Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-04-25 08:36

Geplaatst: 10-04-25 08:36

Je moet eerst jezelf en je gezondheid liefhebben, op deze manier kan je geen gezonde partner zijn voor welke liefde dan ook. Daarnaast vind ik het een verantwoordelijkheid naar je toekomstige kinderen een man uit te zoeken die zelf graag al vader wilde worden en niet iemand die het doet omdat jij het wil.

**Geplaatst**: 10-04-25 08:41

Geplaatst: 10-04-25 08:41

Toevallig had ik daar laatst een heel diepgaand gesprek over met mijn dochter van 15. Zij ziet om haar heen meiden van haar leeftijd die van het ene vriendje naar het andere vriendje gaan. Ik vond haar heel wijs met haar uitspraken, het is juist ook goed om te leren wie je zelf bent. Daar heb je geen of juist geen vriendje voor nodig. Het klinkt inderdaad alsof je niet geleerd hebt wie jij bent, als je alleen bent. Ik zou zeggen zie dit als een mooie kans om te groeien. Groeien doet soms vreselijk pijn maar je komt er altijd sterker uit. Dat kun je vaak pas achteraf zien. Ik zou niet vanwege een kinderwens naar 1 van beide terug gaan. Je bent halverwege de 20. Wie weet wat er voor moois op je pad komt als je nu durft om voor jezelf te kiezen.

**Geplaatst**: 10-04-25 08:44

Geplaatst: 10-04-25 08:44

Nessie schreef:
Je moet eerst jezelf en je gezondheid liefhebben, op deze manier kan je geen gezonde partner zijn voor welke liefde dan ook. Daarnaast vind ik het een verantwoordelijkheid naar je toekomstige kinderen een man uit te zoeken die zelf graag al vader wilde worden en niet iemand die het doet omdat jij het wil.

Nouja even als tegenwerping daarop. Er zijn natuurlijk zat mannen (en vrouwen!) die geen kinderwens hadden, of "nu sowieso nog niet in ieder geval, misschien later" en als er zich dan toch een kind aandient, super goede, liefdevolle vaders en moeders worden die het ook echt een fijne rol blijken te vinden om te vervullen en het niet hadden willen missen.

Maar het is natuurlijk wel een veiliger optie om te kiezen voor een man die zelf al graag kinderen wil, en zelf al het level van zorgzaamheid (ook naar jou toe toe!) en de mate van contact aanbiedt waar jij je prettig bij voelt.

Als dat vanuit L niet vanzelf komt dan heeft hij die behoefte gewoon niet zo.

**Geplaatst**: 10-04-25 08:50

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 08:50

Misschien ook een oprechte vraag, vind je jezelf klaar voor kinderen? Ik denk als je mentaal niet stabiel bent, hoe wil je dat doen met kinderen?

Ik heb zelf totaal geen kinderwens en zal dit ook nooit voor iemand veranderen. Als iemand dat voor jou wil veranderen, dat is niet goed. Dan ga je keuzes maken waar je zelf niet achter staat en kinderen zijn wel 24/7 voor heel wat jaren.

**Geplaatst**: 10-04-25 08:53

Geplaatst: 10-04-25 08:53

@pmarena: Dat kan ook, maar ik heb het kwartje ook wel vaker de andere kant op zien vallen. Als het dan allemaal net wat zwaarder is, dan is het makkelijker als je wel graag een kindje wilde in plaats van het vooral deed om je partner te pleasen. Die mensen vinden vaak makkelijker een uitweg dan mensen welke vooraf al toegewijd waren aan het ouderschap.

**Geplaatst**: 10-04-25 08:55

Geplaatst: 10-04-25 08:55

Precies, daarom benoem ik dat de veiligere optie is om ervoor te gaan met iemand die sowieso al een gezinnetje wilde stichten

Maar wie weet wordt L ooit wel een super leuke, lieve, zorgzame vader.

**Geplaatst**: 10-04-25 09:18

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 09:18

TS: je noemt geliefd te zijn... Maar ben je wel blij met wie jij zelf bent? Hoe zit het met jouw eigen zelfliefde? Hoe goed ken je jezelf? Als je jezelf niet op je gevoel kan vertrouwen dan moet daar de focus op gaan liggen. En hoe cliche ook: de juiste komt wanneer het moment daar is.

**Geplaatst**: 10-04-25 09:19

Geplaatst: 10-04-25 09:19

Wat een hoop drama joh!

Een relatie moet vooral leuk zijn, een toevoeging. Niet constant ruzie, dieptepunten, gedachtes aan andere mannen, enz enz.

Je klinkt mentaal ook niet stabiel op dit moment. Ga daar eerst mee aan de slag. Vind uit wie jij bent en wat je blij maakt. En als je dat allemaal op een rijtje hebt kan je je misschien openstellen voor een mogelijke partner.

**Geplaatst**: 10-04-25 09:27

Geplaatst: 10-04-25 09:27

Ik gooi misschien even een knuppel in het hoenderhok.

Ten eerste, neem voor je zelf even rust.

Ten tweede (ik ben zelf van de 1 persoon maar ook altijd van lange relatie naar lange relatie gegaan), misschien kun je eens onderzoeken om het wel met 2 te proberen, als zij daar ook voor open staan.

Dat zal echt ook niet makkelijk zijn. Maar als jij zo verscheurd wordt en zij ook, is het misschien iets om te onderzoeken. Wellicht dat de uitkomst toch is dat jullie niet bij elkaar passen, maar dan heb je het in ieder geval onderzocht.

Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte, en denk eraan, het is JOUW leven. En van niemand anders.

**Geplaatst**: 10-04-25 09:28

Geplaatst: 10-04-25 09:28

Prairy schreef:
Ten tweede (ik ben zelf van de 1 persoon maar ook altijd van lange relatie naar lange relatie gegaan), misschien kun je eens onderzoeken om het wel met 2 te proberen, als zij daar ook voor open staan.

Dat zal echt ook niet makkelijk zijn. Maar als jij zo verscheurd wordt en zij ook, is het misschien iets om te onderzoeken. Wellicht dat de uitkomst toch is dat jullie niet bij elkaar passen, maar dan heb je het in ieder geval onderzocht.

Dit heeft ze toch al 10 jaar met nr 1 en 1 jaar met nr 2 gedaan??

**Geplaatst**: 10-04-25 09:30

Geplaatst: 10-04-25 09:30

Goof schreef:
Prairy schreef:
Ten tweede (ik ben zelf van de 1 persoon maar ook altijd van lange relatie naar lange relatie gegaan), misschien kun je eens onderzoeken om het wel met 2 te proberen, als zij daar ook voor open staan.

Dat zal echt ook niet makkelijk zijn. Maar als jij zo verscheurd wordt en zij ook, is het misschien iets om te onderzoeken. Wellicht dat de uitkomst toch is dat jullie niet bij elkaar passen, maar dan heb je het in ieder geval onderzocht.

Dit heeft ze toch al 10 jaar met nr 1 en 1 jaar met nr 2 gedaan??

Niet simultaan toch? Of heb ik nou zo verkeerd zitten lezen? Dat zou kunnen hoor, als dat zo is, sorry TS, dan heb ik het verkeerd begrepen

**Geplaatst**: 10-04-25 09:34

Geplaatst: 10-04-25 09:34

Azmay schreef:
Je kunt prima van 2 personen tegelijk houden en toch kiezen monogaam te leven.

Maar wellicht is het voor jou nu vooral belangrijk even voor jezelf te kiezen en helemaal geen relatie te hebben. Even ontdekken wie je zelf bent, alleen.

Nou dit dus. Niks aan toe te voegen.

**Geplaatst**: 10-04-25 09:47

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 09:47

Ben je voor je stress/burnout klachten wel al eens bij de huisarts of praktijkondersteuner geweest? Lijkt me een mooie eerste stap om daar eens aan te kloppen. :knuffel:

**Geplaatst**: 10-04-25 09:48

Geplaatst: 10-04-25 09:48

Prairy schreef:
Goof schreef:

Dit heeft ze toch al 10 jaar met nr 1 en 1 jaar met nr 2 gedaan??

Niet simultaan toch? Of heb ik nou zo verkeerd zitten lezen? Dat zou kunnen hoor, als dat zo is, sorry TS, dan heb ik het verkeerd begrepen

Oh excuus, ik las te snel en zag niet dat het over 'tegelijkertijd' ging.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-04-25 09:58

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-25 09:58

Dankjulliewel voor jullie reacties. Dit helpt mij zo erg. Ik voel mij gehoord!

Om te antwoorden op vragen. Ik hoorde ergens dat ik met L een “married single mom” mogelijk ga zijn. Dit slaat precies de spijker op zijn kop. Hier ben ik bang voor. Hoe het momenteel altijd is gegaan is dat ik duidelijk aangeef wat ik nodig heb, maar dat het moment als de ruzie hoog opspeelt L aangeeft wel kinderen te willen en wel een gezinsleven later te willen. Maar zo’n ruzie start vaak met bijvoorbeeld dat ik in een zin het woord “kindEREN” heb gezegd in plaats van “kind” en dat hij dan daar een weerreactie op geeft die mij niet aanstaat en dat de twijfel dan omhoog schiet bij mij en dan maak ik ruzie. Wat ik ook lastig vindt met L is dat hij zo carrièregericht is dat er geen tijd is om leuke dingen te doen, te bellen, ongestoorde aandacht te hebben met elkaar (zonder met iets anders tegelijk bezig te zijn), op vakantie te gaan,… Hoe kan je een stabiele basis opbouwen als je daar geen tijd voor vrij maakt? Ik weet dat ik hier ook aandelen in heb omdat ik in het begin hem zo hebt gepushed omdat ik verder wilde gaan waar ik gebleven was (heel ongezond ik weet het). Ik heb altijd met de twijfel gezeten is hij echt zo? Wilt hij echt geen kinderen? Of heb ik hem nu zo gemaakt dat hij een muur heeft gebouwd? Dat hij zekerheid wilt hebben, omdat ik niks anders ben geweest dan een instabiele factor. Hij gaf ook altijd aan dat ik ‘moeilijk’ ben, ‘teveel wil’, terwijl ik zoiets heb van ik wil kinderen, trouwens, samenwonen. Dat is toch niet veel waar ik om vraag? Wellicht wordt hij inderdaad een hele liefdevolle vader. Twijfels, twijfels,… Het is niet dat hij alleen aantrekkelijk is hoor. Hij kan goed communiceren, we hebben veel gemeen, hij is heel gepassioneerd en liefdevol, etc.

Ik las ook ergens dat ik ‘gemaakt’ ben voor V omdat we al sinds jongsafaan samen zijn. Dit vond ik ook een zin om overna te denken. Met V komen onze kernwaardes overeen, we willen allebei hetzelfde in het leven, hij heeft mij rust en stabiliteit. Het probleem is alleen dat het vertrouwen vanuit zijn kant weg is en ik ben ergens ook wel bang dat dit moeilijk terug gaat komen. Het is toen ook stuk gegaan omdat zijn communicatie vaardigheid (mijne ook hoor!) slecht was. Ik kreeg vaak de silent treatment. Naast dat ik geen prioriteit was, stapelde dit zich allemaal op.

Ik wil nu ook niet meteen kinderen. Ik ben daar (emotioneel) niet stabiel genoeg voor, maar ik wil het wel heel graag in de toekomst en ik vind het heel belangrijk dat mijn toekomstige partner ook een gezinsleven wilt. Ik denk ook niet dat het enkel een kwestie is van ‘ik kan niet kiezen’, maar ook een kwestie van dat ik mij vastklamp aan mensen en ze niet kwijt wil door mijn angstige binding.

De situatie met L was gewoon zo ongunstige en ongezond. Dan denk ik. Wat had het kunnen zijn als dit wel goed zat? Ik denk overal gewoon veelte veel overna. Ik wil in ieder geval niet met 2 personen bezig zijn. Dit geeft mij dubbel de stress en past niet bij mij. Ik wil of alleen zijn of gewoon voor 1 iemand gaan.

Ik weet wel 1 ding zeker. Ik heb geen zelfliefde en eigenwaarde en ik moet de tijd nemen om dit wel te krijgen. Om te ontdekken wie ik ben zonder iemand anders. Maar het is gewoon verdomd moeilijk.

**Geplaatst**: 10-04-25 10:03

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 10:03

TS, ik wil wel nog even zeggen chapeau hoe je de adviezen en uitspraken van mensen hier oppakt, en er serieus over nadenkt!

**Geplaatst**: 10-04-25 10:11

Geplaatst: 10-04-25 10:11

_Femkeeex schreef:
Ik weet wel 1 ding zeker. Ik heb geen zelfliefde en eigenwaarde en ik moet de tijd nemen om dit wel te krijgen. Om te ontdekken wie ik ben zonder iemand anders. Maar het is gewoon verdomd moeilijk.

En daar zijn hulpverleners in de vorm van therapeuten voor. Het is echt niet slecht om zo nu en dan een pro in te schakelen om jou verder te helpen. en dat is een vorm van zelfliefde: ontdekken wie jij bent als persoon ipv als partner. een leven buiten je comfortzone zoals je hem nu kent (ook al is die ook niet prettig). Buiten je comfortzone ontstaan de mooiste dingen.

**Geplaatst**: 10-04-25 10:22

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 10:22

Pfoeh je klinkt eigenlijk helemaal niet als iemand waar zo verschrikkelijk veel van gehouden wordt. Je klinkt niet als iemand die zichzelf zo'n bofkont vindt, eerder alsof je jezelf emotioneel verwaarloosd voelt.

Je geeft aan dat V je vaak de silent treatment gaf, niet de aandacht of prioriteit die jij verlangde en zelfs niet nadat je daar al langer dan een half jaar over communiceerde.

Van L zeg je veel ruzie, niet eens over de toekomst, ook al geen prioriteit in zijn leven...

Ik zeg niet dat je je in een relatie nooit een moment minder gelukkig mag voelen, maar het overwegende gevoel zou wel een stuk positiever mogen zijn vind ik.

**Geplaatst**: 10-04-25 10:32

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 10:32

Woon je al samen met 1 van deze mannen? Dat zou de situatie extra gecompliceerd maken.

**Geplaatst**: 10-04-25 10:35

Geplaatst: 10-04-25 10:35

Beide laten gaan.
Zoek eerst eens uit wie jezelf bent en ga je wat gelukkiger en minder gestrest voelen. Eigen plek en eigen leven.

**Geplaatst**: 10-04-25 10:39

Geplaatst: 10-04-25 10:39

Ik ben niet de meest ideale persoon om relatieadvies te geven, en heb soortgelijke situatie niet echt gehad. Maar ook wel heel veel bindingsangst door mijn jeugd. Ik heb 3 serieuze relaties gehad in mijn leven, waar nooit erg veel tijd tussen zat. De laatste was verschrikkelijk toxisch.. Ik heb uiteindelijk na 3 jaar de keuze gemaakt om er een punt achter te zetten (wat ook mijn grootste angst was, want ik moest alles alleen gaan doen).. Maar ik ben zó blij dat ik dit gedaan heb.. Het op m'n eigen benen staan en alleen zijn heeft mij zo doen beseffen dat je echt eerst aan jezelf moet denken en werken.

Ik heb ook therapie nodig gehad, en dat is ook helemaal oké. Ik zou dit deel echt proberen loslaten en zoals iedereen hier al zegt aan jezelf werken. Van daaruit kan je ook weer pas verder gaan, en is deze stress e.d. het absoluut niet waard.

Het is misschien cliché, maar het is wel zo waar: Je kan pas iemand anders echt graag zien, als je jezelf ook graag ziet.

Het gaat allemaal wel goedkomen, en als er iets of je wil iets kwijt, sta ik er zeker voor open. Warmte van familie en vrienden is helend.. :knuffel:

**Geplaatst**: 10-04-25 11:18

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 11:18

als je partner je "moeilijk" vindt, vindt dat je "teveel" bent, dan zit het bij hem simpelweg niet diep genoeg. He is just not that into you. Heel waarschijnlijk vindt hij je wel "gemakkelijk", in alle betekenissen van het woord, want ik gok dat jij er wel bent voor hem als hij jou nodig heeft (voor huishouden, seks, gezelschap, wat hij ook maar wil), maar je er bitter weinig van terugkrijgen.

L was een leuke rebound, maar meer zit er niet in ...

**Geplaatst**: 10-04-25 11:52

Geplaatst: 10-04-25 11:52

Duhelo schreef:
als je partner je "moeilijk" vindt, vindt dat je "teveel" bent, dan zit het bij hem simpelweg niet diep genoeg. He is just not that into you. Heel waarschijnlijk vindt hij je wel "gemakkelijk", in alle betekenissen van het woord, want ik gok dat jij er wel bent voor hem als hij jou nodig heeft (voor huishouden, seks, gezelschap, wat hij ook maar wil), maar je er bitter weinig van terugkrijgen.

L was een leuke rebound, maar meer zit er niet in ...

Mwoah. Ik denk dat dat voor ons lastig in te schatten is aan de hand van de info die we hebben.

Wat ik lees, is op verschillende manieren uit te leggen.
De makkelijke manier is "beide mannen doen niet precies alles dat je wilt / nodig hebt dus zijn niet geschikt voor je".

Maar het zou heel prima een situatie kunnen zijn waarbij TS echt onredelijk veeleisend is en die mannen daar op een gegeven moment ook wel op afstompen. Soms is iemand gewoon te behoeftig en heeft constant bevestiging en aandacht nodig omdat ze zichzelf niet goed genoeg voelen, niet genoeg van zichzelf houden, die ander nodig hebben om dat voor hun te verzorgen. En ja dat is natuurlijk ook doodvermoeiend en "moeilijk".

Ik bedoel, als TS aangeeft dat zij best wel heel veeleisend is. Zij nogal gevoelig is voor allerlei stress als ze geen berichtjes / genoeg aandacht krijgt. Ze heel emotioneel is. Een ongezonde hechting heeft. Ze beseft dat veel van wat ze meemaakt en haar gedrag niet gezond is. De verwachting dat ze met L verder kon gaan waar ze met V was gebleven. Ze snapt zichzelf vaak niet. Vertrouwt niet op haar gevoel. Heeft het gevoel dat ze zelf het probleem is. Snel twijfels en ruzie maken. Geen zelfliefde / eigenwaarde. Noemt zichzelf een onstabiele factor in de relatie. Ze heeft therapie om aan haar issues te werken.

Als iemand zo veel stress en onzekerheid en behoeftigheid in zich heeft....met alle respect, maar dat IS toch ook gewoon moeilijk :(:)

Nu kan je wel zeggen dat de juiste man haar gewoon vast zou pakken in een vertrouwde knuffel en zeggen "hee meisje komop we gaan samen wat fijns opbouwen, ik geef je wat je nodig hebt, het komt allemaal wel goed"

Maar wie weet heeft V dat ook gewoon te bieden...? Alleen dan moet TS natuurlijk wel nog liefde voor hem voelen, en niet zo onzeker worden als hij even zijn aandacht bij andere zaken heeft (zoals werk dus) want ik denk dat het niet echt realistisch is dat je constant het middelpunt van iemands aandacht bent zeg maar.

Ik zou zeggen dat L sowieso helaas gewoon niet de juiste is voor de lange termijn.

En het is met V de vraag waarom hij destijds wat afstand nam zeg maar.
Wat was de reden vanuit hem? Is dat iets dat nog eens voor kan komen?
Wat zou er moeten veranderen dat jullie niet meer in de situatie komen?
Heeft V iets geleerd waardoor die zich in zo'n situatie anders kan gedragen?
Heb jij iets geleerd waardoor je je zo'n situatie wat minder aantrekt?

Ik denk dat eens goed met V praten over wat er nu precies gebeurde toen jullie uit elkaar dreven, wel heel goed kan zijn voor je om het eens vanuit andermans oogpunt te bekijken. Niet per-sé om met V verder te gaan, maar gewoon in zijn algemeenheid leerzaam

**Geplaatst**: 10-04-25 11:57

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 11:57

Zou even pas op de plaats doen en lekker aan jezelf denken. Alleen.

Alles weer op de rit krijgen en doen wat jij leuk vindt. En dan zie je wel , hoe het erna loopt qua relatie.

Heel simpel gezegd

**Geplaatst**: 10-04-25 12:03

Geplaatst: 10-04-25 12:03

Voortbordurend op wat anderen hier al zeggen maar wellicht wel enigszins met de botte bijl: doordat je van relatief jongs af aan met V samen bent geweest heb je waarschijnlijk niet of nauwelijks "gepuberd". In de pubertijd neem je meer afstand van wat bekend is en begin jezelf te ontdekken: wie en wat jij bent en wat er wel en niet bij je past. Datzelfde geldt voor V, die samen met jou - vermoedelijk, ik ken jullie niet - redelijk veilig "volwassen" is geworden. Kan best zijn dat hij er achter kwam toch wat stapjes in zijn ontwikkeling gemist te hebben en daardoor wat afstand heeft genomen van jou.

Jij hebt wellicht ook wat stapjes gemist waardoor je je best wel afhankelijk hebt opgesteld naar V toe. (Misschien heb je onbewust gedacht dat V op dezelfde manier voor je zou zorgen als je ouders dat deden.)
In het licht hiervan vermoed ik dat L een soort leegte moest opvullen die door het verbreken van de relatie met V ontstond.

Je kunt de leegte alleen opvullen met jezelf. Dus zorg dat je jezelf beter kent, wie en wat je bent en wat je nodig hebt, en doe dat vooral alleen. Als je dat helderder hebt en daardoor beter voor jezelf kunt zorgen, komt er vast een relatie die beter bij je past.