stukje vlees wordt je niet ziek hoor. Geloof me, dat komt pas als je echt ineens dagen achtereen vlees gaat eten (ervaring

). Helaas moest ik in dat geval wel, en mijn maag was er niet blij mee. Ook niet dat ik echt ziek werd trouwens, m'n darmen lagen gewoon wat overhoop. Maar van 'n klein stukje vlees om te proberen merk je echt niet zoveel hoor, tenzij je er allergisch voor bent (zoals ik niet tegen varkensvlees kan).
Overigens heb ik een paar maanden terug voor het eerst biefstuk geproefd. Het eerste wat ik dacht was, wat een ontzettend rare substantie

verder vond ik er weinig aan trouwens.
Een kind hoef je dus helemaal niet te beperkingen in zijn zienswijze - ik ben ook niet beperkt in mijn zienswijze ook al ben ik opgevoed door vegetariërs. Het is maar net hoé je het doet.