Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly
idinn schreef:Superpony, ik heb alleen het idee dat er bij jullie wel ruimte was voor overleg. En dat iedereen zich in de situatie kon vinden. TS mag geen eens geluid maken in de ochtend, vlucht weg in werk en moet ook nog even alle klusjes doen. Ik trek daar wel mijn wenkbrauwen van op. Zeker gezien het feit dat ze praktisch naast schoonmoeder wonen. Vanuit eigen huis kunnen ze ook zeer veel ondersteunen.
superpony schreef:Wij zijn op 200meter gaan wonen en zaten er bijna nog net zo vaak.
Het gaat niet om wat er gebeurt, maar hoe.
Dat TS er problemen mee heeft is duidelijk, maar een paar maanden is voor rouwen echt niet zoveel. Zou in Nederland gewoon eens geaccepteerd moeten worden.
@pmarena, de moeder van mijn man had ook geen gehandicapt kind en hebben we echt maanden lang op sleeptouw gehad. Belde ons zelfs uit de kroeg als we even weg wilde. Had geen rijbewijs en was compleet afhankelijk.
En toen mijn broer overleed, had mijn moeder natuurlijk ook geen gehandicapte zoon meer om voor te zorgen. Maar ik wilde haar wel even uit dat huis en voor haar zorgen, op haar letten, niet alleen laten zitten etc.
Tja, dat gaat dan van je zogenaamde eigen leven. Maar wat is dat nou helemaal? Dat was mijn eigen leven, mijn eigen keus. Is samen op de bank zitten belangrijker?
En ja, bij de meeste uitstapjes namen wij altijd mijn moeder en broer mee. En ja, we zijn ook samen op vakantie geweest. Sowieso zijn we vaak met familie samen op vakantie geweest. Mijn oom is Italiaan en zij hebben zelf 4 ( nu volwassen ) kinderen, maar nemen echt iedereen mee.
En je hoeft het niet met mij eens te zijn, maar er mag ook een ander geluid gehoord worden.
superpony schreef:Ja, ze wonen ernaast, maar.............zijn dus al even aan het verbouwen zoals ik lees. Schoonmoeder heeft ook haar deuren open gezet dat ze daar mochten wonen en een boven verdieping gegeven. Dat wordt wel even vergeten.
Ze had ook kunnen zeggen; zoeken jullie het maar uit, het is me teveel, campeer maar in eigen huis.
michelle___ schreef:.... Al een halfjaar (na het overlijden van haar man, mijn vriend zijn vader) wonen ik en mijn vriend bij zijn moeder.
pmarena schreef:Oh maar uiteraard mag er een ander geluid gehoord worden
Dit zijn ook gewoon per definitie zaken waar een ieder zijn eigen gevoel bij heeft, die binnen elk groepje mensen anders werkt en dat is uiteraard helemaal prima
Ik vond het alleen niet helemaal fair om te stellen dat TS het "groter maakt" want imo is het niet meer dan normaal dat ze het benauwd krijgt van deze situatie En dan dus vooral dat op dat zoldertje gepropt zitten in een huis waar ze stil moet zijn en letterlijk geen ruimte heeft om te leven....terwijl ze 5 deuren verderop een eigen huis heeft
Dat is gewoon een ongezonde situatie. Zeker omdat vriend aangeeft dat hij in hun eigen huis zitten ziet als "genieten" en dat schoonmoeder aangeeft dat ze last heeft van normale leefgeluiden.
Dan heb je het niet over gezellig steun bij elkaar zoeken waarbij iedereen de voordelen op vindt wegen tegen de nadelen, maar komt het meer over als een situatie waar niemand zich echt fijn bij voelt, maar iedereen elkaar in gijzeling houdt
superpony schreef:Ineke2 schreef:Ts zit al een half jaar in deze situatie. Sorry maar omdat haar schoonmoeder intussen steeds meer “ eist” dat ts zeg maar onzichtbaar is en ze niet op een normale manier kan opstaan om naar haar werk te gaan vind ik dat ze het beste naar haar eigen huis kan gaan die welgeteld 5 deuren verderop is.
Zo’n rare gedachtegang is het ook niet en dat heeft niets te maken met verder geen steun meer geven etc, maar meer met zelf ook graag nog wel normaal kunnen leven zonder de hele tijd op je tenen te moeten lopen.
Al een half jaar...........
Wij hebben meer dan 3 jaar!! bij mijn moeder en broer gewoond om te helpen, bij te staan en samen de boel rond te krijgen.
Je kan ook in 1 huis prima een leven voor jezelf hebben. Maar een half jaar na het overlijden is nog helemaal niks. De moeder zal het echt nog wel moeilijk hebben, anders ga je ook niet over dingen vallen als lawaai maken etc.
superpony schreef:En soms doe je beiden.......Maar ook dat kan met liefde.
Wij hebben echt geen spijt achteraf of hadden we dingen maar anders gedaan gedachte. Je leven is ook niet opeens voorbij.
TS heeft er moeite en problemen mee. Maar ze maakt het probleem ook groter, dus gaat het steeds meer tegen staan. Dan hou je het niet meer vol.
Sta je er beide achter, is het al heel anders.