Heel fijn om jullie medeleven te lezen.
Mijn gevoel gaat nu enkel uit naar hen, op dit moment sta ik er redelijk nuchter in, maar het breekt mijn hart als ik probeer in te voelen wat zij nu moeten voelen. Het verdriet van mijn vader die zijn vrouw weg ziet glijden, de frustratie dat zijn lijf het opgeeft terwijl zijn kop nog fris is.
Ik had ze het zo anders gegund. Ik hoop hetzelfde als jij Jester, ik hoop dat ze niet mee hoeven maken dat de een eerder gaat dan de ander. Ik hoop steeds dat hun innerlijke band zó sterk is dat ze het voelen en weten en samen mogen gaan. Ik kan anders ook niet verklaren dat mijn moeder ineens zo hard achteruit gaat.
Vreemd gevoel dat je wenst dat ze heel snel uit dit lijden verlost gaan worden.
Op deze manier heeft het niet echt toegevoegde waarde om heel oud te mogen worden.
Pfff wat een intens trieste toestand zo.