Als je een kinderwens hebt dan is die er, of je nu wel makkelijk zwanger wordt of niet. Die roep je niet zelf op, die komt ineens vanzelf om het hoekje kijken.
Ik zit in die medische malle molen op dit moment en ik moet er niet aan denken om het twee keer te proberen en als het dan niet gelukt is, tja helaas dan maar? Echt niet. Dan zal ik de rest van mijn leven ongelukkig zijn.
Nu heb ik geen lichaam wat een zwangerschap niet aan kan maar door hormonen die niet in balans zijn heb ik geen eisprong. Dus geen IVF maar hormonale behandelingen voor nu.
Maar als dit niet aanslaat, ga ik niet mijn droom laten varen hoor.
Zij is heel ziek geworden, en in die tijd wilde nú nummer 3. Achteraf merkte ik dat dat puur mijn verdriet was.
). Ik zou mijn dochter voor geen goud meer willen missen. Alles is vervangbaar in het leven, maar zij niet. Zij is onvervangbaar. Maar ik ben wel zo reeel om te weten dat het bv in de pubertijd ook gruwelijk mis kan gaan en dat zulke situaties je heel, heel ongelukkig kunnen maken. Een kind is niet verantwoordelijk voor jouw geluk als ouder. Dat wil ik wel even zeggen.

