Citaat:Begijp ik het nu goed dat hij al een besluit heeft genomen?
Ja en nee. Hoe leg ik dat uit.
Zijn gevoel aan de ene kant zegt dat het genoeg is zo, dat het tijd is om er uit te stappen.
Zijn verstand wil dat absoluut niet!!!
We moeten dus zorgen dat hij die strijd niet gaat verliezen.
Op het moment dat hij zo'n dip heeft dan wint zijn gevoel.
Hij heeft dat nu al een paar keer gehad en is blij dat er dan iemand bij hem is,
want dan gebeurt het niet. Is hij op zo'n moment alleen, dan loopt het verkeerd af.
We willen het niet, maar moeten er wel serieus rekening mee houden dat het fout kan gaan.
We willen er niet onze kop voor in het zand steken, nu is de tijd om dingen te regelen.
Mocht hij er straks niet meer zijn dan kan ik hem niet meer vragen hoe en wat.
Gisteren heb ik hem gevraagd om een brief aan onze zoon te schrijven die ik hem kan geven
als hij wat ouder is, waarin hij het hem uitlegt.
Ik zag de tranen branden achter zijn ogen, maar hij gaat het wel doen. Super.
Ook heb ik hem gevraagd hoe hij het gaat doen, want daar maakte ik me wel zorgen over.
Hij wil dat niet vertellen, maar heeft wel gezegd hoe in ieder geval niet.
En dat stelde me gerust, meer hoef ik niet te weten.
Maar goed. Vandaag. De huisarts.
Ik kreeg een andere huisarts van dezelfde praktijk aan de lijn.
Ze had nog nooit gehoord van snelwerkende AD, we kunnen volgende week woensdag (!)
terecht bij onze eigen huisarts en mogen kiezen om te wachten met starten van de AD.
Maar ja, dan zijn we weer een week verder, ik wil nu actie!
Ze adviseerde om te beginnen met de halve dosis de eerste paar dagen en als hij dan in zo'n dip komt
meteen een oxazepam nemen en dan moeten we maar het crisisteam bellen (daar staan we al aangemeld inmiddels).
Hmm....
Mijn man is bang dat woensdag de huisarts toch een opname gaat regelen.
Op zich is hij niet meer zo tegen opname, maar wil hij wel dat wij kunnen komen wanneer we willen.
Dus ik ga gewoon zorgen dat we voor die tijd een alternatief achter de hand hebben.
Heb vanavond de hele avond zitten knutselen, morgen is ons zoontje echt jarig en gaat hij trakteren op school.
Ik had een tijdje geleden al beloofd dat ik Cars-sleutelhangers zou maken met snoepsleutels er aan.
Het kwam er maar niet van, maar nu heb ik het bijna af.

En dan opruimen opruimen, want morgen komen de Oma's op de koffie, dan moet het wel een beetje netjes zijn natuurlijk.