Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-10-25 13:30

Geplaatst: 01-10-25 13:30

Even ervaring van de andere kant. Ik ben bijna dood gegaan. Ondanks dat ik vlak voordat ik met de ambulance mee ging heel onrustig was ( weet daar zelf niet veel meer van behalve dat ik heel angstig was) kwam er ineens heel veel rust over me heen. Het gevoel alsof ik onder een warme deken lag, en er naast mijn moeder en een verpleegkundige nog iemand bij me was in de ambulance. Die laatste aanwezigheid gaf mij het gevoel dat alles goed kwam. Een hele bijzondere ervaring. Pas dagen later begrepen wij dat ik echt heel veel geluk heb gehad en door het oog van de naald ben gegaan.

**Geplaatst**: 01-10-25 13:37

Geplaatst: 01-10-25 13:37

Mijn vader was er heel duidelijk over; na de dood is er niks en dat hoefde van hem ook echt niet. Ik ben niet erg spiritueel maar toen hij op de IC lag had ik veel en vaak sterk het gevoel dat ik een soort verbinding met hem had, hem berichten kon 'sturen' en die ook terug kreeg. Toen hij overleed was dat in éen klap weg. Met een goede vriendin heb ik juist de tegenovergestelde ervaring gehad; in haar laatste maanden sloot ze zich heel erg af van iedereen maar na haar overlijden was er een moment dat ik echt overtuigd was dat ze even gedag kwam zeggen.

Ik heb geen antwoorden maar ik hoop dat iedereen na de dood precies daar heen gaat waar ze wensten heen te gaan.

**Geplaatst**: 01-10-25 13:40

Geplaatst: 01-10-25 13:40

Ik weet zeker dat er een zesde zintuig is, een zintuig voor het energetische. Ik denk dat het bij de meeste mensen gewoonweg niet ontwikkeld is.

Een voorbeeld wat mij echt heel erg is bijgebleven omdat het zo heftig was, is een droom die ik had, jaren geleden.

Ik droomde dat ik (van bovenaf) een grote massa mensen zag, een grote massa mensen op een baan / weg omringd door muren. Iedereen dicht op mekaar. Toen ontstond er plots paniek. Mijn gevoel in die droom veranderde, van 'observeren' naar 'beleven'. Ik voelde de intense angst van iemand in die massa. Alsof ik het zelf meemaakte. Kort daarna, was ik plots weer heel hoog. Zag ik die massa niet meer, maar een hele stad voor me. Het was nacht, geen dag meer. Ik voelde een sterk gevoel van acceptatie, vrede en geluk. Zelfs blijdschap. Toen werd ik wakker.

Ik probeerde deze vreemde droom wat van me af te schudden en ging een ontbijtje klaarmaken. Radio aan, en enkele minuten later kwam op het nieuws dat er de vorige dag een drama had plaatsgevonden op de Love Parade in Duitsland: er was massapaniek ontstaan bij de toegang van het festival en er waren hierbij meerdere doden gevallen. De beelden die ik daarna zag, waren identiek aan de beelden uit mijn droom.

Ik heb vaker paranormale dromen maar deze spande voor mij echt de kroon, ook vanwege de intensiteit van de gevoelens, het was alsof iemand haar verhaal is komen vertellen.

Een paar weken geleden zag ik in mijn droom een dikke zwarte rookwolk boven een gebouw. Ik opende de volgende ochtend mijn telefoon en er kwam vrijwel meteen een artikel voorbij met een brand hier in de buurt de avond ervoor, met dezelfde beelden als in m'n droom. Hier stond ik eigenlijk niet van te kijken, maar als je erover denkt, is het toch bijzonder.

Wat iemand hierboven schrijft; de aanwezigheid voelen / tekenen krijgen van overledenen de eerste dagen en daarna niets meer, komt me ook bekend voor. Ik heb ongeveer 3 x meegemaakt dat een overleden ziel later toch in mijn droom kwam, wat echt een heel ander gevoel is dan dromen over die overledene.

Ik heb al veel bijzondere dingen meegemaakt, maar kies er voor dit naast me neer te leggen. Ik heb / had een tante en grootvader met hetzelfde zintuig, het was altijd fijn hier met hen over te kunnen praten. Ik denk dat het voor andere mensen al gauw heel gek klinkt..
Al heb ik het idee dat mensen er steeds meer voor openstaan.

**Geplaatst**: 01-10-25 20:29

Geplaatst: 01-10-25 20:29

Zonder lichaam, dus zonder hersenen, wat blijft er dan nog van ‘je’ over?
Ik denk de ziel. Die was er wellicht al voor je in dit lichaam leefde en zal wellicht blijven nadien.
Dus de energie zoals Elisa2 omschrijft, daar kan ik me wel in vinden!

En ik denk dan maar zo: zoals een kat (even als voorbeeld) zich niet de hele breedte van het leven en doen en laten van een mens kan voorstellen (we zijn *weg* als we niet thuis zijn. Waarheen? Dat vraagt de kat zich niet af), zelfs niet eens de vermogens heeft zich de juiste dingen af te vragen om daar misschien toch een stapje verder in te komen, zo kan het heel goed dat er ‘iets’ is dat ons verstand ook helemaal te boven gaat, op dezelfde manier.

Het is ook een troostrijke gedachte dat overleden geliefden misschien wel een plekje voor je voorbereiden voor straks, in de hemel / na de dood.
Ik heb dan alvast mijn lieve bestie met een fijne tuin en een mooi paard die op me wachten en ik hoop dat die nu ook bij elkaar zijn.
Maar wellicht zijn ze ook alweer op aarde, opnieuw in een andere vorm.

**Geplaatst**: 01-10-25 20:51

Geplaatst: 01-10-25 20:51

Hieperdi schreef:
Aangezien ik toch wel hele bijzondere dingen heb meegemaakt de afgelopen maanden en al helemaal vandaag omtrent mijn oma die in juli 2022 is overleden ben ik heel erg benieuwd of jullie ook wel eens dingen hebben meegemaakt, wat jou gedachten gang over de dood heeft veranderd. Ik ben verder niet gelovig (opgevoed) en ik sta/stond altijd nuchter in het leven, maar na deze signalen en ervaringen begin ik er toch anders over te denken.

Is er meer na de dood?

Hier hetzelfde.. altijd heel nuchter geweest, totdat ik enkele signalen kreeg.. en deze signalen werden bevestigd door mijn beesten.

En waarom zou dat niet kunnen? Wij mensen zijn heel beperkt in onze zintuigen. Er zijn dieren die véél meer kunnen ruiken, proeven, horen, zien dan dat wij mensen kunnen. En wij mensen denken dat iets wat we niet kunnen signaleren, het er ook niet is? Dat is wel heel naïef..

**Geplaatst**: 01-10-25 22:33

Re: “Er is meer na de dood” ervaringen gezocht

Geplaatst: 01-10-25 22:33

Ik geloof niet dat er iets is.

Vriend van me is meer dan een uur gereanimeerd na een ernstig ongeluk, is er goed doorgekomen.
Zegt dat alles gewoon een zwart gat was, hij weet het ongeluk nog en daarna alles zwart en leeg tot hij in het zh wakker werd.
Als er iets zou zijn, zou hij dat toch ervaren hebben, is uiteindelijk meer dan een uur dood geweest.

**Geplaatst**: 01-10-25 22:47

Re: “Er is meer na de dood” ervaringen gezocht

Geplaatst: 01-10-25 22:47

Ik heb mijn overleden opa gezien, samen met mijn overleden hond. Ze liepen samen door de kamer.

De dag dat mijn eerste kat overleden was heb ik 2 keer een vlinder gezien.

Een tijd geleden heb ik ook een aantal keren dezelfde vlinder gezien. Een gehakselde aurelia.

Ik weet uit verhalen dat mijn opa over mij waakt. Soms voel ik hem met zijn hand over mijn haar strijken.

Het geeft mij rust de wetenschap dat ik niet alleen ben.

**Geplaatst**: 02-10-25 07:11

Geplaatst: 02-10-25 07:11

Ik ben iemand die heel goed beseft dat ik 'de waarheid' zelden zeker weet dus hou altijd (bijna) alle opties open. Maar sinds ik via YouTube veel NDE (Near Death Experience) ervaringen van mensen heb geluisterd waarbij het opvalt dat steeds dezelfde elementen terugkomen. En ik veel van Matt Fraser heb gezien.

En het beeld dat zich daarmee gevormd heeft van wat er dan zoal na de dood / voor de geboorte zou gebeuren.... denk ik dat het eigenlijk allemaal niet eens zo'n hele bizarre gedachte is. Er vallen wel heel veel onduidelijkheden, mysterieuze zaken en levensvragen mee op hun plaats in ieder geval, en het geeft rust om te denken dat zo'n 'rondje aarde' maar iets tijdelijks is, en dat het uiteindelijke 'lijden' voor veel mensen ook maar tijdelijk is, waarna je letterlijk uit je lijden wordt verlost en weer teruggaat naar de bron / die andere dimensie zeg maar, waar alles gewoon prettig en fijn is.

En dat je daar in principe dan ook gewoon mag blijven en niet meer terug naar de aarde (of elders...?) hoeft als je dat niet meer wilt. Maar ik kan me ook wel weer voorstellen dat je na een x tijd in 'het paradijs' toch ook wel weer wat verveeld raakt en toch nog een rondje ervaringen op wilt doen, ook al had je dat eerst nooit gedacht misschien

tengeltje11 schreef:
Ik geloof niet dat er iets is.

Vriend van me is meer dan een uur gereanimeerd na een ernstig ongeluk, is er goed doorgekomen.
Zegt dat alles gewoon een zwart gat was, hij weet het ongeluk nog en daarna alles zwart en leeg tot hij in het zh wakker werd.
Als er iets zou zijn, zou hij dat toch ervaren hebben, is uiteindelijk meer dan een uur dood geweest.

Dat iemand die 'dood' was zich alleen zwart herinnert hoeft natuurlijk niet zoveel te zeggen. Wellicht is er niks gebeurd. Wellicht is de herinnering weg. Bij mensen met NDE verhalen hoor je ook wel langskomen dat iemand zo'n ervaring had en met 'zwart' terug kwam, van er is niks als je sterft.

Enkele jaren later weer een ongeluk of iets. En die keer is er dan wel wat èn nog een kerinnering ervan, en vertelt diegene over die 2e keer en wat er toen allemaal gebeurde. Dat 'ie zich meteen weer herinnerde wat er die eerste keer gebeurd was, dat die herinneringen direct terugkwamen maar na de eerste keer niet beschikbaar waren zeg maar, maar deze keer wel (deels) mochten blijven zitten als het ware. Dat soort verhalen.

Wat betreft geen tekens van een overledene krijgen.... ik vind dat sowieso een lastig iets, want...wat kàn je nu daadwerkelijk 'doen' als je overleden bent.... wat is nu echt een duidelijk teken...? Zo'n Matt Fraser hoor je dan zeggen ja je dierbare zegt dat hij vlinders / vogeltjes / muntjes stuurt. Bij je in de auto zit als je tegen hem / haar praat. Een hand op je schouder legt. Je aait als je in slaap valt. In je dromen op bezoek komt. Of iets doet met de elektriciteit, een lamp laten flikkeren of iets aanzetten waar geen batterij in zit ofzo.

En dan herkennen de mensen het, maar in je dagelijkse leven zie je nu eenmaal vlinders, vogeltjes, een keer een muntje op straat of wat dan ook.... dus dan schrijf je het al snel weg als zou het...? Nee is vast toeval. Wel hoor je veel mensen die dan inderdaad bvb. die hand op hun rug voelen, de geur van hun dierbare ineens ruiken. Dat soort dingen. Maarja dat werkt ook alleen als je zoiets specifieks had met diegene. En dan zullen mensen veelal ook nog zoiets hebben van nee ik verbeeld dit me maar, het zit tussen mijn oren.

Ik stel me dan wel eens voor van wat als ik nu dood zou zijn en ik wil iemand laten merken dat ik nog bij diegene kan zijn. Een berichtje typen op de telefoon of laptop zal wel teveel gevraagd zijn

Dus wat moet je dan....? Als je dat voor elkaar krijgt vind ik in een droom verschijnen wel een hele mooie optie maarja dan kan het zijn dat de droom niet onthouden wordt...of diegene denkt 'het is maar een droom, ik heb dit zelf bedacht, het is niet echt.' Tja...en dat kan natuurlijk ook zo zijn. Lastig hoor -O-

Jester_ schreef:
Ik vind het altijd wel interessant om te lezen hoe mensen erover denken. Ik zelf geloof ik er helemaal niet in. Want word je dan 3 miljoen in de hemel, of worden we daar niet ouder? En als je 89 bent en overlijd met allemaal kwalen, dan is dat toch helemaal niet fijn om voort te zetten. Of worden er allemaal ineens 30 jaar jonger, maar dat is ook raar en als je 29 bent een overlijd kan dat nieteens.

Toch gun ik iedereen dat zijn denkwijze in een vind ik dat alleen maar heel mooi als mensen dat rust kan geven, want de dood is toch een beangstigend iets

Zoals ik het begrijp, kan je als ziel gewoon zelf kiezen hoe je er uit wilt zien. Wanneer in je leven en met welke kleren voelde je je het fijnst. Mankementen wel of niet wegpoetsen, als je bvb. maar 1 been had ofzo. En is het ook zo dat mensen met een bijna dood ervaring zelf als het ware hun beeld scheppen van waar ze terecht komen. Iemand met het ene geloof ziet bepaalde dingen anders dan iemand met het andere geloof. Maar soms ook totaal niet en dan zijn ze 'geschokt' dat ze het 'verkeerde' hebben aangehangen. Of iemand die 'opa' alleen oud kende ziet hem ouder dan iemand die hem juist in zijn jonge jaren kende. Maar ook dat soms juist niet, en dan komt een kind 'terug op aarde' zeg maar en beschrijft dan 'opa' met bepaalde kleding en uiterlijk die de overgebleven familie niet herkent. En jaren later komt er van een vage oud tante ineens een foto van opa boven water waar hij precies zo er uit blijkt te hebben gezien

Het zijn best wel gave verhalen als je dat zo allemaal langs hoort komen

Wat betreft het 'rondspoken' van overleden familieleden enzo....dat je liever hebt dat ze gewoon lekker verder gaan en in het hiernamaals / paradijs hun ding doen. Ik heb dat wel eens omschreven horen worden als dat ze dat veelal inderdaad ook gewoon doen

Maar dat ze als het ware een soort signaaltje krijgen als er op aarde iemand aan ze denkt, en ze daar dan naartoe kunnen.

Een beetje zoals tegenwoordig dat je gewoon iemand kan bellen, een berichtje kan sturen. Diegene hoort een pingel dat je contact met hem / haar wilt, pakt het contact op en dan is diegene bij je...terwijl die toch mijlenver weg kan zijn. Leg dat maar eens uit aan iemand in de Middeleeuwen, dat valt ook niet mee

Ik denk dat het zoiets vergelijkbaars is, net zoals je kan voelen als je bekeken wordt. Of dat je ineens vanuit het niets denkt ik zal Pietje eens bellen en die belt jou dan op hetzelfde moment. Dat er dan gewoon iets van energie je aandacht trekt van hee iemand denkt aan me, ik ga er even naartoe.

Als je dat soort dingen in je aardse lichaam al hebt.... met al die aardse afleidingen en zorgen...hoeveel groter zal dat dan wel niet zijn als je dat gedoe van dat lichaam en die met allerlei gedachtes rondmalende hersenen niet meer hebt

**Geplaatst**: 02-10-25 07:31

Geplaatst: 02-10-25 07:31

Vroeger toen onze zoon net 1 jaar was zag ik regelmatig een witte bol door het scherm van de babyfoon. Daarna was onze zoon wakker en keek in de richting waar de bol heen ging.

Na een paar weken iemand erbij gehad, ze zei dat het mijn opa was. Opa heeft onze zoon nooit gekend, is 15 jaar ervoor al overleden.
Opa had ook een klein jochie bij zich. Een type als ciske de rat een echt straatjochie.
Hij was bij ons om voor onze zoon 'te zorgen' omdat hij er vroeger niet veel voor zijn eigen kinderen was, hij moest veel werken om rond te komen.
Zij heeft ze naar het licht gebracht en daarna nooit weer witte bollen gezien op de babyfoon.

Toen heb ik eens gekeken waar mijn Opa vandaan kwam daar in de buurt stond rond 1900 een kinderweeshuis.

Sindsdien geloof ik wel in leven na de dood.
En vind ik gohst hunters enz erg interessant om te kijken

**Geplaatst**: 02-10-25 07:56

Geplaatst: 02-10-25 07:56

Het blijft een lastig onderwerp. Als kind had ik meer niet verklaarbare ervaringen als nu, ik ben dan ook veel ouder.
Mijn laatste bijzondere ervaring was een jaar geleden. Ik had mijn vriendin aangeboden om te zingen op de begrafenis van haar vader. De familie overwoog om niets te doen vanwege het kleine aantal dat erbij kon zijn en moeder die al wat dementeerde.
Zij en de familie waren dolblij. Ik vond het erg spannend maar was hier wel heel gemotiveerd voor.
Toen het clubje klaarstond om naar binnen te gaan raakte ik in paniek en wist dat ik het niet zo kunnen. Een innerlijke schreeuw voor hulp stuurde ik naar boven (tja je moet toch iets _O-

) en ik voelde een deken van kalmte over me heen gelegd worden en ik wist dat ik het zou kunnen, ik was niet meer alleen. Zo bijzonder. De deur ging open en ik heb gezongen of ik alleen thuis was. Mijn man die erbij was vertelde later dat hij diep onder de indruk was daar ik mezelf had overtroffen.

Ditzelfde had ik ook paar jaar ervoor. Ik raakte in paniek boven op een ladder toen ik onder de punt van het dak aan het schilderen was. Ik heb hoogte vrees. Ik voelde hoe ik duizelig werd en ik schreeuwde:" ik heb NU hulp nodig". En ik voelde diezelfde"deken" die over me heen werd gelegd en dat er iets bij me was en heel rustig heb ik alles afgeschilderd en besloten dat het de laatste keer was dat ik het zelf zou doen. Zo dankbaar voor.

Als kind had ik meer gevoelens die moeilijk te verklaren waren. Net alsof de grens tussen hier en "daar" dunner was.

**Geplaatst**: 02-10-25 08:19

Geplaatst: 02-10-25 08:19

Dat is misschien wel dezelfde deken die ik in de ambulance heb gevoeld ik heb heel sterk gevoeld dat dit mijn beschermengelen waren.

Voor de mensen die bijna dood ervaringen interessant vinden of zich er meer in willen verdiepen maar ook voor mensen die sceptisch zijn ik vind het boek Eindeloos Bewustzijn van Pim van Lommel echt een aanrader. Ook vanuit de wetenschap benaderd en geschreven door iemand die er zelf eerst absoluut niet in geloofde. Hij heeft ook op YouTube diverse filmpjes staan volgens mij.

**Geplaatst**: 02-10-25 12:30

Geplaatst: 02-10-25 12:30

Ik schijn ook een bijzondere bijna dood ervaring te hebben gehad toen ik jong was. Ik ben terug gestuurd door een oude man. Hij was heel boos, ik mocht het hekje niet door om bloemen te plukken.
Toen ben ik weer wakker geworden. Later bleek ik op foto’s aan te kunnen wijzen wie die oude(enge) man was. De opa van mijn moeder.
Mijn terughoudendheid richting oudere, bejaarden mannen, kan ik hier misschien een beetje van verklaren.

Toen we met zijn allen op de begraafplaats stonden bij de begrafenis van mijn opa, buiten het dorp. Geen restaurants/ woningen op km’s afstand, omring door bos, roken we bij het zakken van de kist ineens pannenkoeken . Een hele gekke gewaarwording. (Opa nam oma wekelijks mee pannenkoeken eten en geregeld hadden we familie etentjes met pannenkoeken gebakken door opa!)

Hierna begon de lamp in mijn badkamer te knipperen. Het lukte ons niet om deze te maken. Nieuwe lamp, nieuwe aansluiting. Mijn zeer technische vriend had alles geprobeerd maar hij bleef af en toe knipperen. Mijn moeder zei gekscherend; ach dat is opa die jullie komt pesten. Wij zijn daar wat te nuchter voor.
Die zondag begon die lamp weer waarop mijn vriend riep; OPA nu is het klaar, hou eens op. (Ook als geintje richting mij). Sindsdien is het knipperen opgehouden :’) tsja, zeg het maar!

**Geplaatst**: 02-10-25 12:44

Geplaatst: 02-10-25 12:44

Toen mijn moeder was overleden, hebben mijn zus en ik haar kamer in het verpleeghuis uitgeruimd. Op de dag dat we de sleutel inleverden had ik het zwaar, alsof ik mezelf tot dat moment geen tijd had gegund om verdrietig te zijn. Ter afsluiting gingen we wat drinken op mijn moeders favoriete terras aan de sluis. Terwijl we daar zaten vaart een boot de sluis in, met de naam Johanna, mijn moeders naam dus. Nog nooit eerder een boot met die naam gezien en we zaten daar toch regelmatig en hebben heel wat kilometers langs de Vliet gemaakt. Een uurtje later tijdens een wandeling zagen we een andere boot met precies dezelfde naam. Noem het toeval, maar wij vonden het een heel mooi teken van ons moedertje

Misschien is er toch meer tussen hemel en aarde.

**Geplaatst**: 02-10-25 12:55

Geplaatst: 02-10-25 12:55

Ik heb geen idee, ik hoop het stiekem wel. Reïncarnatie hoop ik dan weer niet, beetje eng idee, in wat voor situatie je dan geboren wordt

Ik vind het altijd we frappant dat mensen op hun sterfbed wel naar de hemel reiken. Mijn moeder deed dat ook alsof ze mijn vader zag en naar hem toe wilde.

Een ander ding wat ik erg frappant vond, was toen mijn zus een longembolie had. Ze hebben haar toen in een deskundige gebracht. Wij zijn toen mee genomen naar een aparte kamer om aan te horen, dat we rekening moesten houden met een eventueel overlijden.
Toen mijn zus later wakker werd gemaakt, vertelde ze zichzelf in bed had zien liggen en dat ze het naar vond dat de dokter ons mee had genomen om ons te vertellen over dat ze er misschien niet meer zo lang zou zijn, ze vertelde ook nog wat specifieke dingen, die ze helemaal niet kon weten..dus ik sta er maar neutraal in.

**Geplaatst**: 02-10-25 13:22

Geplaatst: 02-10-25 13:22

Ik denk dat ons lichaam maar een tijdelijk iets is en dat we levens leven om lessen te leren en onszelf te ontwikkelen. Hoe precies weet ik natuurlijk niet maar ik denk dat we kunnen kiezen om terug te keren op aarde (of wie weet wel een andere planeet of omniversum). En dat we dus vele levens kunnen leven. We kunnen denk ik daadwerkelijk ‘oude zielen’ hebben met bepaalde vaardigheden en ervaringen. Ik heb ook het gevoel dat ik hier ben om bepaalde dingen te leren/mezelf te ontwikkelen. Ik ben ook niet bang om dood te gaan. Ik kijk er eigenlijk wel naar uit om te zien wat hierna is. En als er niks dan merk ik dat toch ook niet meer.

Over geesten: dat vind ik lastig. Ik had eigenlijk wel gehoopt iets van mijn overleden vader te vernemen als dit echt bestond. Maar heb nooit het gevoel gehad dat ik iets van hem ervaren heb. Misschien luister/voel ik gewoon niet goed genoeg.

Soms als ik heel ver ga nadenken of redeneren vraag ik me soms af of we niet in een soort Matrix of Truman show zitten waarin ‘entiteiten’ ons gadeslaan en om ons lachen als een soort huisdier ofzo. En ons soms sturen in het leven uit zorg of misschien wel vermaak. :')

Er zijn soms dingen in het leven zoooo toevallig dat het bijna geen toeval meer kan zijn. En dan krijg ik het idee dat er ‘een hand’ in dingen is. Maar ja, het idee dat we een soort Sims zijn of een bak met mieren en we worden bekeken en geanalyseerd vind ik een naar idee dus daar denk ik dan maar niet teveel bij na. Dat maakt me niet gelukkiger.
Ik heb soms wel echt een rare realiteitscheck waarin ik eens denk: waarom doe ik wat ik doe? Waarom ga ik mee in een wereldsysteem wat voor me bedacht is en waarin je mee ‘moet’. Je wordt geboren, verplicht opgeleid, om te werken en geld te verdienen, de economie te dienen, te werken tot je oud bent. En dan mag je als je geluk hebt een tijdje rusten en dan doodgaan. Wie heeft dit bedacht en waarom doen we wat we doen. Maar dat is weer wat anders.

**Geplaatst**: 02-10-25 13:45

Re: “Er is meer na de dood” ervaringen gezocht

Geplaatst: 02-10-25 13:45

Toen mijn beste vriend stierf stonden we in de kerk, waar ze gedenkkaartjes uitdeelde.
Vriendin zei toen tegen mij we hoeven hier niet aan te schuiven krijgen er ook eentje in het uitvaartcentrum.
Waarop ik antwoorde nee ik schuif hier nog aan want ik wil er 2.
Dus ik kom bij de dame die ze uitdeelde, maar ze kreeg de kaartjes niet goed van de stapel…
Eenmaal los had ik 3 kaarten in mijn handen :')

Oh wat kwam er toen een klein lachje op mijn gezicht.
In mijn gedachte hoorde ik ook zijn stem. Deh nu heb je er meer ben je nu te vreden.

**Geplaatst**: 02-10-25 13:47

Geplaatst: 02-10-25 13:47

Het meest bizarre ooit vind ik wel dat mijn moeder haar (vrij nieuwe) horloge stil ging staan op de precieze klokslag dat mijn oma overleed (dus haar moeder). Ze was op dat moment net even bij oma weg om wat eten te gaan halen.
Het blijft mij altijd bij en vraag mij altijd af of dit nu bizarre toeval was of niet.

**Geplaatst**: 02-10-25 17:08

Geplaatst: 02-10-25 17:08

Ik vind het een lastige. Je kan niet bewijzen dat er géén leven na de dood is. Maar het lijkt me wel onwaarschijnlijk. Ik vind het hele idee van een "hemel", entiteiten, reïncarnatie, dat je een leven kiest etc. getuigen van een bepaalde mate van antropocentrisme (de mens als middelpunt van het universum), terwijl ik zelf niet denk dat de wereld om ons draait. En wat is dan de functie van de aarde, de natuur etc.? En hoe werkt het hele verhaal voor dieren?

Ik sluit niet uit dat we dingen nog niet weten over doodgaan en over wat ons brein dan doet/ervaart, getuige de vele gelijkenissen in bijna-dood-ervaringen.

Maar wat ik wel weet, is dat er bepaalde psychologische processen zijn die ervoor zorgen dat we een spirituele betekenis geven aan bepaalde dingen. Zoals het voorbeeld van hierboven: "misschien zie ik in m'n hele leven wel vaker vlinders, maar pas nu persoon X is overleden, let ik erop en registreer ik het dus pas bewust, en interpreteer ik het als een teken van boven".

Ik wou overigens dat ik het wel geloofde. Ben mijn moeder plotseling verloren en ik geloof wel dat ik veel steun uit spiritualiteit zou kunnen halen. Maar ik geloof het helaas gewoon echt niet.

**Geplaatst**: 02-10-25 17:39

Re: “Er is meer na de dood” ervaringen gezocht

Geplaatst: 02-10-25 17:39

Ik vind dit topic wel heel interessant. Ik denk dat er wel iets is na de dood, wat dat dan is dat weet ik niet. Er is volgens mij ook nog te weinig onderzoek gedaan ook om wetenschappelijk bewijs te verkrijgen. Want ja, hoe zou je dat doen met een overleden persoon?

Wel heb ik nog verhalen die hier in dit topic passen. De ochtend dat ik te horen kreeg dat mijn paard was overleden, was ik al half wakker geworden. Ik voelde een kneepje in mijn enkel, bovenop de deken. Mijn vriend lag nog te slapen, dus hij kon het niet geweest zijn. De dieren ook niet, dat voelt anders. Wellicht toch de geest van mijn oma die in dit huis woonde? Of een teken van mijn overleden paard van: "het is goed zo?" het was pas na de ervaring dat ik wist dat hij overleden was. En ik voelde het ook wel, toen ik werd gebeld. Ik kon niet opnemen, maar toen mijn vriend ophing zei ik "Hij is dood he?". Hij knikte.

Zowel bij het overlijden van mijn paard als van mijn moeder haar hond zei ik dat jaar dat ik voelde dat het hun laatste jaar was. Bij andere gebeurtenissen of overlijdens heb/had ik dit ook al gehad. Maar deze waren en voelden wel heel persoonlijk. Bij beiden keren heb ik gelijk gehad, ook al had ik dat liever niet gehad.

Ook familie van me, die een ongeluk hebben gehad op de snelweg. 2 ouders en hun 2 kinderen, een jongen en een meisje. De jongen heeft weken in een coma gelegen, het meisje was opslag dood. De ouders hebben het overleefd en hebben wekenlang bij hun zoon (en ook hun overleden dochter) zitten waken. Toen de jongen wakker werd, moesten ze het nog vertellen van zijn zusje. Maar hij vertelde dat hij het al wist. Een oude vrouw kwam hen halen, maar zei tegen hem dat het nog veelste vroeg was. Hij moest terug gaan.

Ik geloof dus sterk in spiritualiteit door wat ik zelf meemaakte, maar ook door dit verhaal van mijn familie.

**Geplaatst**: 02-10-25 17:51

Re: “Er is meer na de dood” ervaringen gezocht

Geplaatst: 02-10-25 17:51

We dromen. Maw, onze hersenen geven ons allerlei onmogelijke en rare beelden als we slapen.
Ik denk dat we dat soort beelden ook krijgen als we bijna dood zijn, misschien nog extra apart/bijzonder/gek doordat er chemisch allerlei processen in onze hersenen wijzigen tijdens het stervensproces.

En alle dingen die we zien nadat iemand gestorven is, komen - denk ik - precies uit diezelfde hoek. Onze hersenen, die onder invloed van emoties en herinneringen, ons allerlei dingen lijken voor te schotelen.
En die we hardnekkig willen geloven, omdat we niet willen geloven dat alles ophoudt als we dood zijn.

Ik zou het best leuk vinden als er een 'astral plane' zou zijn, vanaf waar je als dood bent, kunt zien hoe het verder gaat met de wereld. Ik ben nl wel benieuwd of de mensheid het klimaat verder naar de *piep* laat gaan, of dat er uiteindelijk toch een keer een generatie de boel weet te redden. En zo niet, of dan de kakkerlakken het over gaan nemen

Maar ik denk dat mijn nieuwsgierigheid naar de toekomst met mij de pijp uit gaat.

**Geplaatst**: 02-10-25 19:45

Geplaatst: 02-10-25 19:45

Ik heb een bijna dood ervaring gehad, dus ben niet bang voor de dood. Het was gewoon heel fijn. Maar of dat alleen de overgang was, geen idee. Maakt me ook niet zo uit.

**Geplaatst**: 02-10-25 19:57

Geplaatst: 02-10-25 19:57

Ik denk het ook en hoop het ook wel.
Mijn zusje is overleden.

Zij heeft veel in het ziekenhuis gelegen en dan kocht ik soms ook een houten hartje met een tekst.

Ik kom in het dagelijks leven best wat hartjes onverwachts tegen.

Wat wel heel toevallig was:
In de familie hadden wij een keer woorden en ik zat daar best mee.
Ik stond onder de douche en zag ineens een schaduw van een draadje van het douchegordijn een hartje.
Alsof mijn zusje mij toch even steunt.
Zo voelt het dan gewoon.

Afbeelding

En een keer een natte plek op de bank.
Ik weet niet meer waarom het nat was.
Vorm van een hart maar op zijn kop.
Ik wreef eroverheen. Ik zag het weer tevoorschijn komen.
Die dag heeft mijn vader een hartinfarct gehad...toeval?

Afbeelding

**Geplaatst**: 02-10-25 20:15

Geplaatst: 02-10-25 20:15

Ik heb ook wel rare dingen meegemaakt...

Tijdens een ruzie met mijn vriend( inmiddels mijn man)ineens zijn opa in de hoek van de kamer zien staan... Ik had die man nog nooit gezien :')

Maar ja zoals ik hem beschreef was het hem..

En mijn man wilde graag bloemen leggen op het graf bij een overleden nichtje van hem.
Prima, ik ga wel mee.

Ik loop vooruit die begraafplaats op...linea recta naar het graf en ik zeg " hier stond toch eerst een boom??"

Zijn tante moest heel hard huilen toen we dit vertelde...

Ik wist niet eens wie die overledene was en laat staan dat ik ooit op die begraafplaats geweest was ...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-25 20:35

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-25 20:35

Wauw wat een reacties! Sorry voor mijn verlaten bericht, ik was wat druk. Wat bijzonder om al deze verhalen te lezen. Ik zal ook even het boekje open doen aan de hand van waarom ik dit topic ben gestart.

In juli 2022 is mijn oma overleden, van mijn moeders kant.

Dienst in de kerk gehad en achter de kerk is zij begraven, waar overigens ook haar man (mijn opa) ligt, hij is in 2017 overleden.
Ik heb al die jaren sinds haar overlijden
(nu 3 jaar) nooit wat meegemaak, tot een paar maanden geleden.

Oma had altijd een cremetje op, met een hele lekkere specifieke geur. Deze gebruikte zij al jaaaaaren. Ik heb in 4/5 maanden tijd 4/5 keer gehad dat ik op de bank zat tv te kijken en dat ik ineens een geurwalm rook. Dit hielt zo’n 20 seconden aan en dan was het ineens weer weg. Bij de eerste keer toen ik dit rookte legde ik gelijk de link aan mijn oma, het was echt DIE geur van haar cremetje. Maargoed ik wilde toch zeker weten hoe of wat, ik alle geurkaarsen afgegaan maar geen enkele rook naar die geur. Dit is dus 4/5 keer gebeurt en ik heb dit ook met mijn vriend besproken, die grotendeels in zijn gameroom zit en deze geur dus niet mee kreeg. Een maand geleden heb ik dit met mijn moeder besproken en sindsdien heb ik het niet meer geroken.

Dinsdag 30 september
Ik was aan het werk en ik kreeg heel erg sterk het gevoel dat ik naar het graf toe moest van oma en natuurlijk ook bij opa. Let op, ik ben daar sinds haar begrafenis (juli 2022) niet meer geweest. Mijn werk ligt in hetzelfde dorp als hun woonplaats, kerk en begraafplaats. Mijn tante woont op 3/400 meter van de begraafplaats af.

Ik uit mijn werk naar de begraafplaats, oma opgezocht, opa opgezocht en nog even rondje gelopen. Ik ben denk ik letterlijk 10/15 minuten daar geweest. Toen ik weer terug naar de auto wilde kreeg ik heel sterk het gevoel je MOET naar de kerk, een kaarsje opsteken bij de mariakappel. Nou dat is dus NIKS voor mij. Ik ben verder niet gelovig, en ja ik heb best heel wat RM katholieken kerken bezocht ook op vakanties enzo (want mooi) maar nooit die drang gehad om een kaarsje op te steken.

Ik vond het eigenlijk gewoon wat spannend om te doen maar ik MOEST het doen vanuit mijn gevoel. Ik kerk in, ik was helemaal alleen. Kerk zelf was dicht maar de mariakappel was open. Kaarsje aangestoken, daar even gezeten en toen ben ik weer naar huis gegaan. Ik had er een goed en trots gevoel over, ondanks ik het wat tegenstrijdig en gek voelde om het kappel in te gaan. Want nogmaals ik ben niet gelovig :')

Heb ik toch maar weer mooi gedaan dacht ik ,toen ik naar huis reed.

Tot dat savonds mijn moeder mij apte.
“Uhm mies, ben jij vanmiddag op t graf geweest bij oma en opa”.
Ik uhm ja dat klopt hoezo
“Nou je tante heeft je gezien toen ze met de auto voorbij reed”.
Ahaa oke ja dat klopt ma dat was ik!
“Weet jij ook dat het vandaag oma der geboortedag is”

HUH wattt
Nee ma dat wist ik niet, of misschien wel. Maar helemaal niet bij stilgestaan, ook op der grafsteen staat dat maar ook dat was mij helemaal ontgaan. Hoe toevallig is dit, precies op haar geboortedag en ik was al 3 jaar niet meer geweest

Mijn oma was erg gelovig en ging met regelmaat tot aan haar dood naar de mariakappel om een kaarsje te branden. Toen ik nog een klein kind was en met regelmaat bij opa en oma longeerde werd ik door oma heel vaak meegenomen naar de mariakappel. Kaarsje opsteken… :knuffel:

Edit : Dit in combinatie met de afgelopen maanden vanwege de specifieke geurwalm heeft mij toch echt anders doen denken over dit soort dingen

**Geplaatst**: 02-10-25 21:16

Geplaatst: 02-10-25 21:16

office schreef:
Ik ben toch een tikje achterdochtig over geboorte trauma s.Je brein kan ook prima fantaseren zelfs je eigen ogen zien wat anders als je brein je verteld.
En al die mensen die rooms zijn zien wel massaal Maria verschijnen maar nou nooit eens Boeddha of een huilende Allah ofzo.Net wat je wil zien zie je .
We willen zo graag ..bijzonder zijn meer zijn dan we in werkelijkheid zijn.
Ik bedoel …al die zieltjes in slacht huizen dan ?waar is hun “ doel in dit leven en innerlijke gids ?”.Hun bescherm geesten en voor ouders ?

Waarom ben je achterdochtig over geboorte trauma’s?
Je hoeft niet te kunnen herinneren om trauma te kunnen ervaren.
Mijn zoon had een geboorte trauma en is daar gewoon voor behandeld bij een heel reguliere therapeut.

Daarnaast is er veel onderzoek gedaan naar vroegkinderlijk trauma en dat is niet iets zweverigs ofzo

het kan al ontstaan voor de geboorte.

Qua leven na de dood; ik ben christen en geloof dus dat we zullen opstaan en eeuwig zullen leven in een nieuwe aarde als Jezus terug op aarde komt.
Hoe dat allemaal precies werkt en eruit zal zien, geen idee. Ik zie het wel, hou me daar niet zo mee bezig.