Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-11-04 07:22

Geplaatst: 28-11-04 07:22

Balen joh en heel veel sterkte voor iedereen die hiermee te maken heeft.

Wat de duur betreft heb ik begrepen dat de tijd die je nodig hebt gehad om het stadium te bereiken waarop je burnt out of overspannen bent verband houdt met de tijd die je nodig hebt om er vanaf te komen.
Met andere woorden als je door een heel stressvolle periode in een korte tijd burnt-out raakt dan kan je er doorgaans ook weer snel vanaf zijn. Is het echter het gevolg van een jarenlange opbouw dan zal de revalidatie ook heel lang duren.

**Geplaatst**: 28-11-04 13:15

Geplaatst: 28-11-04 13:15

medicijnen zijn zeker geen oplossing,maar als je continu aan het doormalen bent in je hoofd,gewoon geen rust kan vinden,is het toch "fijn" om even niks te hoeven denken,gewoon even leeg te zijn!

**Geplaatst**: 28-11-04 15:38

Geplaatst: 28-11-04 15:38

Dat is geen prettig nieuws Chronos.
Van burn outs heb ik geen verstand, van Pfeifer helaas wel.
Ik heb het op mijn 17de gehad, alweer bijna 6 jaar terug, maar tot op de dag van vandaag ben ik nog steeds moe en vaak ziek.
Dus het hoeft niet per definitie een burn out te zijn.
Laat je even goed nakijken, maar doe vooral rustig aan meid en neem de tijd voor jezelf, des te sneller ben je er boven op.

**Geplaatst**: 29-11-04 10:19

Geplaatst: 29-11-04 10:19

Veel sterkte aan iedereen die hier mee te maken heeft.

Dit topic dwingt me ook een beetje over me zelf na te denken. Gaat eigenlijk ook niet zo goed. Ik kan nergens meer normaal op reageren. Ik moet uitkijken om niet tegen m'n collega's te schreeuwen, ik zit ineens te huilen in de trein, als het met m'n paard niet lukt moet ik ook huilen of haat ik hem zowat, maak me echt over alles enorm druk. Het feit dat iemand z'n mestbeurt niet gedaan heeft wordt wereldproblematiek voor me zowat. Het gevoel dat als ik niet alles regel en maar doorga de boel in elkaar stort (wat niet zo is natuurlijk, maar zo voelt het wel) Nachtmerries als ik slaap. Heb het idee dat ik ook niet meer in staat ben normaal te doen in m'n sociale contacten. Als vrienden niet heel duidelijk zijn in onze afspraken zeg ik ze af omdat ik het niet trek dat het vaag is. En dan weer huilen omdat ik denk dat ik iedereen teleurstel, en ik er niet gezelliger op wordt.

Is dit ook iets burn-outachtigs? Ik vind m'n huidige werk niet echt leuk, maar het is ook niet heel stressy...Vind het een beetje moeilijk met zoiets vaags naar de dokter te gaan. Denk steeds "dit soort perioden horen er nu eenmaal ook bij, gaat wel weer over". Vind het ook heel goed van je Chronos en anderen, dat jullie dit wel hebben gedaan!

**Geplaatst**: 29-11-04 16:57

Geplaatst: 29-11-04 16:57

Je reageert wel heel sterk op kleine dingen, je bent lichtgeraakt.
Toch een teken dat je incasseringsvermogen momenteel heel klein is en dat je waarschijnlijk toch overspannen begint te raken.
Ik zou gewoon naar de dokter gaan, ik weet niet hoe lang je deze klachten al hebt?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-04 17:21

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-04 17:21

Hay,

Ik heb nu ff geen tijd om uitgebreid te reageren maar ik haal hier een hoop dingen uit. Straks zal ik even wat meer vertellen....

In ieder geval allemaal heel erg bedankt voor de reacties

**Geplaatst**: 29-11-04 17:24

Geplaatst: 29-11-04 17:24

Tsja.. wij kunnen niet bepalen of je dat hebt. Wat Stennisje zegt; je bent lichtgeraakt. Misschien dat het aan je werk toch ligt? Dat het onderbewust doorwerkt dat je daardoor je anders voelt?
Misschien dat je een beetje overspannen begint te raken, maar burnout niet hoor..althans wat je schrijft dat heeft niets met een burnout te maken.. dat zit veel dieper... Maar ik zou wel even naar de huisarts gaan als dit al lang duurt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-04 14:19

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-04 14:19

Ben gisteren bij de HA en de Arbo geweest en ik ben dus behoorlijk overspannen door waarschijnlijk dingen uit het verleden. Van de arbo ben ik zeker de komende 4 weken niet belastbaar. Maar waarom ze eerst met pfeifer kamen was omdat er fouten zijn gemaakt in het lab. Maar nu moet ik dus een week lang alles opschrijven en dat aan de HA geven en dan heb ik dinsdag weer een gesprek met haar. Het valt me heel erg zwaar en ik weet niet of ik het al kan accapteren.

**Geplaatst**: 30-11-04 15:02

Geplaatst: 30-11-04 15:02

Jee Chronos, dat is rotnieuws, heel veel sterkte de komende tijd!! Hopelijk knap je snel wat op!

**Geplaatst**: 30-11-04 16:59

Geplaatst: 30-11-04 16:59

Maar er wordt nu wel wat aan gedaan, je bent er nog niet maar het is een begin.

Veel sterkte!!!

**Geplaatst**: 30-11-04 21:48

Geplaatst: 30-11-04 21:48

Komt me allemaal bekend voor Huilen

.

Ik wil ook altijd alles goed doen en voel me altijd erg verantwoordelijk voor alles. Eerst begon het bij mij met vage klachten -> 's nachts wakker worden,omdat ik dacht te moeten werken, hoofdpijn, gebrek aan eetlust, spierpijn etc.

Het werd steeds drukker op het werk, dus nog maar weer een tandje hoger Haha!

Ik had zoiets van 'ach nog een paar weken er flink aan trekken en dan heb ik vakantie".

Die vakantie kwam helaas wat eerder als ik gepland had. Ten midden van alle stapels werk was ik ingestort. Ik zag het ineens niet meer en ik kon alleen nog maar huilen. Ik ben maar naar huis gegaan. (Dat was eind juni)

Ik ben na 4 dagen thuis voor halve dagen begonnen (na overleg met de arbo-arts) Ik was zelf bang dat ik anders geen ritme kon houden, dat de stap naar terugkeer alleen maar groter zou worden.

het is echt een tijd van vallen en opstaan geweest. Een vreselijke rottijd. Sind half september werk ik weer full- time. Het valt niet altijd even makkelijk.
Je verandert tenslotte toch door alles en soms ben je gewoon doodmoe! Maar ik ben op de goede weg. Het hoeft echt niet altijd jaren te duren.

Dat accepteren komt vanzelf. Je kunt niet anders. Het is goed om er met anderen over te praten. Wel mensen die je wat kunt toevertrouwen natuurlijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-04 00:16

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-04 00:16

Bij mij komt het waarschijnlijk niet door het werk maar door dingen die in het verleden zijn gebeurt en dat heeft me wel gemaakt voor wie ik nu ben en dat is idd het type doorgaan niet zeiken gewoon door gaan. Maar mijn baas is langs geweest en was heel erg begrijpelijk en zei dat ik de tijd moest nemen die ik nodig had. Dus dat is wel heel erg fijn maar ik ben nu aan het schrijven over herinneringen enzo nou de HA kan haar lol op want dat zijn nog al wat pagina's

**Geplaatst**: 01-12-04 09:38

Geplaatst: 01-12-04 09:38

Sterkte ermee Chronos!

**Geplaatst**: 01-12-04 11:53

Geplaatst: 01-12-04 11:53

Ook dat is al een stuk verwerking Chronos door het op te schrijven, alleen komt alles dan wel weer naar boven en dat is niet altijd prettig.
Veel sterkte.

**Geplaatst**: 01-12-04 12:02

Geplaatst: 01-12-04 12:02

Jeetje Chronos Verdrietig

Goed van je dat je hulp zoekt, dat is al een grote stap!

Accepteren dat is het moeilijkste in de situatie waarin je nu zit. Zodra je het kan accepteren dan kan je weer beginnen met opbouwen en het achter je laten. Dat willen we allemaal natuurlijk erg graag maar helaas gaat dat niet zo makkelijk.. helemaal niet..
Maar ga niet bij de pakken neerzitten, denken dat het niet meer goedkomt, want dat komt het WEL

. Dit is iets tijdelijks, waar je nu de tijd voor gaat nemen, en als je het verwerkt hebt, dan komt het allemaal wel weer goed.
Ik weet hoe ontzettend rot je je voelt, ik ken het maar al te goed helaas. Het is helaas iets dat erbij hoort.. en waar je doorheen moet.. niet leuk.. helemaal niet.. en ik kan niets bedenken om het te verzachten, het enigste wat ik vaak tegen mezelf zeg (misschien om het toch een beetje te verzachten voor mezelf? Ik weet niet) is dat ik zeg: ik moet hier doorheen en het komt wel weer goed, maar ik moet hier doorheen.

**Geplaatst**: 02-12-04 23:43

Geplaatst: 02-12-04 23:43

Hoi Chronos
Ik heb vorig jaar een burn-out gehad. Dit kwam mede doordat ik de laatste 5 jaar onder enorme druk stond. Veel en lang werken, bepaalde spanningen, een aantal dierbaren verloren. Al die tijd bleef ik maar aan 1 stuk door werken. De klap kwam pas nadat alles achter de rug was en er ineens gewoon regelmaat was. Ik was moe, dood en dood moe. Ik stapte op vrijdag avond om 19u onder de wol en zondag middag stond ik weer op. En op mijn werk zakte ik in elkaar, zag het niet meer zitten en vroeg mij af wat ik in godsnaam hier deed.

Ik kan me precies indenken hoe het voelt, lusteloos, moe, nergens zin in, onverklaarbare huilbuien etc. Uiteindelijk ben ik vrijsnel er weer boven op gekomen (mede omdat ik t echt super graag wilde). nu weet ik dat ik gewoon een pasje terug moet doen...maar geloof mij, wat je in een x aantal jaar opbouwd is niet met een paar weken verholpen.

sterkte

**Geplaatst**: 03-12-04 12:02

Geplaatst: 03-12-04 12:02

de acceptatie dat je het hebt vond ik het moeilijkste.Ik vond mezelf zo'n loeser.Het heeft bij mij een half jaar geduurd voor ik het geaccepteerd had dat het nou eenmaal zo was.
Kreeg ook allerlei angsten.Ik reed voor mijn werk heel veel auto.zo'n 10000 km per maand door heel nederland en in ene durfde ik de snelweg niet meer op zo'n rare ervaring.Maar met rust komt alles weer goed.Ik scheur weer met evenveel zelfvertouwen over de weg.
Het is bij mij nu 1,5 jaar geleden dat ik burn-out raakte en ben er nog steeds niet voor 100% overheen.Komt ook mede doordat ik geen baan meer heb en niet kan vinden.Ik zit op 85% denk ik.
Moet straks weer naar mijn psygoloog,praten praten praten dat helpt echt.
Niet opgeven maar doorgaan.
sterkte chronos

**Geplaatst**: 03-12-04 17:28

Geplaatst: 03-12-04 17:28

Ik ben b-out geraakt in okt 2002 en ben pas weer volledig aan het werk gegaan in febr 2004. Iedere dag kom je wel valkuilen tegen waar je voor op moet passen.
Ik heb heel erg veel gehad aan het tutten met paarden en had een bewust schema dat ik ieder dag op tijd opstond, in deochtend 1 ding doen, dan een uurtje slapen, in de middag 1 ding doen en de rest rustig aan.
Het gaat nu na 2 jaar heel goed op af en toe een valkuil na... maar goed daar leer je ook mee leven. Ik heb het geaccepteerd.
Tegenover een stukje activiteit moet een stukje rust staan.... en ik merk dat ik de laatste tijd weer heeeeeeel druk ben dus probeer ik toch wel veel pauzes in te lassen.
maarja.... alles is zo leuk om te doen hahahaha OK dan!

Heel veel sterkte...........

**Geplaatst**: 03-12-04 21:00

Geplaatst: 03-12-04 21:00

ik denk dat het herstel per persoon verschillend is, ook met name hoe ernstig je burn-out is. je hebt ook mensen die met een burn out het helemaal niet meer zien zitten om te leven. Ik persoonlijk heb me echt ellendig gevoelt, en zoals Bauduy zegt, je voelt je een loser. Jaren lang heb ik met die druk geleeft, nu was smorgens op staan mij nog teveel.

Ik heb veel steun gehad van mijn partner, vrienden en kennissen en ook op het werk. Uiteindelijk heb ik 6wkn thuis gezeten en daarna ben ik langzaam aan weer begonnen met werken. In 3 maand was ik er "qua werk niveau" weer boven op, maar uiteindelijk heeft het 1 jaar geduurt voor ik weer helemaal de oude was. Alhoewel, ik ben niet helemaal 100% de oude. Voor mijzelf weet ik dat ik altijd teveel door bleef lopen. Net zoals met ziekte, ik had een zware longontsteking en 38-39 graden koorts en bleef gewoon werken en doorhollen. Inmiddels heb ik door deze harde les wel leren inzien dat het anders kan. tegenwoordig luister ik meer naar lichaam en geest, nu denk ik wel eens, het had nooit zover hoeven te komen.