Suzanne F. schreef:Het is voor jou te hopen dat hij je nu echt niet meer terugwil. En daar ga je hem later dankbaar voor zijn.
Hier ben ik het helemaal mee eens.
Dat klinkt misschien heel hard, maar dit is echt de allerbeste uitkomst voor jou.
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
LaScar schreef:pmarena schreef:Nouja, TS geeft aan dat ze 2,5 jaar op een hele fijne manier samen waren voordat het de eerste keer uit ging. Dat zou best een gezonde relatie geweest kunnen zijn. Maar dat die jongen het daarna op zijn heupen kreeg omdat hij misschien nog niet klaar is om te settelen op een volwassen manier zeg maar?
Het kan best zijn dat het probleem simpelweg is dat hij steeds niks beters vond en daarom toch weer terug ging naar TS. En dat daar pas de relatie vervelend door is geworden. Was het na die 2,5 jaar voorgoed uitgegaan dan was het misschien wel een normale relatie geweest?
Ik denk dat je dit wel een beetje kan stellen ja. We hadden heus ook ruzies, en een relatie beginnen tijdens corona (met een schoonmoeder die vanwege gezondheid niks kon riskeren, waardoor hij al vroeg een hele tijd bij mij ‘woonde’) is ook een aparte start waardoor we volgens hem een verkeerd beeld van elkaar hebben gekregen. Ben ik het niet mee eens overigens, maar hij heeft wel duizend redenen gevonden waarom het niet ging werken natuurlijk.
Maargoed. Het was zeker heel lang echt goed, hij kon sorry zeggen na ruzies (beter dan ik), was écht gek op me en was niet bang om dat te laten merken aan alles en iedereen. En langzaam verviel hij in vervelende patronen en kon dat dus ook blijven doen omdat ik mijn grenzen bleef verleggen en hem niet kwijt wilde..
LaScar schreef:Het kan heel goed wat je hier zegt, maar als jij als persoon niet voldoende bent ben jij dan niet diegene die hem kan helpen. Dan denk ik dat het heel lang duurt voordat hij wel aan een serieuze relatie toe is als hij niet aan zichzelf gaat werken. Wellicht ziet hij het niet eens als een groot iets waar aan gewerkt moet worden.Aan de ene kant weet ik dat dat het beste zou zijn voor mij om er overheen te komen.
Aan de andere kant wil ik niet geloven dat hij mij bewust bespeelt, dingen zou zeggen alleen om mij aan het lijntje te houden, en alleen bij mij terugkwam omdat er niks beters te vinden was.. Ik geloof echt dat hij op die momenten meende dat hij een fout had gemaakt en het met mij niet wilde verpesten, maar dat hij niet kan vasthouden of genoegen kan nemen met iets stabiels en totaal in zijn hoofd gaat zitten totdat er geen andere uitweg meer lijkt. Hoe naar ook, ik zie hem wel als persoon die veel eigen struggles heeft en er niet goed mee omgaat, en niet als de slechterik die mij daadwerkelijk pijn wilde doen. Ook al ben ik er nu wel de dupe van. :(
LaScar schreef:Ik geloof echt dat hij op die momenten meende dat hij een fout had gemaakt en het met mij niet wilde verpesten, maar dat hij niet kan vasthouden of genoegen kan nemen met iets stabiels en totaal in zijn hoofd gaat zitten totdat er geen andere uitweg meer lijkt. Hoe naar ook, ik zie hem wel als persoon die veel eigen struggles heeft en er niet goed mee omgaat, en niet als de slechterik die mij daadwerkelijk pijn wilde doen. Ookal ben ik er nu wel de dupe van.
LaScar schreef:Aan de ene kant weet ik dat dat het beste zou zijn voor mij om er overheen te komen.
Aan de andere kant wil ik niet geloven dat hij mij bewust bespeelt, dingen zou zeggen alleen om mij aan het lijntje te houden, en alleen bij mij terugkwam omdat er niks beters te vinden was.. Ik geloof echt dat hij op die momenten meende dat hij een fout had gemaakt en het met mij niet wilde verpesten, maar dat hij niet kan vasthouden of genoegen kan nemen met iets stabiels en totaal in zijn hoofd gaat zitten totdat er geen andere uitweg meer lijkt. Hoe naar ook, ik zie hem wel als persoon die veel eigen struggles heeft en er niet goed mee omgaat, en niet als de slechterik die mij daadwerkelijk pijn wilde doen. Ookal ben ik er nu wel de dupe van.
Mjelleke schreef:Dit zou heel goed kunnen! Mijn vriend heeft ook de neiging om als hij niet lekker in zijn vel zit, mij van zich af te duwen (in zijn vorige relaties ging hij op die momenten ook wel eens vreemd; bij mij heeft hij dat nooit geflikt en zou ie ook niet moeten proberen). Ongezonde coping, maar inderdaad uit onmacht/onvermogen en niet vanuit een gedachte om mij (of mijn voorgangers) daarmee pijn te willen doen. Zonder er al te veel op in te gaan: er zaten duidelijke oorzaken achter, er is aan gewerkt, en het gaat nu heel veel beter.
Maar even hard gezegd: het is klote zwaar en als (ex-)vriendin help je hem er niet bij door het steeds voor hem op te vangen en hem ermee weg te laten komen. En je helpt jezelf er ook niet mee. Lees je eigen berichten in het topic nog een keertje terug, je beschrijft heel helder dat je er echt last van hebt. Dus zet jezelf op de eerste plaats, kies voor wat voor jóu goed is en probeer daar ook echt achter te gaan staan.
Elisa2 schreef:Dat kan, maar mensen veranderen pas als het "moet" en het belangrijk genoeg voor ze is.
Dus zolang er geen reden voor hem is om zijn patronen te veranderen omdat je hem toch steeds terugneemt dan zal het gewoon niet veranderen. Hoef hij geen slecht persoon voor te zijn, zo werkt het gewoon.
Earth schreef:Meid, echt, stop met jezelf de schuld te geven. Dat is echt niet helpend, en ook niet terecht. Ja, je kunt hiervan leren, maar je hebt het niet fout gedaan. Hij is over jouw grenzen gegaan en heeft misbruik gemaakt van jouw liefde, daar kun jij niks aan doen. Behalve dus lering uit trekken en opmerken dat hij te ver is gegaan.
LaScar schreef:en heb ik een soort ‘toegegeven’ dat ik inderdaad veel moest veranderen, want in mijn wanhoop probeerde ik van alles te beloven wat ik anders/beter zou doen, maar dat was allemaal te laat. Ik had mezelf daar echt boven moeten zetten.
BeFunny schreef:Maar eerder schreef je dat je niet weet of hij het bewust doet.
Maar hij zegt dus heel hard dat hij in voorgaande relaties geen andere vrouwen opzocht. Denk je dat iemand die zijn vriendin niet wil kwetsen zulke dingen zegt?
En begrijp ik het goed heeft hij ook gezegd dat jij zou moeten veranderen?
Want in dat geval is er voor mij geen vraagteken bij of hij een narcist is. Voor een narcist moet de ander altijd veranderen (ik heb twee narcisten direct in mijn omgeving) en die veranderen nooit en de persoon die daarmee een relatie heeft zal nooit echt gelukkig zijn in de relatie want die Narcist denkt alleen aan zichzelf.
En jij bent nog steeds excuses voor hem aan het maken en spreekt nog steeds in termen als "hij gaf mij niet genoeg tijd" ipv Ik kon het niet aan om hem te laten gaan. Alsof hij jou beheerst
Suzanne F. schreef:LaScar schreef:en heb ik een soort ‘toegegeven’ dat ik inderdaad veel moest veranderen, want in mijn wanhoop probeerde ik van alles te beloven wat ik anders/beter zou doen, maar dat was allemaal te laat. Ik had mezelf daar echt boven moeten zetten.
Ach lieverd toch. Je hoeft helemaal niet veranderen. Je hoeft niks anders of beter te doen. Je moet zijn wie jij wil zijn en niet wat hij wil dat je bent.
LaScar schreef:Ja, dat zie ik zelf ook in nu gelukkig, maar dat hij nu dat beeld van mij heeft terwijl hij mij op handen droeg en vond dat ik zo goed voor hem was, is gewoon niet te rijmen met elkaar..
BeFunny schreef:Dan heeft hij dat wel letterlijk gezegd. Hij accepteerde jou niet als jij niet veranderd![]()
Maar wat vind de psycholoog van de situatie?
LaScar schreef:BeFunny schreef:Dan heeft hij dat wel letterlijk gezegd. Hij accepteerde jou niet als jij niet veranderd![]()
Maar wat vind de psycholoog van de situatie?
Ik ben 1x mee geweest recent, toen hij eigenlijk al had besloten dat het niet echt meer ging werken. Ik kon die man niet echt peilen en hij had ook niet heel veel inbreng behalve wat vragen aan ons beiden hoe we bepaalde dingen vonden of zagen, maar je kon wel merken dat het geen relatie therapeut was. Wat hij verder vindt van hoe hij ermee omgaat weet ik totaal niet, ik krijg in ieder geval niet de indruk dat hij zich er heel bewust van wordt hoe schadelijk sommige patronen van hem zijn