Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-10-16 14:36

Re: Een relatie met je ware liefde

Geplaatst: 04-10-16 14:36

Ik heb mijn vriend leren kennen toen ik 16 en hij 17 was. We zijn nu beide 23, 6.5 jaar samen en op zoek naar een huurhuisje samen O:)

Ik ben echt dolgelukkig met hem en hij met mij xD Als we ruzie hebben is meestal 1 van ons al saggo waardoor we ons aan alles ergeren

Maar meestal eindigt het met een: "Wat ben je toch af en toe stront irritant! En toch kan ik niet zonder je..."

Voor mij voelt hij echt als mijn ware, in vorige relaties was ik altijd heel onzeker. Bij hem in het begin ook, maar hij pusht mij om ook voor mijzelf op te komen en hij heeft mij laten ontwikkelen naar iemand die op eigen benen kan staan en voor mijzelf op kan komen. Juist ook tegen hem :')

En ik push hem om af en toe even zn schouders er extra onder te zetten en er gewoon voor te gaan. We vullen elkaar perfect aan en zijn nog altijd gelukkig. We zijn nog jong, maar we kiezen elke dag voor elkaar. We laten beide veel dingen varen zodat we bij elkaar kunnen zijn. We zeggen dus nee tegen uit gaan omdat we zelf "ons" avondje niet willen missen, niet omdat we het elkaar opleggen. En lucky me, dit ging voor ons beide vanzelf en we investeren allebei ongeveer evenveel

En zoals meer gezegd hebben, ik geloof nog steeds dat als je echt van elkaar houd, je blijft communiceren en je vooral ook tijd voor elkaar vrij maakt en zoekt naar dingen om samen te doen, dat de kans dat je uit elkaar groeit zeer klein is xD De mensen die in mijn omgeving uit elkaar gingen groeiden alle uit elkaar doordat ze niet meer communiceerden, opgaven als het moeilijk werd of niet mee wilden veranderen met hun partner. Als je kiest voor elkaar is er in mijn ogen altijd een weg om samen gelukkig te blijven.

**Geplaatst**: 05-10-16 00:14

Geplaatst: 05-10-16 00:14

Kamy schreef:
Een monogame vrije relatie. Ik snap wat je wil zeggen, denk ik. Maar puur op de letter: dat bestaat niet. De definitie van monogaam:Iemand is monogaam wanneer hij of zij een relatie heeft met één persoon tegelijk. Monogaam wordt ook wel 'trouw' genoemd. Monogaam wordt gezien als trouw blijven aan één partner, getrouwd zijn met slechts één partner en een seksuele relatie hebben met één partner. Dus monogaam vrij bestaat niet. Wat jij bedoeld denk ik, is een vrije relatie. Samenleven met 1 partner maar beiden vrij zijn om ook eens met een ander een pleziertje te beleven.
Bij je 1e uitleg denk ik: hah zo'n relatie heb ik ook! Want ik ben monogaam maar toch vrij in mijn doen en laten. Bij het 2e stukje dacht ik: oh nee er wordt toch iets anders bedoeld haha

Begrijp me niet verkeerd, ik probeer ook maar "te leren" maar ik heb vaak het idee dat vrije relaties eigenlijk alleen om sex draaien... in zo'n relatie wil men de vrijheid om ook es buiten de deur te kunnen snoepen. Vind ik prima hoor! Lekker doen! Maar als je vanuit dat oogpunt van mening bent dat de ware niet bestaat dat vind ik een beetje scheef gaan. In de zin van sec buiten de deur is pure lust bevrediging. Maar achter "de ware" zit een veel diepere betekenis en gevoel.... mijn mening he, ik veroordeel niemand.

[/quote]

Je begrijpt me niet helemaal denk ik. Met monogaam maar vrij bedoel ik dat je dus trouw bent aan je partner zonder hem te binden, dus dat je ervoor kiest om trouw te zijn en dus niet omdat het anders einde relatie is. Met monogaam maar vrij bedoel ik dat je ervoor kiest om met 1 persoon een relatie te hebben waar je alleen maar sex mee hebt , maar waarbij je als je toch een slippertje maakt dat besproken en vergeven kan worden omdat ik weet dat het menselijk vlees zwak is en een vluggertje niets afdoet aan de liefde van voor mijn partner.

Ik ben ook niet vanuit dat oogpunt (vanuit het idee van een vrije relatie) mijn geloof in de ware verloren he

Ik geloof niet in 1 ware omdat ik twee grote liefdes gehad heb en nog van andere mannen gehouden heb en ervan overtuigd ben dat ik ooit weer een man in mijn leven komt die op dat moment een grote liefde/de ware zal zijn... als die relatie afspringt kom ik wel weer eentje tegen

Stel morgen loop ik een man tegen het lijf die perfect bij me past. En we starten een relatie dan zal ik zeggen : ik zou het fijn vinden dat je alleen het bed deelt met mij, maar ik verbied je niets. Net zoals ik hem trouw zal willen zijn maar niet kan zweren dat ik Nooit eens een andere man zal willen. . dat moet bespreekbaar zijn en blijven. Das voor mij vrij monogaam en oké mss verzin ik die defenitie maar dat is wat bij me past. Dat samen zijn een keuze is en dat trouw zijn een keuze is

**Geplaatst**: 05-10-16 00:27

Geplaatst: 05-10-16 00:27

Ayasha schreef:
Van mensen die met dergelijke argumenten aan komen vraag ik me altijd af of ze ook nog in grotten/holen wonen.
Ik bedoel, als je een dier bent en dat is je uitvlucht om monogamie "af te keuren" (want ja, dat doet HC. HC beweerd letterlijk dat een eerlijke, monogame relatie een illusie is. En jij hier eigenlijk ook.) dan moet je de lijn ook doortrekken en verder ook maar gelijk een dier gaan leven. Die koken niet, hebben geen internet en doen niet aan moderne technologie zoals fancy operaties en medicaties. Dat is iets van de hedendaagse mens.
Doe je dat niet, ben je net zo hypocriet als de rest van de wereld met je "vrije gedachten" en "we zijn nog steeds dieren en wij zijn niet gemaakt voor monogamie" (wat ze niet eens zijn, mensen zijn over het algemeen net zoals nog meer dieren serieel monogaam.

Ik woon gewoon in een huis met internet hoor en je vult hier wel erg veel dingen in die ik ten eerste niet zeg en die ten tweede vanuit je eigen oordeel komen.

Weetje wat ik denk? Dat mensen liefhebben , dat elke relatie liefde is en dat je dus niet 1 specifiek persoon in je leven nodig hebt om je liefde aan te geven. Ik hou van zoveel mensen en heb van zoveel mannen gehouden dat ik het jammer zou vinden als ik met maar 1 man mijn leven zou gedeeld hebben want dan had ik een heleboel lol en plezier,verdriet en lessen gemist gehad.
Waarom zou ik als ontwikkeld mens (wat mij nog steeds een dier maakt hoe je het ook draait of keer...Iets met zoogdier enzo maar dan met bewustzijn ) in een grot moeten wonen? Waarom zou ik geen gebruik mogen maken van technologie dat ontstaat door ons menselijk bewustzijn (maar dat mij nog steeds niet het recht geeft mij verheven te voelen tegenover andere levende organisme) als ik ervan overtuigd ben dat er niet iets bestaat als 1 ware?

Geloof je dan in een specifieke macht die speciaal voor jou een man op de wereld gezet heeft, jou ware? tussen al die miljard andere mensen is er 1 iemand speciaal voor jou gecreëerd?
Ik geloof niet in zoiets, jou goed recht als je dat wel doet.. maar om me dan te degraderen tot een holbewoner vind ik nogal wat.. je bent namelijk niet meer of minder dan ik ook al zou je graag denken van wel. We zijn allemaal gelijk

!

Ik , jij en elk ander dier ( ik zeg niet dat we allemaal even ontwikkeld zijn maar das een andere discussie)

**Geplaatst**: 05-10-16 07:05

Re: Een relatie met je ware liefde

Geplaatst: 05-10-16 07:05

Ik vraag me door dit topic af, wat als je in een relatie zit en je niet overtuigt bent dat het "de ware" is?

**Geplaatst**: 05-10-16 07:17

Re: Een relatie met je ware liefde

Geplaatst: 05-10-16 07:17

@Shanna Zelf vind ik de definitie van 'de ware' niet helemaal duidelijk, is dat degene die precies op je lijkt, waar je nooit ruzie mee hebt en waar het altijd oke mee is? Of kan dat ook iemand zijn waar je niet op lijkt, weleens ruzie hebt door de verschillen tussen elkaar en waar veel emoties dus om de hoek komen kijken? Kan dat ook een ware zijn? In zo'n relatie zit ik en dat klinkt niet perfect, maar dan denk ik van ja anders had ik het eigenlijk ook niet gewilt, want dit maakt mijn liefde voor mijn vriend veel sterker dan als we alles altijd oke zouden hebben.

Ik denk dat er genoeg mensen zijn die in een relatie zitten met iemand waarvan zij niet denken dat diegene de ware is, maar er bij blijven uit gemakzucht, gewoonte of onzekerheid om er alleen voor te staan. Ik denk niet dat je een goede relatie kan hebben als je niet voor 100% in die ander gelooft. Maarja, heb je natuurlijk ook nog de mensen die niet in wares geloven, dat is dan weer een ander verhaal.

**Geplaatst**: 05-10-16 07:43

Geplaatst: 05-10-16 07:43

cooper schreef:
Ik hou van zoveel mensen en heb van zoveel mannen gehouden dat ik het jammer zou vinden als ik met maar 1 man mijn leven zou gedeeld hebben want dan had ik een heleboel lol en plezier,verdriet en lessen gemist gehad.

Mee eens, maar daar hoef je natuurlijk niet polydinges voor te zijn.
Ik heb meerdere relaties gehad, fwb, veel gedate. Ik heb volop genoten op dat front en vooral geleerd wat ik wel en niet wil (en zoek) voordat ik mijn huidige vriend tegenkwam.
Het kan dus ook 'na elkaar' in plaats van 'tegelijk'.

**Geplaatst**: 05-10-16 07:45

Geplaatst: 05-10-16 07:45

Shanna schreef:
Ik vraag me door dit topic af, wat als je in een relatie zit en je niet overtuigt bent dat het "de ware" is?

Been there, done that. Voor mij was dat een (van de) reden(en) om te vertrekken. Nu ben ik ervan overtuigd dat er nergens iemand rondloopt die beter bij mij past dan m'n verloofde.

**Geplaatst**: 05-10-16 07:52

Geplaatst: 05-10-16 07:52

Cooper in mijn ogen is dat nog steeds een vrije relatie!
Niet in de zin van we zoeken bewust een ander op en met grote regelmaat. Maar je laat jezelf en je partner wel vrij om als de behoefte er is, met een ander sex te hebben. Omdat het menselijke vlees zwak is.....?
Jij hebt dan blijkbaar zelf een behoefte dat je je niet wil "binden" of je hebt het idee dat een man die "vrijheid" nodig heeft?

Ik geloof ook niet in die ene ware. De ware bestaat uit zoveel eigenschappen die met je matchen. Er zijn echt wel meer waren op de wereld! Dat hoor je mij ook niet zeggen.
Maar ik heb een ware gevonden! In alles. Ik heb niet de behoefte om nog meer waren te zoeken en alles uit te proberen? Zoals ik al eerder zei heb ik in deze 19jr NOOIT zwak vlees gehad. Nooit die klik en aantrekkingskracht bij een ander gevoeld die ik bij mijn man wel heb....

**Geplaatst**: 05-10-16 09:25

Geplaatst: 05-10-16 09:25

Ja absoluut ik ben al vier jaar samen met mijn grote liefde, waarvan ongeveer 3 jaar samen wonen en binnenkort gaan we zelfs groter wonen en hebben we een samenlevingscontract

Lastige momenten zijn er inderdaad wel zeker omdat we samen wonen.. Dan voorkom je het niet dat het af en toe in een kleine sleur komt, maar wij doen genoeg leuke dingen samen en zeker nu we gaan verhuizen naar echt ons eigen plekje blijft de verliefdheid nog enorm

**Geplaatst**: 05-10-16 21:07

Geplaatst: 05-10-16 21:07

Goof schreef:
cooper schreef:
Ik hou van zoveel mensen en heb van zoveel mannen gehouden dat ik het jammer zou vinden als ik met maar 1 man mijn leven zou gedeeld hebben want dan had ik een heleboel lol en plezier,verdriet en lessen gemist gehad.

Mee eens, maar daar hoef je natuurlijk niet polydinges voor te zijn.
Ik heb meerdere relaties gehad, fwb, veel gedate. Ik heb volop genoten op dat front en vooral geleerd wat ik wel en niet wil (en zoek) voordat ik mijn huidige vriend tegenkwam.
Het kan dus ook 'na elkaar' in plaats van 'tegelijk'.

Polydinges..

**Geplaatst**: 06-10-16 19:31

Geplaatst: 06-10-16 19:31

Kamy schreef:
Cooper in mijn ogen is dat nog steeds een vrije relatie!
Niet in de zin van we zoeken bewust een ander op en met grote regelmaat. Maar je laat jezelf en je partner wel vrij om als de behoefte er is, met een ander sex te hebben. Omdat het menselijke vlees zwak is.....?
Jij hebt dan blijkbaar zelf een behoefte dat je je niet wil "binden" of je hebt het idee dat een man die "vrijheid" nodig heeft?

Ik geloof ook niet in die ene ware. De ware bestaat uit zoveel eigenschappen die met je matchen. Er zijn echt wel meer waren op de wereld! Dat hoor je mij ook niet zeggen.
Maar ik heb een ware gevonden! In alles. Ik heb niet de behoefte om nog meer waren te zoeken en alles uit te proberen? Zoals ik al eerder zei heb ik in deze 19jr NOOIT zwak vlees gehad. Nooit die klik en aantrekkingskracht bij een ander gevoeld die ik bij mijn man wel heb....

Hey, Dat vind ik oprecht heel erg fijn voor je, en ik begrijp ook zeker en vast dat als je daar geen behoefte aan hebt en in al je noden en behoeftes voorzien word, je echt niet op zoek gaat naar een ander. Zeker als dit betekent dat je man dan van je weg zou gaan. Ik vind het knap en zeker leuk dat mensen 19 jaar samen kunnen zijn, en ik zou het fijn vinden moest ik in de toekomst ook een deel van mijn leven langdurig delen met een man.

Maar ik wil me inderdaad niet binden, niet in de zin van; We moeten voor altijd samenblijven want daar krijg ik het stikbenauwd van. Ik zit ook wel zo in elkaar dat als ik iets niet mag doen ik net de zin krijg om het wél te doen, waarom? Omdat ik er niet tegen kan dat iets me verboden word. ( Ik hou me wel gewoon netjes aan de wettelijke regels, en als iets me gevraagd word met ; ik heb liever niet dat je dat doet want, dan hou ik daar zeker rekening mee en zal ik dat niet makkelijk doen) Maar het idee alleen al 'vast' te zitten, en te moeten zitten schrikt me gewoon af.
Daarbij leef ik maar één keer, mijn partner ook, en beiden zijn we geboren met een vrijheid, waarvan ik vind dat die niet beknopt hoeft te worden door een ander. Wel kan ik kiezen om een stukje vrijheid in te leveren uit vrije wil, maar dan is het me niet verboden, dan doe ik het uit liefde en niet omdat het opgelegd word

**Geplaatst**: 06-10-16 19:48

Geplaatst: 06-10-16 19:48

Het wel of niet geloven in een "ware" hangt volgens mij gewoon sterk af van je eigen gevoel, ervaringen in eerdere relaties of die van mensen om je heen en overtuigingen op relatie-gebied. Das heel persoonlijk dus.

Ik heb zelf wel het gevoel de ware te hebben gevonden. Vanaf mijn zestiende en zijn negentiende zijn we samen (nu dik 7,5 jaar, en recent verloofd

) en groeien elke dag alleen maar verder naar elkaar toe. Momenteel zou ik hem echt niet weg kunnen denken uit mijn leven - en ja, dat benauwd me soms - maar alleen omdat ik niet zou weten waar ik zou zijn als ik hem zou verliezen.

Sommige mensen zouden zeggen dat ik me veel te snel heb gebonden aan één persoon. Wij zijn ook elkaars eerste relatie en er wordt dan ook al heel snel geroepen of ik niet graag iets anders zou willen. Nou nee, dikke bullshit, ik hoor hier bij hem

Ik voel me heel vrij in mijn relatie, maar vreemdgaan is hier wel een dikke no-go. Voor mijn vriend zou dit initieel een exit betekenen, omdat ik me zeer gekwetst zou voelen. Liefde en seks hangen voor mij onverbiddelijk aan elkaar - dat is mijn geloof en visie (en ook die van hem) - dus die grens overschrijden zou heel heel pijnlijk zijn. Wij hebben er beide echter geen moeite mee, en blijven dus echt wel uit liefde samen, en niet omdat het anders over zou zijn.

**Geplaatst**: 06-10-16 20:00

Geplaatst: 06-10-16 20:00

Flux schreef:
Het wel of niet geloven in een "ware" hangt volgens mij gewoon sterk af van je eigen gevoel, ervaringen in eerdere relaties of die van mensen om je heen en overtuigingen op relatie-gebied. Das heel persoonlijk dus.

Ik heb zelf wel het gevoel de ware te hebben gevonden. Vanaf mijn zestiende en zijn negentiende zijn we samen (nu dik 7,5 jaar, en recent verloofd ) en groeien elke dag alleen maar verder naar elkaar toe. Momenteel zou ik hem echt niet weg kunnen denken uit mijn leven - en ja, dat benauwd me soms - maar alleen omdat ik niet zou weten waar ik zou zijn als ik hem zou verliezen.

Sommige mensen zouden zeggen dat ik me veel te snel heb gebonden aan één persoon. Wij zijn ook elkaars eerste relatie en er wordt dan ook al heel snel geroepen of ik niet graag iets anders zou willen. Nou nee, dikke bullshit, ik hoor hier bij hem

Ik voel me heel vrij in mijn relatie, maar vreemdgaan is hier wel een dikke no-go. Voor mijn vriend zou dit initieel een exit betekenen, omdat ik me zeer gekwetst zou voelen. Liefde en seks hangen voor mij onverbiddelijk aan elkaar - dat is mijn geloof en visie (en ook die van hem) - dus die grens overschrijden zou heel heel pijnlijk zijn. Wij hebben er beide echter geen moeite mee, en blijven dus echt wel uit liefde samen, en niet omdat het anders over zou zijn.

Maar mag ik dan wat vragen?

Stel nu dat je partner op een avondje uit toch net iets teveel gedronken heeft en op een of ander manier gebeurt het toch (door de spanning? door de alcohol? door...) dat hij met een andere meid zoent en toch met haar in een steegje beland. De volgende dag heeft hij oprecht spijt, maar verteld dat hij zich liet meeslepen door de sfeer en het onbekende en ongekende, dat hij daardoor besloot om er toch maar 1 keer van te genieten, gewoon om te weten hoe het is en hij beseft dat het het allemaal niet waard is en heeft oprecht spijt, maar toch, wilde hij het eens meegemaakt hebben... Zou je hem dit dan niet kunnen vergeven als de liefde zo groot is en jullie zolang samen zijn?

Dat je zegt; eruit! als hij bewust met een andere meid gaat afspreken en dergelijke, dus echt letterlijk bedriegen, dan begrijp ik dat de relatie over is... Maar ik ben oprecht geïnteresseerd of de liefde dit 'slippertje' dan niet kan overwinnen als die toch zo diep blijkt te zitten

**Geplaatst**: 06-10-16 20:00

Geplaatst: 06-10-16 20:00

Gewoon niet over nadenken in een relatie Cooper! ;-)

als het goed voelt dan is het goed. Wordt het beklemmend of voelt het niet goed dan is het niet jou relatie.
Haha moeite met regels? Als je een fijne relatie hebt zou het zo toch niet mogen voelen. Dat het moet voldoen aan regels....
Lekker je gevoel volgen! Je bent en blijft een individu, ook al heb je een relatie.

**Geplaatst**: 06-10-16 20:18

Geplaatst: 06-10-16 20:18

Cooper: ik reageer morgen op he voorgaande bericht maar zit nu mobiel en dan is reageren op langere berichten/meerdere vragen moeilijker voor mij. (Minder overzicht) maar je vraag over het slippertje (die niet aan mij was ik weet het) triggerde iets.

Voorheen zou de relatie ongetwijfeld voorbij geweest zijn. Die antwoorden kan je ook terug vinden in mijn Posts van een aantal jaar geleden. Was daar heel extreem in... En toen leerde ik mijn huidige man kennen. Hij heeft me zover ik weet niet bedrogen. Indien dat gebeurt hoop ik ten eerste dat hij daar eerlijk over zal zijn. Ten tweede hoop ik dat hij me dan een moment geeft om rustig te worden en dat we er over kunnen praten... Ik weet niet of ik het kan na een slippertje door gaan, of ik niet paranoïde zou worden wat voor hem ook geen leven zou zijn (niks zo vreselijk als gewantrouwd worden door degene waar je van houdt) maar ik weet wel zeker dat ik hem niet gewoon aan de deur zou kunnen of willen zetten. Ik wil geen leven zonder hem. Objectief gezien kán dat gewoon. Mijn hersenen weten ook dat hij niet de enige man ter wereld is. Maar mijn emotie, mijn 'hart' zoals men dat dan mooi als synoniem gebruikt, Wil alleen hem. Ik wíl niet zonder hem.

Maar ik weet ook dat ik erg gekwetst zou zijn en ik weet dan weet niet hoe ik daarmee om zou gaan/kunnen gaan... Maar waar ik voorheen heel strak was wat dat betreft... Ligt dat met hem, als ik er over nadenk, toch veel gecompliceerder.

**Geplaatst**: 06-10-16 20:23

Geplaatst: 06-10-16 20:23

Ayasha schreef:
Cooper: ik reageer morgen op he voorgaande bericht maar zit nu mobiel en dan is reageren op langere berichten/meerdere vragen moeilijker voor mij. (Minder overzicht) maar je vraag over het slippertje (die niet aan mij was ik weet het) triggerde iets.

Voorheen zou de relatie ongetwijfeld voorbij geweest zijn. Die antwoorden kan je ook terug vinden in mijn Posts van een aantal jaar geleden. Was daar heel extreem in... En toen leerde ik mijn huidige man kennen. Hij heeft me zover ik weet niet bedrogen. Indien dat gebeurt hoop ik ten eerste dat hij daar eerlijk over zal zijn. Ten tweede hoop ik dat hij me dan een moment geeft om rustig te worden en dat we er over kunnen praten... Ik weet niet of ik het kan na een slippertje door gaan, of ik niet paranoïde zou worden wat voor hem ook geen leven zou zijn (niks zo vreselijk als gewantrouwd worden door degene waar je van houdt) maar ik weet wel zeker dat ik hem niet gewoon aan de deur zou kunnen of willen zetten. Ik wil geen leven zonder hem. Objectief gezien kán dat gewoon. Mijn hersenen weten ook dat hij niet de enige man ter wereld is. Maar mijn emotie, mijn 'hart' zoals men dat dan mooi als synoniem gebruikt, Wil alleen hem. Ik wíl niet zonder hem.

Maar ik weet ook dat ik erg gekwetst zou zijn en ik weet dan weet niet hoe ik daarmee om zou gaan/kunnen gaan... Maar waar ik voorheen heel strak was wat dat betreft... Ligt dat met hem, als ik er over nadenk, toch veel gecompliceerder.

Daar sluit ik me bij aan. Ik weet alleen ook niet of ik zou kunnen vergeven en vergeten, of dat het vertrouwen echt beschadigd is...maar dan moet je de keuze maken: geef ik hem/ons de tijd of....

**Geplaatst**: 06-10-16 20:24

Geplaatst: 06-10-16 20:24

Ik ga niet het hele topic doorlezen.. teveel.. Maar na 29 jaar wachten en in andere relaties en huwelijk eindelijk weer mijn grote liefde terug.
We hebben verkering gehad van ons 13e tot 16e, toen is het uitgegaan door omstandigheden.
Echter mijn en zijn ouders waren in de tussentijd erg goede vrienden geworden, dus bleven we wel op de hoogte van elkaars reilen en zeilen.
Ondertussen heeft hij een aantal relaties gehad ( nooit de ware gevonden in de tussentijd) en ik ben 20 jr getrouwd geweest, 2 kids, inmiddels volwassen.
En in 2010 ben ik opgestapt, mijn vriend nu zat toen nog in een aflopende relatie.
Toen dat over was hebben we weer contact gekregen en zijn niet meer bij elkaar weggegaan.
We wonen nog niet samen, maar wel bezig met grote plannen.
Mijn kids zijn ook erg blij met hun pretpappa... en dat nu al ruim 5.5 jaar, en hopelijk voor de rest van ons leven... voor mij nooit geen andere kerel meer

**Geplaatst**: 06-10-16 20:24

Geplaatst: 06-10-16 20:24

Ayasha schreef:
Voorheen zou de relatie ongetwijfeld voorbij geweest zijn. Die antwoorden kan je ook terug vinden in mijn Posts van een aantal jaar geleden. Was daar heel extreem in... En toen leerde ik mijn huidige man kennen. Hij heeft me zover ik weet niet bedrogen. Indien dat gebeurt hoop ik ten eerste dat hij daar eerlijk over zal zijn. Ten tweede hoop ik dat hij me dan een moment geeft om rustig te worden en dat we er over kunnen praten... Ik weet niet of ik het kan na een slippertje door gaan, of ik niet paranoïde zou worden wat voor hem ook geen leven zou zijn (niks zo vreselijk als gewantrouwd worden door degene waar je van houdt) maar ik weet wel zeker dat ik hem niet gewoon aan de deur zou kunnen of willen zetten. Ik wil geen leven zonder hem. Objectief gezien kán dat gewoon. Mijn hersenen weten ook dat hij niet de enige man ter wereld is. Maar mijn emotie, mijn 'hart' zoals men dat dan mooi als synoniem gebruikt, Wil alleen hem. Ik wíl niet zonder hem.

Dankje voor je eerlijke reactie! De vraag is niet alleen naar degene die ik quote gericht, maar naar iedereen die in een langdurige relatie zit hoor. Ik vind het interessant om te lezen hoe daar dan over gedacht word.

Ik begrijp je reactie en vind die ook logisch, ik persoonlijk denk dat "echte ware liefde" dat dan ook wel zou overleven (mits je inderdaad niet paranoïde word en de situatie daardoor onleefbaar) maar als je dan echt voor elkaar kiest, en hém als persoon omdat hij hij is, dan zou in mijn ogen zoiets dus wel te vergeven kunnen zijn , ondanks dat je waarschijnlijk enorm gekwetst zou zijn

Thans, zo dacht en denk ik erover, vandaar dat ik ook beslis om er niet een 'het mag niet' op te plakken, je weet namelijk niet of het ooit gebeurt, en ik zou willen dat mijn partner dan eerlijk Durft zijn en is, en ik denk dat de kans kleiner is dat er eerlijkheid is, als je al weet wat daar de gevolgen van zouden zijn.
Op die manier probeer ik dus (door elkaar vrij te laten) te voorkomen dat er gelogen zal worden, en dat de ander zich opgesloten voelt. Gewoon kiezen voor elkaar, elke keer weer, zoiets

**Geplaatst**: 06-10-16 20:35

Re: Een relatie met je ware liefde

Geplaatst: 06-10-16 20:35

Het is bij ons meer een 'liefst niet' dan een absolute 'exit' zeg maar.

Ik zou er alles aan doen om het te vergeven overigens maar of dat lukt weet je pas als je er voor staat denk ik... Willen? Ja. Absoluut. Maar ik wil ook geen relatie waarbij er een onbalans ontstaat door wantrouwen. Hij moet kunnen durven leven... Niet bij elke handeling of elk gesprek eerst denken 'oei... Gaat ze dat niet verkeerd opvatten.'. Als dat ontstaat moet je elkaar kunnen loslaten denk ik... Cliché maar waar: houden van is soms ook loslaten...

**Geplaatst**: 06-10-16 20:46

Geplaatst: 06-10-16 20:46

cooper schreef:
Ayasha schreef:
Voorheen zou de relatie ongetwijfeld voorbij geweest zijn. Die antwoorden kan je ook terug vinden in mijn Posts van een aantal jaar geleden. Was daar heel extreem in... En toen leerde ik mijn huidige man kennen. Hij heeft me zover ik weet niet bedrogen. Indien dat gebeurt hoop ik ten eerste dat hij daar eerlijk over zal zijn. Ten tweede hoop ik dat hij me dan een moment geeft om rustig te worden en dat we er over kunnen praten... Ik weet niet of ik het kan na een slippertje door gaan, of ik niet paranoïde zou worden wat voor hem ook geen leven zou zijn (niks zo vreselijk als gewantrouwd worden door degene waar je van houdt) maar ik weet wel zeker dat ik hem niet gewoon aan de deur zou kunnen of willen zetten. Ik wil geen leven zonder hem. Objectief gezien kán dat gewoon. Mijn hersenen weten ook dat hij niet de enige man ter wereld is. Maar mijn emotie, mijn 'hart' zoals men dat dan mooi als synoniem gebruikt, Wil alleen hem. Ik wíl niet zonder hem.

Dankje voor je eerlijke reactie! De vraag is niet alleen naar degene die ik quote gericht, maar naar iedereen die in een langdurige relatie zit hoor. Ik vind het interessant om te lezen hoe daar dan over gedacht word.

Ik begrijp je reactie en vind die ook logisch, ik persoonlijk denk dat "echte ware liefde" dat dan ook wel zou overleven (mits je inderdaad niet paranoïde word en de situatie daardoor onleefbaar) maar als je dan echt voor elkaar kiest, en hém als persoon omdat hij hij is, dan zou in mijn ogen zoiets dus wel te vergeven kunnen zijn , ondanks dat je waarschijnlijk enorm gekwetst zou zijn
Thans, zo dacht en denk ik erover, vandaar dat ik ook beslis om er niet een 'het mag niet' op te plakken, je weet namelijk niet of het ooit gebeurt, en ik zou willen dat mijn partner dan eerlijk Durft zijn en is, en ik denk dat de kans kleiner is dat er eerlijkheid is, als je al weet wat daar de gevolgen van zouden zijn.
Op die manier probeer ik dus (door elkaar vrij te laten) te voorkomen dat er gelogen zal worden, en dat de ander zich opgesloten voelt. Gewoon kiezen voor elkaar, elke keer weer, zoiets

Ik ben er zeker van dat mijn vriend het mij zou vertellen, maar absoluut niet of ik het zou kunnen handelen.. Ik ben zelf erg onzeker en heb veel last gehad van verlatingsangst. Nog steeds vind ik het niet fijn als hij met vrienden uit gaat als ik weet dat hij ook aardig wat drinkt. Ik gun het hem, maar maak dan ook wel de afspraak dat hij even een berichtje stuurt als hij thuis is. Ik ben heel lang bang geweest dat hij iemand zou tegenkomen die hij meteen heel leuk zou vinden en dat er dan wat zou gebeuren. Of dat andere meiden hem heel leuk vonden en dat hij zich laat meeslepen door de drank. Beide senarios zijn nu al eens gebeurt, maar hij heeft met beide niks gedaan en het mij wel verteld. Ik vertrouw hem om die reden ook. Maar ik kan niet zeggen dat het idee dat hij een ander zo leuk vond niet pijnlijk vond.. Door mijn onzekerheid (ik weet dat het daar aan ligt) trek ik dat op mijzelf. Tuurlijk kon hij er niets aan doen en heb ik het dus ook geaccepteerd, net als dat je accepteert dat er exen zijn in een nieuwe relatie. Maar vergeten kan ik dus niet. En ik durf wel te zeggen dat als zo'n slippertje zou gebeuren het heeeeeel lang zou duren voor ik hem weer echt zou vertrouwen, als dat moment al ooit komt. Als gevolg zal ik hem dus nooit met een gerust hard meer weg kunnen laten gaan zonder mij en hebben we beide er dus veel last van als hij dan toch zou gaan.. Hoeveel ik ook van hem houd vrees ik dan toch echt dat ik het niet zou trekken en het over zou zijn. En andersom geldt denk ik hetzelfde hoor. Vreemd gaan is voor ons beide echt een no go. Dronken of niet, je bent er zelf bij en kiest er zelf voor. Wil je een ander of verder experimenteren? Prima, maar dan zonder mij. Het is fijn om zo'n visie te delen.

Maar blijft lastig en gissen en hoop echt nooit in die situatie terecht te komen, al vertrouw ik mijn vriend genoeg om te kunnen zeggen dat de kans dat het wel gebeurt zeer zeer zeer klein is.

**Geplaatst**: 06-10-16 20:56

Geplaatst: 06-10-16 20:56

Een slippertje vergeven en vergeten? Nee ik denk het niet. Ze zeggen dat dronken mensen de waarheid spreken. Blijkbaar mist hij dan toch iets wat ik hem niet kan geven. Dan heb ik liever dat hij gaat. Leuk dat hij zijn excuses aanbiedt zodra hij weer rationeel kan denken maar daar koop ik niks voor.

Als mijn vriend vreemd zou gaan heb ik mij zo onwijs in hem vergist dat ik geen toekomst meer zie. Onze afspraak is namelijk te praten. En als hij dronken om 3 uur s nachts een steegje met een ander induikt verwacht ik dat hij mij voldoende respecteert om mij daarvan voor het feit van op de hoogte te stellen.

Andersom geldt dit natuurlijk ook. Ik ben het volkomen eens met iedere keer weer opnieuw voor elkaar te kiezen. Echter dan wel zonder tussenkomst van iemand anders.

**Geplaatst**: 07-10-16 07:36

Geplaatst: 07-10-16 07:36

cooper schreef:
Ayasha schreef:
Voorheen zou de relatie ongetwijfeld voorbij geweest zijn. Die antwoorden kan je ook terug vinden in mijn Posts van een aantal jaar geleden. Was daar heel extreem in... En toen leerde ik mijn huidige man kennen. Hij heeft me zover ik weet niet bedrogen. Indien dat gebeurt hoop ik ten eerste dat hij daar eerlijk over zal zijn. Ten tweede hoop ik dat hij me dan een moment geeft om rustig te worden en dat we er over kunnen praten... Ik weet niet of ik het kan na een slippertje door gaan, of ik niet paranoïde zou worden wat voor hem ook geen leven zou zijn (niks zo vreselijk als gewantrouwd worden door degene waar je van houdt) maar ik weet wel zeker dat ik hem niet gewoon aan de deur zou kunnen of willen zetten. Ik wil geen leven zonder hem. Objectief gezien kán dat gewoon. Mijn hersenen weten ook dat hij niet de enige man ter wereld is. Maar mijn emotie, mijn 'hart' zoals men dat dan mooi als synoniem gebruikt, Wil alleen hem. Ik wíl niet zonder hem.

Dankje voor je eerlijke reactie! De vraag is niet alleen naar degene die ik quote gericht, maar naar iedereen die in een langdurige relatie zit hoor. Ik vind het interessant om te lezen hoe daar dan over gedacht word.

Ik begrijp je reactie en vind die ook logisch, ik persoonlijk denk dat "echte ware liefde" dat dan ook wel zou overleven (mits je inderdaad niet paranoïde word en de situatie daardoor onleefbaar) maar als je dan echt voor elkaar kiest, en hém als persoon omdat hij hij is, dan zou in mijn ogen zoiets dus wel te vergeven kunnen zijn , ondanks dat je waarschijnlijk enorm gekwetst zou zijn
Thans, zo dacht en denk ik erover, vandaar dat ik ook beslis om er niet een 'het mag niet' op te plakken, je weet namelijk niet of het ooit gebeurt, en ik zou willen dat mijn partner dan eerlijk Durft zijn en is, en ik denk dat de kans kleiner is dat er eerlijkheid is, als je al weet wat daar de gevolgen van zouden zijn.
Op die manier probeer ik dus (door elkaar vrij te laten) te voorkomen dat er gelogen zal worden, en dat de ander zich opgesloten voelt. Gewoon kiezen voor elkaar, elke keer weer, zoiets

Voor mij hetzelfde. Denk dat je heel goed het verschil beschrijft tussen bewust met iemand afspreken en een relatie aangaan, of met een avondje stappen over de scheef gaan. Voor dat laatste zou ik nooit zomaar een goede relatie opgeven. Vind het echt onzin om te stellen dat 'er dan iets mis is of hij toch iets mist' . Er bestaat ook gewoon nog iets van sexuele aantrekkingskracht, aandacht en spanning van een ander/nieuw persoon krijgen. Dat hoeft niet persé iets met de liefde voor je partner te maken te hebben. Ik vind het echt een beetje naïef om te denken dat als je eenmaal een fijne, vaste en liefdevolle relatie hebt, je nooit meer gevoelig kan/mag zijn voor een ander. Denk dat de mens gewoon niet zo in elkaar zit eerlijk gezegd.

**Geplaatst**: 07-10-16 07:45

Re: Een relatie met je ware liefde

Geplaatst: 07-10-16 07:45

Dat is wel een verschil maar van het ene kan het andere komen. Hoe ga je reageren als je partner die persoon blijft zien? Of als er herhalingen met andere personen zijn?

**Geplaatst**: 07-10-16 09:20

Geplaatst: 07-10-16 09:20

Callisto04 schreef:
Dat is wel een verschil maar van het ene kan het andere komen. Hoe ga je reageren als je partner die persoon blijft zien? Of als er herhalingen met andere personen zijn?

Dat zou de zaak 100% veranderen. Maar dan is er in mijn ogen wel iets mis, tenzij je daar samen andere afspraken over hebt uiteraard.

**Geplaatst**: 07-10-16 13:09

Geplaatst: 07-10-16 13:09

Op die vraag van Cooper is mijn man heel erg duidelijk. Er gaat een gevoel vooraf en dat is al het moment dat je een beslissing maakt.
Voor mijn man is het een complete fabel dat je door de opwinding vooraf je verstand opeens verliest.
Het is maar net of je die gedachten de vrije loop laat gaan.

Maar mensen kunnen een verkeerde beslissing maken. Voor mij geldt dan dat ik het ongelooflijk zwaar zou krijgen binnen onze relatie.
Vanuit zijn kant zou ik begrijpen dat het al moedig is om dit eerlijk te vertellen en dat hij het dan eerlijk zou vertellen is wel iets waar ik respect voor heb.
Echter gevoelsmatig zou ik tot op mijn ziel mij bedrogen voelen.
Vergeving is iets wat binnen mijn geloof wel centraal staat dus ik kan alleen maar hopen dat mijn geloof sterk genoeg is om kracht uit te putten en te kunnen vergeven.

Wij hebben hier geen harde afspraken over gemaakt toen wij gingen trouwen, al hebben we wel de belofte gedaan elkaar trouw te beloven.
Ik heb niet gezegd dat hij nooit met een ander die intimiteit mag beleven die hij met mij beleeft maar wel dat hij mij ontzettend pijn zou doen wanneer hij met een ander diezelfde intimiteit zou beleven.
En dan kan ik er alleen maar op vertrouwen dat hij genoeg van mij houd om dat niet te willen.
We zitten ook zo in de relatie dat we elkaars welzijn hoger achten dat het eigen welzijn. Dat houdt in de praktijk in, dat we dingen laten of juist doen voor elkaar.
Bijvoorbeeld als ik misschien eens geen behoefte aan seks hebt terwijl mijn man dat wel heeft of andersom. En ik merk dat dit ons wel heel dichtbij elkaar heeft gebracht.