Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-11-08 23:56

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 07-11-08 23:56

SAKKIA, fijn dat het toch wel mooi was. Hopen dat je het een beetje een plekje kan geven. In elk geval nog heel veel sterkte.

@FZ_Lin: Ik begrijp je gedachtengang, maar hoe weet jij zo zeker dat het alleen het overlijden van je pake was waardoor je tante dit gedaan heeft? Hoe weet je zo zeker dat er niet nog veel meer aan de hand was? Misschien moet je het topic dat Frisiangirl hierboven ergens plaatste eens doorlezen, dan begrijp je misschien dat mensen ook verborgen voor de buitenwereld ernstig kunnen lijden. Ik heb heel lang voor mijn moeder geleefd. Ja, als die overlijdt, dan denk ik dat het mij ook snel afgelopen zou zijn.

Dat je boos bent is je goed recht, en de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik misschien ook wel zo zou reageren. Van mijn moeder moeten ze nou eenmaal afblijven, en jouw tante kwam aan je moeder. Je ziet dat je moeder lijdt en het moeilijk heeft en dat is uiteraard iets wat je niet wilt. Maar je doet aannames die je niet kan toetsen aan de waarheid, en dat vind ik jammer.

**Geplaatst**: 08-11-08 00:06

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 00:06

Ik woon naast het spoor, opzich helemaal geen problemen mee hoor maar ik krijg toch altijd de kriebels als ik de hond aan die kant nu
uitlaat, daarom loop ik nu eigenlijk altijd naar de andere kant.. Vorig jaar, naja ander half jaar geleden is er ook iemand voor de trein gesprongen
toen ik net die kant op liep met de hond, ik vond én vind het echt verschrikkelijk om het hebben meegemaakt en ik ben
ook blij dat ik niet enkele seconden eerder de hond ging uitlaten aangezien ik het dan misschien wel zou hebben gezien.. Mijn (toen
nieuwe) buurjongentjes deden er ook nog totaal onrespectvol over.. Misselijk

Die dag heeft een behoorlijke impact op mij gehad maar ben
nooit naar therapie daarvoor geweest.

Ik had gehoord dat er laatst weer iemand voor de trein is gesprongen, ze moeten ons spoor wel hebben (we wonen ook bij een bocht,
beetje afgelegen..).. Ik kan geen respect voor diegene die zelfmoord heeft gepleegd opbrengen, wel enige troost maar geen respect.
De nabestaande moeten er hun hele leven mee lopen, nee daar doe je ze geen plezier mee..

**Geplaatst**: 08-11-08 00:15

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 00:15

Een goede vriendin van mij woont naast een vrouw.
Op 30 jarige leeftijd is zij wanhopig voor een trein gesprongen. Ze heeft het op een of andere manier overleefd, maar nu is ze verlamd aan 1 arm, een hand is weg, linkerbeen is tot knie weg en rechterbeen helemaal. Nu wordt ze door de familie in de gaten gehouden, volgt ze intense therapie en heeft ze spijt van haar sprong. Wat ze wel niet zegt is of ze spijt heeft dat ze het gedaan heeft of dat ze het ''beter" (met dood tot gevolg) had moeten doen ...

**Geplaatst**: 08-11-08 00:23

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 00:23

SAKKIA schreef:
detour schreef:
Ik denk dat het niet laf is, integendeel, je moet wel enorm ver heen zijn en kracht hebben om die stap te zetten terwijl je niet weet waar je heen gaat.. Ik denk dat het als een verlossing wordt ervaren...Nee, laf kan ik het niet noemen. Wel heel zonde en heel triest en sneu..

hier ben ik het mee eens. Ik zou het niet durven. Zoveel wilskracht heb ik ook niet.
Toch vind ik het ergens wel laf......... Ze had die wilskracht ook kunnen gebruiken om wel om hulp te roepen en te zorgen dat er wat aan haar problemen gedaan werd dat heeft ze namelijk niet gedaan.
Waarom dan direct dit? En niet eerst proberen om er uit te komen
Maargoed dat zijn echt dingen waar ik nooit bij zal komen. Het is jammer dat we niet in het hoofd van de mensen kunnen kijken want dan zou er heel wat duidelijk worden denk ik

vaak willen deze mensen niemand hiermee lastigvallen en denken dan ook dat het makkelijker voor iedereen is als ze gewoon weg zijn. ze vergeten wat ze voor iemand anders kunnen betekenen.

tenminste dit is wat ik uit mijn omgeving heb ervaren.

**Geplaatst**: 08-11-08 00:28

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 00:28

Ik ben het er wel mee eens dat het respectloos is om voor de trein te springen. Maar helaas is er niks aan te doen.
Als iemand echt niet meer wil, kan je diegene ook niet tegenhouden denk ik.
En meestal gebeurd het totaal onverwachts, of van iemand waarvan je het niet verwacht.
Mijn oom heeft zichzelf opgehangen, maar ik ken verder de details niet, en die wil ik misschien ook wel niet weten.

De mensen die zeggen dat ze het echt gaan doen, doen het meestal niet. Meestal moet je je meer zorgen maken over de zwijgzame mensen. Een vriendin heeft ook wel 20 keer geroepen dat ze niet meer wilde, en zelfmoord zou plegen, maar ze heeft het niet gedaan.
Mijn oom echter, zweeg over alles. Er waren wel problemen, maar hij heeft nooit aangegeven zelfmoord te plegen..
Dat is meestal wel het ergste, zo onverwachts.
Nouja, het is allebei erg voor de nabestaande. Daarom heb ik ook een beetje onbegrip voor de mensen die zelfmoord plegen heel eerlijk gezegt. Omdat ze hun nabestaanden gewoon ongelooflijk veel pijn doen..
Alhoewel, als iemand écht niet meer wil, is het dan wel eerlijk hem tegen te houden?!

**Geplaatst**: 08-11-08 04:50

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 04:50

Lalidan omdat er in de brief stond die ze achter had gelaten, dat ze niet zonder haar vader kon leven.
Daarom weet ik zeker dat het niks anders was. Ze had verder een goed leven! Altijd heel trots over haar poezen, en over de shows van de poezen.
Ze miste nooit iets in haar leven (zei ze) ze was altijd de vrolijkheid zelve!
Mja dat kan ook allemaal schijn geweest zijn Lachen

Dat heb ik ook vaak. Vaak zien mensen niet wanneer ik niet lekker in mijn vel zit. Of mensen moeten mij echt kennen, en dat zijn er ook maar een handje vol van.

Maar indd aan mijn moeder moet niemand komen, en al zowiezo niet met zoiets! Mijn moeder, mijn zus, mijn broer, mijn ooms mijn andere tante, en ga zo maar door hadden het al zwaar genoeg mee! En dan dit, omdat zij het overlijden niet kon verwerken, dat haar leven weg was (stond ook in de brief) Nee te egoistisch Lachen

kan er geen goed woord over spreken! Het was op 1 dag na geen 2 weken geleden dat mijn pake overleed. Ze praatte over haar gevoelens, ze was net zoals iedereen er erg kapot van.
Maar als ze even door had gezet, en niet zo had gereageerd over het overlijden, dan had ze veel mensen pijn kunnen besparen Lachen

En nogmaals, dan heb ik het alleen over mijn tante!! Verhalen van andere mensen heb ik geen weet van, kan niet oordelen hoe het daar aan toe gegaan is..

**Geplaatst**: 08-11-08 08:55

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 08:55

Dorienn schreef:
Een goede vriendin van mij woont naast een vrouw.
Op 30 jarige leeftijd is zij wanhopig voor een trein gesprongen. Ze heeft het op een of andere manier overleefd, maar nu is ze verlamd aan 1 arm, een hand is weg, linkerbeen is tot knie weg en rechterbeen helemaal. Nu wordt ze door de familie in de gaten gehouden, volgt ze intense therapie en heeft ze spijt van haar sprong. Wat ze wel niet zegt is of ze spijt heeft dat ze het gedaan heeft of dat ze het ''beter" (met dood tot gevolg) had moeten doen ...

Nou als ik zo moet verderleven...dan doe ik me toch pas echt iets aan ...
Dat is trouwens één van de redenen waarom ik mij van kant zou maken, nl. als ik ongeneeslijk ziek zou zijn of afhankelijk zou worden van 3den...
Bah moet er niet aan denken zo te overleven... Boos!

**Geplaatst**: 08-11-08 09:01

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 09:01

mijn biologische vader heeft ook een sprong voor de trein overleefd,hij mist zijn rechter arm en linker voet.
en geestelijk is hij er ook niet beter van geworden.

**Geplaatst**: 08-11-08 09:28

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 09:28

Paar jaar geleden ook iemand .. Onze overburen hebben een dochter. Haar vriend heeft zelfmoord gepleegd.
Zichzelf aan een boom opgehangen ..
Tja, wat kan ik hier over zeggen ? Schrik er heel erg van, zo'n gewone en leuke spontane gozer.
Van hem had ik het nooit verwacht. (Het is natuurlijk áltijd heel erg, maar bij hem kon niemand eigenlijk verklaren waarom hij het heeft gedaan).
Vind het nog steeds heel eng dat iets iemand zo ver kan drijven om gewoon zelfmoord te plegen.
Is er dan echt geen andere uitweg ?

**Geplaatst**: 08-11-08 11:02

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 11:02

Dorienn schreef:
Een goede vriendin van mij woont naast een vrouw.
Op 30 jarige leeftijd is zij wanhopig voor een trein gesprongen. Ze heeft het op een of andere manier overleefd, maar nu is ze verlamd aan 1 arm, een hand is weg, linkerbeen is tot knie weg en rechterbeen helemaal. Nu wordt ze door de familie in de gaten gehouden, volgt ze intense therapie en heeft ze spijt van haar sprong. Wat ze wel niet zegt is of ze spijt heeft dat ze het gedaan heeft of dat ze het ''beter" (met dood tot gevolg) had moeten doen ...

Vreselijk

**Geplaatst**: 08-11-08 11:05

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 11:05

[gast1122] schreef:
Paar jaar geleden ook iemand .. Onze overburen hebben een dochter. Haar vriend heeft zelfmoord gepleegd.
Zichzelf aan een boom opgehangen ..
Tja, wat kan ik hier over zeggen ? Schrik er heel erg van, zo'n gewone en leuke spontane gozer.
Van hem had ik het nooit verwacht. (Het is natuurlijk áltijd heel erg, maar bij hem kon niemand eigenlijk verklaren waarom hij het heeft gedaan).
Vind het nog steeds heel eng dat iets iemand zo ver kan drijven om gewoon zelfmoord te plegen.
Is er dan echt geen andere uitweg ?

Nee, soms is er gewoon domweg geen uitweg

en als die er wel zou zijn dan zien ze die niet.... Voor mijn broer had er een uitweg geweest, maar dan had hij zijn hele leven moeten omgooien (daar had hij de kracht niet voor vanwege zijn ziekte) en vooral niet meer die rot ziekte moeten hebben! Ze zitten in een vicieuze cirkel en komen er niet mee uit. Ze willen dat leven niet meer, dood willen ze vaak ook niet... maar dat leven niet meer

**Geplaatst**: 08-11-08 11:08

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 11:08

Kannonne, wat kun jij het goed uitleggen, AnneOmie, zo zit het wel idd. Bloos

En sommige ziektes in je hoofd kunnen je leven ondraaglijk maken.
En dan ben je zooo afhankelijk van de juiste hulp, op het juiste moment.. Ach gut

En soms is dat ook niet afdoende. Verdrietig

Ken mensen met diezelfde ziekte en vind het heel complex om mee om te gaan en vind het voor hen gewoon het k*tst.

**Geplaatst**: 08-11-08 11:16

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 11:16

detour schreef:
Knappe broer had je trouwens, AnneOmie, heb even je profiel gespiekt. Mooie jongen! En die graffiti, geweldig! Misschien maakt ergens hij het wel mee, en is hij er trots op..

Dank je Detour Lachen

Hij was inderdaad een hele knappen en ook hele lieve en leuke jongen, met heel veel vrienden en mensen om hem heen, en toch altijd zo alleen en eenzaam van binnen. Ik weet zeker dat hij alles nog meemaakt van boven en super trots is Lachen

Ik ben trouwens ook erg trots op hem hoor, hij heeft zichzelf ook niet gemaakt en had ook liever een leuk en gelukkig leven gehad. Ik hoop dat hij nu gelukkig is, waar hij dan ook mag wezen!

De jongen die de grafitti heeft gemaakt is een jeugdvriend van mijn broer en samen met nog een paar hele goede vrienden zijn ze er ieder jaar weer bij als we mijn broers sterfdag en geboortedag herdenken! Dat is echt zo fijn en zo'n steun ieder jaar weer dat die jongens er zijn en we praten dan over mijn broer met een lach en een traan Lachen

Zijn vrienden hebben het trouwens ook nooit begrepen... want Menno was toch zo'n leuke jongen en ja wel wat zwartgallige humor maar nee die zou toch nooit zelfmoord plegen dachten ze.... Mijn broer had ook een masker voor naar de rest van de wereld, alleen zijn hele naaste familie zag zijn sombere, intens verdrietige en wanhopige kant. Ik ben altijd bang geweest dat hij een eind aan zijn leven zou maken, maar ik dacht dat hij dat nooit zou doen als mijn moeder nog zou leven. Hij hield intens veel van mijn moeder.

Een paar weken voor zijn dood zei mijn broer tegen mijn moeder: mama je moet me laten gaan... ik kan gewoon echt niet meer.. je moet me laten gaan. Mijn moeder zei dat ze dat niet kon omdat ze zoveel van hem hield Verdrietig

In die laatste weken heeft hij naar zijn dood toegeleefd en ging hij steeds verder bergafwaards.

**Geplaatst**: 08-11-08 11:18

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 11:18

detour schreef:
Kannonne, wat kun jij het goed uitleggen, AnneOmie, zo zit het wel idd.
En sommige ziektes in je hoofd kunnen je leven ondraaglijk maken.
En dan ben je zooo afhankelijk van de juiste hulp, op het juiste moment..

En soms is dat ook niet afdoende.

Ken mensen met diezelfde ziekte en vind het heel complex om mee om te gaan en vind het voor hen gewoon het k*tst.

Ik wou dat ik het nog beter kan uitleggen, voor mijn gevoel is het nog veel te mild zeg maar, de werkelijkheid is helaas nog veel erger....

Gelukkig zijn er heel veel mensen die bijvoorbeeld met borderline heel goed kunnen leven, met de juiste medicijen. Borderline heeft verschillden gradaties en niet iedereen die borderline heeft is suicidaal.

Ik als nabestaande vind het echt heel erg als mensen zo hard oordelen over mensen die een eind aan hun leven hebben gemaakt. Dat doet echt pijn want 9 van de 10 keer kennen die mensen het vreselijke intens trieste en wanhopige verhaal niet wat er achter iemand die zelfmoord pleegt/wil plegen zit niet. Oordeel en veroordeel niet te hard!

Laatst bijgewerkt door AnneOmie op 08-11-08 11:20, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-11-08 11:20

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 11:20

Zit hier met rillingen te lezen, zo heftig.. Wat moet je als moeder?.. Zeggen:"Tuurlijk, schat, ga maar?" .. Clown

Het is minder complex als iemand een progressieve vorm heeft van leukemie en het is fysiek aantoonbaar dat je dagen zijn geteld. Bloos

Mentale problematiek is zo veel complexer, onbereikbaarder.. Ach gut

En hoeveel mensen lopen er idd niet rond met een masker?.. Ach gut

**Geplaatst**: 08-11-08 11:23

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 11:23

Gisteren ook weer een aanrijding met een persoon, omgeving Putten.

Erg hoor. Voor alle partijen.
Ik reis dagelijk erg veel met de trein en hoop het nooit mee te maken.

**Geplaatst**: 08-11-08 11:29

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 11:29

SAKKIA schreef:

Het was mooi vanmiddag. Het was rustig en hele mooie muziek en toespraken van haar moeder, beste vriendin en haar vriend.
Geen antwoorden verder gekregen. Ik weet dus niet hoe ze het gedaan heeft, maar dat is ook niet meer van belang Het is goed zo, ik ben natuurlijk nog heel erg verdrietig maar wel rustig nu.
Ik heb haar nog gezien, dat was even schrikken maar ben blij dat ik het gedaan heb. Heb nog even met haar vader gepraat en ben toen naar huis gegaan.Ben alleen naar huis gelopen, dat was heel goed om alles even te relativeren. Met de neus in de wind Daarna nog even bij mijn ouders geweest omdat ik het thuis toch niet helemaal kon vinden alleen. Toen het huis nog even gepoetst en straks ga ik lekker met vriendlief crashen op de bank
Morgen heb ik eigenlijk muziek (speel in een fanfare) weet nog niet of ik dat al wel kan, zie ik morgen wel weer.

Fijn dat de begrafenis ondanks het verdriet zo mooi is verlopen Lachen

Heel veel sterkte voor jou en de nabestaanden!!

**Geplaatst**: 08-11-08 11:38

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 11:38

Jeetje AnneOmie, wat ontzettend knap hoe jullie hier mee omgaan!! Ook heel herkenbaar je verhaal, door hun ziekte kan je ze nog zoveel geven, het is niet wat ze zoeken, wat ze nodig hebben. En dan de hulpverlening....

Ik heb hier zoveel bewondering voor. Borderline heeft niet alleen invloed op de patient zelf, maar zeker ook op zijn omgeving. Dat je dan toch zo over hem kan praten en dat zijn vrienden elk jaar komen.... ik zit hier echt met een brok in de keel. Fantastisch!

**Geplaatst**: 08-11-08 11:56

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 11:56

Borderline heeft idd veel impact op de omgeving. Ik begreep helemaal niets van mijn broer. Ik wist ook pas toen hij dood was dat hij borderline had. Ik werd helemaal gek van mijn broer en verdrietig. Ik trok het niet meer want er was altijd wat en dan werd ik weer midden in de nacht gebeld door zijn vriendin dat mijn broer te veel pillen op had en alcohol en ik werd daar zo boos door. Ik heb wel eens gezegd tegen mijn moeder dat ik wou dat hij dood was... zo wanhopig werd ik er ook van. Mijn moeder werd er ook gek van, maar het was haar kind! Wat er ook gebeurde, ze bleef hem helpen. Mijn moeder was ook altijd bang dat er iets vreselijks met hem zou gebeuren. Ik heb zelf een paard maanden afstand genomen van mijn broer omdat ik het gewoon niet meer trok. Ik vind dat nu echt zo erg en heb me daardoor zo vreselijk schuldig gevoeld. Mijn broer begreep er niets van dat ik zo deed. Hij snapte mij niet en dacht dat ik heel hard was enzo en ik snapte hem niet. Mensen met borderline denken vaak heel zwart/wit, of je bent goed of je bent slecht. Met mij maakte hij altijd ruzie enzo. Dat deed heel veel pijn na zijn dood.

Waarom was hij wel zo leuk tegen zijn vrienden? en waarom zo vervelend altijd tegen mij

Nou dat antwoord weet ik nu en ik ben eigenlijk ook blij dat ik ook zijn vervelende en verdrietige kant heb gezien. Het is natuurlijk altijd makkelijker aan te trappen tegen de mensen die toch wel onvoorwaardelijk van je blijven houden. Zijn vrienden hebben alleen zijn masker gezien en niet de ware Menno en zij snappen niet waarom hij een eind aan zijn leven heeft gemaakt, ik snap dat gelukkig wel want bij ons had hij vaak zijn masker af.

Na mijn broers dood zei een goede vriend van mijn broer dat mijn broer altijd zo trots over mij sprak tegen iedereen en ook over mijn paard Haha!

Dat hij zo trots op mij was en zo van mij hield. Ik heb daar zo om moeten huilen en was ook wel erg opgelucht dat te horen!

**Geplaatst**: 08-11-08 12:58

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 12:58

Miracle_ schreef:
De mensen die zeggen dat ze het echt gaan doen, doen het meestal niet.

Bedenk wel dat die mensen niet voor niets om aandacht vragen... Tis misschien een heel knullige manier, maar sommige mensen kunnen zich niet beter uitdrukken.

**Geplaatst**: 08-11-08 13:18

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 13:18

Heino schreef:
Miracle_ schreef:
De mensen die zeggen dat ze het echt gaan doen, doen het meestal niet.

Groot misverstand,mensen die zeggen dat ze het gaan doen kunnen zelfmoord plegen maar ook mensen die niets zeggen kunnen het doen.
Iemand die zegt dat die zelfmoord gaat plegen moet je ook serieus nemen,die mensen zeggen dat echt niet voor de lol of voor de aandacht.

**Geplaatst**: 08-11-08 19:17

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 19:17

Ik doe een opleiding tot verpleegkundige en daarvoor loop ik nu stage op een gesloten opname afdeling in een psychiatrisch ziekenhuis. Ik krijg hierbij ook veel met suicidilateit te maken, maar dit heeft vaak betrekking op suicidale gedachten of ideeen. Omdat de clienten op een gesloten afdeling zitten, hebben wij als hulpverleners de mogelijkheid om ze goed in de gaten te houden, waardoor suicide of pogingen tot suicide gelukkig vaak voorkomen kunnen worden.
Gisteren dan toch mijn eerste TS meegemaakt. Een client, opgenomen op de open afdeling (waar ik die dag een oogje in het zeil zou houden, omdat mijn collega ziek was), had haar weekbox medicatie allemaal ingenomen. Zij had dus voor 6 dagen medicatie genomen. En helaas krijgt zij geen 2 pilletjes op een dag, maar heeft zij een medicijnlijst van 1 A4-tje. Zij kwam dit gelukkig, en daar ben ik echt heel erg blij mee, zelf aan mij vertellen vlak na ze het gedaan heeft. Gelukkig had ik een fijne collega op de achtergrond en heeft ook de psychiater direct actie ondernomen. De cliente lag binnen een uur in de ambulance. Het duurde trouwens wel 20 minuten voordat de ambulance er was! Terwijl deze met spoed gebeld was en het ziekenhuis maar 5 minuten rijden verwijderd is van het psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben best geschrokken van dit voorval, merk ook dat ik er vandaag niet helemaal bij ben met mijn hoofd. Het heeft flink indruk gemaakt. Ik voel me zelfs een beetje schuldig, omdat ik weet dat deze client bekend is met suicidaliteit en ik had haar rond 11 uur over de gang zien lopen in haar pyjama. Ik zag haar, haar kamer inlopen en dacht nog bij mezelf dat 11 uur wel een vreemde tijd was om te gaan rusten... Maar aan de andere kant weet ik dat het erg moeilijk was geweest om deze TS te voorkomen, aangezien de cliente ingeschat is voor een veilig verblijf op de open afdeling. Ik voel me ook niet verantwoordelijk voor deze TS.

Even voor de duidelijkheid: de open afdeling waar ik over spreek, zit vast aan de gesloten afdeling waar ik werk. De clienten die hier opgenomen zijn, kunnen zichzelf over het algemeen goed redden en hebben ook wat verantwoordelijkheden, bijvoorbeeld het hebben van medicatie in eigen beheer.

Zelfmoord is iets verschrikkelijks, maar bij het werken in de psychiatrie, en zeker op een gesloten afdeling, krijg je er mee te maken. Maar het zal nooit normaal worden, en ik ben dan ook flink geschrokken van deze eerste TS. Ik ben wel heel erg blij dat de cliente het zelf tegen mij heeft gezegd (ze had spijt van wat ze gedaan had, ze zei eigenlijk helemaal niet dood te willen). Ik moet er niet aan denken hoe het was afgelopen als ik een uurtje later even bij haar was gaan kijken...

Het psychiatrisch ziekenhuis waar ik werk ligt ook nog eens aan het spoor, en er zijn regelmatig aanrijdingen met personen in de buurt. Zeker de laatste weken.

Op deze manier kan ik ook een beetje mijn verhaal kwijt.. Vragen mogen natuurlijk altijd.. Lachen

**Geplaatst**: 08-11-08 20:37

Re: Zelfmoord....

Geplaatst: 08-11-08 20:37

Anneomnie ik heb heel erg veel respect voor jou en je familie. Maar dat weet je want in een ver verleden hebben we hier ook al eens eerder over gesproken.

Het is idd makkelijker als iemand aan de buitenkant zichbaar ziek is en je aan ze kan zien dat het bergafwaarts gaat.
Een groot deel van de mensen die zelfmoord plegen zijn echter psychisch ziek en gaan ook bergafwaarts, wij zien dit niet. Maar ik zie het als een zelfde soort proces. Hun lichaam en geest is gewoon op.

Het is vreselijk als je moet leven met minder ledematen dan dat je bent geboren. Toch schiet de eerder gemaakt opmerking mij verkeerd. Mijn vader moet leven zonder benen. Afgelopen januari is dat gebeurd, een heel medisch traject is dat geweest. Toch kan hij leven zoals ook jij en ik dat doen. Het vergt enige aanpassingen maar het kan echt.

*edit* mijn vader heeft geen poging tot zelfdoding gedaan trouwens. Hij moest één been al missen anders kon hij geen levertransplantatie krijgen. Tijdens de transplantatie zijn er enorme bloedingen onstaan in zijn andere ledematen, waar door zijn andere been is afgestorven en delen van zijn armen. Zijn armen waren nog wel te redden, maar zijn been niet. Jammer dat is het pure pech., maar voor hem om een manier om dus wel te overleven.