Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-12-24 21:57

Geplaatst: 04-12-24 21:57

Polly schreef:
Herkenbaar.
Niet te snel willen. Het heeft bij mij uiteindelijk ruim 9 maanden geduurd. Hoe meer je over je grenzen gaat hoe langer het duurt

Ik was blij dat ik het las van je en ook dat liggen op termijn echt helpt.
Ik kon na 10 minuten wandelen in 1.20 diep water op land dus vorige week niet meer lopen.
Kon ook het bad niet uit zonder optrekken aan mijn armen.
En toen zei de huisarts dan moet je dus plat.

**Geplaatst**: 04-12-24 21:59

Geplaatst: 04-12-24 21:59

Hier geen post covid maar post sepsis en daar zit veel overlap in. Ik ben twee jaar geleden ziek geworden door een longontsteking en nog steeds ervaar ik klachten als ik onvoldoende rust pak. De prikkelverwerking is er minder op geworden, bij spanningen (vooral thuis) krijg ik het gevoel van wagenziekte en mijn batterij laadt nog steeds vertraagd op.

Qua conditie merk ik het verder niet gelukkig. Ik kan gewoon sporten en dat geeft ook energie. Maar sociale evenementen zoals Sinterklaas of verjaardagen zijn nog steeds slopend.

Heb sinds een maand een nieuwe baan en ik ben er onwijs gelukkig mee, alleen kom ik nu even aan niks anders toe en dat is soms wel even zuur. De weekenden zijn heilig en het liefst plan ik de weekenden helemaal vrij.. lekker lanterfanten en rustig aan doen. Dat helpt het beste.

**Geplaatst**: 04-12-24 22:07

Geplaatst: 04-12-24 22:07

Polly schreef:
Herkenbaar.
Niet te snel willen. Het heeft bij mij uiteindelijk ruim 9 maanden geduurd. Hoe meer je over je grenzen gaat hoe langer het duurt

Ik was blij dat ik het las van je en ook dat liggen op termijn echt helpt.
Ik kon na 10 minuten wandelen in 1.20 diep water op land dus vorige week niet meer lopen.
Kon ook het bad niet uit zonder optrekken aan mijn armen.
En toen zei de huisarts dan moet je dus plat er zit niets anders op.

Ik moet het echt nog even verwerken.
Hij zegt gewoon je post covid helpt echt niet mee, maar hij schrok van hoe ik achteruit was gegaan in korte tijd.
Longen zijn schoon op de foto geen littekenweefsel, bloedwaardes goed wel nog ijzer controleren nu.
Maar we tasten in het duister waarom ik niet opknap.

SophievdV: mijn vader heeft er 2 bijna 3 gehad, en overleeft, sepsissen.
Heel veel geduld ook en mijn vader leek wel dronken in het begin.
Nu was hij op een leeftijd, dat je het tijdig pensioen kunt noemen.
Maar hij heeft oa erg polyneuropathie in zijn benen, stichting sepsis hebben we veel aan gehad.
Ze hebben ook een boek Sepsis en daarna.
Ik heb de publiekslezing bij kunnen wonen voor mijn ouders die dat mentaal niet konden.
Dus echt inhoudelijk, loodzwaar vond ik het gezien we er midden in zaten nog.
De derde had hij toen nog niet gehad.

Ik kan zeggen als familielid vond en vind ik het moeilijk hoor.
Ik ben bij het umc utrecht geweest toen met internisten en infectiologen aan het woord.
En uitleg over alle keuzes die ze maken en waarom als daar geen tijd voor was.
En ja dat zit in mijn hoofd, na tig keer ‘het hoort erbij’ voelden we ons gehoord.
De vrouw van de stichting is ook een onwijs lief leuk mens die je te woord kan staan.

**Geplaatst**: 04-12-24 23:01

Re: Ben jij hersteld van post covid?

Geplaatst: 04-12-24 23:01

Bij mij konden ze in het ziekenhuis ook geen gekkigheid vinden, dan krijg je die waarschijnlijkheids diagnose longcovid.

Wat mij heel erg geholpen heeft na de eerste fase is plannen. Echt wekkertjes zetten voor in het begin 5min stofzuigen en dan ook gewoon stoppen, niet nog ff afmaken maar stoppen.

En voor nu gewoon je frustratie loslaten (Oh dit klinkt makkelijk maar dat is het zeker niet hoor) en slapen, liggen, slapen, liggen. Je lijf geeft heel duidelijk aan dat dat nu de bedoeling is. Van deze ellende leer je trouwens echt goed luisteren naar je lichaam, als je ervoor open staat.

**Geplaatst**: 05-12-24 00:17

Geplaatst: 05-12-24 00:17

M_D_H schreef:
Toen ik gister de poll zag dacht ik: oh ik ben wel voor 50% hersteld en toen ging ik nadenken over wat ik vroeger allemaal kon en nu niet meer en ik ben helaas tot de conclusie gekomen dat 25% beter in de buurt komt... Helaas.

Voor mijn besmetting had ik een heel actief maar vooral ook spontaan leven.
Ik heb een woning maar was vaker de hort op dan thuis, sliep eigenlijk vooral thuis en at er soms
Vooral onze weekenden waren gevuld met activiteiten, ik werkte ruim 40 uur voor mijn werkgever, had daarnaast nog een eigen bedrijf, gaf les, was actief met de paarden en was erg actief in het leven van mijn nichtjes. Daarnaast speelde wij elk weekend wel spelletjes met vrienden, gingen we uit eten of naar feestjes, naar de biosscoop, concerten en vierde vooral ik heel erg actief carnaval.
Ik had een fotografisch geheugen, energie voor 10 en tientallen hobby's zoals tekenen, kleuren, lezen, skeeleren, sporten, de paarden uiteraard, koken, bakken, mijn eigen recepten verzinnen en studeren.

25 september 2020 raakte ik besmet met Covid, 4 oktober zette de ziekte echt goed door en vanaf dat moment heb ik van 17 dagen nog maar 3 herinneringen. Het schijnt dat ik gezien ben door de arts en mijn man heeft schijnbaar met 112 aan de telefoon gezeten maar ik weigerde mee te gaan met de ambulance dus ze konden niks voor mij doen. Ik weet er oprecht niks meer van af, wat volgens mijn man alleen maar beter is .

Sindsdien is mijn leven anders, heel erg anders.
Ik heb geen eigen bedrijf meer, ik geef geen les meer, ik werk een stuk minder en kan niet meer volledig de functie waarvoor ik ben aangenomen uitvoeren. Ik ben een stuk minder actief in het leven van mijn nichtjes (al heeft dat ook met de leeftijd te maken )
En ik kan zeer zeker niet meer elk weekend de hort op, want daar wordt ik genadeloos voor afgestraft.
Ik weet niet meer zeker of ik nog een fotografisch geheugen heb, ik omschrijf het altijd als een archiefkast, vroeger waren de laden heel goed geordend, ik kon altijd alles terug vinden. Tegenwoordig zitten de laden regelmatig op slot en als ik ze geopend krijg dan zit alles door elkaar en vind ik een hoop informatie terug maar niet het geen waar ik naar op zoek ben... en soms is het zoals van ouds en werkt mijn geheugen als een tierelier.
Mijn energie is heel erg laag.
Ik werk, ik kook en dan is het eigenlijk wel zo'n beetje gedaan met wat ik kan en is het tijd om op de bank te ploffen en bij te komen. Huishouden is lastig en komt grotendeels op mijn man terecht.
Ik probeer om het weekend vrij te houden en moet dan nog steeds regelmatig een feestje of een afspraak af zeggen.
Wat ik vooral heel vervelend vind is dat onze sociale cirkel zo klein is geworden. Mijn man vind het prima, ik was altijd diegene die geen rust in haar donder had en op pad moest, en mijn hoofd wil nog steeds maar mijn lichaam kan gewoon niet meer.

Lezen gaat met vlagen, soms kan ik heel veel lezen soms weken niet, vroeger las ik gemiddeld 4 tot 5 boeken per week, nu mag ik blij zijn als ik gemiddeld 1 boek per 2 weken kan lezen, ik haal al jaren mijn reading challenge niet, tekenen lukt bijna niet meer, ik heb de ideeën wel maar kan ik het niet meer op papier zetten omdat ik mij niet meer zo lang kan focussen, kleuren is makkelijker omdat je daar makkelijker mee tussendoor kan stoppen. Ik kan niet meer sporten of skeeleren. Door de chronische pijn in mijn benen, de benauwdheid etc. Ik ga nu 1 keer in de week naar een personal trainer toe, maar voor mijn besmetting ging ik 4 tot 5 dagen per week 1,5 uur. Bakken en koken hetzelfde, mijn focus staat dat niet meer zo toe.
En de paarden... Naar het paard toe gaan geeft mij rust maar maakt mij heel benauwd en vermoeid. Het geeft energie maar neemt ook veel energie waardoor ik dit echt moet plannen en niet meer zo vaak kan gaan en dat geeft mij heel veel verdriet.

En dan natuurlijk de constante pijn. Pijn in mijn benen, vooral als ik veel heb gedaan (wat is veel, voor wat ik nu kan veel) of als het koud is, migraine wat erger is geworden, de fantoomgeuren in mijn neus (heel irritant en kan ook goed fout gaan met koken) en de vermoeidheid. Daarnaast heeft de besmetting ook het astma gen in mijn lichaam getriggerd, waardoor ik daar nu sinds 4 jaar ook heel erg last van heb.
Ik had ook heel veel last van hartklopping of, ik weet niet goed hoe ik dit moet noemen dus ik ga het omschrijven: Een hele hoge hartslag van 140 dis dan in eens binnen een minuut naar 60 dropte of juist andersom, heel heftig en ik werd daar echt goed ziek van.
Daarnaast kan ik in eens ijskoude voeten en of handen krijgen (of het helemaal koud krijgen) soms slaan mijn handen of voeten ook blauw uit, soms heeft mijn hoofd het alleen maar koud, als mijn man mijn handen of voeten vast pakt zijn ze dan bloed heet (dit heeft al regelmatig tot bijna verbrandingen geleid )

Maar het grootste verschil is het plannen. Ik moet elke dag plannen en goed bekijken wat ik wil doen en hoeveel energie het mij kost en het dan goed verdelen (het punten systeem van de ergotherapeut helpt hierbij goed) maar dan zijn er nog momenten dat ik verkeerd plan of een slechte dag heb.
Gelukkig is mijn werkgever heel erg begrip vol en denkt hierin super fijn mee, dus dat is wel echt heel fijn.

Mijn leven is dus echt heel erg anders geworden.
Ik heb verschillende professionals gezien zoals de fysiotherapeut (uitbehandeld), logopedist (uit behandeld) ergotherapeut (uit behandeld) cardioloog (wist niet goed hoe hij het moest oplossen, maar gelukkig is na mijn 3 of 4de vaccinatie die drop in eens verdwenen, geen idee hoe of waarom, cardioloog snapte er ook niks van) Reumatoloog, kon niks vinden, dermatoloog (uitbehandeld) Longarts (door de astma nog steeds onder behandeling)
Ik denk niet dat het ooit nog beter wordt, sinds september toen ze er achter kwamen dat ik toch astma had, is er al een stuk verbeterd.
Maar ik settel nu voor leren er beter mee om te gaan.

Het is een langer verhaal geworden als dat ik had verwacht, sorry daarvoor!

Ik heb heel veel vergelijkbare klachten. Klinkt wel alsof jij nog heftige klachten hebt. Ik ben ook niet naar de dokter geweest en ben maar één nacht spannend benauwd geweest. Ik heb in totaal 3x bevestigd covid gehad, ook na de vaccinaties nog.
Die pijn in mijn benen ook, die vind ik zo vermoeiend. Rot om te horen dat meer mensen daar last van hebben, maar de herkenning is wel fijn. Fasciatherapie helpt me wel daarmee. Ik heb alleen niet de problemen die jij beschrijft met het hart en koude voeten. Daarentegen ben ik permanent verkouden, altijd slijm, keel schrapen en aan de lopende band bijholte ontstekingen. Heel af en toe verstoorde reukzin nog. Ben benieuwd of anderen zulke klachten herkennen en of die iets hebben gevonden wat helpt.
Ik was voor covid heel actief met sporten, nu lukt het amper om ook maar iets te doen. En conditie krijg ik gewoon niet opgebouwd. Bijna alles wat ik doe gaat op wilskracht, ook de leuke dingen kosten me veel en ik moet voor alles waar ik ja tegen zeg boeten. En op slechte dagen kan het echt uren voor ik een opgestart ben. Dan doe ik korte sessies van stretches of yoga, met echt rust tussendoor. Ergo helpt daarbij, activiteiten scoren. Daar baal ik van en is een blijvende achtbaan van acceptatie en frustratie. Maar eerlijk, als ik terug kijk naar net na de besmetting 4 jaar geleden is het wel verbeterd! Mijn dagelijks leven lukt aardig, huishouden kan ik meer loslaten dat dat me niet lukt als voorheen. Meestal gaat het aardig, soms zijn dagelijkse taken een struggle. Ik hoop dat die lijn van verbetring verder doorzet. Paarden helpen me enorm om toch actief te blijven en de deur uit te gaan.
Ik merk wel dat mijn nieuwe baan er flink in hakt en ik ook zelf daarin over mijn grenzen wals. Eigenwijs.
Wat ik ook heel moeilijk vind is dat het niet echt geaccepteerd wordt als ik niet naar verjaardagen wil gaan bijvoorbeeld. Dan voel ik me onder druk gezet om te gaan. Maar mensen weten gewoon niet dat ik de dagen erna zoveel moet laten, dus tja. Wordt niet door iedereen begrepen helaas.
Ik moet eigenlijk weer terug naar de arts voor luchtwegklachten, maar ik ben even ziekenhuis moe.

Ook lang verhaal geworden. Wie weet hebben we wat aan elkaars tips!

**Geplaatst**: 05-12-24 05:19

Geplaatst: 05-12-24 05:19

Polly: het frustrerende is dat ik een fysio heb die zich richt op lage belastbaarheid.
En dat ik eigenlijk erg goed ging juist omdat ik echt luisterde en de knop om.
Toen die longontsteking. Covid was voor mij ergens op de achtergrond.
En sinds dat is het gedoe het lijkt of mijn post covid enorm tegenwerkt of iets.
Ze gaan nog wel prikken op ijzertekort ivm de éxtreme vermoeidheid.

Maar ik revalideerde op modus je hoort er beter uit te komen het water dan erin.
Dat was dus 10 minuten in 1.20 lopen maar vrijdag kon ik inene het zwembad niet meer uit.
Kon enkel in water lopen niet op land.
Dat is echt heel erg snel gegaan ik had wel al gebeld van mijn lijf voelt of het opgeeft.
Maar ik moest door met longfysio en het tijd geven, tot gister dus.

Ik kon al bijna niks meer momenteel dus toen was het volledig plat dan geen keus meer.
Morgen kan ik pijnstilling ophalen en extra pijnstilling voor nu.
Om mijn lichaam rust te geven.

Ik was al zover dat ik niet meer dan 1 ding plande en dan 1 dag rust dat systeem had ik al en weekend 2 dagen.
Of meer indien nodig en kon dat accepteren met de voortgang die ik zo maakte.
Dus in dat opzicht zit het wel goed.

Enige nu is dat ik confused ben.
Altijd moest ik beperkt in beweging blijven etc en nu is het plat en niks anders.
Dat is echt nog iets waar ik heel erg van in de war ben even en niet aan zag komen.
Maargoed het is nog geen dag geleden dus dat is ook veel gevraagd.

Ik heb een taptimer die heb ik ook wel veel gebruikt in het verleden.
Ook om niets te vergeten en dus meer rust.
En notities opslaan op mijn telefoon of post its.
Wat niet in je hoofd hoeft hoef je niet te onthouden en dat werkt echt.

Maar ik heb gelukkig geen kinderen die toch vroeg naast je bed staan ofzo.
Morgen bloedprikken voor ijzertekort evt.
En dan rust niemand in huis geen tv aan en ik hoop dat ik dan kan slapen als een blok met de medicatie erbij.
Ik kan niet slapen van pijn aan mijn spieren.
Huid is enorm aanrakingsgevoelig ook op mijn borst en bovenrug.
Hij duwde erop en ik dook compleet ineen in tranen van de pijn ervan shakend en wel.

We denken dat ik voor het laatst zo uitgeput was in 2015-2016 we kunnen het ons niet herinneren.
Toen had ik een zware behandeling die me leegtrok dus dat kon ik nog wat omlaag doen was ik op, nu niet.

Ik waardeer je tips enorm, kon jij wel nog wat lezen…?
Ik heb zo’n aluinium laptopbureau voor op bed of bank gekocht paar dagen terug.
Kantelbaar, zodat ik op rustdagen evt wat kon gaan lezen.
Verder geen radio en tv en internet heb ik weinig behoefte aan ook net als muziek.
Normaal muziek en tv al niet ik lees liever.

Ik hoop dat dat met boeken kan.
Ik heb wat verschilllende soorten en makkelijker en moeilijker leesbaar.
En ondanks erg goede ogen een bril met 0.25 sterkte met hele lichte prisma.
En ik hoop met de standaars en veel kussens toch zo wat te kunnen naast slapen eten en drinken.

Maar voor het eerst snak ik echt naar de rúst van pijnstilling nu, ik slik altijd wel maar al jaren stabiel probleemloos.
Niet lichamelijk verslaafd nogal zeldzaam, mijn genetische rapport is een zooitje.
Daarom moest ik ook 3 dagen wachten op mijn eigen huisarts, maar nu voel ik me net een junk.
Maargoed deze arts is zeer streng en geeft nooit extra en zo wel is er serieus wat.
Net als niet revalideren: dat ik dat uit zijn mond hoorde komen was echt heel raar te horen.

Ik kan nu ook even niet mijn rust vinden om het bericht en zie als een bérg op tegen nog weg moeten voor bloedprikken morgen.
Maar ik hoop dat ik bloedarmoede heb daar kan je iets mee.
Verder is alles goed inderdaad.
Vorige week met spoed gecheckt voor uitsluiten longembolie en nieuwe foto’s thorax.
B12 spuit ik al dus dat kunnen we wegstrepen.
En ook genoeg, internist kan niets bijzonders vinden en hij ook niet.
Dus ijzer en ik hoop enorm dat ik met pijnstilling snel in dromenland ben.

En dat ik daarbuiten wat kan lezen, al is het plaatjes kijken.
Ik kan mezelf uren vermaken met plaatjes kijken.

Eigenlijk hoop ik dat de kringloop nog kort lukt om wat out of the box boeken te kopen.
Maar liefst mooie kijkboeken wat ik terugbreng na afloop van het niks mogen.
Mag stokoud zijn en over oorlogen, helemaal prima, ik zou dolblij zijn als ik dat kan.

Desnoods idd met taptimer, dat is een goede.

**Geplaatst**: 05-12-24 06:01

Geplaatst: 05-12-24 06:01

Esther schreef:
Het is nu twee jaar geleden dat ik Covid had en ben nog steeds niet helemaal hersteld. Van de Covid was ik niet heel erg ziek maar het herstel zet niet door. Gelukkig kan ik nog wel eea, heb er nooit zoveel last van gehad dat ik niks kon. Ben zover opgeknapt dat ik wel kan werken, heb een hondenuitlaatdienst, maar soms is dat het enige wat me lukt op een dag. M'n concentratie is slecht, kan vaak niet op woorden komen en vergeet veel terwijl ik eerder veel kon onthouden.

Dacht dat ik weer aardig opgeknapt was en dat het best goed ging, maar vandaag blijkt dat naar een feestje gaan zaterdag geen goed plan was. De rest van de tijd weet ik het dus aardig goed te managen maar val dan toch door de mand als er een extra activiteit is.

Dit komt zo overeen met mijn situatie. Denken dat je oke bent. Iets heel normaals als extra activiteit doen en hup alles mis. Ik start wederom opnieuw met werken zo dadelijk na wederom 2,5 week uut de running geweest te zijn. Voel me wel sterker als voorgaande keren toen begon ik eerder terug met werken en echt per uur opgebouwd. Ik ga nu voor 4 uur werken en eerst prive meer opgebouwd. Modder ik thuis wat aan in huishouden en eigen dieren dan ga ik prima de dag door. Ga ik boodschappen doen of op visite bij een vriendin dan na 2 uur activiteit klaar met de dag. Ik werk 90% vanuit huis dat gaat prima maar ik ging opleiding volgen van 2 weken op kantoor en dat 3 dagen per week en zat dus oververmoeid met griep achtige verschijnselen weer ziek thuis.

Ziekenhuis veel afdelingen gehad maar nu weer op bordje van huisarts beland en op wachtlijst vermoeidheidskliniek voor de long covid afdeling. Hopelijk krijgen die het plaatje rond en kunnen die mij de steun geven die ik nodig heb blijvend terug te kunnen functioneren ipv steeds terug om te vallen. Ergotherapie en fysiotherapeut konden mij ook niet verder helpen helaas. Dat van plat liggen lees ik veel terug en die tip kreeg ik vorige week (april wordt het 2 jaar dat ik long covid heb maar dit wordt pas sinds jaar min of meer erkend omdat ze met mijn klachten niets kunnen ben ik voor mijn gevoel in deze 'afvalbak' gedumpt. Het plat liggen helpt idd absoluut om te resetten en gelukkig lijkt momenteel 1x per dag na zo'n 5 a 6 uur dit te doen genoeg voor mij om de dag door te komen.

Kleine tip! Ik lees in 1 reactie dat diegene terug gegaan is in werkuren. Ga dit nooit vrijwillig doen alstublieft omdat je door ziek zijn niet meer kan. Blijf dan gedeeltelijk ziek werken en uiteindelijk gedeeltelijke WIA aanvraag. De kans dat je dan financiële aanvulling krijgt is aanwezig. Misschien niet altijd even groot maar zelf terug gaan in uren dan ben je die mogelijkheid sowieso kwijt. Long covid wordt gelukkig wel steeds meer erkend.

Ik kan niet in percentage uitdrukken hoeveel ik hersteld ben omdat ik enorme uitschieters heb van niets kunnen dan wandelen en wat thuis aanmodderen tot 32 uur werken, 1 a 2x per week aqua sporten en dagelijkse dingen doen. Dat lukt tot ik teveel bijzonders heb dan val ik dus erg terug. Ik gebruik inmiddels vakantie dagen ongeveer 2 per maand om wat grotere huishoudelijke dingen te doen of om eens een dagje weg te gaan en daarna dag herstellen. Voor mij werkt dat prima ipv 2x langere periode vrij. Ook niet helemaal ideaal hier je vakantie dagen aan kwijt te raken maar voor mij persoonlijk een prima oplossing al neem ik zo dus ook zelf wel een deel op mij van niet kunnen door ziek zijn. Ik hoop echter binnen half jaar het traject in te gaan bij de vermoeidheidskliniek en hopelijk helpt dat verder.

Overigens diverse bloedonderzoeken gehad afgelopen jaar en altijd verhoogde ontsteking waarden maar net te laag voor antibiotica. Plus B12, vitamine D en ijzer tekort. Hierin nu extra ondersteuning ook vanuut huisarts maar is wel oplappen vanaf de achterzijde omdat het absoluut niet duidelijk is hoe dit zo kan. Meer mensen die dit hebben sinds long covid?
Ik ben een buitenmens ook als ik ziek ben alsnog uren buiten aan het lummelen. Ik eet ook gevarieerd en absoluut dagelijks vlees.

**Geplaatst**: 05-12-24 07:06

Geplaatst: 05-12-24 07:06

Ijzer ga ik komende dagen achter komen, B12 was veeeeeel te laag bij mij en moest gelijk spuiten.
Vit D hebben we echt goede lichttherapie voor ik kan echt niet tegen de supplementen.

**Geplaatst**: 05-12-24 10:42

Re: Ben jij hersteld van post covid?

Geplaatst: 05-12-24 10:42

Ik heb aan mijn moeder gevraagd wat de osteopaat bij haar deed.
Dit stuurde ze mij:
De ostheopaat heeft vooral mijn middenrif
" losgemaakt" zodat allerlei ontstekingsresten in longkapsels, en organen uit de bovenbuik die daardoor "vast" zaten, weer los kwamen.
Die zijn nooit op foto's te zien.
Ook de bovenkant van mijn torso, zowel voor als achter, werden "losgemaakt" omdat men, als je je niet goed voelt, automatisch je schouders optrekt en al die spieren en aanhechtingen , ook naar het achterhoofd toe te laten ontspannen.
Toen ik de eerste keer na de behandeling van de tafel stapte, had ik direct meer lucht, en voelde mijn hals heel vrij en mijn hoofd heel licht.
Ik heb naderhand wel napijn in mijn middenrif gehad, maar dat trok weg na wat strek-oefeningen.
Na enkele weken nog 3 nabehandelingen gehad en "onderhoud" het nu al 3 jaar zelf door de geadviseerde oefeningen te doen.
Voor mij heeft het een blijvend resultaat op deze manier.
Mijn klachten zijn 80% verminderd en kan meer dan ooit.

**Geplaatst**: 05-12-24 13:31

Geplaatst: 05-12-24 13:31

dierenfan schreef:
Kleine tip! Ik lees in 1 reactie dat diegene terug gegaan is in werkuren. Ga dit nooit vrijwillig doen alstublieft omdat je door ziek zijn niet meer kan. Blijf dan gedeeltelijk ziek werken en uiteindelijk gedeeltelijke WIA aanvraag. De kans dat je dan financiële aanvulling krijgt is aanwezig. Misschien niet altijd even groot maar zelf terug gaan in uren dan ben je die mogelijkheid sowieso kwijt. Long covid wordt gelukkig wel steeds meer erkend.

Ik denk dat je mij bedoelt. Ik ben 3 jaar ziek, dus mijn ziektewet periode liep af. (Ik werk bij de overheid, vandaar 3 ipv 2 jaar). Ik krijg een aanvullende wia uitkering, ik ben 55% afgekeurd. Het alternatief is ontslag, en dat wil ik niet. Mocht ik weer meer kunnen werken, dan kan dat, dat hebben we afgesproken

**Geplaatst**: 05-12-24 17:56

Geplaatst: 05-12-24 17:56

Amyyy schreef:
dierenfan schreef:
Kleine tip! Ik lees in 1 reactie dat diegene terug gegaan is in werkuren. Ga dit nooit vrijwillig doen alstublieft omdat je door ziek zijn niet meer kan. Blijf dan gedeeltelijk ziek werken en uiteindelijk gedeeltelijke WIA aanvraag. De kans dat je dan financiële aanvulling krijgt is aanwezig. Misschien niet altijd even groot maar zelf terug gaan in uren dan ben je die mogelijkheid sowieso kwijt. Long covid wordt gelukkig wel steeds meer erkend.

Ik denk dat je mij bedoelt. Ik ben 3 jaar ziek, dus mijn ziektewet periode liep af. (Ik werk bij de overheid, vandaar 3 ipv 2 jaar). Ik krijg een aanvullende wia uitkering, ik ben 55% afgekeurd. Het alternatief is ontslag, en dat wil ik niet. Mocht ik weer meer kunnen werken, dan kan dat, dat hebben we afgesproken

Oh dan helemaal duidelijk! Bij mij werd dit wel geprobeerd en bijna uit coulance toegegeven ondanks dat ik wel ergens wist dat het in mijn situatie echt dom zou zijn omdat er absoluut geen duidelijkheid is op langer termijn

**Geplaatst**: 05-12-24 17:57

Geplaatst: 05-12-24 17:57

Sure_lee schreef:
Ik heb aan mijn moeder gevraagd wat de osteopaat bij haar deed.
Dit stuurde ze mij:
De ostheopaat heeft vooral mijn middenrif
" losgemaakt" zodat allerlei ontstekingsresten in longkapsels, en organen uit de bovenbuik die daardoor "vast" zaten, weer los kwamen.
Die zijn nooit op foto's te zien.
Ook de bovenkant van mijn torso, zowel voor als achter, werden "losgemaakt" omdat men, als je je niet goed voelt, automatisch je schouders optrekt en al die spieren en aanhechtingen , ook naar het achterhoofd toe te laten ontspannen.
Toen ik de eerste keer na de behandeling van de tafel stapte, had ik direct meer lucht, en voelde mijn hals heel vrij en mijn hoofd heel licht.
Ik heb naderhand wel napijn in mijn middenrif gehad, maar dat trok weg na wat strek-oefeningen.
Na enkele weken nog 3 nabehandelingen gehad en "onderhoud" het nu al 3 jaar zelf door de geadviseerde oefeningen te doen.
Voor mij heeft het een blijvend resultaat op deze manier.
Mijn klachten zijn 80% verminderd en kan meer dan ooit.

Dat klinkt zo goed! Moet je daarvoor doorverwijzing oid krijgen?

**Geplaatst**: 05-12-24 18:02

Re: Ben jij hersteld van post covid?

Geplaatst: 05-12-24 18:02

Ik heb (nog) geen post covid, maar ben afgelopen oktober wel ziek geweest van covid en nog niet 100% hersteld.

Ik ben in de tussentijd wel voor mijn rug bij de fysio geweest, omdat ik niet kon sporten en dus te weinig aan onderhoud (oefeningen) voor mijn rug kon doen.
Mijn fysio controleert altijd het hele lichaam, om niet alleen de symptomen op te lossen maar ook een eventuele veroorzakende scheefheid.
Dus iets vast in je nek kan enkel-klachten geven. Voor die enkel klachten ga ik naar haar toe, maar ze behandeld ook mijn nek.

Zij heeft toen ik dus voor mijn rug kwam, ook geconstateerd dat ik door de Covid ontzettend vast zat in mijn buik/middenrif gebied.
Zij heeft daar ook een en ander losgemaakt (was pijnlijk toen ze bezig was, maar effect was verbluffend).
In de auto terug naar huis merkte ik al dat mijn ademhaling weer veel dieper kon dan de weken ervoor.
En fysiek schoot ik daarna ook enorm vooruit.
Niet meer verzuurd na 1 trap oplopen, bijvoorbeeld.

Dus het verhaal van de osteopaat hierboven over buik/middenrif klinken mij heel bekend in de oren.

**Geplaatst**: 05-12-24 19:47

Re: Ben jij hersteld van post covid?

Geplaatst: 05-12-24 19:47

Oh ik ben zo benieuwd! Ga morgen middag bellen voor een afspraak. Wordt vast januari maarrrr als de afspraak maar staat!

**Geplaatst**: 05-12-24 20:07

Re: Ben jij hersteld van post covid?

Geplaatst: 05-12-24 20:07

Succes! Zou fijn zijn als je snel terecht kunt en het voor jou ook verschil maakt!

**Geplaatst**: 05-12-24 21:02

Geplaatst: 05-12-24 21:02

Kennisje van ons in het dorp zat bij een van de eerste lichtingen covid besmettingen. Ze kon jarenlang nauwelijks iets, moest alles heel goed plannen, was heel snel overprikkeld, snel uitgeput, kon niet tegen zonlicht, drukte, langere autoritten, restaurants vol mensen was niet te doen, etc etc. Na 2 jaar was ze haar baan kwijt en was 100% afgekeurd.
Behandeld met diverse therapieen, maar niets hielp. Tot ze een medische piercing (nervus vagus piercing) kreeg bij een kliniek ergens in Brabant, daar is ze zó goed van opgeknapt dat ze zelfs weer aan een baan zoeken denkt een half jaar na het zetten. Ze heeft vertrouwen dat het goed blijft gaan inmiddels. Het werkt niet bij iedereen, maar bij haar wel.

**Geplaatst**: 05-12-24 21:47

Re: Ben jij hersteld van post covid?

Geplaatst: 05-12-24 21:47

Els1984 bedankt voor dit topic! Zo fijn de successen te lezen! Misschien wijken ze soms af van jou oorspronkelijke idee maar zie zoveel waardevolle tips passeren! Ik ben vast de enige niet die het idee heeft te hulpeloos te drijven tussen op zichzelf staande eilanden van zorgverleners/specialisten.
Nu weer tips en bruikbare handvaten om zelf verder dingen in te gaan zetten

**Geplaatst**: 06-12-24 02:36

Geplaatst: 06-12-24 02:36

Hier heb ik een longfysio, en ook mijn ribben etc worden goed in de gaten gehouden.
In het ziekenhuis en huisarts zijn ze daar erg blij mee en ik heb een chronische indicatie. Dus ik hoef niet op te letten op hoeveel behandelingen ik nog heb.
Nu is het niet zo dat ik standaard ga hoor, liever niet zelfs als het niet hoeft maar hij zit 5 minuten verderop.
Dus bij twijfel mail ik en kijkt hij tussendoor of alles nog goed staat etc.
Echt meer dan top.

Zonder kom ik ook nergens kan ik niet fatsoenlijk inademen.
Ik voel de blokkades nu ook zelf aan.

Ben jij hersteld van post covid? (Wil je de beginpost lezen voor je de poll invult, bvd!)