Ibbel schreef:Spruitjes heb ik ook nog wel een aardig verhaal over.
Mijn moeder kon niet koken, sowieso al niet, maar spruiten kon ze helemaal totaal verzieken. 45 minuten tot snot koken, dat werk. En dan drooggekookte aangebrande aardappelen erbij.
Dus echt never nooit meer spruiten gegeten zodra ik op mijzelf woonde en zelf ging koken. En daar lol in had, en het ook goed kan, vind ik. Beter dan mijn moeder was geen uitdaging, maar ik heb het mezelf met vallen en opstaan toch aardig kunnen leren.
Anyway, schoonzus had op een gegeven moment een relatie met een Amerikaan, en die nodigde ons uit met Thanksgiving te komen eten. Gevulde kalkoen, met traditioneel spruiten erbij, en tamme kastanjes, en ongetwijfeld ook pompoen, weet ik niet meer.
Dus ik, uit beleefheid, jawel, die spruiten geproefd, en die waren me toch lekker. Roergebakken in ketjap.
Sindsdien eet ik 's winters minstens 1x xper week spruiten. In ketjap.
Kortom, ik kan me zeker vinden in "niet te snel piepen dat je iets niet lust".
Maaaaar: ik kan me óók heel goed vinden in ergens een conditionering hebben opgelopen, hoe dan ook en wanneer dan ook, waardoor je een bepaald soort eten écht niet kunt eten zonder te kokhalzen.
Zo slecht was mijn moeders eten dus kennelijk niet, want die conditionering is mij dus niet overkomen.
Conditioneren (Pavlov) kan zeker! Zo ben ik eens gigantisch ziek geworden na het eten van borrelnootjes. Stom toevallig natuurlijk! Maar die krengen heb ik jaren niet (durven) eten.