Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-02-08 12:37

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 12:37

Een meisje waar ik mee heb paardgereden heeft zelfmoord gepleegd, zichzelf opgehangen. Ik kende haar niet zo goed, maar ik schrok me rot toen ik het hoorde.. Daar is nog een heel topic over geweest op bokt.. Ik krijg het er nog koud van als ik er aan denk

**Geplaatst**: 19-02-08 12:38

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 12:38

Wiesje schreef:
Alle andere gevallen van zelfdoding (op wat voor manier dan ook) kan ik alleen maar heel egoïstisch vinden. Ik kan er niks aan doen maar in dit land dat helemaal uiteen knapt van hulpverleners etc etc kan niemand mij wijsmaken dat je geen hulp gekregen kan hebben. En als iemand die hulp niet accepteert is hij/zij in mijn ogen dus gewoon egoïstisch bezig en laat hij zijn vrienden/familie/geliefden dus gewoon met alle ellende en verdriet achter en dat is iets wat ik nooit zal begrijpen.

Helaas is dat soms toch echt zo. Soms staan mensen aan de deur van hulpverleners te kloppen en te schreeuwen maar sorry - wachtlijst, mevrouw, of sorry - u bent uitbehandeld.
Ik heb het anderhalf jaar geleden meegemaakt met een vriendin van vroeger, die naar het midden des lands was verhuisd en daar (toevallig?) bevriend was geraakt met mijn schoonzus. Ze heeft echt ALLES gedaan om hulp te krijgen. Inclusief twee zelfmoordpogingen die (bewust) mislukten. Toen is ze naar een flat gegaan en van 13 hoog naar beneden gesprongen. Ze wist zeker dat dat niet kon mislukken, dat ze dat niet zou overleven. Ik vind dat zo in-triest... ze wilde wel hulp, maar ze kreeg het gewoon niet. Ze was zo ontzettend ten einde raad...

Voor mezelf kan ik er niet inkomen dat je zoiets zou doen, ik ben er te gelukkig en te optimisctisch voor, denk ik. Maar als ik naar andere mensen kijk die dus zo aan het kwakkelen zijn... ik weet niet wat ik dan zou doen.
Wat ik nog wel doe is haar ouders ieder jaar een kaart sturen rond haar verjaardag, dat we haar niet vergeten zijn...

**Geplaatst**: 19-02-08 12:47

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 12:47

Even heel sec en statistisch gezien: het aantal zelfmoorden in Nederland is niet ineens explosief gestegen maar is al jarenlang min of meer stabiel. Als je hier interesse in hebt vind je in dit onderzoek van het Centraal Bureau van de Statistiek een hoop cijfers en informatie.

**Geplaatst**: 19-02-08 12:48

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 12:48

Een exvriendje van mij heeft een poging gedaan.. Gelukkig niet gelukt toen, inmiddels woont hij, getrouwd met kind en wel in Amersfoort Lachen

En een vriend van vroeger sprong van een gebouw af 3 dagen voor zijn verjaardag. Hij is op zijn verjaardag begraven. Gilles was aan de drugs, hij zag het niet scherp meer allemaal. Hij heeft het in een opwelling gedaan toen zijn broertje net de deur uit was. Zijn broertje heeft hem te pletter zien vallen, die was net beneden toen zijn broer sprong van het balkon. Buitengewoon vreselijk!!

Verder de broer van een vriendinnetje van mij, zit ook hier op bokt. Zij heeft het er nog zwaar mee, ook al is het inmiddels een paar jaar terug gebeurd. Ik was er bij toen haar moeder het kwam vertellen, ik ben er echt maanden van streek door geweest.

Het is echt niet niks als het in je familie gebeurd. Daarom vind ik het zo vreselijk om nu al in 1 maand tijd van 3 mensen hier op bokt te lezen dat ze niet meer verder wilden..

Laatst bijgewerkt door Tallie1979 op 19-02-08 12:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-02-08 12:48

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 12:48

Wiesje schreef:
Ik sta zelf vrij nuchter in het leven, ben gezond en heel gelukkig in mijn relatie en mijn werk en woonomgeving.
Er is maar 1 manier waarop ik euthanisie kan begrijpen, en dan heb ik het over ouderen en/of hele zieke mensen die gewoon niet meer verder willen en hun verder leed bespaard kan blijven (en die vaak herinnert willen blijven zoals ze waren, en niet als ze helemaal 'op' zijn).

Alle andere gevallen van zelfdoding (op wat voor manier dan ook) kan ik alleen maar heel egoïstisch vinden. Ik kan er niks aan doen maar in dit land dat helemaal uiteen knapt van hulpverleners etc etc kan niemand mij wijsmaken dat je geen hulp gekregen kan hebben. En als iemand die hulp niet accepteert is hij/zij in mijn ogen dus gewoon egoïstisch bezig en laat hij zijn vrienden/familie/geliefden dus gewoon met alle ellende en verdriet achter en dat is iets wat ik nooit zal begrijpen.

Het is logisch dat jij dit als egoistisch ziet en ervaart. Ik snap dat ook wel, had dat gevoel ook even bij die vriend van mij. Dat komt omdat je je eigen referentiekader gebruikt. Je zegt het al: je hebt je leven mooi op de rit: Leuke relatie, leuk werk, etc. Als je van daar uit refereert, kun je er ook geen voorstelling van maken. Om je dat enigzins wel te kunnen voorstellen is bijna niet te doen en gelukkig maar! Je zult in deze moeten aannemen dat het zo is dat deze mensen er heel negatief en doodongelukkig zijn en letterlijk het leven en de strijd moe zijn. Het is vaak een proces wat al echt veel langer speelt en veel heftiger, complexer en diepgewortelder zit dan ogenschijnlijk lijkt. Dat is ook de reden dat ik niet wil oordelen, want dat is niet aan mij en dat kan ik ook niet omdat ik niet weet waar ik over praat.

Bedenk dat er heel veel moed voor nodig is om die stap daadwerkelijk te zetten en wat eenzaam zo iemand moet zijn geweest op het moment van sterven.

**Geplaatst**: 19-02-08 12:50

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 12:50

Citaat:
Bedenk dat er heel veel moed voor nodig is om die stap daadwerkelijk te zetten en wat eenzaam zo iemand moet zijn geweest op het moment van sterven.

Je hebt helemaal gelijk Trennie - die eenzaamheid wens je niemand toe... als je daarover nadenkt doet het gewoon pijn, althans bij mij...

**Geplaatst**: 19-02-08 12:58

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 12:58

Eline schreef:
Even heel sec en statistisch gezien: het aantal zelfmoorden in Nederland is niet ineens explosief gestegen maar is al jarenlang min of meer stabiel. Als je hier interesse in hebt vind je in dit onderzoek van het Centraal Bureau van de Statistiek een hoop cijfers en informatie.

Heej! Bedankt! Hier wilde ik al een tijdje meer van weten, omdat ik wil weten of mijn beeld wel klopte.

**Geplaatst**: 19-02-08 12:59

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 12:59

Ik ook heb t van heel dicht bij mee gemaakt. 1 daadwerkelijke zelfmoord.
en 1 poging tot.

Mijn moeder heeft nu bijna 6 jaar geleden zelfmoord gepleegd.
En mijn vader heeft iets meer dan 6 jaar geleden te veel slaappillen genomen. Hij is meteen naar t ziekenhuis gebracht en is dus verder goed afgelopen. Hij zegt wel dat het niet zijn bedoeling was om dood te gaan. Maar hij wilde gewoon even niet meer.

Maar zoals hier al eerder gezegd is denk ik inderdaad niet dat een persoon die zoiets doet hele gezond is. Als iemand aan mijn vader vraagt of mijn moeder gestorven is aan een ziekte zegt hij dan ook altijd ja. Ergens is dat natuurlijk ook zo.

**Geplaatst**: 19-02-08 13:02

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:02

Trennie schreef:
Bedenk dat er heel veel moed voor nodig is om die stap daadwerkelijk te zetten en wat eenzaam zo iemand moet zijn geweest op het moment van sterven.

Ik denk dat dit vaak enorm onderschat word door een buitenstaander

**Geplaatst**: 19-02-08 13:04

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:04

Zep schreef:
Trennie schreef:
Bedenk dat er heel veel moed voor nodig is om die stap daadwerkelijk te zetten en wat eenzaam zo iemand moet zijn geweest op het moment van sterven.

Ik denk dat dit vaak enorm onderschat word door een buitenstaander

Ja ik denk t ook. Hoe moeilijk moet dat zijn! Mensen doen dit echt niet zomaar. Mijn moeder hield zielsveel van ons dat weet ik zeker maar toch heeft ze t gedaan.

**Geplaatst**: 19-02-08 13:05

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:05

Bij mijn ouders in de straat heeft een meisje van 13 zich opgehangen met een springtouw aan haar stapelbed.
Haar moeder vond haar toen ze 's nachts nog licht zag branden.

Dat gezin was vanuit Nieuw-Zeeland naar Nederland verhuist. Dat meisje had het daar heel moeilijk mee en leefde echt in haar eigen droomwereld. (zo stond het in de brief die mijn broertje van school kreeg)

**Geplaatst**: 19-02-08 13:10

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:10

echt begrijpen waarom is niet te doen als buitenstaander.
je weet niet wat er in mensen omgaat, hoe groot de pijn is, de gedachten, iemands leven, herinneringen...

ik heb meerdere zelfmoordpogingen van mijn moeder meegemaakt. van noodkreten tot echt gemeend en net op het randje teruggebracht op deze wereld. heb alle emoties er wel bij gevoeld zo ongeveer... vond het laf en dapper tegelijkertijd.

uiteindelijk is het ook een egoïstische daad. moet iemand blijven leven voor anderen ondanks dat dat leven voor diegene niet vol te houden is? die vraag heb ik mezelf toendertijd regelmatig gesteld. voor mij is dat antwoord nee.

maar ieder persoon is anders en dus ook iedere belevenis hier omheen. wat ik hier neerzet is dus heel persoonlijk gezien vanuit mijn ervaringen.

ik ben zelf erg blij dat mijn moeder nog leeft en dat zij juiste medicatie heeft gevonden waardoor het leven voor haar weer zin heeft en vreugde geeft.

**Geplaatst**: 19-02-08 13:11

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:11

Ik heb twee gevallen meegemaakt, ééntje daarvan is helaas gelukt.

Dit was een jongen bij mij op school. Elke pauze en tussen uur zat hij bij ons aan tafel, gezellig te praten en af en toe een potje mee kaartje. Het was altijd zo'n gezellige jongen. Echter, op een middag bleek hij naar het ziekenhuis te zijn gegaan, waar hij te horen kreeg dat zijn kanker weer terug was. Vervolgens heeft hij tegen zijn vader gezegd dat hij liever van het ziekenhuis alleen naar huis wilde lopen om het allemaal te laten bezinken. Onderweg heeft hij zich voor een trein gegooid.

Egoistisch, aan de ene kant wel. Denk aan de machinist, de vader die zijn haren uit zijn kop kan trekken omdat hij zijn zoon alleen naar huis heeft laten lopen. Maar aan de andere kant was hij ten einde raad. Hij zag het niet meer zitten om nog een keer de strijd met zijn ziekte aan te gaan en heeft de eerste beste mogelijkheid aangepakt om er een eind aan te maken.

Het tweede geval is een vriendin van me. Ik geef hier nog steeds haar ouders van de schuld. Haar moeder dacht namelijk dat zijzelf paranormaal begaafd was. Iedere keer als mijn vriendin haar uitlegde wat er gebeurd was, noemde haar moeder haar een leugenaar, want ze kon dwars door haar heen kijken. Echter, mijn vriendin loog nooit tegen me moeder. Dit weet ik omdat ik er zelf altijd bij was geweest en kon bevestigen wat zei zij. Tevens kreeg mijn vriendin altijd te horen dat haar achtens en negens die zij op school haalde best beter konden. Het kind kreeg op een gegeven moment blackouts midden in de klas. Was extreem op drank en drugs gefixeerd en op een gegeven moment deed ze pogingen tot zelfmoord. Mijn ouder hebben haar nog even onder hun hoeden genomen, maar haar ouders waren stug en gaven de problemen niet toe. Terwijl het even beter ging met mijn vriendin op dat moment. Ze draaide één avond zo door bij haar ouders, dat ze direct is opgenomen in een kliniek. Hier is ze niet goed uitgekomen. Het zal nooit meer het leuke spontane meisje worden die het was. Ze is daar bijna continue in een isoleercell gestopt, waar ze nog gekker uit kwam. Ze heeft nu hele zware medicijnen, waar ze op ten duur leukemie van kan krijgen. Daarbij is de kans klein dat ze ooit nog op zichzelf kan wonen.

**Geplaatst**: 19-02-08 13:15

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:15

Trennie schreef:
Eline schreef:
Even heel sec en statistisch gezien: het aantal zelfmoorden in Nederland is niet ineens explosief gestegen maar is al jarenlang min of meer stabiel. Als je hier interesse in hebt vind je in dit onderzoek van het Centraal Bureau van de Statistiek een hoop cijfers en informatie.

Heej! Bedankt! Hier wilde ik al een tijdje meer van weten, omdat ik wil weten of mijn beeld wel klopte.

Voor meer inhoudelijke informatie zit je bij het CBS trouwens weer verkeerd, maar het Trimbos Instituut heeft daar recent onderzoek naar gedaan, hun onderzoek Suïcidaliteit in de algemene bevolking: Gedachten en pogingen, Resultaten van de ‘Netherlands Mental Health Survey And Incidence Study’ (NEMESIS) is ook online te vinden (downloaden link op deze pagina. Een samenvatting van wat conclusies uit dat onderzoek vind je hier weer.

**Geplaatst**: 19-02-08 13:24

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:24

Evelijn_ schreef:
Bij mij in de straat heeft een vrouw zich een aantal jaren geleden opgehangen, een paar weken nadat haar man aan kanker was overleden.
De vrouw kon blijkbaar niet leven met het feit dat haar man er niet meer was, dus wilde ze zichzelf ook van het leven beroven.
Haar zoon van toen nog 14 vond haar in de garage, ze had zichzelf opgehangen aan de bovenkant van de garagedeur.
Ze heeft 3 kinderen achtergelaten, van 14, 17 en 19. De oudste was het huis al uit toen het gebeurde, de jongste twee moesten naar een pleeggezin. Nu ze oud genoeg zijn om op zichzelf te wonen, wonen ze alle drie in het ouderlijk huis. En ze kunnen zich prima redden gelukkig.

Wat eng!
De ouders van mijn schoonvader is hetzelfde gebeurt...
Moeder was overleden aan kanker en 3 week later heeft hij zichzelf van het leven beroofd. Mijn schoonvader was 16...
Schoonvader wil er niet over praten, wij weten allemaal van niets. Ook niet wat er met hem is gebeurt na die tijd (pleeggezin? familie?). Hij kan heel slecht zijn emoties uiten hierdoor en is altijd bang dat er iets met ons gebeurt.
Ergens houden wij altijd de angst dat hij het ook doet als zijn vrouw komt te overlijden....

Ik snap dat mensen zó in de knoop zitten om uit het leven te stappen. Met een aantal psychische stoornissen is slecht te leven en is medicatie en therapie niet genoeg. Dan snap ik heel goed dat iemand voor het eerst zélf een beslissing neemt over zijn/haar leven want normaal beslist de ziekte/stoornis wat iemand doet.
Voor familie is het soms makkelijker om zonder iemand te leven dan met... wat met bepaalde stoornissen is het een hel om mee te leven maar ook om samen mee te leven.

Als iemand alles heeft gedaan om zich goed te voelen en hulp heeft gekregen en het werkt niet (soms is er geen therapie en medicatie bestand tegen) ? Dan heb ik er toch een soort respect voor dat je toch voor jezelf opkomt.
Maar ik heb absoluut geen respect voor iemand die bewust van zijn kinderen, weeskinderen maakt.... (en dus meer in een opwelling het doet).
Net zoals uit het leven stappen zonder dat je uberhaupt iets gedaan hebt om verandering in je leven te brengen....
Je moet altijd eerst vechten !

**Geplaatst**: 19-02-08 13:33

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:33

De vader van mijn vriend heeft zichzelf van het leven beroofd. Ik heb hem nooit gekend. Mijn vriend heeft me dit verteld, een stukje voorgeschiedenis (meerdere depressies, manisch, drankgebruik, meerdere pogingen) verteld en verteld dat hij daarom niet van garages houdt.

Meer wil hij er niet over kwijt. Ik heb het sterke vermoeden dat zijn vader zich heeft opgehangen in hun garage bij huis en dat mijn lief hem gevonden heeft. Hij was toen 20. Ik kan het vaag linken met een verhaal wat toendertijd de ronde deed door het dorp.

Sinds een half jaar ongeveer is mijn vriend aan het wegzakken in een depressie. Hij werkt er nu aan, dat gaat met ups en downs. Inmiddels is mijn baas daarvan op de hoogte, ik vrees namelijk met regelmaat dat ik mijn vriend zomaar zou kunnen kwijt raken en dat heeft invloed op mijn werk.

Ik twijfel of ik deze post laat staan.. Bloos

**Geplaatst**: 19-02-08 13:36

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:36

Wiesje schreef:
Ik sta zelf vrij nuchter in het leven, ben gezond en heel gelukkig in mijn relatie en mijn werk en woonomgeving.
Er is maar 1 manier waarop ik euthanisie kan begrijpen, en dan heb ik het over ouderen en/of hele zieke mensen die gewoon niet meer verder willen en hun verder leed bespaard kan blijven (en die vaak herinnert willen blijven zoals ze waren, en niet als ze helemaal 'op' zijn).

Alle andere gevallen van zelfdoding (op wat voor manier dan ook) kan ik alleen maar heel egoïstisch vinden. Ik kan er niks aan doen maar in dit land dat helemaal uiteen knapt van hulpverleners etc etc kan niemand mij wijsmaken dat je geen hulp gekregen kan hebben. En als iemand die hulp niet accepteert is hij/zij in mijn ogen dus gewoon egoïstisch bezig en laat hij zijn vrienden/familie/geliefden dus gewoon met alle ellende en verdriet achter en dat is iets wat ik nooit zal begrijpen.

Wat ik hier voornamelijk lees is de mening van iemand die niet begrijpt dat je ook ziek in je hoofd kunt zijn. Als iemand kanker heeft, of na een infarct half verlamd raakt, kun je goed begrijpen dat zo iemand niet meer verder wil met zijn/haar leven omdat het leven van zo iemand nooit meer zal beteren. Goed, dat snap ik. Zulke personen hebben mijns inziens ook alle recht om niet meer te willen leven.

Maar je hebt ook een enorm grote groep met wie lichamelijk in feite niets mis is, maar die wel hun hele leven zullen moeten leven met een psychiatrische stoornis bijvoorbeeld. Dit gewoon weten dat ze het voor hunzelf wellicht iets draaglijker zouden kunnen maken (ook niet altijd), maar wat nooit "over" zal gaan. Is zo iemand dan egoïstisch wanneer hij/zij zelfmoord pleegt? Puur omdat ze "geen hulp willen of hebben gehad"? Geloof me, in zulke gevallen zal hulp of medicatie sóms een hoop verschil maken, maar vaak ook niet. Veel mensen kúnnen met bijvoorbeeld zo'n stoornis gewoon niet leren omgaan of kúnnen er gewoon niet mee leven dat het in feite hun hele leven zo zal blijven.

Of ze nu hulp hebben of niet.

**Geplaatst**: 19-02-08 13:40

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:40

Er is trouwens 1 zelfmoord die nooit en te nimmer egoistisch is (de overige typen zelfmoord wel, jaja in de literatuur heb je 4 of 5 typen zelfsmoord): de altruisitsche. Komt zelden voor, maar dan geef je je leven puur voor een ander.
Voorbeeldje:
een vrouw is zwanger en weet dat ze sterft als kind geboren word. Ze besluit om kind te houden en kiest daarom haar eigen dood.

**Geplaatst**: 19-02-08 13:43

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:43

*kijkt ook voorzichtig om de hoek*

Jemig, wat een nare gebeurtenissen allemaal.

De eerste keer dat ik het meemaakte was dat mijn opa op het ziekenhuis in '89 een overdosis nam en zijn hart het daardoor begaf. Hij was opgenomen met longkanker. Reanimatie mocht niet meer baten en mijn broer was erbij toen het gebeurde. Verdrietig

De tweede keer was in een straat achter ons toen ik nog in de stad woonde.
Twee buren hadden een relatie met elkaar en beide getrouwd en kinderen. Dus 2 gezinnen.
De man en vrouw die een realtie hadden zijn op hetzelfde moment uit het leven gestapt door ophanging.
Je kunt nagaan dat dit gigantisch veel impact op de hele buurt heeft gehad.

Wat nog het meeste bijstaat is mijn "vriendje" toen ik 15 jaar was.
Hij is met walkman op op het spoor gaan liggen om 5 uur 's ochtends en is overreden door een goederentrein.
Later kreeg ik te horen dat dit zijn derde poging was.
Hij heeft nog steeds een klein stukje hart gestolen.

Waarom?
Dat vraag ik me af en toe nog wel eens af.

Wat als..............verwijt ik me soms, maar helaas......het is de keuze van deze mensen en daar kun je helaas niets aan doen.

**Geplaatst**: 19-02-08 13:48

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:48

Ik vind zelfmoord toch altijd de moeilijkste om te verwerken... juist omdat je altijd met 'waarom?' blijft zitten. De enige die het echt weet is er niet meer....
Met een natuurlijke dood (hoe ellendig ook) heb ik meer vrede... omdat ik dan met minder vragen achter blijf.

**Geplaatst**: 19-02-08 13:48

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:48

'Wat als...' vragen zijn inderdaad zinloos en geven meer leed dan nodig. Toch zijn ze wel natuurlijk. Je geeft er in ieder geval mee aan dat je had gewild dat je meer had kunnen doen voor die persoon, en daarmee ontstaat vaak het voornemen om voortaan beter op te letten... (volgens mij ben ik mezelf nu afschuwelijk aan het tegenspreken Bloos

)

Je hebt je er in verdiept Welshcobfan! Ik zou het eens na moeten gaan, hoe dat ook alweer precies zit... als taaldocent heb ik wel een beetje inzicht in literatuur maar dit heb ik even niet precies voorhanden Knipoog

Edit: ik zie het al, psychologiestudent Knipoog

**Geplaatst**: 19-02-08 13:50

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:50

Welshcobfan schreef:
Ik vind zelfmoord toch altijd de moeilijkste om te verwerken... juist omdat je altijd met 'waarom?' blijft zitten. De enige die het echt weet is er niet meer....
Met een natuurlijke dood (hoe ellendig ook) heb ik meer vrede... omdat ik dan met minder vragen achter blijf.

Die 'waarom ?' heb je niet als diegene een afscheidsbrief achterlaat met zijn verhaal. Meeste mensen doen dat helaas niet omdat veel zelfmoordacties uit impuls zijn..

**Geplaatst**: 19-02-08 13:51

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:51

Ik doe psychologie en heb al aardig wat hoofdstukken: zelfmoord moet doorlezen...
incl echte afscheidsbrieven *kippenvel*
Helaas laten maar weinig mensen een afscheidsbrief na, want dat is voor de verwerking prettiger om te weten wat iemand precies dacht.
(al heb ik afscheidsbrieven gelezen waar je juist moelijker mee had... het is een hel als iemand schrijft: je bent veel beter af zonder mij...)

**Geplaatst**: 19-02-08 13:53

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:53

Ik heb van die vriendin destijds ook de afscheidsbrief mogen lezen. Het legde heel veel uit over hoe zij dacht en in het leven stond...

**Geplaatst**: 19-02-08 13:53

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 19-02-08 13:53

Ik vergeet een oudoom van mij, dit is afgelopen oktober geweest. Deze man was echt al jaren en jaren ziek, leefde met een zuurstoffles en zat in een electrisch karretje. Hij kreeg bijna geen lucht. Hij is op een mooie ochtend zo met zijn karretje een sloot in gereden en heeft niet eens gevochten tegen het water, hij heeft zichzelf dus verdronken.

De beste man was al in de 80 en wilde niet meer verder leven.