Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-12-24 21:15

Geplaatst: 12-12-24 21:15

Heel ellendig voor je.
En ik snap je idee erbij. Het is ook heel apart dat hij na een maand al iemand anders heeft. Bijzonder snel na een relatie van jaren.
Maar goed, je weet het niet. Misschien de eerste de beste, en misschien heeft hij enorm veel geluk gehad en direct weer iemand gevonden die goed bij hem past.

Veel meer dan het de tijd geven kan ik er ook niet over zeggen.
Leuke dingen proberen te doen, en proberen te accepteren dat het zo is gelopen.
Je hebt spijt, en tegelijkertijd weet je dat het ook niet ging zoals het ging. Dat laatste kan misschien helpen om het een plek te geven.
Sterkte!

**Geplaatst**: 12-12-24 21:47

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 12-12-24 21:47

Wat vervelend dat je je zo naar voelt. Ik kan me voorstellen dat het verliezen van je relatie en misschien het verlies van de toekomst waar je op hoopte moeilijk is. Ik vind jullie beide niet schuldig, ik vind de situatie vooral verdrietig. Ik weet niet hoe lang het duurt voordat je de pijn minder ervaart. Je gaat wel langzaam nieuwe ervaringen opdoen waardoor het verlies/verdriet misschien steeds minder ruimte in gaat nemen. Sterkte

**Geplaatst**: 12-12-24 22:18

Geplaatst: 12-12-24 22:18

Je zit inderdaad volledig in een rouwproces omdat je relatie beeindigd is.
Tijdens de relatie merkte je dat hij het niet was voor je. Jij wilde aandacht van anderen en tijd met anderen spenderen. Dit paste niet in zijn plaatje maar heeft je de ruimte gegeven omdat ie je anders kwijt zou raken.
Daarna heb je hem totaal verward. Hij had geen behoefte aan aandacht van anderen, jij wel. Jij spoort hem aan te daten met anderen. Dit wil hij niet. Jij wil een andere richting uit maar hij heeft het gevoel de oude jij kwijt te zijn. Jullie gaan uit elkaar, hij gaat uit eenzaamheid en behoefte aan afleiding daten met anderen. Deze jongen kan niet alleen zijn, mist liefde en affectie en zoekt dit via de simpelste weg denkbaar. En jij neemt hem dit kwalijk. Jij voelt je vervangen terwijl hij aangeeft dat dit gewoon is voor de aandacht en om afleiding te hebben. Jij denkt dat zo'n meid een relatie van 9 jaar vervangt?

Heel eerlijk, je hebt hem enorm gekwetst, nu heb je spijt. Als ik hem was zou ik ook bang zijn voor wat er nog meer komen gaat als de relatie een doorstart krijgt. Misschien werkt het gewoon niet meer. Dat je spijt hebt en hem mist is klote, maar dat heeft (bijna) iedereen die een relatie beeindigd. Dat gaat vanzelf weer over.

Ervaring leert dat een relatie vaak niet meer werkt na zoiets.

**Geplaatst**: 12-12-24 22:29

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 12-12-24 22:29

Je verwarring is begrijpelijk. Soms is er geen oplossing binnen de bestaande werkelijkheid.
Je hebt spijt van je keuze, maar dit had je nooit geweten als jullie samen waren gebleven. Dus je keuze klopt(e) op dat moment.
Natuurlijk rouw je om wat jullie wel samen hadden.
Misschien kun je nog eens praten met een therapeut. En ook het boek Liefdesbang lezen.
Sterkte.

**Geplaatst**: 12-12-24 23:12

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 12-12-24 23:12

Ik kan helemaal mis zitten, maar het begin van je verhaal klinkt meer als fomo (fear off missing out). Bang dat jij dingen niet hebt gedaan, niet hebt beleefd door anderen wel hebben gedaan/gehad. Niet met andere meiden op vakantie, niet veel stappen, niet experimenteren met anderen etc etc

Terwijl je nog in de relatie met hem zat heb jij besloten dit wel te willen. Dat heb je ook gedaan. Hij zat niet met die angsten en was happy in een stabiele relatie. Hij heeft opnieuw die stabiliteit gezocht. Jij bent verder gegaan met de dingen doen waarvan je het gevoel hebt het nooit gedaan te hebben. Nu ben je bang voor wat je mist nu hij uit je leven is. Als ik jouw hoor zou ik nu ook niet opzoek gaan naar een relatie. Doe wat je graag wou doen. Als je dat allemaal hebt gedaan, kijk dan weer wat je wilt.

**Geplaatst**: 12-12-24 23:18

Geplaatst: 12-12-24 23:18

Los van zijn acties en gevoelens, zijn jouw gevoelens nu niet misschien ook een aanwijzing dat het goed is dat jullie uit elkaar zijn? Je ziet nog steeds een toekomst met hem ondanks dat jullie over een of meerdere zaken fundamenteel anders denken. Je hebt je identiteit met hem verbonden op basis van een verleden en niet op basis van wat jouw toekomst kan zijn. Wat is jouw identiteit? Waar sta jij voor? Wat wil jij uit het leven halen?
Sta het verdriet toe en leer jezelf weer kennen. Schroom niet om daar op een manier die voor jou goed voelt hulp bij te zoeken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-12-24 23:26

Geplaatst door de TopicStarter : 12-12-24 23:26

Dank voor jullie sterktewensen en tips! Het helpt op de een of andere manier om dit te lezen en me ook weer te herinneren waarom we uit elkaar gedreven zijn in eerste instantie. En ik ben natuurlijk niet alleen in dit gevoel van liefdesverdriet.

Ik neem het hem niet echt kwalijk dat hij met iemand anders is, maar ik vind het vooral heel lastig te begrijpen (het helpt ook niet mee dat ze na twee maanden al matchende tattoo’s hadden samen, iets wat ik nooit had verwacht bij hem). Vooral zo snel erna. En tuurlijk is het heel pijnlijk en krenkt het ook mijn ego. Maar ik snap heel goed dat hij naar iets zocht om de pijn mee te stillen, ik wou dat ik dat ook kon.

Wat het allemaal lastig te verteren maakt is dat ik met de afstand van nu het idee heb dat die open relatie niet eens per se was wat ik wilde, maar meer de ruimte en vrijheid en ontplooiing los van elkaar en dat ik dat daarin zocht. Ik heb dus in de tussentijd ook amper iets met anderen gedaan, ik hoef nu ook geen aandacht van anderen o.i.d. Daarom dat ik nu na deze maanden afstand ook pas op het punt ben dat ik denk: het zou nu wel kunnen werken, want ik zou nu die open relatie ook niet meer zo nodig hoeven. Ik zou zoiets leuk vinden en het ook leuk vinden als mijn partner er ook blij van zou worden, maar het voelt niet meer als een must. Maar goed, te laat dus.

**Geplaatst**: 12-12-24 23:34

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 12-12-24 23:34

Wat naar dat je je zo voelt zeg. Ik denk dat je het heel goed gedaan hebt en goed naar je gevoel geluisterd hebt. De behoefte om te ontplooien had je vroeg of laat toch wel ingehaald.

Dat het uiteindelijk niet goed uitpakte (en hij ook naar zijn gevoel is gaan luisteren en het uitmaakte) is geen reden om nu spijt te hebben. Echt, twijfel niet aan jezelf en je gemaakte keuzes. Met jouw mate van zelfinzicht en ook reflectie ben ik ervan overtuigd dat er nog heel veel moois (en ook een leuke partner) in het verschiet ligt. Je moet alleen wat groter dromen

**Geplaatst**: 12-12-24 23:37

Geplaatst: 12-12-24 23:37

NoorW schreef:
Dank voor jullie sterktewensen en tips! Het helpt op de een of andere manier om dit te lezen en me ook weer te herinneren waarom we uit elkaar gedreven zijn in eerste instantie. En ik ben natuurlijk niet alleen in dit gevoel van liefdesverdriet.

Ik neem het hem niet echt kwalijk dat hij met iemand anders is, maar ik vind het vooral heel lastig te begrijpen (het helpt ook niet mee dat ze na twee maanden al matchende tattoo’s hadden samen, iets wat ik nooit had verwacht bij hem). Vooral zo snel erna. En tuurlijk is het heel pijnlijk en krenkt het ook mijn ego. Maar ik snap heel goed dat hij naar iets zocht om de pijn mee te stillen, ik wou dat ik dat ook kon.

Wat het allemaal lastig te verteren maakt is dat ik met de afstand van nu het idee heb dat die open relatie niet eens per se was wat ik wilde, maar meer de ruimte en vrijheid en ontplooiing los van elkaar en dat ik dat daarin zocht. Ik heb dus in de tussentijd ook amper iets met anderen gedaan, ik hoef nu ook geen aandacht van anderen o.i.d. Daarom dat ik nu na deze maanden afstand ook pas op het punt ben dat ik denk: het zou nu wel kunnen werken, want ik zou nu die open relatie ook niet meer zo nodig hoeven. Ik zou zoiets leuk vinden en het ook leuk vinden als mijn partner er ook blij van zou worden, maar het voelt niet meer als een must. Maar goed, te laat dus.

Ik vind deze uitspraak, te samen met de uitspraken over het vastklampen en van anderen dat zijn nieuwe vriendin een rebound zou zijn, eigenlijk niet zo aardig en netjes tegenover je ex en zijn vriendin. Ja, het is pijnlijk dat hij zo snel door is gegaan en het is snel, maar ik kan me ook voorstellen dat het vanaf zijn kant een opluchting was toen jullie uit elkaar gingen en dat zijn rouw al begonnen is toen hij (onuitgesproken dus geen verwijt) tegen zijn wil een open relatie in stapte.

En dan loopt hij heel snel een andere leuke meid tegen het lijf, misschien heeft hij zelf ook het idee van oh dat is wel snel maar voelt het gewoon goed en kloppend. Jij bent zijn ex en hebt daar weinig meer mee te maken, en tuurlijk mag je een oordeel hebben maar je mag het hem ook gunnen. Ook als het jou pijn doet en/of je ego krenkt.

**Geplaatst**: 12-12-24 23:52

Geplaatst: 12-12-24 23:52

Laat het verdriet toe, je kan het niet versnellen of forceren. Op een dag is het zo goed als, of zelfs volledig weg.

Maar dat kan je je nu nog niet voorstellen.

Troost je met de gedachte dat je hem niet zelf verjaagd hebt: als hij zo snel overspringt, dan denk ik dat de relatie sowieso al weinig kans van slagen had in een toekomst waarbij er bijvoorbeeld kinderen aan te pas komen.

Het heeft niet zo mogen / hoeven zijn.

Jullie waren heel jong, heel verliefd, en zijn mekaar nu ontgroeid. Dat is heel normaal.

Dat jij achter blijft maakt het vreselijk pijnlijk, maar er komt een dag in je leven dat je het begrijpt, en goed vindt zoals het is.

Maar nu, is de pijn accepteren je enige mogelijkheid. Het is een rouwproces waar je doorheen moet. Sterkte.

**Geplaatst**: 12-12-24 23:54

Geplaatst: 12-12-24 23:54

Welke vraag bij mij als eerste naar boven komt is: welke hechtingsstijl heb je TS? Het doet mij een beetje denken aan een vermijdende hechtingsstijl, waardoor er aantrekken en afstoten plaatsvond (wat helemaal het geval kan zijn als hij juist meer een angstige/afhankelijke hechtingsstijl heeft).

Misschien is dat iets om te onderzoeken voor een volgende relatie?

In ieder geval veel sterkte!

**Geplaatst**: 13-12-24 00:10

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 13-12-24 00:10

Ik snap hem wel. Hij had ts terug kunnen nemen maar is het maar afwachten wat de volgende gril van ts zou zijn. Hij zou een voortdurende onzekerheid hebben terwijl hij al een @#$% periode gehad heeft waarin hij zich voortdurend aangepast heeft aan de wensen van TS, zelfs als hij het niet wilde. Kun je nagaan wat een liefde hij getoond heeft. Ik vind het heel verstandig dat hij voor zichzelf gekozen heeft en daar zal hij best pijn van hebben maar nooit de pijn die hij gehad heeft in de relatie.

**Geplaatst**: 13-12-24 00:30

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 13-12-24 00:30

Jullie pasten niet bij elkaar. Wees blij dat het nu uit is gegaan, nu jullie nog niet getrouwd waren, een huis en kinderen samen hadden, etc. Want dat soort vastigheid wilde jij toch niet ts. en zou je, als je er toch ingerold zou zijn, niet hebben volgehouden. Geniet nu van je jeugd en vrijheid, die is ook kostbaar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-24 00:31

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-24 00:31

Dropveter101 schreef:
NoorW schreef:
Dank voor jullie sterktewensen en tips! Het helpt op de een of andere manier om dit te lezen en me ook weer te herinneren waarom we uit elkaar gedreven zijn in eerste instantie. En ik ben natuurlijk niet alleen in dit gevoel van liefdesverdriet.

Ik neem het hem niet echt kwalijk dat hij met iemand anders is, maar ik vind het vooral heel lastig te begrijpen (het helpt ook niet mee dat ze na twee maanden al matchende tattoo’s hadden samen, iets wat ik nooit had verwacht bij hem). Vooral zo snel erna. En tuurlijk is het heel pijnlijk en krenkt het ook mijn ego. Maar ik snap heel goed dat hij naar iets zocht om de pijn mee te stillen, ik wou dat ik dat ook kon.

Wat het allemaal lastig te verteren maakt is dat ik met de afstand van nu het idee heb dat die open relatie niet eens per se was wat ik wilde, maar meer de ruimte en vrijheid en ontplooiing los van elkaar en dat ik dat daarin zocht. Ik heb dus in de tussentijd ook amper iets met anderen gedaan, ik hoef nu ook geen aandacht van anderen o.i.d. Daarom dat ik nu na deze maanden afstand ook pas op het punt ben dat ik denk: het zou nu wel kunnen werken, want ik zou nu die open relatie ook niet meer zo nodig hoeven. Ik zou zoiets leuk vinden en het ook leuk vinden als mijn partner er ook blij van zou worden, maar het voelt niet meer als een must. Maar goed, te laat dus.

Ik vind deze uitspraak, te samen met de uitspraken over het vastklampen en van anderen dat zijn nieuwe vriendin een rebound zou zijn, eigenlijk niet zo aardig en netjes tegenover je ex en zijn vriendin. Ja, het is pijnlijk dat hij zo snel door is gegaan en het is snel, maar ik kan me ook voorstellen dat het vanaf zijn kant een opluchting was toen jullie uit elkaar gingen en dat zijn rouw al begonnen is toen hij (onuitgesproken dus geen verwijt) tegen zijn wil een open relatie in stapte.

En dan loopt hij heel snel een andere leuke meid tegen het lijf, misschien heeft hij zelf ook het idee van oh dat is wel snel maar voelt het gewoon goed en kloppend. Jij bent zijn ex en hebt daar weinig meer mee te maken, en tuurlijk mag je een oordeel hebben maar je mag het hem ook gunnen. Ook als het jou pijn doet en/of je ego krenkt.

Ik bedoelde dit niet slecht. Ik denk niets slechts over haar of hun relatie en heb er inderdaad niks mee te maken. Wie weet is zij inderdaad alles wat hij wil en zijn ze een fantastische match, ik heb er totaal geen idee van. Je hoort niet vaak dat iemand na zo lang zo snel weer door gaat en ik was en ben er simpelweg door overdonderd. Ik hoop dat ik het hem op een dag inderdaad kan gunnen. Voor nu is het dat nog lastig omdat het gewoon voor mij nog zoveel pijn doet. En ik denk dat je gelijk hebt in dat het proces voor hem al eerder is begonnen. Maar het is niet alsof het helemaal niet goed meer was tussen ons toen we in de open relatie zaten. We zijn nog samen lang op reis geweest en hebben dus samen een huis gezocht waar we zouden gaan wonen. Hij had het toen zeker nog niet afgesloten voor zichzelf.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-24 00:34

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-24 00:34

janderegelaa schreef:
Ik snap hem wel. Hij had ts terug kunnen nemen maar is het maar afwachten wat de volgende gril van ts zou zijn. Hij zou een voortdurende onzekerheid hebben terwijl hij al een @#$% periode gehad heeft waarin hij zich voortdurend aangepast heeft aan de wensen van TS, zelfs als hij het niet wilde. Kun je nagaan wat een liefde hij getoond heeft. Ik vind het heel verstandig dat hij voor zichzelf gekozen heeft en daar zal hij best pijn van hebben maar nooit de pijn die hij gehad heeft in de relatie.

Hoewel ik je punt snap vind ik het een beetje flauw om te doen alsof ik een "grillig" persoon ben. Ik ben 9 jaar in een relatie geweest waarin we allerlei obstakels en grote levensveranderingen samen zijn doorgekomen. Ik denk dat dit wel enig doorzettingsvermogen toont en dat ik niet zomaar met een of andere wind meewaai. Daarnaast heb ik me evengoed jarenlang aan zijn wensen aangepast, het is maar net hoe je het bekijkt.

**Geplaatst**: 13-12-24 00:55

Geplaatst: 13-12-24 00:55

NoorW schreef:
janderegelaa schreef:
Ik snap hem wel. Hij had ts terug kunnen nemen maar is het maar afwachten wat de volgende gril van ts zou zijn. Hij zou een voortdurende onzekerheid hebben terwijl hij al een @#$% periode gehad heeft waarin hij zich voortdurend aangepast heeft aan de wensen van TS, zelfs als hij het niet wilde. Kun je nagaan wat een liefde hij getoond heeft. Ik vind het heel verstandig dat hij voor zichzelf gekozen heeft en daar zal hij best pijn van hebben maar nooit de pijn die hij gehad heeft in de relatie.

Hoewel ik je punt snap vind ik het een beetje flauw om te doen alsof ik een "grillig" persoon ben. Ik ben 9 jaar in een relatie geweest waarin we allerlei obstakels en grote levensveranderingen samen zijn doorgekomen. Ik denk dat dit wel enig doorzettingsvermogen toont en dat ik niet zomaar met een of andere wind meewaai. Daarnaast heb ik me evengoed jarenlang aan zijn wensen aangepast, het is maar net hoe je het bekijkt.

Dit stukje heb jij het mee kapot gemaakt:

We hebben een maand of 9 een open relatie gehad, waarin ik 3 keer heb gezoend met iemand die ik daarna dan nooit meer heb gezien of gesproken, hij met niemand. Ik had door dat hij het lastig vond, maar ik heb nooit doorgehad dat het hem kennelijk van binnen opvrat. Pas bij de laatste keer heeft hij dat heel duidelijk aan me gemaakt in een brief. Ik schrok daarvan, want we zijn altijd heel open geweest naar elkaar, anders lukt het ook niet om zo lang een relatie te hebben in zo een veranderlijke fase van je leven, maar op de een of andere manier heb ik niet goed doorgehad hoe groot dit voor hem was.

Je hebt zo lang een relatie met hem gehad maar blijkbaar kende je hem niet goed genoeg omdat je dit vooraf te realiseren. Een “open relatie” redt nooit een relatie.

**Geplaatst**: 13-12-24 00:58

Geplaatst: 13-12-24 00:58

Het is een bekend gezegde dat een vrouw het direct na de break up vaka heel zwaar heeft en langzaam opkrabbelt. Mannen hebben over het algemeen snel een nieuwe relatie maar storten later in. Dit is natuurlijk niet altijd zo maar dat riekt hier wel naar.

Misschien is het ook goed voor jouw ontwikkeling en groei om eens te leren alleen te zijn. Leer jezelf bezig houden, leer een manier van coping met je gevoelens, ga dingen ondernemen. Hou van jezelf.

**Geplaatst**: 13-12-24 01:10

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 13-12-24 01:10

Ik vind iedereen hier wel erg streng en strak naar ts.

Tuurlijk is het haar kant van het verhaal. Ts had behoefte aan zelf ontwikkeling en vrijheid. Haar ex wou dit wel geven, maar kon dit niet zonder er zelf te veel aan toe te geven.

Als je bij hem was gebleven ts, dan had je die behoefte altijd gehouden en was de relatie later gestrand.

Hij had na de breuk snel weer een relatie. Mannen gaan daar mogelijk anders mee om. Probeer dit echt los van jou te zien. Dat is niet om jou een hak te zetten. Ik zie het eerder vanuit hem dat hij bevestiging nodig heeft ‘goed genoeg te zijn’.

Ik denk dat jij je inderdaad moet focussen op jezelf. Je eigen ontwikkeling en hoe jii een relatie wilt aan gaan. Je oude relatie objectief bekijken en van daaruit weer verder.

Niet op hem wachten, maar mocht hij de ware zijn komt dat wel weer eens boven. Maar hoe ga je dan niet in dezelfde valkuil vallen?

En verdriet hebben mag. Laat het gebeuren, er komt vast en zeker iets moois voor terug

**Geplaatst**: 13-12-24 02:20

Geplaatst: 13-12-24 02:20

Ik vind ook dat er best wel streng wordt gereageerd op de topicstarter. Ze probeert tenminste helemaal zichzelf te zijn en is realistisch: de nieuwsgierigheid zal blijven knagen en dus wil ze daar wat mee doen. Dat vriendlief vervolgens alle deuren dichtgooit vind ik helemaal niet logisch. Als je echt van iemand houdt, moet diegene helemaal zichzelf kunnen zijn, en dus ook veilig wat zelfonderzoek kunnen uitvoeren. Dat kan blijkbaar met deze jongen niet. En dat is niet de schuld van de topicstarter.
Ik vind het sterk dat zij er zo realistisch in staat en haar gevoel volgt. Dat de jongen zijn ego groter is dan zijn behoefte om bij haar te blijven, dat is niet de schuld van de topicstarter. Die heeft er niet om gevraagd nieuwsgierig te zijn, wat volkomen normaal en natuurlijk is. Die jongen kan er ook voor kiezen om zijn ego wat meer te managen, maar dat is het hem blijkbaar niet waard. Nouja, dan is het dus niet meant to be. Gelukkig is de kans zeer groot dat er een andere geschikte match te vinden is, die er wellicht anders in staat.

**Geplaatst**: 13-12-24 06:59

Geplaatst: 13-12-24 06:59

Dorine92 schreef:
Ik vind ook dat er best wel streng wordt gereageerd op de topicstarter. Ze probeert tenminste helemaal zichzelf te zijn en is realistisch: de nieuwsgierigheid zal blijven knagen en dus wil ze daar wat mee doen. Dat vriendlief vervolgens alle deuren dichtgooit vind ik helemaal niet logisch. Als je echt van iemand houdt, moet diegene helemaal zichzelf kunnen zijn, en dus ook veilig wat zelfonderzoek kunnen uitvoeren. Dat kan blijkbaar met deze jongen niet. En dat is niet de schuld van de topicstarter.
Ik vind het sterk dat zij er zo realistisch in staat en haar gevoel volgt. Dat de jongen zijn ego groter is dan zijn behoefte om bij haar te blijven, dat is niet de schuld van de topicstarter. Die heeft er niet om gevraagd nieuwsgierig te zijn, wat volkomen normaal en natuurlijk is. Die jongen kan er ook voor kiezen om zijn ego wat meer te managen, maar dat is het hem blijkbaar niet waard. Nouja, dan is het dus niet meant to be. Gelukkig is de kans zeer groot dat er een andere geschikte match te vinden is, die er wellicht anders in staat.

Zijn ego te managen? Hij is gewoon verder gegaan na het beëindigen van een relatie die voor hem niet zo gezond was.

Jammerdebammer, soms gaat het zo.

Ineens herinner je je alle leuke dingen en vergeet je de frustraties.

Ts, neem de tijd om te rouwen en geniet van je alleen zijn, het brengt je ook veel moois ♡

**Geplaatst**: 13-12-24 07:24

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 13-12-24 07:24

Ik denk dat hij al langer in het proces van afscheid nemen zat en daardoor sneller kan schakelen om verder te gaan. Ook is hij 9 jaar samen geweest met een hele hoop hobbels in de weg waardoor hij voor zichzelf misschien duidelijker heeft wat hij juist niet wil?
Als je dat helder hebt kan het best snel gaan.

Je had zelf geen vrede met je relatie en wou experimenteren met anderen. Gebruik nu die tijd om voor jezelf uit te vogelen

wat jij nu echt wilt in een partner. Geniet van de vrijheid die je hebt!

**Geplaatst**: 13-12-24 08:16

Geplaatst: 13-12-24 08:16

Ik heb nu niet uitgebreid tijd om te reageren. Maar mijn langere relatie is ook uit gegaan recent. En ik heb veel gehad aan de podcast: “steeds meer singles”! Echt heel helpend! Staat gewoon op spotify.

**Geplaatst**: 13-12-24 08:31

Geplaatst: 13-12-24 08:31

Dorine92 schreef:
Ik vind ook dat er best wel streng wordt gereageerd op de topicstarter. Ze probeert tenminste helemaal zichzelf te zijn en is realistisch: de nieuwsgierigheid zal blijven knagen en dus wil ze daar wat mee doen. Dat vriendlief vervolgens alle deuren dichtgooit vind ik helemaal niet logisch. Als je echt van iemand houdt, moet diegene helemaal zichzelf kunnen zijn, en dus ook veilig wat zelfonderzoek kunnen uitvoeren. Dat kan blijkbaar met deze jongen niet. En dat is niet de schuld van de topicstarter.
Ik vind het sterk dat zij er zo realistisch in staat en haar gevoel volgt. Dat de jongen zijn ego groter is dan zijn behoefte om bij haar te blijven, dat is niet de schuld van de topicstarter. Die heeft er niet om gevraagd nieuwsgierig te zijn, wat volkomen normaal en natuurlijk is. Die jongen kan er ook voor kiezen om zijn ego wat meer te managen, maar dat is het hem blijkbaar niet waard. Nouja, dan is het dus niet meant to be. Gelukkig is de kans zeer groot dat er een andere geschikte match te vinden is, die er wellicht anders in staat.

Vind jij dan dat die jongen maar moet zitten wachten terwijl ts uit nieuwsgierigheid met anderen wat doet???? Voor mij zou dat meteen het einde zijn, er kan ook nog een soa je relatie worden binnengebracht. En natuurlijk mag hij meteen een ander hebben. Hij heeft al heel lang zijn tijd verdaan aan de wispelturige ts die een open relatie wilde terwijl hij dat niet wou.

**Geplaatst**: 13-12-24 08:54

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 13-12-24 08:54

Ik vind ook niet dat haar ex per definitie iets verkeerd heeft gedaan. Die heeft in die 9 jaar zijn best gedaan respect te hebben voor TS haar behoeftes en daar zo ver mogelijk in mee te gaan. Alleen was dit voor hem te ver en voor haar nog niet genoeg. Dus heeft hij het uit gemaakt.

En als de relatie over is is hij vrij om te doen wat hij wil. Ook om de volgende dag een nieuwe relatiebte beginnen.

Maar dat is niet TS haar schuld. Die heeft ook geprobeerd zo goed mogelijk in de relatie te blijven, maar ook om zichzelf te blijven en te ontdekken.

En ja logisch dat je schrikt dat hij zo snel zo close is met iemand anders. Ts zit nog nog in het rouwproces en dit maakt het wel extra zuur. Helemaal als je twijfelt en mogelijk denkt dat dit toch de ware is.

Kun je je gevoel afpellen ts? Mis je hem of het hebben van een relatie? Kun je je herinneringen objectiveren? Of is het romantiseren ?is hij objectief jou perfect match?

**Geplaatst**: 13-12-24 08:58

Geplaatst: 13-12-24 08:58

Liefdesverdriet kan je niet afkopen. Het is een vorm van rouw en daar zal je gewoon doorheen moeten gaan.

Je zei zelf al dat je niet goed weet wie je bent zonder je vriend. Ga dat nu uitzoeken. Wat zijn jouw interesses, wat is jouw smaak? Ga verschillende hobby's, sporten maar ook kledingstijlen, inrichting van je kamer etc. uitproberen. Het lijkt dat je behoefte hebt aan een groep, om ergens bij te horen. Er zijn genoeg activiteiten die als groep uitgevoerd worden, misschien kan je daar eens induiken (hoeft echt niet meteen een teamsport te zijn, een koor, carrousel rijden, vrijwilligers werk...).

Ik heb het idee dat je dacht dat je ex wel 3 maanden zou gaan zitten wachten, jij de bloemetjes even buiten kon zetten en dan weer samen verder maar hij heeft blijkbaar in de tussentijd ontdekt dat hij ook prima bij iemand anders past. Dat doet pijn maar hij maakt zijn eigen keuzes. Ga je lekker op jezelf focussen. Je hebt nu de kans om te ontdekken wie je bent als je niet in een relatie zit, daar heb je de rest van het leven profijt van.