Bokt.nl

Kristie schreef:

Ik ben ook absoluut geen kindervriend.
Het enige wat ze doen zijn janken, schreeuwen, eten, poepen en plassen, Ik zie ook absoluut geen voordelen van het 'hebben' van kinderen; ze kostten veel geld en tijd je houdt geen eigen leven meer over en je bent altijd bezorgd om je kind.

Ook irriteer ik me dood aan kinderen die in een openbare gelegenheid schreeuwen/gillen/janken/krijsen/poepen laat je kind lekker thuis en val mij er niet mee lastig.

Nope ik wil absoluut geen kinderen

Nadya schreef:

Kinderen die echt geen grenzen kennen, ach, dan moet je het bij de ouders zoeken.
Die wil ik ook niet in mijn huis hebben, maar daar buiten, tja, daar komt iedereen nou eenmaal. Zo heb ik ook een hekel aan volwassenen met asociaal gedrag (asbakjes leeggooien, je overhoop rijden als je op het zebrapad loopt e.d.)

Maar ELK kind dramt, dreint, huilt wel eens, hoor. Is heel gezond en ik geloof niet dat jij dat nooit gedaan hebt.
Het is maar hoe je ermee omgaat en wat de redenen ervoor zijn. Het ligt vaak iets genuanceerder dan jij roept namelijk. Daarbij heeft het ene kind meer pit dan het andere, dus hoe anderen alles kunnen veroordelen, vind ik wel eens eh... 'knap'.

Het is me al eens vaker opgevallen maar eh... volgens mij hebben jij en ik dezelfde kijk op kinderen hebben, zo ongeveer

tantjeuh schreef:

...als ze een spelletje hebben zijn ze dat na tien minuten al weer beu....

Nadya schreef:

Neem ze dan ook maar niet. Je goed recht verder.
Ben blij dat ik het zelf ietsje anders ervaar en echt geniet van mijn dochter. Kinderen kunnen en geven namelijk heel wat meer dan wat jij beweert. Ik heb ook nog steeds een eigen leven, passies, bezigheden, vriendschappen en een hele fijne relatie.
Het is maar wat je ermee doet, he, als je eenmaal kids krijgt .
Ken namelijk ook zat mensen die geen kinderen hebben en geen boeiend leven hebben.
Vooral de mensen die het hardst op iets afgeven, vind ik wel eens verdacht.

Blue_Eyes schreef:

Nadya schreef:

Kinderen die echt geen grenzen kennen, ach, dan moet je het bij de ouders zoeken.
Die wil ik ook niet in mijn huis hebben, maar daar buiten, tja, daar komt iedereen nou eenmaal. Zo heb ik ook een hekel aan volwassenen met asociaal gedrag (asbakjes leeggooien, je overhoop rijden als je op het zebrapad loopt e.d.)

Maar ELK kind dramt, dreint, huilt wel eens, hoor. Is heel gezond en ik geloof niet dat jij dat nooit gedaan hebt.
Het is maar hoe je ermee omgaat en wat de redenen ervoor zijn. Het ligt vaak iets genuanceerder dan jij roept namelijk. Daarbij heeft het ene kind meer pit dan het andere, dus hoe anderen alles kunnen veroordelen, vind ik wel eens eh... 'knap'.

Het is me al eens vaker opgevallen maar eh... volgens mij hebben jij en ik dezelfde kijk op kinderen hebben, zo ongeveer

Amen dus!

Kristie schreef:

*grinnik* Dat is ook mijn ergste angst hoor, waarschijnlijk eindig ik ergens in een achteraf buurtje met 5 compleet losgeslagen kinderen; alles wat ik nooit wilde .
En ieder zijn of haar leven, met of zonder kinderen.

Charaz schreef:

Tantjeuh het woord blijten bestaat niet dus wat bedoel je hiermee?

Nadya schreef:

tantjeuh schreef:

...als ze een spelletje hebben zijn ze dat na tien minuten al weer beu....

Ik hoop wel dat je met zo'n opmerking rekening houdt met de leeftijd van een kind. Peuters zijn nou eenmaal snel weer afgeleid. Dat is heel normaal, dat doen ze niet om te klieren, hoor.
Voor sommigen hier zou een cursusje kinderpsychologie niet eens zo slecht zijn. Wat meer kennis over de ontwikkeling van de mens (want kinderen zijn kleine mensen ), zou misschien wat meer begrip opbrengen.

Kristie schreef:

Saskiaatje schreef:

Als ze tien zijn zijn het ook nog steeds kinderen hoor. "Het enige wat ze doen zijn janken, schreeuwen, eten, poepen en plassen." Dat stadium is een kind gepasseerd na anderhalf/twee jaar. En dan zijn ze fantastisch. Dan beginnen ze met praten, kan je lekker met ze spelen, meenemen naar de dierentuin/speeltuin/kinderboerderij, lekker een stuk mee wandelen. Een verhaaltje voorlezen en het kind het dan ook nog begrijpt.

Jaaaa maar dan gaan ze weer zeuren en komen ze in de 'waarom fase' en daarna komen ze ook nog eens in de 'nee fase', van praten zie ik dus ook geen voordelen in

Miryamk schreef:

Hmmm misschien een idee voor ouders met kinderen met oa ADHD of PPD NOS om een t-shirt te dragen waarop staat: Mijn kind heeft een gedragsstoornis, kijk mij er niet op aan'
Het is wel erg kortzichtig om altijd de ouders scheef aan te kijken, weet jij veel hoeveel ellende ze al achter de rug hebben. En voor mensen zoals mijzelf (die dit aan den lijve meemaken) kunnen die opmerkingen uiterst kwetsend zijn. (Om even mijn eerdere reactie uit te leggen)

Nadya schreef:

Dank je, is mij ook al opgevallen.

Ik denk dat het een hele realistische kijk is op kinderen. Ik heb kinderpsychologie gestudeerd en heb er sinds 3,5 jaar zelf eentje rondlopen. Ik kan ook griezelen van bepaalde kinderen, maar ik reken het de ouders aan . Maar ik zie wel het verschil tussen het normale gedram, gehuil, gezeur en extreem gedrag, wat 8 van de 10x door de opvoeding komt (soms ook door stoornissen, dat is altijd lastig te bepalen voor een buitenstaander met een momentopname).

Nadya schreef:

Karin, ik ben het ook helemaal met jou eens . Ik heb ook meerdere vrienden die geen kinderen willen, maar die verder ook geen hekel aan kinderen hebben. Ieder heeft daar zijn/haar eigen redenen daarvoor en die respecteer ik. Ik vind het juist leuk om om te gaan met diverse mensen met ieder hun eigen verschillende levens. De een is bewust single, de ander is lesbisch of homofiel, weer een ander heeft 4 kinderen en weer een ander woont samen. Nou, prima!!!

Asociaal gedrag tolereer ik niet en ik erger me aan volwassen, kinderen en pubers die zich zo gedragen. P

Mijn kind is een onderdeel van mij, ondanks mijn 'eigen' leven. We zijn intens met elkaar verbonden en spreek ik met vrienden iets af, moet ik iets regelen voor haar (tenzij papa thuis is natuurlijk ) of ze gaat met me mee of ik kan niet . Ik heb 1 vriend, die vaak niet helemaal wil begrijpen dat ik niet meer de flexibele, 'zorgeloze' Nadya ben van vroeger. Die denkt dat als hij belt met de vraag 'zullen we zo gaan lunchen', dat ik dan a la minute weg kan. En dan is hij geergerd dat ik niet kan. Dat vind ik nou asociaal (gisteren meegemaakt).

sarah_m schreef:

Zou dit topic niet eerder ; Hekel aan slechte ouders? moeten heten?



p.s. maar van wie leer je hoe je een kind moet opvoeden? Juist van je ouders...