Bokt.nl

_Skess_ schreef:

Hey meid,

ik weet hoe moeilijk het is....zal even mijn verhaal vertellen

Toen ik 15 was heb ik een leuke jongen leren kennen. Hij was het vriendje van mij beste vriendin. Eigenlijk mocht ik hem nooit zo, zij was 15 en die jongen 19. Dat doe je toch niet? Dat beeld hield ik vast, waardoor ik die jongen eigenlijk helemaal niet mocht.

Het ging uit in de zomer en ik had haar vriendje op msn toegevoegd. Ze was daar niet blij mee, maar wist dat we alleen een soort vrienden waren. We mochten elkaar steeds meer en gingen afspreken in Zwolle, voor ons dichtbij.

Tegen mijn ouders vertelde ik steeds dat ik met die vriendin op stap was, terwijl dat helemaal niet waar was. Later heb ik verteld of ze het goed vonden dat ik met Erik (die jongen) op stap ging. Dat vonden ze wel oke....en hij mocht hier komen. Hij kwam en toen we op de bank zaten legde hij zijn arm op de bankleuning. Leek net alsof hij de arm om mij heen sloeg, maar dat was dus niet zo. Mijn moeder gelijk hysterisch.

Ja je bent te jong voor een vriendje en hij is veel ouder en hij mag hier nooit meer komen...ik diep gekwetst, want die dag hadden we gezoend en had hij me verkering gevraagd waar ik ja op heb gezegd.

Daarna nog gevraagd of ik daar heen mocht, maar ik mocht nooit. Ze wilden het niet hebben, zagen het "nut" er niet van in en kortom ik was een jong meisje dus mocht niet....Dan maar stiekem afspreken...ik was verliefd dus wat wil je dan?

De maanden daarna hebben we stiekem afgesproken toen mijn ouders niet thuis waren, of weer in Zwolle met als mededeling dat ik met die vriendin ging winkelen.

Ik kon niet eerlijk zijn, heb het geprobeerd, maar kreeg gelijk de verwijten naar mijn hoofd gesmeten van: je bent te jong, je moet nog niet aan een vriendje beginnen, denk aan je paard en blabla.

Totdat hij een keer hier weer stiekem was geweest en we foto's met de webcam hadden gemaakt. Had toen nog geen laptop en de foto's stonden op de pc (dom dom). Mijn vader kwam erachter en werd heel erg boos op mij, ook omdat op 1 foto die jongen mij een zoen gaf.

Toen heb ik alles eruit gegooid, vond het heel lastig, mijn ouders waren nog steeds kwaad en hebben hem een tijd heel erg genegeerd.

Nu heb ik al 2.5 jaar verkering met hem en ben gewoon gelukkig. Het scheelt 4 jaar, maar dat zou je niet zeggen. Mijn ouders zijn nu superblij met hem, vinden hem net als ik ook een schatje

Ik weet hoe lastig het is uit ervaring...eerlijk zijn wordt niet altijd beloond, dat kon je lezen in mijn verhaal....Maar ga niet stiekem afspreken, je voelt je daar echt heel rot over...altijd maar liegen over waar je bent geweest...op een gegeven moment breekt dat op.

Probeer er met je ouders over te praten en laat merken hoe leuk je hem vind. Neem hem een keer mee naar huis, zodat je ouders hem kunnen zien zonder veel vooroordelen te hebben (wat in mijn geval dus was).

Heel veel succes, komt vast wel goed

CCCCorine schreef:

Maar wat zouden je ouders nou zo verschrikkelijk aan het leeftijdsverschil vinden, dat ze jullie op staande voet zouden ontslaan (mogen ze wettelijk trouwens niet eens om die reden)? Als hij echt heel veel ouder is, kan ik me voorstellen dat ze aan het idee moeten wennen, maar ooit komen ze er toch wel achter, zeker als jullie gaan samenwonen

visje schreef:

Wat is je precieze motivatie om te gaan samenwonen in het buitenland?