Bokt.nl

laboum schreef:

Ik heb het helaas zelf en al 12 jaar lang. Ben net terug van mijn 14e opname in Belgie. Heb daar 3 weken gezeten ze vonden dat ik het niet aankon en ben daar weggestuurd. In Nederland wilden ze me eigenlijk niet meer opnemen, maar goed gelukkig willen ze me bij 2 klinieken wel aannemen nu. Binnekort staat er dus voor mij een 15e opname te wachten. En door deze stinkmodder ziekte heb ik zelfs mijn paard moeten verkopen. Ik heb nog wel een heel lief bijrijpaard. Rijden erop kan ik niet, ik kan gewoon niet op het zadel zitten zelfs niet met een bontje erop. Gelukkig wel lekker poetsen, wandelen, longeren en vooral veel knuffelen. Als ik beter ben straks, want daar ga ik voor de volle 100% voor, komt er ook weer een eigen paard en daar kijk ik heel erg naar uit. Schaam me trouwens enorm dat ik dit nu zo in het topic hier heb verteld. Heel bang voor reacties van anderen.

Misser schreef:

@Laboum: knap dat je je verhaal opgeschreven hebt! Hoef je je helemaal niet voor te schamen, erg dapper juist.

Ik vind anorexia heel moeilijk te begrijpen. Ik snap best dat mensen een mooi figuur willen hebben, slank is tenslotte een schoonheidsideaal. Maar op een gegeven moment verander je toch in een wandelend skelet... Zien ze niet dat dat niet mooi is? En als je weet dat je op het randje van de dood staat of dingen moet laten door je eetstoornis, waarom kun je daar dan niks aan veranderen?

Quellian schreef:

Maar ik denk dat eetstoornissen vooral psychisch zijn. Is -imo- ook niet zo gek als je vader altijd roept dat je zo'n dik varken bent, waardeloos voor de maatschappij en je vriend neemt vervolgens dat gedrag over.

Misser schreef:

Maar op een gegeven moment verander je toch in een wandelend skelet... Zien ze niet dat dat niet mooi is? En als je weet dat je op het randje van de dood staat of dingen moet laten door je eetstoornis, waarom kun je daar dan niks aan veranderen?

Renske20 schreef:

anorexia ontstaat niet omdat mensen zeggen dat je te dik bent,
zeg je dat ze dik was, ja dan willen ze uiteraard ook weer afvallen

Lisetje schreef:

Maar laboum of renske maakt niet uit.
Hoe kan je jezelf aandoen? Dat honger gevoel gaat op een gegeven moment toch ook pijn doen? of als je andere mensen lekkere dingen ziet eten?

Deze ziekte vind ik ook heel moeilijk om te begrijpen.

Lisetje schreef:

Maar laboum of renske maakt niet uit.
Hoe kan je jezelf aandoen? Dat honger gevoel gaat op een gegeven moment toch ook pijn doen? of als je andere mensen lekkere dingen ziet eten?

Deze ziekte vind ik ook heel moeilijk om te begrijpen.

Fritsiej schreef:

Ik krijg heel vaak te horen dat ik anorexia moet hebben omdat ik weinig eet (ben stevig gebouwd) Maar het is gewoon dat ik niet meer op kan! Maar ik word er vaak mee geconfronteerd.
Veder ben ik heb helemaal met ma_rie_tje eens!

Desiree schreef:

laboum schreef:

Ik heb het helaas zelf en al 12 jaar lang. Ben net terug van mijn 14e opname in Belgie. Heb daar 3 weken gezeten ze vonden dat ik het niet aankon en ben daar weggestuurd. In Nederland wilden ze me eigenlijk niet meer opnemen, maar goed gelukkig willen ze me bij 2 klinieken wel aannemen nu. Binnekort staat er dus voor mij een 15e opname te wachten. En door deze stinkmodder ziekte heb ik zelfs mijn paard moeten verkopen. Ik heb nog wel een heel lief bijrijpaard. Rijden erop kan ik niet, ik kan gewoon niet op het zadel zitten zelfs niet met een bontje erop. Gelukkig wel lekker poetsen, wandelen, longeren en vooral veel knuffelen. Als ik beter ben straks, want daar ga ik voor de volle 100% voor, komt er ook weer een eigen paard en daar kijk ik heel erg naar uit. Schaam me trouwens enorm dat ik dit nu zo in het topic hier heb verteld. Heel bang voor reacties van anderen.

Gelukkig heb jij het voor jezelf erkend. Dat vind ik al heel goed van je. Ik leef ook heel erg met je mee. Mijn zus is nu 45 en ziet nog steeds niet in wat er met haar aan de hand is. Ze zal zich nooit laten opnemen. En ze zal er nooit mee om leren gaan.

Want laten we reëel wezen: je komt er nooit van af. Je moet het een plaats geven en je moet het leren te sturen. En daar zal je een hele kluif aan hebben. Ik hoop dat het je lukt. Zie het opgeven van je magerheid als een offer waarmee je evt. een gezinsleven kunt terugwinnen, zoals het krijgen van kinderen.