Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-01-11 20:50

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 13-01-11 20:50

... je bent duidelijk aan het eind van je latijn. Wees alsjeblieft duidelijk naar je moeder. Misschien dat ze twee maanden bij haar vriend kan gaan wonen... alleen maar om jouw even ruimte te geven. Want dat heb je nu gewoon nodig... heb je hulp? huisarts/psychiater/maatschappelijk werker? Misschien dat iemand kan bemiddelen... of iig iemand waar je even jouw verhaal bij kwijt kan.

**Geplaatst**: 13-01-11 21:04

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 13-01-11 21:04

In principe heb ik eens in de 3 weken een gesprek bij een psycholoog.
Opzich kan ik er wel goed mee praten, maar ik moet enorm aan de slag met mezelf en het gaat afentoe zo enorm diep dat ik de laatste afspraak af heb gezegd....
Het is ontzettend goed voor me, maar ook enorm zwaar en afentoe trek ik het gewoon even niet en blijf ik liever aan de oppervlakte dobberen.
Ik krijg ook medicijnen, antidepressiva en een licht slaapmiddel.
ik heb maanden gehad dat ik niet voor 3 a 4 uur sliep, en dan 'sochtends vroeg weer op voor die kleine, dat trok ik echt niet meer.

Ik had zo gehoopt dat het weer naar school gaan me zou helpen dmv een ritme, want dat is zo belangrijk.
Maar helaas kwam ik in een klas terecht waar enorme kliekjesvorming is, mensen gepest en zelfs geslagen worden.
Echter ben ik natuurlijk een nieuweling, en krijg ik van alle kanten het gezeur te horen.
Ik ben niet sterk genoeg(of ik ben gewoon een softy...) om te zeggen dat ze hun eigen problemen lekker zelf op moeten lossen, ik heb dan weer medelijden enz.
Ik zal eens nadenken over een gesprek met mijn moeder, met het voorstel dat ze een tijdje bij haar vriend gaat "logeren".
Hoe het dan moet met mijn kleine weet ik nog even niet, maar daar komt wel een oplossing voor dan.

Mijn vrienden willen allemaal wel naar me luisteren, maar ik wil niet als "zeikerd" overkomen en altijd alleen maar mijn problemen op tafel gooien.
Ik wil ook weleens wat leuks te vertellen hebben, en dat heb ik momenteel gewoon niet.
Daarom neem ik van sommigen ook bewust een beetje afstand, en gelukkig begrijpen ze het meestal wel, maar leuk is anders natuurlijk.

**Geplaatst**: 22-01-11 20:32

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 22-01-11 20:32

er is een oplossing in zicht voor het probleem "moeder in huis".
nadeel is wel dat ik tijdelijk mijn dochter minder ga zien, ivm oppas....
afgelopen zondag is min of meer de bom gebarsten, althans, ik kwam weer bot uit de hoek en blijkbaar kan men niet tegen sarcasme.
de oplossing voor nu is een vakantie-woning op een park waar mijn moeder en haar vriend dan tijdelijk willen gaan wonen, totdat ze een huisje hebben in mijn woonplaats.
het is alleen wel een dik half uur rijden vanaf mijn woonplaats, wat zou betekenen dat ik 's ochtends zeer vroeg mijn kleine naar oma moet brengen, naar school moet, kleine ophalen en weer naar huis moet rijden.
de oplossing die mijn moeder daar voor heeft is de kleine de hele week bij hun te houden, en in de weekenden bij mij.
opzich is het wel een oplossing, vooral omdat mijn moeder dan uit mijn persoonlijke ruimte is.
maar m'n kind een hele week amper zien, dat vind ik nogal wat!
voor nu heb ik er wel in toegestemd, maar ik moet alles eerst zien voordat ik het ga geloven, en ik ga kijken of ik een andere oplossing voor het oppas-probleem kan vinden, waardoor mijn kleintje toch meer bij mij is.
zodra m'n moeder een huisje heeft in mijn woonplaats, komt mijn kleine meid natuurlijk wel weer gewoon heel de week bij mij, inclusief de weekenden.

**Geplaatst**: 22-01-11 23:25

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 22-01-11 23:25

meid, ik heb dit met open mond gelezen, echt waar, ik kan je alleen zeggen, ik zou het niet doen, jij moet uiteindelijk zélf beslissen wat je doet, maar ik zou het, echt waar,niet doen.

Ik spreek wel met de ervaring dat een goede én betrouwbare oppas vinden echt niet makkelijk is, maar dit? Er is een grote kans dat je kleine schat toch wel een beetje van je vervreemd, en al zeker op deze prille leeftijd, maar nogmaals, het is jouw leven en jouw beslissing, niet het mijne hé

)
Het leven zit soms echt 'rot' in mekaar.
Veel sterkte !

**Geplaatst**: 22-01-11 23:29

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 22-01-11 23:29

juist daarom twijfel ik heel erg, maar weet nu zo 123 ook geen andere oplossing....
ik moet natuurlijk wel gewoon naar stage en naar school kunnen, want als ik dit jaar niet slaag is het allemaal voor niets geweest.
maar zeker omdat ze nog zo klein is, en snel van me kan vervreemden, tja, ik weet t niet zo goed...

**Geplaatst**: 22-01-11 23:32

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 22-01-11 23:32

Poeh dat is heftig zeg...ik weet 1 ding en dat is dat ik het niet zou aankunnen Sam zo lang niet bij me te hebben, maar als je niet anders kan.....je toekomst is ook belangrijk, wat een ROTkeuze is dit zeg!!! Heel veel sterkte meid....

**Geplaatst**: 22-01-11 23:35

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 22-01-11 23:35

Waarom laat jeje moeder niet uitschrijven ? Zo krijg je tenminste weer extra subsidies

**Geplaatst**: 23-01-11 12:02

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 23-01-11 12:02

ja, maar waar moet ze zich dan inschrijven?

@ mindfields: ja, dat is dus ook een beetje mijn probleem...
m'n kleine 4 a 5 dagen in de week niet bij me hebben vind ik erg heftig, maar m'n opleiding MOET ook doorgaan.
het is allemaal wel voor tijdelijk, maar goed, m'n moeder zou hier ook tijdelijk wonen en inmiddels gaan wel al naar de 7 maanden toe.
dus ja, als ik zeker wist dat voor bijv. 3 of 4 weken was, had ik er niet zo'n probleem mee, maar die zekerheid kan niemand me geven en dat is zo moeilijk.

**Geplaatst**: 23-01-11 15:46

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 23-01-11 15:46

Tja.. dan schrijft je moeder zich toch bij haar vriend in? Dan heb je weer recht op extra subsidie waar je misschien dan wel je oppas van kan betalen. Misschien dat er met school iets te regelen is of met gastouders/kinderopvang in de buurt. Vaak is er wel een potje bij de gemeente voor moeders die werken/leren en het voor de rest van bijstand moeten hebben.

**Geplaatst**: 23-01-11 15:47

Geplaatst: 23-01-11 15:47

tja, daar zit dus ook een probleem....maar daar wil ik niet in het openbaar over uitwijden.
vragen per pb beantwoord ik uiteraard wel.
maar ik zal eens gaan informeren bij de gemeente hoe dat zit qua opvang.

**Geplaatst**: 23-01-11 21:08

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 23-01-11 21:08

Volgens mij is het bedrag wat je aan kinderopvang betaalt, afhankelijk van wat je verdient. Als je parttime werkt en daarnaast studeert heb je kans dat je echt maar een paar tientjes per maand hoeft te betalen

**Geplaatst**: 02-02-11 16:00

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 02-02-11 16:00

helaas gaat het weer niet goed met mijn moeder.
ondanks alle medicijnen draait ze regelmatig door, voelt zich een mislukkeling en blijft depressief.
gister heeft ze een gesprek met haar psych gehad, en die raadde aan om 3 maanden opgenomen te worden.
echter, mijn moeder weigert dit omdat ze nog steeds een schuldgevoel heeft tov mij.
maar op deze manier kan ze niet goed genoeg voor mijn kind zorgen, en dat is voor mij het aller belangrijkste.
ik ga nu even heel hard zoeken naar mogelijkheden om mijn kind weer bij mij te laten wonen, en dan maar 5 dagen in opvang te brengen.
hoe ik het allemaal ga regelen icm huishouden/school/paard weet ik nog niet, maar wat ik wél weet, is dat dit geen oplossing is.
daarnaast maak ik me wel zorgen over hoe haar nieuwe vriend gaat reageren op dit nieuws?
hij weet wel van haar borderline, en ziet ook wel dat het niet lekker gaat met m'n moeder, maar tja, dat maakt het nog niet geaccepteerd en makkelijker.

**Geplaatst**: 02-02-11 21:54

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 02-02-11 21:54

Ja, ik zou zeker mijn kind niet bij iemand laten die depressief is en borderline heeft ook al is het je moeder.
Meid je maakt het jezelf ook niet makkelijk. Probeer nou echt eens een keer je kind en jezelf op de eerste plek te laten komen.
Ik weet niet in welke omgeving je woont en hoeveel hulp je kan krijgen bij huishouden/paard/school/opvoeding.... maar echt zorg voor jezelf! Vraag ook hulp voor jezelf. Heb je een beetje vrienden waar je wat steun van kan krijgen want dat heb je in deze tijd wel nodig. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 02-02-11 22:10

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 02-02-11 22:10

de kogel is door de kerk: m'n moeder word opgenomen, voor minimaal 3 maanden.
dat houd dus in dat m'n kindje weer bij mij komt, maar dat ik wel 5 dagen per week opvang nodig heb, op zeer korte termijn.
ik heb nog wat mogelijkheden waar ik inmiddels mee bezig ben, dus komt goed.
m'n vrienden weten er ook vanaf, en zijn stuk voor stuk super lief en waar mogelijk heel behulpzaam.

**Geplaatst**: 02-02-11 22:49

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 02-02-11 22:49

pff wat heftig allemaal! Hopelijk knapt je moeder ervan op. Wel fijn dat je kindje straks bij iemand is die geestelijk wel helemaal gezond is!

Zet m op meid!

**Geplaatst**: 28-05-11 20:09

Geplaatst: 28-05-11 20:09

Zo, hier maar weer eens een berichtje van mijn kant:

m'n moeder heeft haar opname niet vol gehouden, kreeg ruzie in de groep en is na 2 weken weg gegaan.
Het gaat nog steeds niet goed met haar, en leunt nog veel op mij.
Inmiddels heeft ze eindelijk een eigen huisje, na 3/4 jaar bij mij te hebben ingewoond.
De scheiding is nog steeds niet rond, haar (ex) man reageerd niet meer op de advocaat.

M'n moeder woont nu samen met haar vriend, maar of dat blijvend is weet ik nog niet.
Ik zie haar weer in dezelfde fout vallen als altijd.
Als ik haar daarop wijs, geeft ze me gelijk maar doet er niets mee.
Ook praat ze met mij over haar "problemen" met haar vriend, waarop ik zeg dat ze dat niet met mij moet bespreken, maar met hem.
Ik hoef hun problemen niet aan te horen, en ik hoef ook geen telefoontje te krijgen als er teveel gedronken is, dat ik respectloos ben naar mijn moeder toe....
Pfff, het zit me allemaal nog vrij hoog, helaas.

Ik ben bijna klaar met mijn studie, maar echt goed is het niet gegaan.
Mijn mentrix merkte op dat ik als het ware aan het opgeven ben, en daar heeft ze wel gelijk in.
Ik heb continue spanning, er ligt continue druk op m'n schouders:
- ik moet m'n studie halen
- ik moet goed voor m'n kind zorgen
- ik moet mijn huishouden bij houden
- ik moet respect tonen voor mijn moeder
- ik moet voor mijn dieren zorgen

Ontspanning kan ik nergens vinden, voorheen kreeg ik altijd energie van het trainen van m'n paard.
Dit is weg gevallen door een chronische blessure van mijn paard, maar ik kan nog geen afscheid van hem nemen.
Ik zorg voor hem, en ik ben gelukkig als ik bij hem ben, maar die energie die ik altijd kreeg, krijg ik niet meer.
Ik vind het lastig om daarmee om te gaan.
Het rijden, de wedstrijden...ik mis het zo!

Verder is er nog de druk vanuit het UWV om dalijk een baan te zoeken, maar ik word al "moe" las ik daaraan denk.
Mijn niet-sociale karakter speelt me parten, en ik zie nog geen mogelijkheid om dat te veranderen.
Het liefst doe ik iets voor mezelf, of een baan waarin ik 1 op 1 sta met de baas.
Gesprekken met een psych hielpen me niet verder, dus momenteel slik ik alleen medicijnen.
Ik ben er wel over aan het denken om weer gesprekken aan te gaan, maar eerst moet m'n school klaar zijn.
Verder heb ik het vermoeden weer bloedarmoede te hebben, maar ik heb geen eens tijd om boodschappen te doen, laat staan om naar de dokter en de prikpost te gaan.
Volgende week word het rustiger, dan maar eens naar de dokter en waarschijnlijk dus weer aan de staaltabletten.

**Geplaatst**: 29-05-11 09:33

Geplaatst: 29-05-11 09:33

Wat een rot situatie.

ik las ergens dat er een oma ook nog is? Kan je kind niet tijdelijk naar oma? Ik vind dat een stabielere faktor dan je moeder die toch geestelijk niet in orde is. Ik zou dat sowieso nooit doen...je kind neemt er ongewild en onbewust wat van mee.

Je hebt toch recht op betaalde kinderopvang? Ik heb niet alles doorgelezen, maar als je eens kontakt opneemt met de gemeente waar je woont? Die hebben vast wel ergens potjes...bv creche en naschoolse opvang zodat jij naar school kan en je stages kan doen.

**Geplaatst**: 30-05-11 11:22

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 30-05-11 11:22

De relatie met je moeder wordt zo nog wel lastiger. Dronken telefoontjes met beledigende gesprekken daar zit niemand op te wachten. Ze zijn toch geen 16 meer.

**Geplaatst**: 02-08-11 19:04

Geplaatst: 02-08-11 19:04

Dit topic was ik een beetje vergeten, maar zag dat er nog mensen gereageerd hadden.

@ russel: "oma" is mijn moeder, en dus absoluut geen stabiele factor.
Gelukkig heb ik nog wel een aantal vrienden(al word het steeds minder sinds iedereen een vriend heeft behalve ik

) waar mijn dochtertje afentoe heen kan.
Ik heb inderdaad recht op bijstand ivm opvangkosten, echter werkt de oppasmoeder die ik heb voor mijn kind niet op woensdag, en op woensdag zou mijn moeder dan oppassen.
Inmiddels ben ik klaar met school, helaas niet geslaagd ivm de lessen op woensdag die ik veelvuldig niet heb kunnen volgen omdat mijn moeder dan oppast, maar ondertussen een opname heeft gehad en verder zowieso niet stabiel is.
hopelijk krijg ik in september nog een herkansing voor de woensdag-lessen, is enkel een praktijk examen.

@ evelijn: nee, ze en ook ik zijn geen 16 meer, maar helaas doet drank meer dan je lief is.
Heb de laatste tijd wat gesprekken met mijn moeder gehad, en ik ga steeds meer vraagtekens zetten bij haar diagnose "borderline".
Ze word dit jaar 50, en het lijkt wel of haar depressie's elke keer zwaarder worden.
Ik wil daar geen last van hebben, ik wil me daar ook buiten houden maar het is en blijft toch je moeder.
Ze reageerd op bepaalde dingen/situatie's waar ik echt niets van begrijp.

Zo, nu over hier thuis, de scheiding tussen m'n moeder en de man waarover dit topic begon, is nog steeds niet rond.
1,5 jaar getrouwd geweest, 1 jaar bezig met scheiden.
Het is van de andere kant wel rustig, geen rare telefoontjes of smsjes meer gelukkig.
Qua financiën gaat er van alles mis, mijn uitkering loopt niet lekker en de huursubsidie is ook een zooitje waardoor ik bepaalde problemen heb met de woningstichting.
Doordat ik nog steeds overal achteraan moet blijven rennen, kan ik me niet ontspannen en slaap vreselijk slecht.
Emotioneel ben ik een wrak, ik jank om de stomste dingen en voorheen werd ik als "ijskoningin" gezien.
Het contact dat ik even had met de vader mijn kind is alweer over, ik heb gevraagd even weg te blijven omdat hij me vreselijk ging benauwen.
Na enkele dagen kwam meneer aan de deur met een hoop kabaal, en heb ik hem verteld wat hij met zijn dreigementen kon doen.
Inmiddels is de kleine jarig geweest, en de vader die zo aan het strijden was om zijn kind te zien, heeft taal noch teken gegeven op die kleine d'r verjaardag.

Ik mis wel iemand waarop ik afentoe kan steunen, ik voel me steeds een beetje eenzamer worden.
Doordat alles telkens weer terugkomt ben ik zo moe, maar voor de kleine moet ik door blijven gaan.
Ups en downs, elk jaar weer en ik zou het zo fijn vinden als ik gewoon eens niet kon kiezen tussen een paar schoenen, of wat voor kapsel ik wil ipv deze stress.

**Geplaatst**: 03-08-11 01:31

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 03-08-11 01:31

Jeetje meid...
Een hele dikke knuffel!

**Geplaatst**: 04-09-11 13:36

Geplaatst: 04-09-11 13:36

hoi,
Ik hoop dat je in ieder geval snel je studie kan afronden! heb je daarover al duidelijkheid?

Ik hoop dat het snel wat rustiger gaat allemaal, sterkte!

**Geplaatst**: 11-04-12 15:18

Geplaatst: 11-04-12 15:18

Dit topic heb ik lang geleden aangemaakt, maar ik heb toch wel wat goede nieuwtjes die ik wil delen.

Mijn moeder is inmiddels alleenstaand en woont in een dorpje hier 5km verderop.
Het gaat vrij goed met haar, ze is bezig een boek te schrijven.
Helaas laat haar lichaam haar wel in de steek, nu heeft ze een nek-hernia waaraan ze binnenkort geopereerd gaat worden.
Ik hoop dat ze dit vol bljft houden, het alleen zijn.
Haar laatste vriend was ook niet zo'n succes, en ik heb mijn moeder meerdere keren weer weg moeten halen bij hem.
Maar nu is hij uit beeld, dus rust!!!
Helaas is ze nog steeds niet gescheiden van de man waarover dit topic begon, en nu is er bekend geworden dat hij kanker heeft.
Dit zal voor mijn moeder erg moeilijk zijn, ze was ook al bijna in tranen toen ze dat nieuws las.
Ik irriteer me hier enorm aan, als zij niet met hem getrouwd was, had ze nu ook niets meer van/over hem gehoord....
Maar goed, ik ben misschien wel weer erg hard wat dat betreft.

Afgelopen jaar heb ik mijn studie af kunnen ronden, weliswaar niet zoals ik graag had gewild en moest regelmatig een dagje thuis blijven ivm geen oppas voor m'n dochtertje, maar ik heb het toch gered.
Vervolgens ben ik gaan solliciteren en heb een aantal weken met mensen meegelopen als soort stage.
Helaas heb ik ontzettend veel last gekregen van hoofdpijnen, misselijkheden en extreme vermoeidheid.
Nu ga ik binnenkort naar een praatgroep voor mensen met chronische vermoeidheid, hopen dat dit wat helpt.
Ik wil graag aan het werk, of nog een studie doen maar momenteel red ik het net om mijn dochter op te voeden en afentoe wat rust voor mezelf te pakken.

Inmiddels heb ik ook een vriend, een heel lieve en vooral stabiele man waar ik enorm happy mee ben.
Ook mijn dochter vind hem geweldig.
De toekomst ziet er dus weer positief uit, er zullen altijd dingetjes blijven vnl wat betreft mijn moeder, maar ik heb nu wel meer mijn eigen leven in de hand en kan ook een keer de deur dicht doen als het me teveel word.

**Geplaatst**: 11-04-12 15:22

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 11-04-12 15:22

Ts ik wil je het advies geven om afstand te houden van je moeder
ze is nu op zichzelf en ze moet het allemaal zelf gaan regelen van nu af aan. Jij hebt meer dan genoeg gedaan ik vind jou een goede dochter

**Geplaatst**: 11-04-12 15:57

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 11-04-12 15:57

Wat een fijn bericht! Je bent een flink eind gekomen joh, knap! Ik neem mijn petje voor je af!

**Geplaatst**: 11-04-12 16:09

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 11-04-12 16:09

Dank julle wel.
Wat betreft het afstand houden van mijn moeder, ik heb aangeboden om haar administratie te doen daar ze zichzelf weer in de schulden aan het werken is, en dat vind ik zo zonde!
Ik heb wat dat betreft weinig vertrouwen in instantie's, maar ze wil wel hulp gaan vragen aan traverse, dat is een algemeen hulpbureau zeg maar, daar kun je voor van alles terecht.
Als ik haar financiële plaatje weer op orde heb, geef ik het wellicht uit handen.
Maar nu nog even niet, ze is niet al 50 jaar op de wereld om van probleem naar probleem te gaan en het lijkt erop dat ze dat zelf langzamerhand ook in gaat zien.
Verder bemoei ik me niet met haar leven, en zij niet met het mijne.
Veel meer rust zo, en dat is heerlijk!