Juul schreef:Tja, ik spreek hier ook alleen maar uit véél eigen ervaring. Als je je bekkie bij je hebt kom je al een heel eind. Én als je redelijk goed sociaalvaardig bent. Dus open, interesse tonen in anderen, lekker spontaan. Hoe je daar komt kan ik niet vertellen, dat is bij mij teruggekomen toen ik niet meer depressief was. Maar het maakt echt een wereld van verschil. En tuurlijk, mensen mogen niet zulke opmerkingen maken etc. Maar zoals ik al zei: Anderen zíjn niet te veranderen. Ja tegen kleine kinderen kun je zeggen: 'Jij mag dat niet zeggen/doen!' Maar tegen studenten?! Die trekken zich daar écht niks van aan hoor. Het probleem ligt gewoon aan de relatie tussen jou en je klasgenoten waar iets fout is gegaan, en dan moet je samen oplossen, niet met een leraar erbij. Laat zien wat je in huis hebt, en maak er wat van!
En ik zeg dit niet omdat ik je de grond in wil trappen ofzo, dit is puur en alleen hoe het is. En jij wil toch dat het beter wordt? Ga ervoor! Ga morgen lekker vrolijk naar school, laat je van je beste kant zien, zeg goeiemorgen tegen mensen, maak een praatje. Wat heb je te verliezen?
Katia: Ik ben vroeger ontzettend erg gepest, in elkaar geslagen, weetikveel wat.. Dus ik weet dóndersgoed waar ik over praat.
Ik weet ook waar ik over praat, ben ook gepest geweest en in elkaar getrapt/geslagen.
Ben niets anders dan gepest geweest.
Ze knallen mij soms tegen de muren, stelen van me, maken grappen, proberen me bang te maken en laten me op mijn bek gaan.

Dezelfde mensen die mij ooit gepest hebben zijn nu goede vrienden zelfs, dus tja.
Ik kan me niet goed mengen in gesprekken omdat ik het niet begrijp, vaak vragen ze me dan uit
Misschien is het ook omdat dat ik een jaar ouder ben als hun.