Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-06-10 18:56

Geplaatst: 13-06-10 18:56

ik heb dit topic van begin af aan gelezen maar volgens mij nog niet gereageerd...

meid, wat een super bericht! ik snap dat je gigantisch opgelucht bent nu, je droeg gewoon echt een gigantische last met je mee dagelijks. er zijn maar weinig mensen die dat lang kunnen volhouden..

probeer deze positieve vibes vast te houden en inderdaad, iedereen doet wel eens een leugentje om bestwil...

**Geplaatst**: 13-06-10 20:39

Re: Ik heb iedereen bedrogen..

Geplaatst: 13-06-10 20:39

Krijg hier echt zo'n 'opgeruimd staat netjes' gevoel bij, super hoor!
Keep up the good work, met 'n beetje zelfspot (ben te lui om te fietsen joh) kom je 'n heel eind, als er dan om gelachen wordt weet je ook weer waarom je eerlijk was en dat dat oplucht.

Succes!

**Geplaatst**: 13-06-10 20:59

Re: Ik heb iedereen bedrogen..

Geplaatst: 13-06-10 20:59

Fijn om deze update te lezen, je hebt op een gegeven moment duidelijk zaken op orde gezet en je leven in handen genomen!!!

En sorry dat ik toen niet meer geantwoord heb bedenk ik me net, speelden toen net heel wat dingen voor mezelf...

Veel succes verder! Hoe voel je je er nu bij?

**Geplaatst**: 14-06-10 07:17

Geplaatst: 14-06-10 07:17

Knap werk! Dat heb je goed gedaan.
En het zal ook veel rust geven in je hoofd, want je hoeft nu niet meer te onthouden wat je tegen wie gezegd heb en tegen wie niet. Het maakt het leven een zo gemakkelijker uiteindelijk.

**Geplaatst**: 14-06-10 10:22

Re: Ik heb iedereen bedrogen..

Geplaatst: 14-06-10 10:22

Super om te lezen! Je schrijfstijl is inderdaad "gemakkelijker", het is in je verhaal terug te zien dat je je stukken beter voelt. Het zal best nog wel eens moeilijk zijn, maar het gevoel dat je nu te pakken hebt moet je niet meer loslaten! Toppie!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-06-10 23:35

Geplaatst door de TopicStarter : 14-06-10 23:35

kleinvosje schreef:
misschien is het niet onverstandig om af en toe toch nog even een herhaalgesprek met de psycholoog te houden, zodat je op deze goede weg blijft zitten

Je hebt helemaal gelijk

We hebben ook afgesproken dat ik een afspraak kan maken als ik daar weer behoefte aan heb, al is het maar om een beetje stoom af te blazen of omdat ik wat sturing nodig heb omdat ik tegen moeilijkheden aanloop die ik niet zo 1-2-3 kan oplossen

SofieBeau schreef:
je merkt ook echt aan je schrijfstijl dat er een grote last van je schouders is gevallen

Echt waar??

Dat vind ik leuk om te horen, dat heb ik echt niet zelf door.....
Dankjewel in ieder geval

__danielle__ schreef:
er zijn maar weinig mensen die dat lang kunnen volhouden

Ik geloof ik het ook niet

Maar het is ook heel moeilijk.
Dat gaf voor mij ook een doorslag voor de ommezwaai die ik maakte, en waardoor ik ineens het licht zag: mijn vriend vroeg bijvoorbeeld hoelaat ik bijv. morgenavond weg zou gaan, en ik gaf dan bijv. als antwoord 8u. Hij antwoordde dat ik toch wel eerder weg moest als ik nog 2 uur moest treinen? Toen besefte ik pas weer dat ik tegen hem had gezegd dat ik heeeeel ergens anders heenging...
Zulke kleine dingetjes kwamen steeds vaker voor, en dan komt er weer een klein leugentje bij ("nee, maar we gaan nu met de auto ipv de trein" etc).

Dus niet makkelijk vol te houden nee

Eigenlijk wachten tot iemand je op een fout betrapt, een grote fout...

janouk schreef:
je hoeft nu niet meer te onthouden wat je tegen wie gezegd heb en tegen wie niet. Het maakt het leven een zo gemakkelijker uiteindelijk

Precies wat ik probeer te zeggen hierboven

poes schreef:
Hoe voel je je er nu bij?

Ongelooflijk goed

Natuurlijk gaat nog niet alles in een keer zoals ik wil, en niet in een keer zo goed.... maar dit voelt al zo prima.
Merk nu ook pas in wat voor dip ik terecht ben gekomen een jaar geleden en hoe zonnig de wereld ook alweer is

Klinkt misschien overdreven, maar zo voelt het wel....
Alsof ik weer vrij ben, omdat ik niet aan allerlei verhalen vast moet houden die ik iedereen op de mouw gespeld heb

En de rest ook allemaal bedankt voor de reacties weer +:)+

Het studiejaar is ook bijna voorbij, dus dat draagt ook een beetje bij aan het goede gevoel.
Niet dat school even voorbij is, maar dat ik dus echt op een soort 'breekpunt' sta

Na de zomer kan ik écht opnieuw beginnen: een soort nieuwe start, na een valse start afgelopen jaar

Ik ben er nog lang niet, dat weet ik ook wel.... maar ik hoop dit echt vast te kunnen houden

Mensen die in een soortgelijke positie zitten, daar wil ik echt tegen zeggen.... probeer het op te lossen

Afhankelijk van waar je over liegt, tegen wie en in welke mate, zal het sowieso pijn doen. Je gaat mensen kwetsen in je omgeving en het zal echt energie kosten.
Maar het is het zo hard waard...... het is zo'n verademing als de muren van leugens om je heen wegvallen. Het voelt ook zoveel eerlijker, je kan weer echt intens leven

**Geplaatst**: 14-06-10 23:59

Re: Ik heb iedereen bedrogen..

Geplaatst: 14-06-10 23:59

Wauw, het lijkt zo wel een feelgoodmovie

miss een idee, verfilmen

?

Iig, hartstikke goed allemaal! Ook dat je nu helemaal geen relatie meer hebt lijkt me wel belangrijk voor je. Eerst maar even op jezelf richten. En niet al het liegen is erg. Al moet jij natuurlijk nu wel extra oppassen.. Ivm vertrouwen terugwinnen van mensen en herhaalpatronen enzo. Ik heb het ook wel eens. Vraagt mijn vriendje: wat ben je aan het doen? (moet heel hard leren maar zit de hele dag ong hier op

) dan denk ik nu ga ik zeggen: huiswerk! Maar dan denk ik bij mezelf, nee wacht. Eerlijk zijn! Is toch makkelijker en vaak valt de reactie wel mee.

Ik zit ook in het 1e jaar van mijn studie. Gelukkig is er bij ons nog geen BSA maar heb al wel een vak niet gehaald waardoor ik mijn P ook niet binnen heb dit jaar. Eigenlijk verwachten mn ouders dit wel van me omdat ik het ook makkelijk kan. Maar ze weten het dus niet. Ze hebben er ook nooit naar gevraagd, maar ik heb het ze ook niet verteld. Maar goed, niet echt gelogen dus

Nou, geniet er van dat je nu weer lekker 'vrij' bent en vergeet niet af en toe te updaten! Succes

**Geplaatst**: 16-06-10 23:44

Re: Ik heb iedereen bedrogen..

Geplaatst: 16-06-10 23:44

Super hoor! Klinkt echt fijn zo!

**Geplaatst**: 17-06-10 09:17

Re: Ik heb iedereen bedrogen..

Geplaatst: 17-06-10 09:17

Heb een beetje meegelezen, maar fijn dat het zo goed gaat zeg!

Zet dit door!

**Geplaatst**: 19-06-10 13:22

Re: Ik heb iedereen bedrogen..

Geplaatst: 19-06-10 13:22

Wees nu trots op je zelf, het is erg knap dat je het je ouders hebt vertelt, wat dat is gewoon weg heel erg moeilijk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-06-10 18:21

Geplaatst door de TopicStarter : 20-06-10 18:21

MSQuincyTE schreef:
Wees nu trots op je zelf, het is erg knap dat je het je ouders hebt vertelt, wat dat is gewoon weg heel erg moeilijk

Dat was ook echt het moeilijkste om te vertellen

En @FOG, genieten van het vrij zijn zal ik zeker doen

Enne, verfilmen zie ik nog niet zo snel gebeuren haha... maar het zou zo bijna kunnen :Y)

**Geplaatst**: 03-07-10 09:54

Geplaatst: 03-07-10 09:54

Ben ruim 2 maanden niet op bokt geweest, maar ben erg blij te horen dat het nu allemaal de goede kant op gaat!

Vind je het nu ook makkelijker om eerlijk tegen mensen te zijn dan te liegen? of schiet het er nog wel makkelijk doorheen met kleine dingen?

Ga er zo mee door, en je kan trots op jezelf wezen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-15 17:22

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-15 17:22

Met toestemming van de mods mag ik dit oude topic een update geven. Bij het openen van dit topic kreeg ik tot mijn verbazing bergen PB's - kennelijk zijn er veel meer mensen die met dit probleem worstelen dan ik dacht.

Inmiddels zijn we 4 jaar verder en er is veel gebeurd. Zowel in goede als in slechte zin.

Een korte samenvatting: de toen 18-jarige jongen uit de OP is inmiddels alweer 4 jaar mijn huidige vriend. Een van mijn laatste posts in dit topic was dat ik het met hem had uitgemaakt. Echter hielden we daarna contact en heb ik hem alles uit de doeken gedaan. Hij weet alles: alles van het liegen tegen iedereen, inclusief mijn liegen tegen hem. Vrij snel daarna zijn we weer een setje geworden en inmiddels wonen we alweer bijna een jaar samen. Ik vraag me nog regelmatig af waar ik hem aan verdien, waarom hij mij nog steeds wil. Hij is goud waard!! Mijn studie heb ik bijna afgerond, mijn vrienden heb ik nog steeds. De relatie met mijn ouders verbeterde ook, nadat die een vrij grote klap had gehad. Allemaal pluspunten tot dusver.

Tot ik vorig jaar merkte dat ik me erg neerslachtig begon te voelen. Mijn stage was afgelopen (en daarmee waren mijn uitdaging en dagelijkse structuur weg), mijn afstuderen vorderde voor geen meter, ik verveelde mij ontzettend in een nieuwe stad waar ik niemand kende en ik voelde me erg eenzaam. Ik merkte ook dat ik weer begon te liegen, hoewel het nog onder de categorie 'leugentjes om bestwil' viel, zoals veel bokkers dat noemen. Ik was wel op mijn hoede want ik wist dat het een glijdende schaal was. De druppel was dat ik ging samenwonen met mijn vriend in een andere stad en ik dat niet aan mijn ouders durfde te vertellen. Inmiddels zijn we een jaar verder en weten zij nog steeds niet dat ik (al bijna een jaar geleden) verhuisd ben. Ik voel me er verschrikkelijk onder en durf mijn ouders al tijden niet goed onder ogen te komen. We hebben goed contact, maar ik ben continu bang om door de mand te vallen.

Ik probeerde het allemaal te negeren. Als ik geen probleem zag, was er een ook geen probleem.

Uiteraard werkt het niet zo simpel

Iedere keer wanneer ik mijn ouders zag, had ik van tevoren diarree van de spanning. Ik moest overgeven als ik wist dat ze in de buurt van mijn oude woonplaats waren, bang dat ze voor zouden stellen om even bij mij (oftewel, mijn oude huis) langs te komen. Twee maanden geleden ben ik op de rand van een depressie naar mijn psycholoog gegaan. Zij is dezelfde als die ik 4 jaar geleden heb benaderd, toen ik op aanraden van bokkers uit dit topic een psycholoog zocht (dus alsnog dank voor dat zetje in de rug +:)+

). We gingen zoeken naar de oorzaak van mijn gedrag. Omdat het weer terug was gekomen, was alleen de huidige leugen oplossen niet voldoende - dat zou symptoombestrijding zijn, terwijl we de oorzaak aan wilden pakken. Voorkomen is immers beter dan genezen.

De conclusie was vrij snel getrokken en die was confronterend: mijn lieggedrag komt voor uit angst. Angst voor van alles: angst om mensen teleur te stellen en angst om te falen. Ik ben erg bang voor confrontaties en ga die liever uit de weg, ook als daar een (grote) leugen voor nodig is. Mijn vluchtgedrag is ook erg sterk. Mijn eerste reactie is vluchten uit vervelende situaties en als dat niet meer lukt, me eruit liegen. Maar mijn angst komt weer voort uit onzekerheid: zolang ik bevestiging krijg en zolang ik prettig in mijn vel zit, heb ik vrijwel geen behoefte aan het liegen. Voor mijzelf leg ik de lat veel te hoog: ik wil perfect leven, de mooiste baan, ik wil mijn ouders de perfecte schoonzoon geven, ik wil beter en mooier zijn dan ik eigenlijk ben. Rationeel bekeken slaat dit kant noch wal, maar mijn hoofd blijft doortollen. Ik maak het mijzelf veel te moeilijk en andere mensen worden daar de dupe van.

Mijn psycholoog en ik gaan mijn onzekerheid en angst aanpakken. Hoe weet ik nog niet precies. Mijn psychologe wil in ieder geval dat mijn ouders een keer mee gaan naar een gesprek. Ook heb ik inmiddels een baantje gevonden, mijn afstuderen opgepakt en heb ik mijn aangemeld bij een sportclub om mensen te leren kennen. Ik weet uit ervaring dat dit voor mij een vereiste is om weer wat gelukkiger te worden. Dit is ook precies wat ik nodig heb om iets steviger in mijn schoenen te staan en dit geeft mij de kracht om mijn probleem te gaan tackelen. De afgelopen maanden had ik namelijk geen bezigheden en waren er weken waarin ik mijn huis niet eens uit kwam, behalve voor een rondje naar de supermarkt. Overdag liet ik de gordijnen dicht en wilde ik mij het liefst voor iedereen verstoppen. Als ik er niet was, kon ik anderen ook niet bedriegen.

Mijn goede voornemen voor 2015 is om deze (enorme!!) leugen uit de doeken te doen. Ik blijf voorlopig ook bij mijn psycholoog langs gaan. 4 jaar geleden ben ik na een 7-tal sessies opgehouden omdat alles wat 'opgelost' was, maar ik besef heel goed dat ik toen veel te snel ben gestopt.

Mijn boodschap voor andere mensen die dit herkennen is dan ook om verder te spitten: waar komt je gedrag vandaan? Wat kun je daaraan doen? Anders is de kans op terugval ontzettend groot. 4 jaar geleden kreeg ik ontzettend veel PB's van bokkers die in eenzelfde situatie zaten en daarom hoop ik dat er mensen zijn die wat aan dit verhaal hebben. Over hoe het wel, en hoe je het niet moet oplossen. En vooral blijven spitten naar de oorzaak van je gedrag. Ik dacht dat ik hier vanaf was, ik had een fantastisch leven, maar voor ik het wist zat ik weer tot over mijn oren in het oude patroon. Onderschat het niet en zoek hulp, op welke manier dan ook. Het leven is zoveel mooier als je jezelf durft te zijn

Laat jezelf daar niet in meeslepen, en al helemaal de mensen om je heen niet. Die verdienen dit gedrag niet, net zo min als dat jij verdient om zo ongelukkig te leven.

**Geplaatst**: 05-01-15 18:17

Re: Ik heb iedereen bedrogen..

Geplaatst: 05-01-15 18:17

Wow, wat een mooi geschreven update. Fijn dat je nu helderder hebt waar je gedrag vandaan komt en wat je eraan kunt doen.

Ik wens je het beste voor 2015 maar vooral veel eerlijkheid. Het maakt je leven zo veel gemakkelijker.

**Geplaatst**: 05-01-15 18:56

Re: Ik heb iedereen bedrogen..

Geplaatst: 05-01-15 18:56

Ok ik heb net alle berichten van TS doorgelezen en lang getwijfeld of ik ga reageren of niet. Besloten dit toch te doen, vooral omdat ik hoop dat je er iets aan kan hebben.
Allereerst heel knap van je dat je weer hulp zoekt. Mij verbaast het niks dat dit komt door angst en onzekerheid. Nu is het belangrijk dat je zelfvertrouwen gaat opbouwen en leert omgaan met je emoties, zodat het in de toekomst niet weer zal gebeuren. Je bent zelf de belangrijkste persoon in je leven!

Maar ik wil ook nog wat dingen zeggen die wellicht erg hard aankomen en niet zo vriendelijk zijn. Maar in zulke situaties is het soms beter om er geen doekjes om te winden. Er zijn namelijk een paar dingen die ik denk te zien in jouw berichtjes van 2010 (en nu ook nog, maar wel duidelijk in mindere mate). Namelijk dat je continu je eigen leugens zit goed te praten. Komt nog wel, doet iedereen wel, zijn maar kleine dingetjes etc. Smoesjes en uitstel imo. Door het minder erg te maken, voel je je minder schuldig en dus weer beter over jezelf. Maar het grote probleem daarvan, is dat je dan ook minder motivatie kan vinden om het werkelijk te veranderen! Als eerste moet je 100% eerlijk zijn naar jezelf! Niet proberen, niet bijna eerlijk, maar helemaal eerlijk!

Ook vind ik het opvallend hoeveel verschil je maakt tussen mensen. Ergens stond de zin dat jouw ouders het het meeste verdienen dat je eerlijk bent...ehm volgens mij verdiend iedereen dat? Waarom je ouders zoveel meer? Waarom uberhaupt dat onderscheid maken? Het klinkt alsof je berekent wie je wat kan vertellen, zodat de schade voor jou beperkt zou blijven. Besef je je wel dat je dan nog steeds met hetzelfde (ziekelijke) patroon bezig bent? Eerlijk is eerlijk, daar bestaat imo geen glijdende schaal in.
Dan een hele harde opmerking: je zegt dat je dit ook heel erg voor anderen doet, dat je ze niet wil kwetsen. Wees eens heel eerlijk en kritisch naar jezelf: is het niet eigenlijk gewoon jezelf beschermen en gaat het niet om de ander? Je wil leuk gevonden worden en de ander geen pijn doen, maar daardoor doe je dat juist wel.... Dus om wie draait het nou werkelijk? Juist.... Jezelf....
En laat dat egoisme nou juist wel gezond zijn aan de hele situatie. Ieder mens is egoistisch, je moet altijd met jezelf zien te leven, zoals ik al eerder zei ben je zelf de belangrijkste persoon in je leven. Maar dit moet je je wel beseffen, zolang je denkt dat je liegt om anderen niet te kwetsen, kan je er omheen blijven draaien ipv de waarheid te zien.

Als laatste wil ik nog zeggen dat ik dit kan schrijven omdat ik de andere kant ken..... In mijn directe omgeving heb ik veel te maken gehad met leugens, vooral in mn jeugd. Ik ben daardoor doorgeslagen in de waarheid vertellen (liegen is onmogelijk voor mij) en kan mensen vrijwel niet vertrouwen. Ik weet dus uit eigen ervaring hoeveel pijn leugens kunnen doen, hoe klein ze voor jou ook lijken! Wees je daar aub bewust van, het kan je helpen om minder te liegen. Geef je om een ander? Lieg dan niet tegen ze....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-15 19:47

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-15 19:47

@ Maflinger_S: bedankt!

@ Zwerte: bedankt voor je uitgebreide reactie. Je post is hard, maar goed onderbouwd, dus ik vind het erg prettig om te lezen. Heel erg bedankt, je woorden maken veel bij me los. In harde, maar positieve zin, omdat je een paar keer precies de juiste plekken raakt. Ik knip je post even in stukjes om het wat duidelijker te maken. Sommige dingen begrijp ik niet meteen, maar dat komt door mijn twisted mind.

Zwerte schreef:
Er zijn namelijk een paar dingen die ik denk te zien in jouw berichtjes van 2010 (en nu ook nog, maar wel duidelijk in mindere mate). Namelijk dat je continu je eigen leugens zit goed te praten. Komt nog wel, doet iedereen wel, zijn maar kleine dingetjes etc. Smoesjes en uitstel imo.

Het uitstellen zie ik in mijn laatste post ook terug, nu ik die nauwkeurig teruglees. Ik begrijp goed waar je naar verwijst. Uitstellen is toch een beetje dat vluchten waar ik aan het eind van mijn post op doel, en juist iets wat ik niet wil. Goed dat je me daar attent op maakt, ik had niet eens door dat ik dat hier ook deed.

Het goedpraten van mijn leugen zie ik in de post van vandaag (2014) niet terug. Zou je aan kunnen geven waar je dat ziet? Ik geef wel een aantal mogelijke oorzaken/redenen voor mijn gedrag, maar dat is niet bedoeld als excuus of het goedpraten. Het zijn uitsluitend dingen die eraan bij hebben gedragen dat dit gedrag naar boven kwam, maar het is nogmaals niet bedoeld als goedpraten. Zoals een bokker mooi in het onderschrift heeft: "een reden is nog geen excuus". Misschien heb ik dingen verkeerd verwoord? Of ik doe het onbewust, en dan lees ik graag waar ik dat doe

Zwerte schreef:
Ook vind ik het opvallend hoeveel verschil je maakt tussen mensen. Ergens stond de zin dat jouw ouders het het meeste verdienen dat je eerlijk bent...ehm volgens mij verdiend iedereen dat? Waarom je ouders zoveel meer? Waarom uberhaupt dat onderscheid maken? Het klinkt alsof je berekent wie je wat kan vertellen, zodat de schade voor jou beperkt zou blijven. Besef je je wel dat je dan nog steeds met hetzelfde (ziekelijke) patroon bezig bent? Eerlijk is eerlijk, daar bestaat imo geen glijdende schaal in.

Over dat eerste en mijn ouders: kwam ook dat uit de post van 2014? In mijn ogen moet ik mijzelf aan hen wel het meest bewijzen (en ligt de lat dus erg hoog). Maar ik ben zeker niet van mening dat zij meer recht hebben op eerlijkheid. Het voelt enkel alsof ik bij hen (door de hoge lat in mijn gedachten) eerder kan falen dan bij vrienden (lage verwachtingen = minder angst voor falen). Eerlijkheid verdient iedereen evengoed.

En het dikgedrukte: daar heb je 100% gelijk in. Dat maakt maar weer eens duidelijk waarom ik mijn psycholoog nodig heb en waarom ik het niet alleen kan. Mijn denkwijze die ik daar beschrijf is niet normaal.

Zwerte schreef:
Dan een hele harde opmerking: je zegt dat je dit ook heel erg voor anderen doet, dat je ze niet wil kwetsen. Wees eens heel eerlijk en kritisch naar jezelf: is het niet eigenlijk gewoon jezelf beschermen en gaat het niet om de ander? Je wil leuk gevonden worden en de ander geen pijn doen, maar daardoor doe je dat juist wel.... Dus om wie draait het nou werkelijk? Juist.... Jezelf....
En laat dat egoisme nou juist wel gezond zijn aan de hele situatie. Ieder mens is egoistisch, je moet altijd met jezelf zien te leven, zoals ik al eerder zei ben je zelf de belangrijkste persoon in je leven. Maar dit moet je je wel beseffen, zolang je denkt dat je liegt om anderen niet te kwetsen, kan je er omheen blijven draaien ipv de waarheid te zien.

Hier heb ik niet zoveel aan toe te voegen. Het doet pijn dit te lezen, maar is misschien wel de kern van het verhaal. Als het klopt dat ik dit o.a. uit onzekerheid en angst doe, dan wil ik mijzelf kennelijk die pijn besparen = egoïsme. Ik laat jouw woorden de komende weken op me inwerken, want imo leg je precies de vinger op de goede plek. Met mijn psycholoog had ik het nog niet zo bekeken.

En je laatste alinea: dat vind ik heel erg om te horen. Het is zeker een reden voor mij om door te gaan. Het klinkt wellicht raar nadat ik hierboven heb beaamd dat egoïsme een grote rol speelt in dit verhaal, maar ik meen het met heel mijn hart dat ik dit ook mensen om mij heen niet wil aandoen. Daarbij wil ik graag benadrukken dat ik al jaren niet meer tegen vrienden en vriend gelogen heb. Ik doe mijn best (wat raar blijft, het zou een vanzelfsprekendheid moeten zijn) om eerlijk te zijn en niemand verdient minder dan dat.

Of zoals een mooie uitspraak die ook mijn ogen openden: "Het enige dat je met liegen bereikt, is dat je niet meer wordt geloofd als je de waarheid spreekt".

**Geplaatst**: 05-01-15 20:50

Geplaatst: 05-01-15 20:50

Fijn dat mijn post aankomt zoals ik het bedoel.
Ik zal eerst even reageren op je vraag of je nu ook je leugen(s) goedpraat. Dat doe je nu veel minder dan in 2010 en ook zeker niet meer zo direct. Maar dat is 1 van de weinige voordelen van veel meemaken: je leert mensen inschatten en tussen de regels doorlezen. En bij jou lees ik nog wel wat signaaltjes die kunnen wijzen op goedpraten. Enige aanwijsbare voorbeeld wat ik zo snel kon terug vinden, is dat je zegt dat je goed contact met je ouders hebt. Imo is dat niet mogelijk met de huidige leugen. Jij kan niet jezelf zijn, voelt je niet goed bij je ouders. Hoe kan het contact dan goed zijn? Dat is dan toch geen echt contact maar een sociaal spelletje? Het klinkt voor mij als een excuus om nog niet de waarheid te vertellen, want hey, het contact is toch nog prima?
Het is trouwens ook heel erg logisch dat je ouders het moeilijkste is. Dat is voor elk mens hetzelfde: we willen allemaal goedkeuring van onze ouders. Logisch ook, aangezien we een aanzienlijk deel van onze jeugd afhankelijk van ze zijn, het is gewoon nodig om te overleven. Gelukkig besef je je al dat je zelf de lat zo hoog legt en je ouders (waarschijnlijk) niet. Je bent hun kind en ze houden van je om wie je bent, niet om wat je doet. Besef is de eerste stap. Ik denk wel dat het slim is om zo snel mogelijk (zonder uitvluchten!) met de billen bloot te gaan. Weten ze al dat je hulp hebt? Zo nee, mooi moment om dat erbij te vertellen. Gezien hun eerdere reacties, is de kans groot dat hun reactie wel mee gaat vallen. Helemaal als ze weten dat je er echt aan werkt. Elke dag uitstel is er nu 1 teveel.

Vluchten/uitstellen is voor mezelf ook erg herkenbaar. Soms is het zoveel makkelijker om je kop in het zand te steken, maar uiteindelijk is de schade aan jezelf en anderen groter. Maar de angst die er meestal achter zit, is zo moeilijk onder ogen te zien, dat je het toch blijft doen, zelfs ondanks negatieve gevolgen. Angst is echt een hele heftige emotie en moeilijk om mee om te gaan. Onderschat dat niet en daarin moet je ook mild naar jezelf zijn. Dat is echter wel iets anders dan het goedpraten. Mild zijn betekent dat je wel onder ogen ziet dat je het verkeerd hebt gedaan, maar daar jezelf niet om afkeurt. Wat daarin heel erg kan helpen (en jou in het algemeen denk ik!) is het onderscheid maken tussen acties en persoon. Je bent geen slecht persoon, je bent niet oneerlijk, maar je hebt wel weer een grote fout gemaakt die je recht moet zetten. Een hele mooie term daarbij, die mij erg heeft geholpen, is logisch onhandig gedrag. Voor jou is liegen een vrij logisch gevolg van je gevoelens, maar het is zeker erg onhandig omdat je er niet mee bereikt wat je eigenlijk wil (namelijk goedkeuring, acceptatie).
Als je een beetje goede ouders hebt, maken zij dit onderscheid ook. Dus ze zullen heus je leugen afkeuren, maar daarmee keuren ze nog niet jou als persoon af! Ik heb zelf ook altijd het gevoel gehad dat ik als persoon werd afgekeurd als iemand boos was of iets van mij vervelend vond. Dan is zelfs de kleinste fout al een ramp! Godzijdank werkt de wereld niet zo en kan men heel goed je acties afkeuren, maar jou als persoon nog steeds goed vinden. Precies de reden waarom ik het nu voor elkaar krijg om zo op jouw topic te reageren! Want alhoewel ik je acties extreem afkeur (niet zo gek met mijn verleden) en er woest om kan worden, zie ik tegelijk ook dat je een persoon bent buiten die leugens, iemand die ook gewoon probeert het beste te doen.

Mijn stukje over egoisme is ook hard, maar heel erg waar. Het is jammer dat egoisme direct als negatief wordt gezien, terwijl het dat niet is. Het is volledig natuurlijk, ieder mens (en dier!) is egoistisch. Logisch ook, want de enige persoon die je hele leven met je meegaat, ben je toch echt zelf. Ik ga er vrij ver in qua denkwijze, want ik ben zelfs van mening dat werkelijk alles wat we doen, uiteindelijk in ons eigen belang is. Ook zorgen voor anderen valt daar onder. Ik ben zelf een zorgzaam persoon, ik heb graag dat de mensen in mijn omgeving zich goed voelen. Lijkt heel erg niet egoistisch he? Is het dus wel...want ik ben erg gevoelig en heb snel last van de emoties van anderen. Dus door mn omgeving zich goed te laten voelen, oefen ik invloed uit op mn eigen gevoel. Dit is echter niet een bewust proces. Op die momenten voelt het niet alsof ik het voor mezelf doe, want ik geef echt om ze en zie ze graag gelukkig. Het voelt alsof ik het echt voor de ander doe, zonder eigenbelang. Maar als je er heel kritisch naar kijkt, heb ik er dus wel degelijk zelf wat aan. Maar is dat fout? Ik vind van niet. Zelfbescherming is van belang om te overleven, het is niet alsof je alleen aan jezelf denkt en geen empathie hebt. Ik begrijp dus ook heel goed dat je kan erkennen dat het gaat om jezelf beschermen, maar tegelijk om de mensen om je heen geeft en het niet wil doen.
Laat het allemaal maar rustig inzinken, het is nogal veel wat ik allemaal neerzet hier.

Het is cliche, maar vreselijk waar: je moet eerst van jezelf houden, om echt van een ander te kunnen houden. En soortgelijk: je moet voor jezelf zorgen om er te kunnen zijn voor een ander.
En zoals mn therapeut mooi kan zeggen: jij bent de enige die je eigen veters kan strikken!

**Geplaatst**: 05-01-15 22:27

Re: Ik heb iedereen bedrogen..

Geplaatst: 05-01-15 22:27

Zwerte: je 2e bericht heb ik niet gelezen maar snap niet goed wat je eerste post toevoegd. Ts weet dat ze een probleem heeft, gaat hiermee ook naar een psycholoog . En wilt alleen een update omwille van de bokkers doen dus je bericht lijkt mij totaal niets toevoegen

**Geplaatst**: 05-01-15 22:37

Geplaatst: 05-01-15 22:37

Maartje1990 schreef:
Zwerte: je 2e bericht heb ik niet gelezen maar snap niet goed wat je eerste post toevoegd. Ts weet dat ze een probleem heeft, gaat hiermee ook naar een psycholoog . En wilt alleen een update omwille van de bokkers doen dus je bericht lijkt mij totaal niets toevoegen

Heel flauw, maar wat voegt jouw bericht toe dan?
Omdat iemand naar een psycholoog gaat mag je niks meer zeggen? Imo is er niks mis met het delen van levenservaring en een stukje advies. Raar iets van me, ik help graag anderen. En soms is hard zijn dan ook nodig. Uiteraard is het best mogelijk dat ik er grandioos naast zit/zat, maar dan hoeft TS er ook niks mee te doen. Sterker nog, dan zal het haar niet boeien wat er staat want het klopt toch niet. Klopt het wel? Wellicht kan ze er dan iets van meenemen en gebruiken om beter te worden. En dat laatste lijkt nou net het geval te zijn. Wat is je probleem daar dan mee?

Edit: vergeet nog te zeggen dat mijn posts ook deels bedoeld zijn voor al die anderen die met zulke issues worstelen. Zoals TS al constateerde adhv de hoeveelheid pb's, zijn er heel wat mensen die dit herkennen.

**Geplaatst**: 05-01-15 23:04

Re: Ik heb iedereen bedrogen..

Geplaatst: 05-01-15 23:04

Knap en goed van je dat je een update hebt gegeven!

**Geplaatst**: 05-01-15 23:14

Geplaatst: 05-01-15 23:14

Ik vind de beide posten van Zwerte fantastisch. Ik deal op dit moment met dezelfde problemen als TS (maar met een andere uiting, dus niet liegen) en het is als je in zo'n proces zit heel erg prettig als iemand met je meedenkt en je helpt te verwoorden wat er aan de hand is. Soms kan een ander dan met een harde, goed onderbouwde tekst, een nieuw vlak of perspectief belichten, waardoor het probleem voor jezelf weer duidelijker wordt. En als je meer inzicht hebt, kan je beter aan je probleem werken. Dus Zwerte, hulde!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-01-15 12:11

Geplaatst door de TopicStarter : 07-01-15 12:11

Tjonge, dit onderwerp maakt meer los dan ik dacht. Ik heb weer behoorlijk veel PB's gehad van bokkers die dit ook (in allerlei gradaties en variaties) aan de hand hebben.

@ Maartje1990: ik dacht eerst hetzelfde (en tranen in mijn ogen van frustratie en confrontatie), maar Zwerte haalt imo wel goede punten aan. Ik heb in ieder geval zeker wat aan haar woorden, ook al moe(s)t ik die een tijd laten bezinken.

@ Mikey: dan ben ik 'blij' dat dit topic o.a. jou een stukje verder kan helpen, al is het maar door wat Zwerte (en anderen in 2010) hebben geschreven.

Dan de lange post van Zwerte

Ik knip er weer even kleine stukjes uit.

Zwerte schreef:
En bij jou lees ik nog wel wat signaaltjes die kunnen wijzen op goedpraten. Enige aanwijsbare voorbeeld wat ik zo snel kon terug vinden, is dat je zegt dat je goed contact met je ouders hebt. Imo is dat niet mogelijk met de huidige leugen. Jij kan niet jezelf zijn, voelt je niet goed bij je ouders. Hoe kan het contact dan goed zijn?

Zelf snap ik ook nog niet hoe de relatie met mijn ouders zit. Het (toen nog sporadisch) liegen tegen mijn ouders heb ik al vanaf jongs af aan gedaan en ik begrijp zelf ook niet volledig waarom. Kennelijk zit er toch iets in onze relatie die (voor mij) het contact erg beladen en zwaar maakt. Ik houd van ze, en ze zijn fantastische ouders. Ze steunen me letterlijk waar ik het nodig heb. Ik kan in sommige opzichten niet mijzelf zijn bij hen, maar ik weet werkelijk niet of dat aan mij, aan hen of aan allebei ligt. Nadat ik in 2010 alles aan mijn ouders verteld heb, reageerden ze bijvoorbeeld zo ontzettend goed. En later hebben we er ook nog veel over gepraat. Letterlijk hebben ze een aantal keren gezegd dat het niet uit maakt wat voor keuzes ik maak, als ik maar gelukkig ben. Dat zij willen dat ik gelukkig ben. En toen ik erover nadacht, hebben ze nog nooit een keuze van mij afgekeurd - behalve het liegen. Dus waar het vandaan komt... ik weet het niet... voor zover ik weet kan ik geen enkele aanleiding in onze relatie vinden voor mijn gedrag naar hen toe, geen enkele aanleiding voor de angst die ik soms in ons contact voel.

Zwerte schreef:
Angst is echt een hele heftige emotie en moeilijk om mee om te gaan. Onderschat dat niet en daarin moet je ook mild naar jezelf zijn. Dat is echter wel iets anders dan het goedpraten. Mild zijn betekent dat je wel onder ogen ziet dat je het verkeerd hebt gedaan, maar daar jezelf niet om afkeurt. Wat daarin heel erg kan helpen (en jou in het algemeen denk ik!) is het onderscheid maken tussen acties en persoon.

Werkt het zo makkelijk? Word je als persoon ook niet gevormd door de dingen die je doet, en doe jij niet juist bepaalde dingen omdat je zo bent zoals je bent? Ik kan mijzelf, zoals ik nu ben, zeker niet accepteren (en kan mijn zaken niet goedpraten). Ik ga dit aan mijn psycholoog eens voorleggen.

Het stuk over egoïsme is erg verhelderend

En tenslotte vind ik het erg knap dat je de moeite hebt genomen om dit allemaal te lezen en ook nog zo respectvol te reageren. Juist als je er zelf zoveel problemen mee hebt gehad vanaf de andere kant, dan moet het moeilijk zijn om dit vanuit mijn perspectief te lezen. Nogmaals dank!

**Geplaatst**: 27-01-15 20:09

Geplaatst: 27-01-15 20:09

Hoe gaat het nu? Heb je je ouders al verteld dat je niet woont waar zij denken dat je woont?

**Geplaatst**: 28-01-15 10:58

Geplaatst: 28-01-15 10:58

Ik volg de updates weer en vind het dapper dat je jezelf hier voor de leeuwen gooit (mag ook gezegd worden imo). Dat is een eerste stap lijkt me.

Ik vraag me alleen iets af.... hoe verberg je in vredesnaam 2 jaar lang dat je verhuist bent?

Dat is toch een enorme druk die je jezelf op legt ook?

**Geplaatst**: 28-01-15 13:47

Geplaatst: 28-01-15 13:47

Jeetje wat een verhaal zeg. Ik heb zojuist al jouw post gelezen vanaf het begin. Ondanks dat nog niet alles perfect gaat vind ik het echt knap hoe ver je al gekomen bent. Ook erg goed dat je de gesprekken met de psychologe weer oppakt, erg verstandig.

Misschien is het geheel onterecht dat ik me dit afvraag hoor, maar hou je nu wel echt van je vriend? Je zegt dat het een hele goede jongen is in alles en dat je je ouders de perfecte schoonzoon wilt geven. Hierin lees ik toch vooral dat je een relatie met deze jongen zou moeten hebben ipv dat je zelf ook echt wilt. Wellicht zit ik er helemaal naast hoor..
Wat was de reden eigenlijk dat je je ouders niet durfde te vertellen over je verhuizing? En weet je vriend ook dat je dit nooit tegen je ouders hebt verteld? Hoe gaat hij daar mee om? Want ik neem aan dat hij dit er dan ook niet per ongeluk uit zou moeten flappen.

Ik ben ook erg benieuwd hoe het nu gaat met alles. Ik hoop dat het al gelukt is om deze nieuwe leugen weer op te biechten aan je ouders.