Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-04-22 22:06

Geplaatst: 14-04-22 22:06

Femke_Tweety schreef:
Tsja, als zusje Vlinder heet wordt het ineens nóg weer anders

Hahaha
Maar dan zal het niet ‘een’ vlinder zijn geweest in de benoeming ervan (hoop ik)

**Geplaatst**: 14-04-22 22:07

Geplaatst: 14-04-22 22:07

corinep schreef:
Ja dat is minderwaardig en kun je je pas voorstellen als je kinderen hebt inderdaad.

Ik heb het eerder al eens gevraagd en geen antwoord gekregen, dus ik probeer het nog eens. Wat heb je hier in dit topic nou helemaal te zoeken?

**Geplaatst**: 14-04-22 22:13

Geplaatst: 14-04-22 22:13

Mkango schreef:
Ik maak me toch altijd een beetje zorgen over kinderen van ouders zonder empathisch vermogen.

Is dit nu een persoonlijke aanval omdat mijn moederhart nooit huilt?

**Geplaatst**: 14-04-22 22:49

Geplaatst: 14-04-22 22:49

corinep schreef:
Ja dat is minderwaardig en kun je je pas voorstellen als je kinderen hebt inderdaad.

Kap hier nu eens mee, niemand in dit topic zit hier op te wachten.

**Geplaatst**: 14-04-22 23:01

Geplaatst: 14-04-22 23:01

Urbanus schreef:
Mkango schreef:
Ik maak me toch altijd een beetje zorgen over kinderen van ouders zonder empathisch vermogen.

Is dit nu een persoonlijke aanval omdat mijn moederhart nooit huilt?

Jup.

**Geplaatst**: 15-04-22 07:10

Geplaatst: 15-04-22 07:10

Fly_high schreef:
Laurora schreef:
Ik zorg er wel voor dat onze katten hun anus van tafel houden als er gasten zijn, en uiteraard maak ik die voor het eten áltijd schoon (de tafel he, niet de kattenanussen )

Kattenanussen zijn een ding, die horen katten zelf schoon te houden toch? maar op bezoek zijn bij mensen die hun kattenbak niet goed weten te verschonen is pas echt gore. Blijkbaar hebben sommigen zelfs een kattenbak in de keuken staan, zo freaking smerig dit

Nog steeds beter dan poepluier op tafel though

Ik heb 2 katten en dus 3 kattenbakken. Ja, die moet je natuurlijk ergens kwijt, en allemaal naast elkaar is ook stom. Dus: eentje in de woonkamer, eentje in de gang en eentje in de keuken.
Ik krijg wél altijd complimenten dat je die bakken echt nooit ruikt, daar maak ik zelf ook wel een punt van, het moet wel gezellig blijven haha. Ik haal minstens 1x, liefst 2x, per dag de vuiligheid eruit.

Katten op tafel: ja, hier wel

Maar: als we bezoek hebben, dan niet. En natuurlijk maak ik mijn tafel ook altijd schoon voor het bezoek binnenkomt. Ik had onlangs de klep van één van de bakken afgebroken, die heb ik meteen naar de gang verbannen en gisteren vervangen. Ik zeg het: het moet wel gezellig blijven haha.

Smurffie zo zou je ook absoluut geen benul hebben van "opvoeding" als je geen kinderen hebt. Alsof je een paard of een hond niet moet opvoeden, die dieren doen dat natuurlijk helemaal zelf :')

Ik zeg niét dat het hetzelfde is - ik zeg wél dat het wel degelijk opvoeden is.
Ik heb geen auto - maar wel een rijbewijs. Het is niet omdat ik geen auto heb, dat ik geen auto kan rijden.

**Geplaatst**: 15-04-22 07:40

Geplaatst: 15-04-22 07:40

corinep schreef:
Ja dat is minderwaardig en kun je je pas voorstellen als je kinderen hebt inderdaad.

Fijn voor je familie dat ze voor jou minderwaardig zijn. Ik zou me als partner/familielid de ogen uit de kop schamen om zoiets te verklaren.

En ik vraag me inderdaad af waarom je hier nog aan het rondzweven bent. Je bent het cliché waarom dit topic er is: "je kan het niet weten als je geen kinderen hebt".

Welnu, lieve schat, heel even dit. Ik kies bewust niet voor kinderen omwille van medische redenen. Van MIJN kant. Dat ik er ook vrij weinig mee heb, dat komt mooi uit. Maar mijn partner had ze eventueel wel graag gehad en heeft de situatie aanvaard en besloten dat samen blijven voor hem waardevoller is dan een ander zoeken om wel een kind mee te verwekken. DAT is OOK liefde. In goede en slechte tijden er zijn voor elkaar.

Dus bedenk even héél goed dat jouw uitspraken hier absoluut wél hard binnenkomen met je gezeik "dat kan je niet weten", want ik verplaats me best vaak in zijn standpunt. Je zou mijn partner immens kwetsen met al je oh zo overtuigde eenzijdige waarheid.

**Geplaatst**: 15-04-22 08:11

Geplaatst: 15-04-22 08:11

In plaats van alleen zeggen:
"wtf doe jij hier nog", of "dit zijn exact de reacties waar wij niet op zitten te wachten"
Trek ik hem even uit elkaar, wellicht zit er nog een klein leer moment voor je in. (Al denk ik dat die kans vrij klein is :')

)

corinep schreef:
Ik vind het inderdaad ook stom klinken maar denk dat je je dit niet voor kan stellen als je zelf geen kinderen hebt.

Zoiets heet empathie en inlevingsvermogen... ieder mens heeft iets waar het onvoorwaardelijk van houdt. (op enkele personen met bepaalde ggz diagnostiek na

).
Dat je iets niet zelf mee maakt, betekend het niet dat je het jezelf niet kan voorstellen.
Je in kunnen leven in een ander betekend niet dat je het zelf daadwerkelijk mee moet maken.
Kijk naar de dame laatst in het nieuws die overgoten is met zoutzuur. Nee ik heb dat zelf nooit mee gemaakt, maar ik kan mij wèl voorstellen hoe vreselijk veel pijn dat doet en kan mij daar op inleven. Net als een persoon zonder kinderen zich zoiets kan "voorstellen" hoe het is bij wel kinderen hebben. Wij kunnen best indenken hoe het voelt om een van de belangrijkste personen uit te leven te verliezen.
Het zijn echter altijd alleen de moeders die denken dat dit niet voor te stellen is... op een of andere manier voelen dit type moeders zich altijd verheven boven niet-moeders, dat blijkt ook uit al jouw posts hier in dit topic. Dus het gebrek aan inlevingsvermogen ligt eerder in de kortzichtige tunnelvisie van een bepaald type moeder, of in dit geval die van jou, dan in die van een kinderloze.

corinep schreef:
Ja het is een verdrietige situatie maar als je zelf kinderen hebt(en ze lief vind ) komen tragedies met kinderen 100x harder binnen. Die bezorgdheid en angst dat ze ooit hetzelfde zou kunnen overkomen kan echt extreem heftig zijn.

Wederom degradeer je mensen zonder kinderen?
De voor jou blijkbaar bijna goddelijke band en inlevingsvermogen welke ontstaat wanneer je een kind uit poept, die gewoon niet haalbaar blijkt te zijn van de ene individu naar de andere.
Wat maakt dat jij denkt dat wat jij voor jouw kinderen voelt zo verheven staat boven het gevoel van een ander mens voor een ander mens. En wat maakt dat jouw gevoel van bezorgdheid zo veel heftiger (100x zelfs) is dan een bezorgd gevoel die een ander zou kunnen hebben.
Waarom diskwalificeer je gevoelens van een ander individu? Wij kunnen ons toch niet in jouw "moederhart" inleven... wat maakt dan dat jij je wel in zou kunnen leven in het "bewustkinderlozehart"? Wie zegt dat wij dergijke emoties niet kunnen of zullen ervaren.
Zoals je zelf zegt... als je het niet ervaren hebt, weet je niet wat het is
Wat maakt jou dan zo bijzonder, waardoor jij denkt dit wel te kunnen? Daar ben ik oprecht benieuwd naar.
Krijg je met het werpen van een baby er een stuk empathie gratis bij? Ik heb het nooit onderbouwd zien worden, en al helemaal nooit gemerkt aan jouw posts, of vergelijkbare van andere push moeders.
En dan bedoel ik niet de andere moeders die hier in het topic zitten. Want die hebben imo genoeg empathie en inlevingsvermogen... die begrijpen dat wij andere keuzes maken in het leven, respecteren deze... en praten gezellig mee in het topic.

corinep schreef:
Bovenstaande is voor mij één van de weinige redenen die ik kan bedenken om niet aan kinderen te beginnen.

En dus?
Wat probeer je hier exact te zeggen?
Dat dit de enige toegestane reden is om geen kinderen te mogen nemen?
Onze redenen zijn niet goed genoeg in jouw ogen?

**Geplaatst**: 15-04-22 08:28

Geplaatst: 15-04-22 08:28

corinep schreef:
Ja dat is minderwaardig en kun je je pas voorstellen als je kinderen hebt inderdaad.

Is er van jou al een kind dood neer gevallen? Zo ja, super rot, maar zo voelt een verlies van welk naast persoon dus voor de meeste mensen. Zo nee, hou dan lekker je mond, dan heb je zelf ook werkelijk geen flauw idee.

**Geplaatst**: 15-04-22 08:44

Geplaatst: 15-04-22 08:44

Precies. Een moeder die zelf geen kind is verloren weet net zo min wat dat is. En kan zich ook alleen maar beroepen op het inlevingsvermogen.

Ik zal echt nooit zeggen ik weet wat je meemaakt of wat je voelt als ik het niet zelf heb mee gemaakt. En zelfs als je het wel hebt meegemaakt beleeft ieder het anders.

Dus kappen met de onzin van je hebt geen kinderen.
Als jijzelf geen verschrikkelijke dingen hebt ondervonden geldt dat voor de moeders net zo.

**Geplaatst**: 15-04-22 08:47

Geplaatst: 15-04-22 08:47

Ik zou oprecht niet weten wat ik zou doen moest mijn partner plots overlijden. Het idee alleen al geeft me kippenvel en als ik er bij stil blijf staan kan ik er spontaan om hullen. Nee bedankt. Ik wil het me dus ook niet inbeelden.

En ik hoop dat zo weinig mogelijk mensen met zoiets geconfronteerd moeten worden. Het is al erg genoeg na een lang gelukkig leven om afscheid te moeten nemen, laat staan als eender welk geliefd persoon zomaar ineens -poef- zou wegvallen. Brrrrr.

**Geplaatst**: 15-04-22 08:51

Geplaatst: 15-04-22 08:51

Het lijkt me -zelfs mét empathisch vermogen- per definitie onmogelijk om exact te weten wat een ander voelt en hoe iets binnenkomt.

De meeste mensen kunnen zich redelijk voorstellen hoe iets voor henzelf zou zijn. En daarmee projecteren op hoe het voor een ander zal zijn.

Dan zijn er ook mensen die een heel eind komen met zich voorstellen hoe iets voor de ander moet zijn, in díéns situatie. Maar daarvoor moet je iemand al betrekkelijk goed kennen. Diens waarden, normen, geschiedenis, cultuur, en emotionele situatie kennen.

Dat is alweer een stuk lastiger dan voorstellen hoe iets voor jezelf zou zijn.

Exact weten hoe iets binnenkomt, en je realiseren dat de een echt anders met emoties omgaat dan de ander etc, is erg lastig.

Moeder of geen moeder.

@corine, hoe vaak moet je nog horen dat jouw opmerkingen in dit topic misplaatst zijn?
Dat je écht niet tot de doelgroep van dit topic hoort, en vaak echt gewoon irritant bent?

**Geplaatst**: 15-04-22 08:56

Geplaatst: 15-04-22 08:56

Om het even heel gevoelloos te stellen: van een kind kan je tenminste nog een nieuwe maken (afgezien van leeftijd, sociale situatie etc). Ipv te zitten huilen, vern*uk je verdriet en gaan met die banaan.

Met een vader, moeder, grootouder, broer of zus is dat niet het geval.

-sarcasmemodus uit-

**Geplaatst**: 15-04-22 09:00

Geplaatst: 15-04-22 09:00

Hier is een zusje dood geboren en een broertje 11 dagen na de geboorte overleden (dat gebeurde al voor mijn tijd)
Ik kan me wel indenken dat dat voor een ouder het meest verschrikkelijke is om mee te maken. En nog niet zo lang geleden mijn zus aan K verloren (een volwassen kind blijft een kind van zijn/haar ouders) Ik ben zelf geen moeder en kan me alleen maar een voorstelling maken van hoe verschrikkelijk dat moet zijn voor een ouder. Je verwacht dat de kinderen je overleven. Maar dat gaat niet altijd op.

En ja ook niet ouders kunnen zich dat dus voorstellen en mee leven . Ik ben wel mijn zus kwijt. En zo kun je ook andere dierbaren kwijt raken of zelfs een inmens verdriet voelen bij het overlijden van een huisdier. Daar kan een mens ook echt kapot van zijn. Is natuurlijk heel iets anders dan je kind verliezen maar ik denk dat iedereen die wel eens iemand is verloren zich het verdriet kan voorstellen.

Laatst bijgewerkt door BeFunny op 15-04-22 09:07, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-04-22 09:03

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 15-04-22 09:03

Ach jee, ik lees even niet bij en ineens blijkt ons morele kompas weer ongepast actief te zijn.

@CorineP: heb je zélf eigenlijk wel een moreel kompas en zo ja, heb je dan in de gaten dat niemand hier op dit soort bijdragen zit te wachten?
Dat is niet omdat je kinderen hebt (sterker nog, enkele van de fanatiekere posters hier hebben zelf ook kinderen), maar omdat je blijkbaar niet door hebt wat voor topic dit is.

**Geplaatst**: 15-04-22 09:05

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 15-04-22 09:05

Ik vind het ook een hele nare opmerking die ouders van 1 kind vaak maken naar ouders met meerdere kinderen 'maar ik heb er maar één' of 'gelukkig heb jij er meerdere'

Alsof een verlies van een kind minder erg is als je er nog eentje achter de hand hebt. Ik heb dat over andere mensen nog nooit gezegd horen worden

**Geplaatst**: 15-04-22 09:06

Geplaatst: 15-04-22 09:06

En weet je wat ik dan altijd denk als mensen hun (me, myself and I) moederharten huilen? Hoe moeten die laatste momenten voor zo'n kindje geweest zijn? Net als een paar maanden terug met dat jochie uit België - ik stel me dan voor dat zo'n kind helemaal in de war is over wat er gebeurt, misschien wel vraagt waar z'n moeder is en dan in koelen bloede vermoord wordt. Daar kan imo echt geen egocentrisch, huilend moederhart tegenop.

**Geplaatst**: 15-04-22 09:09

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 15-04-22 09:09

Precies... exact weten of voelen hoe het is kan nooit.
Elk mens en elke beleving is anders.
Meevoelen, inleven, empathie tonen... dat kan wel.

**Geplaatst**: 15-04-22 09:10

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 15-04-22 09:10

Drie jaar geleden is mijn toenmalige vriend overleden waar ik al ruim 10 jaar mee samen was. Dat verdriet was/is intens, maar alsnog heb ik niet de illusie dat ik weet hoe zijn ouders zich moeten voelen bij dit verlies. Voor iedereen is dit anders, niet minder of meer maar gewoon anders.
Ik heb er echt een hekel aan dat mensen zeggen dat het voor zijn ouders erger is dan voor mij of voor zijn zus bijvoorbeeld.
En ja mensen laten zeker blijken dat ze vinden dat het erger is voor zijn ouders dan voor mij of zijn zusje bijvoorbeeld

.

**Geplaatst**: 15-04-22 09:14

Geplaatst: 15-04-22 09:14

Nog een knuffel voor iedereeen die een dierbare is verloren :knuffel:

Ja raar is dat hè.
Dat er vergeleken word voor wie het dan erger is.
Voor ieder is het op de eigen manier erg.

Toen mijn vader overleed en wij nog kinderen waren.
Ik geloof niet dat er ook maar 1 iemand aan ons ooit heeft gevraagd hoe het ging.
Dat werd aan mijn moeder gevraagd. Wij kinderen waren geen ouder kwijt of zo, konden zo wel omgaan met het gemis en verdriet?

Ondertussen is dat 40 jaar terug en gelukkig wel veel in veranderd.
Maar dan lees ik enkele berichten hier en dan denk ik...toch ook weer niet.

**Geplaatst**: 15-04-22 09:30

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 15-04-22 09:30

Het neefje van mijn ex is op 19 jarige leeftijd verongelukt en geb dus van vrij dicht meegemaakt hoe dit voor de ouders was. Ik zou dus nooit zeggen dat ik weet hoe het voelt, dat kun je gewoon niet, ook niet als je wel kinderen hebt. Daarbij is het ook voor iedere ouder anders. Zelfs bij de ouders van deze jongen zat er verschil in de verwerking en hoe ze ermee omgingen.

**Geplaatst**: 15-04-22 09:48

Geplaatst: 15-04-22 09:48

Iemand heeft mij toen mijn vader kanker had eens verteld dat ik mijn verdriet niet teveel aan mijn moeder moest laten zien, zij zou al wel genoeg aan haar hoofd hebben, want zij zou haar man verliezen.
Eh... En ik mijn vader niet?

Verdriet, pijn en rouw zijn niet op een weegschaal te leggen. Elke situatie voelt en is anders.
Het lijkt soms wel alsof mensen tegen elkaar opbieden om wie het het zwaarst heeft.

Laatst bijgewerkt door Laurora op 15-04-22 09:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-04-22 09:50

Geplaatst: 15-04-22 09:50

corinep schreef:
Ja dat is minderwaardig en kun je je pas voorstellen als je kinderen hebt inderdaad.

Ooohhh WOEST word ik hiervan. Mijn moeder overleed drie jaar geleden aan kanker toen ik 26 was, en nog elke dag voelt het alsof mijn hart mijn borstkas uit is gescheurd. Door alles wat ik heb meegemaakt, waar zij me tomeloos in steunde, maar nu is weggevallen en ik het dus alleen aan moet gaan. De eenzaamheid en het verdriet is niet te harden. Maar goed om te weten dat dat toch echt wel minderwaardig is aan het verliezen van een kind. Dank je wel voor die wijze levensles.

Ik zou je bijna het verlies van een zeer dierbare naaste toewensen. Bijna. Want die empathie om het je niet toe te wensen is óók breed in mij aanwezig, breder dan de meeste moeders. Wát zij daar ook van moge denken.

Ik ga nu even de ogen uit mijn kop janken en hoop dat je trots bent. Job well done, meid.

**Geplaatst**: 15-04-22 10:12

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 15-04-22 10:12

@Corine, heb je dat morele kompas van je weer naast de koelkastmagneten gehouden? Volgens mij wijst hij wederom de verkeerde kant op. Klein tipje, zo ga je er niet komen.

Nee, ik weet niet hoe het is om een kind te verliezen. En eerlijk gezegd hoop ik dat ook jij niet weet hoe dat is. Ik weet wel heel goed hoe het voelt om die persoon van wie je het meest hebt gehouden te verliezen. En zij gaat niet terugkomen. Verlies en verdriet zijn geen dingen die je af kunt meten. Dat is voor jou het meest erge is dat er kan gebeuren, mag niets afdoen aan de gevoelens van verdriet van een ander. Ieder verdriet is persoonlijk, de rouwverwerking is persoonlijk.

Ik heb zelden een persoon mee mogen maken de afgelopen jaren die, in geschreven woord, zo ontzettend weinig inlevingsvermogen lijkt te hebben als jij Corine. Ik hoop van harte dat je in het dagelijks leven, voor de mensen om je heen, een aangenamer persoon bent om mee te converseren. Ik ervaar je als onnodig kwetsend en als iemand met een compleet onvermogen om buiten de grenzen van de eigen belevingswereld te kijken. Ik wil je dan ook dringend adviseren om het advies van mijn wijlen oma ter harte te nemen: 'wanneer je niet weet waar het over gaat, hou dan gewoon je mond'.

**Geplaatst**: 15-04-22 10:14

Geplaatst: 15-04-22 10:14

Laurora schreef:
Iemand heeft mij toen mijn vader kanker had eens verteld dat ik mijn verdriet niet teveel aan mijn moeder moest laten zien, zij zou al wel genoeg aan haar hoofd hebben, want zij zou haar man verliezen.
Eh... En ik mijn vader niet?

Verdriet, pijn en rouw zijn niet op een weegschaal te leggen. Elke situatie voelt en is anders.
Het lijkt soms wel alsof mensen tegen elkaar opbieden om wie het het zwaarst heeft.

Mijn moeder vond zelf dat ze het meest verdriet had en dat zei ze ook tegen mijn jonge neefjes die hun moeder verloren waren. Want mijn moeder vind ook dat alleen een moeder dat verdriet heeft.