Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Fiffill schreef:Ik had gister ook weer zoiets, heb ik ook wel vaker, ik weet niet of iemand het herkend? Dat je bijna in slaap valt en dan ineens maakt je lichaam een hele rare stuiptrekking en ben je weer wakker. Dat voelt echt heel erg raar.
Fiffill schreef:Ik had gister ook weer zoiets, heb ik ook wel vaker, ik weet niet of iemand het herkend? Dat je bijna in slaap valt en dan ineens maakt je lichaam een hele rare stuiptrekking en ben je weer wakker. Dat voelt echt heel erg raar.
Maartje1990 schreef:*heeft zich door 12 blz's geploeter* wat ik overigens erg intressant vond om te lezen. Het enige dat 't dichts in de buurt van 'dit soort' dromen komt is een droom die ik heb gehad toen ik, wat zal 't zijn? een jaar of 4 was ofzo. En de enige droom die ik mij heel erg gedetailleerd heb onthouden, en dat was dat m'n broertje en m'n vader in een bos met een tijgerachtig beest en een bruggetje en een beekje op een (eet)tafel m'n moeder haar huid van haar lichaam trokken.... en dat weet ik nog best gedetailleerd maar normaal nóoit (gelukkig niet!) hoe harder ik probeer 't te onthouden hoe harder 't wegstroomt als water dat je in je handen probeert vast te houden ofzo. En ik droom normaal hele onnozele dingen als m'n leraar engels die tegen een deur loopt ofzo. En dit (dit 'soort' dromen als die jou(bente)) zie ik dus ook niet als normaal (ik ben 't dus níet gewent) en zoiets noem ik dus wel een nachtmerrie maar gelukkig (?) ervaar je ze niet zo. Scheelt ook dat ik ze niet onthoud.
Maar weet je waar dit me aan doet denken, aan schizofrenie. Maar daar weet je zelf denk ik meer van dan mij
Dan heb je geen houvast meer over je eigen doen en laten. Dan weet je niet meer wat werkelijkheid is en wat niet.
Fiffill schreef:Aan wie richt je die vraag tamaartjeee? Aan mij?
Ik weet niet of je dat als eigen wereld kan zien.
ik ging een heel rondje rond zeg maar.. als een wijzer van een klok.. ik kon nog steeds niet bewegen. Een enge stem zat tegen me te praten met die daisyspeler, dus ik probeerde te gillen van: hou op, praat niet tegen me! Maar ik kon niet gillen (alleen heeeel zachtjes verluisteren). Uiteindelijk kreeg ik met veel moeite de telefoon te pakken, want ik wilde naar beneden bellen.. ik dacht ook echt dat ik belde. Maar ik werd toen gelukkig weer wakker.. Dat was echt vreemd..
).

).

heel stom
Heel gek, maar dit 'gevoel' heb ik best regelmatig, al vanaf dat ik heel klein ben. Overigens vind ik perzikken heeeeeeeeeeeeerlijk, en het gevoel van naar beneden vallen is ook niet onprettig ofzo. Maar wel raar toch?