Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-07-10 23:04

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst: 21-07-10 23:04

Hey meid,

Die terug slag is normaal. Nu pas begint het verwerkings proces...
Heel veel sterkte! En neem de tijd!

Ik ben getuige geweest van een busongeluk,waarbij een vrouw ter plaatse was overleden en nog steeds denk ik er bijna dagelijks wel aan...

**Geplaatst**: 21-07-10 23:06

Geplaatst: 21-07-10 23:06

Vervelend idd dat je nu enigszins terugvalt. Maar je komt over als een sterke meid dus ik heb er alle vertrouwen in dat jij dit helemaal een plekje kan gaan geven! Verwerken maar niet vergeten

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-07-10 23:20

Geplaatst door de TopicStarter : 21-07-10 23:20

iloveyah87 ; kl*te is dat he, dat je onbewust er steeds mee bezig bent...
Hoe was dat ongeluk ontstaan (mag via pb hoor)
Lijkt me echt heel naar!

Avelien; ik moet er zeker de tijd voor nemen, als ik dit niet doe , doet iemand anders dit wel voor me, wat dus betekend dat ik dan verplicht thuis kom te zitten.
Dit wil ik niet. Ik heb zondag overleg hoe we volgende week gaan aanpakken.

Precies wat je zegt Heino.. verwerken, maar vergeten zal ik het niet kunnen.

Heb iemand een belofte gedaan dat ik mijn rust zou nemen... Dus die moet ik maar gaan nakomen, en niet weer de hele nacht zitten nachtbraken, dus ik ga mijn bed opzoeken nu.

Hopelijk morgen een fijnere dag voor de boeg.

edit :
iloveyah87
Ik heb je verhaal al gezien op bokt, heb het toendertijd ook gelezen geloof ik...
Wat heftig !

**Geplaatst**: 21-07-10 23:23

Geplaatst: 21-07-10 23:23

Jolliegirl schreef:
Precies wat je zegt Heino.. verwerken, maar vergeten zal ik het niet kunnen.

Da's ook alleen maar goed dat je het niet eens kan vergeten, als je het vergeet is de kans heel groot dat je 't verdringt en da's niet gezond

Slaaplekker!

**Geplaatst**: 21-07-10 23:24

Geplaatst: 21-07-10 23:24

Hoop voor je dat het een fijnere dag wordt idd.

Okee, fijn dat ze zo met je mee denken..

**Geplaatst**: 21-07-10 23:27

Geplaatst: 21-07-10 23:27

http://www.haarlemsdagblad.nl/nieuws/re ... em+(update)

Ze wilde oversteken maar van links kwam een bus. Daar wachte ze op... Van rechts kwamen nog 2 bussen. Ik zat in de tweede. Doordat van links al een bus aankwam hadden wij ook meteen wit licht, waardoor wij door konden rijden. Nadat de bus van links haar voorbij was gereden is ze gaan oversteken, maar heeft de andere 2 bussen nooit kunnen zien...

Ik rij er nog steeds dagelijks langs wanneer ik naar de paarden ga. Haar familie en vrienden hebben er foto's en bloemen hangen. Ook wordt er elke avond een kaarsje aangestoken...

Eigenlijk wil ik daar ook nog een bloem neerleggen, maar heb het nog steeds niet kunnen opbrengen...

**Geplaatst**: 21-07-10 23:34

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst: 21-07-10 23:34

Goed dat je bent begonnen met reanimeren. Je hebt alles gedaan wat je kon, meer kon je niet doen.Het ongeluk is al gebeurt, het enige wat je kan doen is helpen. Meer kun je niet. Je reactie was goed, dus hou dat vast!
Om het een plek te geven is er veel over praten en uiteindelijk zakt het dan wel weg. Hoe hard het ook klinkt.
Zelf heb ik tijdens mijn werk in een vliegtuig ook iemand moeten reanimeren en ik had het geluk dat diegene bijkwam, toen de AED al was aangesloten. Daar heb ik ook een tijdje slecht van geslapen. Ging ik nadenken of ik wel goed had gehandelt, maar zoiets gebeurt en alles wat jij doet om te helpen is goed. Je weet van de voren nooit hoe je zal handelen en het kwaad is al geschied. Blijf dat onthouden en het komt echt goed.

**Geplaatst**: 21-07-10 23:35

Geplaatst: 21-07-10 23:35

Onbewust blijf je er toch erg mee bezig.
Maar wat wil je nou.... Het is ook niet niks wat je hebt meegemaakt.
Menig mens kan trots op jullie zijn, ookal voelt het voor jullie niet zo.

Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 21-07-10 23:53

Geplaatst: 21-07-10 23:53

Jo ik kan me echt niet indenken/voorstellen wat jij doormaakt.
Wel weet ik dat het een verschrikkelijke ervaring voor je is geweest.
Ik wil je nogmaals heel veel sterkte wensen :(:)

Denk dat je hier gewoon doorheen moet, verwerkingsproces hoe makkelijk ik het nu ook schrijf weet dat jij door een hel gaat op het moment.
Denk dat het naar het zwembad gaan volgende maand met je vriendin moeilijk is maar wel goed.
Vergeet niet dat ook al ben ik ver weg er wel voor je ben een hele dikke knuffel van ons :(:)

.

**Geplaatst**: 21-07-10 23:58

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst: 21-07-10 23:58

Lees je topic nu pas, maar heel veel sterkte, rust lekker uit en denk aan fijne dingen.
Het slijt vanzelf en je kan jezelf alleen maar een held noemen.

**Geplaatst**: 22-07-10 01:20

Geplaatst: 22-07-10 01:20

Wat heftig....
Sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-07-10 21:52

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst door de TopicStarter : 22-07-10 21:52

Veel mensen begrijpen het niet..
Omdat ze er niet bij zijn geweest..
Zat vrienden van me zeiden: meid we begrijpen je...
En na 4 weken dachten ze dat alles weer ''goed'' was... en als je dan een mindere dag hebt... worden ze boos..
Ben er héél rap achtergekomen wie mijn echte vrienden zijn... en wie niet... en die laatste groep heeft het geweten ook...

mensen gaan maar accepteren dat ik dit nog niet verwerkt heb...
Goddank doen ze dat op stage wel... zij snappen mij.. zij waren erbij... zij hebben ehtzelfde meegemaakt..

En zij nemen mij nu in bescherming door mij thuis te laten blijven.. door mij die rust te gunnen...en het soms zelfs te verplichten..

Je kunt mij kwaad krijgen door me 2 dagen naar huis te sturen en vrij te geven... en tieren wat ik kan dan joh...
Maar achteraf.... ben ik toch blij met die vrije dagen...

en nu : We heffen de kop weer op en gaan er weer tegenaan... en dit keer moet ik maar eerder aan de bel proberen te trekken als ik me niet prettig voel..

Kop omhoog
Schouders eronder
En doorgaan

**Geplaatst**: 22-07-10 21:57

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst: 22-07-10 21:57

Koppie op, maar ook niet te hoog he... Er tegenaan is goed maar kijk uit dat je niet jezelf (weer?) voorbij loopt. Dit is iets dat je wellicht je hele leven bij blijft verrassen. Bij het zien van een bepaalde blik, het ruiken van een bepaalde geur, een kindje dat net zo oud is, je kan zomaar ineens in die emotie vallen...

Verwacht niets van jezelf, behalve dat je per dag, uur, moment kijkt hoe je je voelt...

**Geplaatst**: 22-07-10 22:29

Geplaatst: 22-07-10 22:29

Inderdaad ga met @delerium mee.
Het heeft gewoon de tijd nodig om het te verwerken.

Kom nou het is niet zomaar iets :(:)

Goed dat je hard wilt zijn tegen jezelf, maar niet de juiste aanpak Jo.
Jij moet dit verwerken jij moet hier doorheen.
Je zult goede en slechte momenten hebben, laat die slechte maar gewoon komen, huil, schreeuw, praat elke emotie is er één om het te verwerken.
Vergeet niet dat elke traan die je laat je hart vult met tranen het een plekje geeft waar het meisje voortleeft in je hart.
Ze zal daar altijd zijn en blijven, omdat jij je best hebt gedaan.
Voor mij ben je een kanjer, een geweldige jonge vrouw.
Geef het de tijd tenslotte krijgt het zijn plekje.
Heel veel sterkte lieverd

Heel moeilijk dat andere mensen alweer gewoon hun leventje leven, maar wel normaal.
Soms is het angst, soms hebben ze hun eigen problemen of soms hebben geen idee hoe jij je wel niet voelt.
Dat laatste geldt ook voor mij, ik wil je zo graag helpen maar weet het niet.
Bang dingen te zeggen die je niet kan/wilt horen.
Meer doordat ik me niet kan vinden in jouw verdriet.
Ik heb zoiets (gelukkig) nooit mee hoeven te maken kan me wel indenken dat het vreselijk is maar daar houd het op, sorry

!!.
Daarom heb ik het ook besproken met Ernesto, wist echt niet wat ik ermee aan moest

.
Ondertussen zijn we een beetje bijgekomen, wat rustiger ja ook jij!
Hopelijk snap je het en je weet je zit in mijn hart maar hierbij heb ik het gewoon moeilijk om je goed en kundig te helpen helaas.
Het spijt me zo!

Soortgelijke ervaringen aanhoren zullen je goed doen.
Daarom heb je dit topic met fantastische mensen die je begrijpen, mensen die naar je luisteren en mensen die je bewonderen.
Trek daar de kracht uit en verspil niet je energie daar waar mensen niet met je mee (kunnen) leven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-07-10 23:05

Geplaatst door de TopicStarter : 22-07-10 23:05

Bren je hoeft je écht niet zo te verontschuldigen!!
Dat is echt echt echt echt niet nodig

het is echt niet nodig.. ik weet dat je het beste met me voor hebt en me probeert te steunen in alles... dat weet ik, en vind het superlief.
Dus ga jezelf niet verontschuldigen omdat je niet weet hoe ik me voel....
Wees er blij om dat je dat niet weet....echt...
Het komt allemaal goed. En ik ben ook heel blij met jullie steun. Ik put er weer energie uit...
En op die manier kunnen vrienden elkaar helpen.

'' Verwacht niets van jezelf, behalve dat je per dag, uur, moment kijkt hoe je je voelt... ''
Deze ga ik onthouden... Ik ben misschien te streng geweest tegen mezelf de afgelopen weken...
Maargoed.. er zijn nu vrij duidelijke afspraken gemaakt op het stagebedrijf... en ik weet nu ook gewoon dat ze het accepteren als ik aangeef dat het even niet meer gaat.
Ik was erg bang voor de reactie die ik zou krijgen.. daarom heb ik het zo lang uitgesteld en ben ik doorgegaan...
Een grote fout van me dus.

En bren idd wat je zegt, ik kom de emoties nog tegen..
de plek zelf.. idd iemand die bijvoorbeeld op dat meisje lijkt...

En praat me er niet van als de trauma hier overvliegt wat met enige regelmaat gebeurt... dan zit ik weer vol adrenaline... Hetzelfde met het geluid van de ambulance... Of als ik op tv een serie zie waar iemand gereanimeerd word.. Ik zap dan vaak even weg.
Klinkt kinderachtig.. maar ik kan het echt niet aanzien , ookal is het nep.

Zal zo maar weer proberen te slapen... maar wil niet echt lukken.. Ben erg moe... lekker rustig dagje gehad, maar toch onbewust ook weer druk...

bedankt voor de lieve woorden allemaal. Jullie zijn echt toppers!
De meeste van jullie zijn vreemden voor mij... maar dat maakt jullie niet minder! Bedankt!

**Geplaatst**: 23-07-10 09:36

Geplaatst: 23-07-10 09:36

Hopelijk heb je en beetje kunnen slapen vannacht :(:)

**Geplaatst**: 31-07-10 17:00

Geplaatst: 31-07-10 17:00

Hoe gaat het nu met je?
Ik wil je nogmaals sterkte wensen :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-07-10 17:24

Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-10 17:24

Bedankt voor de belangstelling.

We gaan op zoek naar professionele hulp.

Het gaat absoluut niet goed. Maar ik probeer het(onbewust?) te bedwingen/verbergen en gewoon mijn werk te doen. Maar heb een begeleider die overal doorheen prikt. Jammer voor mij, maar misschien wel beter.
En ja... als je dan geconfronteerd word het de vraag : hoe gaat het? en ik zeg : gaat wel. En je krijgt vervolgens een strak en duidelijk antwoord : Volgens mij gaat het helemaal niet goed.
Tsja.. Kan ik daar dan nog tegen in gaan door te gaan staan liegen dat het wel goed gaat met me???

Ik werk nu halve dagen... en om de dag..
Ik heb vorige week de stap gezet om naar mijn begeleider te gaan op stage en te melden hoe het zit...
Hier heb ik erg veel moeite mee. Ik laat niet graag merken dat ik ergens mee zit. Ik heb alles mijn hele leven al zelf moeten oplossen en mijn gevoel zegt dat ik dit ook zelf kan oplossen.
Helaas is dit niet zo.

Afgelopen week zat ik heerlijk thuis in mn vrije uren, ben veel opgetrokken met iemand van bokt en haar paarden wat mij echt heel goed deed.
Maar nu heb ik zoiets, ik wil verder... ik wil gewoon werken.. ik wil het proberen...

Voor mij voelt het nu gewoon keihard alsof ik mijn collega's laat stikken.
En ik WEET dat het niet zo is, maar zo voelt het van binnen.

Om even positief te blijven : Ik heb het nogsteeds hartstikke naar mijn zin op deze camping, en ik ga hier ook zeker mijn stage goed afronden! Nog 11 weken te gaan

**Geplaatst**: 31-07-10 17:28

Geplaatst: 31-07-10 17:28

Je komt over alsof je je schuldig voelt tegenover je collega's en alsof je teleurgesteld bent in jezelf. Maar meis, zoals jij je moeilijkheden nu erkent en hoe je het kan verwoorden is hartstikke knap! Het is niet niks wat je meegemaakt hebt, doe idd rustig aan en verstandig dat je er hulp bij gezocht hebt. Sommige dingen kan je nou eenmaal niet in je eentje oplossen *aai*

**Geplaatst**: 31-07-10 17:30

Geplaatst: 31-07-10 17:30

Ik vind hert zooooooooooo stoer wat je gedaan hebt!
Andere mensen stonden waarsdchijnelijk alleen maar toe tekijken!
Meisje,sterkte!!!
Mijn pb is altijd open hoor.xxx

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-07-10 17:39

Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-10 17:39

Andere mensen konden niets.. Ik heb mensen weggeschreeuwd omdat ik ruimte nodig had... De mensen zijn ook zéér netjes aan de kant gegaan.

Ik ga mezelf nu een schop onder mn kont geven... En mn spullen pakken en dan zo naar stage gaan. Avondje in de horeca.

Maar bah.. wat voel ik me weer beroerd..
Zijn echt momentopnamen... ene moment ben ik vrolijk, en opeens kan ik omslaan en dan ben ik verdrietig en woest... _-:(

heino, ik heb jou nog even een PB gedaan.

Laatst bijgewerkt door Jolliegirl op 31-07-10 17:43, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-07-10 17:41

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst: 31-07-10 17:41

Ik bedoel als die mensen op jouw plek hadden gestaann

Maar meisje,het is harstikke normaal dat je nu even die momentopnamen hebt hoor.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-07-10 17:43

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst door de TopicStarter : 31-07-10 17:43

Ik snap wat je bedoeld

**Geplaatst**: 31-07-10 18:30

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst: 31-07-10 18:30

Goed dat je op zoek gaat naar professionele hulp. Ik hoop dat het helpt!

**Geplaatst**: 31-07-10 21:04

Geplaatst: 31-07-10 21:04

Wat goed van je dat je de stap heb genomen om verder hulp te zoeken. Het is iets wat je niet in je koude kleren zet zoals je nu merkt.

Het enige wat jij een schop onder de kont moet geven is je schuldgevoel naar je collega's.
Hun hebben het niet zo mee gemaakt als jij, of hun hebben het heel dom nu met succes kunnen wegduwen.

Wees "hoe apart het ook klinkt" blij met het feit dat je het niet onder de vloerkleed kan vegen. Jij kan met goede hulp het nu gaan verwerken en daarna je leven weer verder oppakken.
De andere die het wel hebben kunnen verdringen, zullen over een aantal jaar of jaren tegen de zelfde lamp aanlopen als jij nu. Met dit verschil dat hun het misschien niet meer beseffen dat de reaminatie en toestanden erom heen de veroorzaker is.

Als je de stage plaats zo super vindt, hun zo blij met je zijn vraag of je nu mag stoppen om weer alles op een rijtje te krijgen, en zodra je zover bent, je beter inzetbaar bent.

Mocht je toch de collega's missen ga dan gezellig een uurtje of zo buurten/vrijwilligerswerk doen. Je kan gaan wanneer je er aan toe bent en weer weg gaan als je daar weer aan toe bent.

Nu is het zomer, veel vertier is nog buiten te halen. Straks komen de mindere dagen qua weer en dan zit je meer binnen. Waarschijnlijk moet je dan ook weer naar school.

Ik ken het antwoord al ja maar stage is afleiding. Ik hoop dat je niet boos bent op me, maar NU is het jou tijd. Beter nu alles even stopzetten en verwerken dan half werken half verwerken.

Sterkte de komende tijd.