Wishper schreef:Dankjulliewel voor alle reacties al !!![]()
Het is inderdaad heeeel lastig dat mensen zo niets aan me zien, en snel gaan denken dat ik lui ben omdat ik thuis zit en niet werk.
Ik ben 3 jaar geleden geopereerd aan mijn hoofd/hersenen, had een grote tumor middenin mijn hersenen bij de hersenstam.
Mijn klachten zijn dus ook niet alleen lichamelijk, heb ook hersenletsel.
Zo kan ik niet tegen stress en hoge druk, raak sneller in paniek en mijn zelfvertrouwen is ook niet zo best..ook doe ik langer over meervoudige handelingen en heb ik een evenwichtsstoornis.
Mankeer dus best veel, maar niet 1 ding wat aan me is te zien (behalve mijn evenwicht dan af en toe als ik loop)
Ik probeer al heel lang om een dagritme te krijgen maar als ik niets heb om voor uit bed te gaan dan kan ik mezelf er gewoon niet toe zetten(nu komt er ook bij kijken dat ik elke ochtend heel erg ziek ben, dus kan moeilijk op staan).
Als ik iets te doen heb kan ik dat wel, als ik er om een bepaalde tijd moet zijn bijvoorbeeld.
Nu ga ik overdag vaak slapen omdat ik verder niet veel heb te doen, zo word mijn conditie nooit beter...
Met de tips ga ik zeker wat doen, zit al rond te neuzen op internet..
Maar toch is het lastig, mensen verwachten vaak veel te veel van me, op die manege heb ik ook alles verteld maar na een tijdje verwachtte ze toch steeds meer van me..
Omdat je niks aan me ziet en niet veel merkt denken ze dat ik steeds meer kan.. ik kan moeilijk nee zeggen en ik WIL heeel graag heel veel kunnen en iedereen helpen.
kijk jij hebt dus een heel lastig probleem........... zoals ik wel een gekscherend zeg "te goed voor de zorg maar te slecht om te functioneren"
soort wal en schip ding zegmaar.
het enige wat jij moet leren is zeggen "sorrie, nu even niet"! en dat klinkt een stuk makkelijker dan het is.
je doet een hoop, blijf dat ook vooral doen........ dat is namelijk je leven, dat is je ding, daar tik je op..
maar je hebt nou eenmaal een fysieke toestand, en daar kan je niet onderuit, die is er......... punt. Doe wat je kan........ leer en groei.......... en uiteindelijk komt er ook iets op jouw pad wat bij jouw situatie past, en al zou het niet passen........ misschien kan je er dan voor zorgen dat het toch past.... snap je wat ik bedoel?
mijn vriend heeft maar een been, paardenman in hart en nieren.......... heeft zijn paardenbestaan op moeten geven omdat het fysiek niet kan........... maar is nooit bij de pakken neer gaan zitten, hij heeft het GVD super voor elkaar! en dat kan bij jou ook! echt.........

.
)
Het zou wel gaan, voor een tijdje..maar ik heb dagen dat ik me gewoon totaal niet goed voel, en daar kan je niet mee aan komen bij een baas
En word gedurende de dag soms duizelig, moet dan even gaan zitten en is na 5 minuten wel weer over, maar toch vervelend als ik al zou kunnen werken.

misschien iets teveel op de been, want ik moet nog steeds leren toegeven aan mijn ziekte
ik ken het en het is zeker niet leuk