Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-11-23 13:33

Geplaatst: 20-11-23 13:33

WowAmigo schreef:
@relaxed en Mallybelly: Dat doe ik ook inderdaad, maar ik ben benieuwd of mijn kinderen nou zo "anders" reageren dan "standaard". Ik kan het me eerlijk gezegd niet zo voorstellen, er is natuurlijk ook geen standaard voor. En inderdaad, ik begrijp dat "veilige" gevoel voor hen wel goed, dus het zou ook niet oke voelen om daar overheen te walsen.

Er is idd geen standaard voor, volgens mij moet alles goed zijn in dit soort situaties. Antwoord op jouw vraag: Nee, jouw kinderen reageren niet uitzonderlijk. Er zijn meer kinderen met de voorkeur zoals zij die uitspreken. En ook als ze na dit jaar kerst liever vieren met hun neefjes en nichtjes, moet dat kunnen m.i. Dat geforceerd en gedwongen samensmelten snap ik nooit zo (zeg niet dat jij dat doet).

Laatst bijgewerkt door Doubtless op 20-11-23 13:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-11-23 13:34

Geplaatst: 20-11-23 13:34

Ergens vind ik het wel een beetje gek, jullie zijn nu 2 jaar samen?
Dus jullie hebben al minstens 1 en misschien al 2 kerstvieringen gehad. Hoe zijn die toen gegaan?

Ze zijn 15 en 17 en zitten nog in hun neefjes- en nichtjesbubbel? Ik weet niet of het aan de bewoording ligt, maar dit klinkt beetje 'kinderachtig' voor iemand die (voor de wet) bijna volwassen zou moeten zijn en ook van 15 vind ik het wel bijzonder.
(Waarschijnlijk komt dit ook door mijn eigen ervaring met de kinderen (van nu bijna 10 en 14 jaar) van mijn man, die zijn juist net als de kinderen van jouw vriend, heel enthousiast en hoe meer mensen hoe gezelliger.)

En verder zeg je: "Tussen de 4 kinderen gaat het best goed, maar ze vinden het dus lastig wanneer die kinderen erbij zijn als zij met hun neefjes en nichtjes zijn."
Waarom zou dit zijn? Jaloezie misschien? Want tussen de 4 samen gaat het wel goed geef je aan.

Ik snap je vriend wel hoor, ik zou eigenlijk hetzelfde denken als hij. Waarom mogen mijn kinderen niet mee? Echt niet tof eigenlijk.

Edit:
Je geeft nu net aan dat je kinderen dan het gevoel hebben verantwoordelijk te zijn dat iedereen het leuk heeft.

Het is misschien een bijzondere vergelijking; Maar stel dat een van je kinderen straks een vriendje of vriendinnetje heeft. Dat wil die toch ook kennis maken met de familie en dan komt diegene ook in een hechte groep terecht. Mag dat vriendje of vriendinnetje dan ook niet mee om de dynamiek niet te verstoren?

Laatst bijgewerkt door _Nancy op 20-11-23 13:40, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-11-23 13:34

Geplaatst: 20-11-23 13:34

Ik vind het ook best druk klinken hoor voor de kinderen aan beide kanten. Met de familie van papa, met de familie van mama en de familie van de nieuwe partner... ik zou proberen meer tijd in te ruimen voor jullie als nieuw samengesteld gezin eigenlijk. Maar da's ongetwijfeld persoonlijk.

**Geplaatst**: 20-11-23 13:37

Geplaatst: 20-11-23 13:37

Ik heb min of meer in de schoenen van jouw kinderen gestaan en ik zou je hierin willen adviseren om de wens van je kinderen te volgen. Zij zouden mijns inziens op 1 moeten staan. Zoals aangegeven kunnen een scheiding en alle aanpassingen die daarbij komen kijken heftig zijn voor een kind en het kost tijd om je daarbij enigzins comfortabel te voelen. Mij is die tijd destijds niet gegund. Ondanks dat de nieuwe vriendin van mijn vader heel aardig was en haar dochters ook, ging het mij gewoon te snel en voelde ik mij daar absoluut niet prettig bij. Nu ging er ook het een en het ander aan voor (alcoholverslaafde moeder, ouders daarom gescheiden, moeder uiteindelijk overleden, wij verhuisd en vader daarna dus heel snel samen met bovenstaande vriendin) maar het ging mij echt te snel. Opeens werd ons huis gedeeld, moest ik mijn slaapkamer delen, werden hun regels in huis de nieuwe norm, moesten inderdaad alle feestdagen samen gevierd worden. Ik ben toen een keer letterlijk ingestort waarna mijn vader afstand genomen van de relatie omdat het mij en mijn broertje geen goed deed. Ik denk dat ik toen een jaar of 11 was.

Het is misschien niet 1 op 1 te vergelijken met jullie situatie, maar ik zou je echt mee willen geven je kinderen de ruimte te gunnen die ze nodig hebben. Daar zullen ze je later dankbaar voor zijn!
Ben mede door mijn ervaring ook echt geen fan van samengestelde gezinnen. Ik kijk hier echt met andere ogen naar en heb te vaak gezien dat ouders hun eigen wens om samen te wonen met nieuwe partner + kinderen doorzetten terwijl hun kinderen hier niet comfortabel mee zijn.

Side note: de oudste dochter is nog steeds één van mijn beste vriendinnen en het contact tussen onze gezinnen is altijd heel goed gebleven. De ex-vriendin zie ik ook echt nog als een tante

Laatst bijgewerkt door Esmee_RS op 20-11-23 13:38, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-11-23 13:37

Geplaatst: 20-11-23 13:37

_Nancy schreef:
Ik snap je vriend wel hoor, ik zou eigenlijk hetzelfde denken als hij. Waarom mogen mijn kinderen niet mee? Echt niet tof eigenlijk.

Waarom moet stief/samengesteld àltijd 'the more the marrier' willen? Waarom is het 'echt niet tof' als ze een andere voorkeur hebben?

**Geplaatst**: 20-11-23 13:39

Geplaatst: 20-11-23 13:39

Doubtless schreef:
_Nancy schreef:
Ik snap je vriend wel hoor, ik zou eigenlijk hetzelfde denken als hij. Waarom mogen mijn kinderen niet mee? Echt niet tof eigenlijk.

Waarom moet stief/samengesteld àltijd 'the more the marrier' willen? Waarom is het 'echt niet tof' als ze een andere voorkeur hebben?

Waar zeg ik dat dat MOET dan volgens jou?
Ik zeg dat dat het gevoel is van de kinderen van mijn man, ik heb het niet over iedereen. En ik heb het over 'Ik zou..' en 'Ik snap..', ik praat vanuit mezelf, niet vanuit iedereen, ik praat nergens over MOET.
Lees aub goed.

**Geplaatst**: 20-11-23 13:40

Geplaatst: 20-11-23 13:40

Tink89 schreef:
Ik vind het ook best druk klinken hoor voor de kinderen aan beide kanten. Met de familie van papa, met de familie van mama en de familie van de nieuwe partner... ik zou proberen meer tijd in te ruimen voor jullie als nieuw samengesteld gezin eigenlijk. Maar da's ongetwijfeld persoonlijk.

Nouja hoe samengesteld en "gezin" is het eigenlijk, als je op een uur rijden van elkaar woont en aan het latten bent.... je doet dan sowieso veel dingen apart. Dat vind ik wel een groot verschil maken hoor.

Als je nou half samenwoont met die kinderen dan horen ze er gewoon bij. Maar zo....? Als ze zelfs de partner maar af en toe zien.... en dat is ook nog niet elke keer inclusief kinderen dan neem ik aan? Hoe vaak zien ze die kinderen dan eigenlijk... om die dan tijdens de kerst te moeten entertainen terwijl je gewoon graag even gezellig met je directe familie wilt zijn.... die je ook niet dagelijks ziet waarschijnlijk..... lijkt me best wel logisch.

**Geplaatst**: 20-11-23 13:47

Re: Jouw kinderen en de "stieffamilie"

Geplaatst: 20-11-23 13:47

De volwassenen kiezen voor een nieuwe relatie, de kinderen niet. Het lijkt mij voor de pubers een pittige situatie. Jammer dat je vriend zich uitgesloten voelt, maar mijn mening is dat in zo'n patchwork-verhaal de wensen van kinderen voorgaan op die van de volwassenen (binnen bepaalde grenzen)
Jullie kunnen ook op een ander moment dan kerst met elkaar afspreken. Net zo gezellig, en minder beladen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-11-23 13:52

Geplaatst door de TopicStarter : 20-11-23 13:52

_Nancy schreef:
Ergens vind ik het wel een beetje gek, jullie zijn nu 2 jaar samen?
Dus jullie hebben al minstens 1 en misschien al 2 kerstvieringen gehad. Hoe zijn die toen gegaan?

Ze zijn 15 en 17 en zitten nog in hun neefjes- en nichtjesbubbel? Ik weet niet of het aan de bewoording ligt, maar dit klinkt beetje 'kinderachtig' voor iemand die (voor de wet) bijna volwassen zou moeten zijn en ook van 15 vind ik het wel bijzonder.
(Waarschijnlijk komt dit ook door mijn eigen ervaring met de kinderen (van nu bijna 10 en 14 jaar) van mijn man, die zijn juist net als de kinderen van jouw vriend, heel enthousiast en hoe meer mensen hoe gezelliger.)

En verder zeg je: "Tussen de 4 kinderen gaat het best goed, maar ze vinden het dus lastig wanneer die kinderen erbij zijn als zij met hun neefjes en nichtjes zijn."
Waarom zou dit zijn? Jaloezie misschien? Want tussen de 4 samen gaat het wel goed geef je aan.

Ik snap je vriend wel hoor, ik zou eigenlijk hetzelfde denken als hij. Waarom mogen mijn kinderen niet mee? Echt niet tof eigenlijk.

Het eerste jaar hebben we apart gevierd, vorig jaar alleen wij bij onze beide families mee.
Ja we zijn best een hechte familie vanuit mijn ouderlijk gezin, het was ook een plek waar alles normaal en fijn was en bleef terwijl bij hun vader vanalles aan de hand was. Ik denk ook dat dat heel erg mee speelt. Ik denk niet zozeer jaloezie, als wel wat ik schreef, het gevoel dat ze er verantwoordelijk voor zijn dat iedereen het leuk heeft. Ze vonden het eerst ook lastig dat ik ook leuk met die kinderen omga bijvoorbeeld, voelt een beetje als een hechtingsdingetje, ze zijn heel hard geraakt daarin.

Mijn vriend zien ze al niet vaak, echt maar een paar keer per jaar, zijn kinderen nog minder. Echt samengesteld zijn we dus inderdaad niet en gezien de leeftijd van mijn kinderen wordt het dat ook niet meer. Ik snap mijn vriend ook wel, maar dat maakt de situatie niet anders...

@Tink, nou voor die van mij is het wel te overzien, familie van mij, familie van hun vader.

@Esmee, dankjewel voor je verhaal, dat klinkt helemaal heftig. Ik sta er net zo in eerlijk gezegd, ik snap ook niet hoe dat bij veel mensen goed gaat

.
Wel fijn dat je wel goed contact hebt nog!

@senna21, ja zo voel ik het ook

**Geplaatst**: 20-11-23 13:54

Geplaatst: 20-11-23 13:54

senna21 schreef:
De volwassenen kiezen voor een nieuwe relatie, de kinderen niet. Het lijkt mij voor de pubers een pittige situatie. Jammer dat je vriend zich uitgesloten voelt, maar mijn mening is dat in zo'n patchwork-verhaal de wensen van kinderen voorgaan op die van de volwassenen (binnen bepaalde grenzen)
Jullie kunnen ook op een ander moment dan kerst met elkaar afspreken. Net zo gezellig, en minder beladen.

Eens, goed verwoord en een goede oplossing.
Persoonlijk vind ik ook dat je vriend bovenstaand inzicht zou moeten hebben. Ik heb het idee dat hij het iets te persoonlijk opvat, terwijl je kinderen met een andere partner waarschijnlijk hetzelfde gereageerd hadden.

WowAmigo schreef:
@Esmee, dankjewel voor je verhaal, dat klinkt helemaal heftig. Ik sta er net zo in eerlijk gezegd, ik snap ook niet hoe dat bij veel mensen goed gaat .
Wel fijn dat je wel goed contact hebt nog!

Ik vraag me af of dat oprecht of schone schijn is.

**Geplaatst**: 20-11-23 14:03

Geplaatst: 20-11-23 14:03

WowAmigo schreef:
_Nancy schreef:
Ergens vind ik het wel een beetje gek, jullie zijn nu 2 jaar samen?
Dus jullie hebben al minstens 1 en misschien al 2 kerstvieringen gehad. Hoe zijn die toen gegaan?

Ze zijn 15 en 17 en zitten nog in hun neefjes- en nichtjesbubbel? Ik weet niet of het aan de bewoording ligt, maar dit klinkt beetje 'kinderachtig' voor iemand die (voor de wet) bijna volwassen zou moeten zijn en ook van 15 vind ik het wel bijzonder.
(Waarschijnlijk komt dit ook door mijn eigen ervaring met de kinderen (van nu bijna 10 en 14 jaar) van mijn man, die zijn juist net als de kinderen van jouw vriend, heel enthousiast en hoe meer mensen hoe gezelliger.)

En verder zeg je: "Tussen de 4 kinderen gaat het best goed, maar ze vinden het dus lastig wanneer die kinderen erbij zijn als zij met hun neefjes en nichtjes zijn."
Waarom zou dit zijn? Jaloezie misschien? Want tussen de 4 samen gaat het wel goed geef je aan.

Ik snap je vriend wel hoor, ik zou eigenlijk hetzelfde denken als hij. Waarom mogen mijn kinderen niet mee? Echt niet tof eigenlijk.

Het eerste jaar hebben we apart gevierd, vorig jaar alleen wij bij onze beide families mee.
Ja we zijn best een hechte familie vanuit mijn ouderlijk gezin, het was ook een plek waar alles normaal en fijn was en bleef terwijl bij hun vader vanalles aan de hand was. Ik denk ook dat dat heel erg mee speelt. Ik denk niet zozeer jaloezie, als wel wat ik schreef, het gevoel dat ze er verantwoordelijk voor zijn dat iedereen het leuk heeft. Ze vonden het eerst ook lastig dat ik ook leuk met die kinderen omga bijvoorbeeld, voelt een beetje als een hechtingsdingetje, ze zijn heel hard geraakt daarin.

Mijn vriend zien ze al niet vaak, echt maar een paar keer per jaar, zijn kinderen nog minder. Echt samengesteld zijn we dus inderdaad niet en gezien de leeftijd van mijn kinderen wordt het dat ook niet meer. Ik snap mijn vriend ook wel, maar dat maakt de situatie niet anders...

@Tink, nou voor die van mij is het wel te overzien, familie van mij, familie van hun vader.

@Esmee, dankjewel voor je verhaal, dat klinkt helemaal heftig. Ik sta er net zo in eerlijk gezegd, ik snap ook niet hoe dat bij veel mensen goed gaat .
Wel fijn dat je wel goed contact hebt nog!

@senna21, ja zo voel ik het ook

Ik ben het ook eens met Pmarena, als je half samenwoont, dan horen ze er vaak gewoon bij. Maar jullie latten en de kinderen zien elkaar niet zo vaak.
Nu je aangeeft dat ze elkaar eigenlijk maar een paar keer per jaar zien en je familie heel hecht is én dat voor je kinderen een soort van 'baken van rust' is, dan begrijp ik dat dat anders ligt. Ik ben het er overigens helemaal mee eens dat je niets er doorheen pusht en luistert naar je kinderen, begrijp me niet verkeerd daarin. Ik wil alleen aangeven dat ik het standpunt van je vriend ook wel kan begrijpen; ik zou me wel rot voelen als ik van mijn partner te horen krijg dat zijn kinderen mij er niet bij zouden willen hebben, want het is een familie aangelegenheid en ik ben geen echte familie.

Dit soort dagen, gescheiden zijn en een 'nieuw' samengesteld gezin, maken het zeker niet makkelijk.

**Geplaatst**: 20-11-23 14:05

Geplaatst: 20-11-23 14:05

Dit soort situaties blijft volgens mij altijd lastig. Mijn man is bijna 30 en in zijn samengestelde familie (zijn vader is al bijna 15 jaar getrouwd met zijn "nieuwe" vrouw) is dit nog steeds elk jaar gedoe

Ook niet iedereen vindt al die drukte leuk, ik snap best dat je kinderen op die dag gewoon alleen met hun 'eigen' familie willen doorbrengen. Vind het ook eigenlijk best knap dat ze dat aanvoelen en communiceren, dus zou dat sowieso respecteren.

Het is al vaker gezegd, maar op een van de andere dagen met zijn zessen iets leuks doen en nieuwe tradities beginnen lijkt me de beste oplossing

Nancy, dit heeft toch niks met leeftijd te maken? "Hoe meer mensen, hoe gezelliger" is ook absoluut niet mijn motto, dat is toch gewoon persoonlijke voorkeur. Wat is daar kinderachtig aan?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-11-23 14:11

Geplaatst door de TopicStarter : 20-11-23 14:11

Nee dat begrijp ik ook hoor! En als iedereen riep "nou voor mijn kinderen was het geen probleem, nog nooit meegemaakt zoals jouw kids doen, ja, dan moest ik er misschien ook weer wat mee.
Ja ik begrijp het wel, het voelt als een afwijzing, alleen zou het wel oké zijn als hij alleen kwam, alleen de dynamiek met de extra kinderen erbij vinden ze gewoon lastig.

@Eulogy, ow, dat belooft nog wat, hahaha

Idd, beste is denk ik wat nieuws beginnen

**Geplaatst**: 20-11-23 14:35

Re: Jouw kinderen en de "stieffamilie"

Geplaatst: 20-11-23 14:35

Ik zit (gelukkig) niet in zo'n situatie, maar kun je niet op een andere dag een onkerstdiner/onkerstdag organiseren met z'n zessen? Maak je er evengoed wat speciaals/feestelijks van, maar dan is het wat luchtiger en misschien heb je een nieuwe traditie. Heb je toch samen iets dit jaar en kijk je volgend jaar wel weer hoe iedereen er dan over denkt.

**Geplaatst**: 20-11-23 14:38

Re: Jouw kinderen en de "stieffamilie"

Geplaatst: 20-11-23 14:38

Volgens mij sta je er heel realistisch in TS, complimenten!
Zeker met hoe weinig jullie kinderen elkaar zien kan ik me hun reactie goed voorstellen. Het lijkt me dat jouw vriend dat ook snapt als hij er iets langer over nadenkt en wat minder primair reageert

**Geplaatst**: 20-11-23 14:40

Geplaatst: 20-11-23 14:40

WowAmigo schreef:
@relaxed en Mallybelly: Dat doe ik ook inderdaad, maar ik ben benieuwd of mijn kinderen nou zo "anders" reageren dan "standaard". Ik kan het me eerlijk gezegd niet zo voorstellen, er is natuurlijk ook geen standaard voor. En inderdaad, ik begrijp dat "veilige" gevoel voor hen wel goed, dus het zou ook niet oke voelen om daar overheen te walsen.

Of ze nou anders reageren of niet, dat is niet te oordelen. want ieder kind gaat anders met een scheiding om. Dus oordeel daar niet over, maar blijf erover praten en dwing niks af. Als je met deze relatie voor de lange termijn gaat, is het zonde als je dingen gaat doordrukken waar je op termijn last van krijgt. Dus doe het met de kids lekker rustig aan, laat ze lekker kind zijn en zich daar niet druk om hoeven te maken. Mama is er om de kinderen veilig te laten voelen, dat doe je door hun wensen te respecteren.

**Geplaatst**: 20-11-23 14:41

Geplaatst: 20-11-23 14:41

Ik heb ook een samengesteld gezin, aan beide kanten. Aan de ene kant ben ik de oudste en daarna mijn broertje (van 4) en aan de andere kant waren wij juist de jongsten van 4. Mijn stiefbroer en zus waren leeftijd van jouw kinderen juist.

Ik wil daarbij aangeven dat het aan beide kanten totaal anders is verlopen, voornamelijk door het leeftijdsverschil. Ik was 12, stiefzus 15 en stiefbroer 17. Die afstand was in het begin veel groter, stappen gingen trager, alles was rustiger. Zij hadden veel meer hun eigen leven en keuzes, ze waren immers echt al ouder. Mijn stiefbroertjes waren juist 8 en 6. Daar ging het veel speelser en zoals bij kinderen.

Punt dat ik wil maken is dus dat de leeftijden van jouw kinderen en zijn kinderen misschien niet zo verschillend lijken, maar dat zeker wel een enorm verschil kan maken. Ik zou dus ook adviseren met je kinderen hierin mee te gaan, ze zullen het veel heftiger oppakken als je ze wel passeert denk ik.

**Geplaatst**: 20-11-23 14:54

Geplaatst: 20-11-23 14:54

_Nancy schreef:
Doubtless schreef:
Waarom moet stief/samengesteld àltijd 'the more the marrier' willen? Waarom is het 'echt niet tof' als ze een andere voorkeur hebben?

Waar zeg ik dat dat MOET dan volgens jou?
Ik zeg dat dat het gevoel is van de kinderen van mijn man, ik heb het niet over iedereen. En ik heb het over 'Ik zou..' en 'Ik snap..', ik praat vanuit mezelf, niet vanuit iedereen, ik praat nergens over MOET.
Lees aub goed.

Lees zelf maar even goed. Ik zeg nergens dat jij zegt dat dat moet. Ik stel een vraag, je hoeft het niet meteen zo persoonlijk te maken hoor. Ik zeg niets over jou persoonlijk of jouw persoonlijke situatie. Het is gewoon een algemeen geformuleerde vraag. In het tweede deel vraag ik (vanuit oprechte interesse) waarom jij reageert met 'het is echt niet tof'. Daar kan je toch gewoon antwoord op geven

of niet.

Stukje toelichting, want dat is schijnbaar nodig: TS geeft aan dat het contact dat er is, leuk is en goed gaat. Maar de kerst vullen de kinderen graag op hun eigen manier in (met eigen familie) in plaats van op de manier van de vriend van TS. Dat bedoel ik met 'àltijd the more the marrier'. Waarom niet 'regelmatig met z'n allen' en 'soms even niet'?

Ik denk dat het heel mooi is als de dagelijkse gang van zaken lekker verloopt. Fijn dat ze het dan kunnen vinden. Maar gun die kinderen ook een momentje als ze aangeven het anders te willen doen (met kerst).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-11-23 17:01

Geplaatst door de TopicStarter : 20-11-23 17:01

Lijsken schreef:
Volgens mij sta je er heel realistisch in TS, complimenten!
Zeker met hoe weinig jullie kinderen elkaar zien kan ik me hun reactie goed voorstellen. Het lijkt me dat jouw vriend dat ook snapt als hij er iets langer over nadenkt en wat minder primair reageert

Thanks

ja nou ik voel het ook gewoon wel echt zo, het is allemaal niet "eigen" en ze hebben er niet voor gekozen. Ik hoop ook dat hij het zo kan zien, maar er zal bij hem ook iets zitten waardoor hij het zo voelt. Ik las een hele mooie zin op een website hierover: het is niet buitensluiten, het is ruimte geven aan wat er al was. Dat vat het heel mooi samen vind ik.

Sannens schreef:
Ik heb ook een samengesteld gezin, aan beide kanten. Aan de ene kant ben ik de oudste en daarna mijn broertje (van 4) en aan de andere kant waren wij juist de jongsten van 4. Mijn stiefbroer en zus waren leeftijd van jouw kinderen juist.

Ik wil daarbij aangeven dat het aan beide kanten totaal anders is verlopen, voornamelijk door het leeftijdsverschil. Ik was 12, stiefzus 15 en stiefbroer 17. Die afstand was in het begin veel groter, stappen gingen trager, alles was rustiger. Zij hadden veel meer hun eigen leven en keuzes, ze waren immers echt al ouder. Mijn stiefbroertjes waren juist 8 en 6. Daar ging het veel speelser en zoals bij kinderen.

Punt dat ik wil maken is dus dat de leeftijden van jouw kinderen en zijn kinderen misschien niet zo verschillend lijken, maar dat zeker wel een enorm verschil kan maken. Ik zou dus ook adviseren met je kinderen hierin mee te gaan, ze zullen het veel heftiger oppakken als je ze wel passeert denk ik.

Dat denk ik ook, zijn kinderen zijn ook nog niet echt aan het puberen ofzo en vinden het allemaal reuze gezellig, echt knap vind ik ook, terwijl hun ouders beide al vrij snel een nieuwe relatie hadden na de scheiding.

Earth schreef:
Of ze nou anders reageren of niet, dat is niet te oordelen. want ieder kind gaat anders met een scheiding om. Dus oordeel daar niet over, maar blijf erover praten en dwing niks af. Als je met deze relatie voor de lange termijn gaat, is het zonde als je dingen gaat doordrukken waar je op termijn last van krijgt. Dus doe het met de kids lekker rustig aan, laat ze lekker kind zijn en zich daar niet druk om hoeven te maken. Mama is er om de kinderen veilig te laten voelen, dat doe je door hun wensen te respecteren.

Vind ik ook, het gaat nu goed, ik wil niks afdwingen, daar winnen we niks mee denk ik.

sas66 schreef:
Ik zit (gelukkig) niet in zo'n situatie, maar kun je niet op een andere dag een onkerstdiner/onkerstdag organiseren met z'n zessen? Maak je er evengoed wat speciaals/feestelijks van, maar dan is het wat luchtiger en misschien heb je een nieuwe traditie. Heb je toch samen iets dit jaar en kijk je volgend jaar wel weer hoe iedereen er dan over denkt.

Ja ik ben helemaal voor! Alleen zit ik dan nog steeds met het feit dat mijn vriend zich niet welkom voelt bij mijn familie met zijn kinderen natuurlijk, wat ik wel jammer vind, maar ik kan het niet oplossen.

**Geplaatst**: 20-11-23 17:18

Geplaatst: 20-11-23 17:18

WowAmigo schreef:
Nee dat begrijp ik ook hoor! En als iedereen riep "nou voor mijn kinderen was het geen probleem, nog nooit meegemaakt zoals jouw kids doen, ja, dan moest ik er misschien ook weer wat mee.
Ja ik begrijp het wel, het voelt als een afwijzing, alleen zou het wel oké zijn als hij alleen kwam, alleen de dynamiek met de extra kinderen erbij vinden ze gewoon lastig.

Ik kan alleen uit mezelf spreken, als 'kind van'. Onze situatie is iets anders, mijn mama is helaas jong overleden en mijn vader is op latere leeftijd (al in de 50) een nieuwe relatie aangegaan. Beide kanten hadden kinderen, in de twintig en ondertussen dertig.

De vriendin van mijn vader is welkom bij feestdagen zoals kerstmis, want die hoort nu eenmaal bij mijn vader (al ligt dit nog steeds erg gevoelig omwille van het overlijden van mijn mama). Maar haar kinderen heb ik niks mee en hoef ik niks mee. In het begin probeerde mijn vader ook nog een soort 'gezinnetje' te forceren, zoals bv de feestdagen samen. Maar niemand van ons had daar behoefte aan. Hij heeft er een partner bij, fijn voor hem. Maar wij als kinderen hebben er echt niet ineens 'stiefzussen' bij hoor...

edit: klinkt misschien botter als bedoelt, sorry daarvoor! Ik heb zelf, ook al was ik dan al eind twintig, echt moeten wennen aan het gegeven dat mijn vader een nieuwe relatie had en ook ineens veel optrok met de (volwassen) kinderen van zijn nieuwe partner. Daar zit veel oud zeer rond het overlijden van mijn moeder natuurlijk. Ik vind het ongelofelijk knap hoe jongere kinderen dit maar moeten verdragen, ineens in een heel nieuw gezin gedropt worden :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-11-23 17:28

Geplaatst door de TopicStarter : 20-11-23 17:28

Wat verdrietig dat je je moeder al zo jong moet missen...

Maar fijn om het vanuit jouw perspectief te horen. Ik denk idd dat het al heel wat is dat de kinderen op zich het al best goed kunnen vinden... Ik vond het niet bot klinken, het is zoals het is.

Idd, mijn kinderen vonden het ook pijnlijk om te zien dat ik leuk met de andere kinderen omging. Snap ik ook. Het is toch je moeder he, ik denk wel eens, ik ben al bijna 50, ik denk dat ik dat nu nog niet leuk zou vinden als mijn moeder dat zou doen }:0

die familiebanden zijn niet te onderschatten denk ik.

Ik zie het precies zo als jij het hebt ervaren. Ik ben heel blij met mijn partner, maar ik hoef ook niet meteen een gezinnetje te zijn, want dat zijn we niet en het lijkt me heel erg ingewikkeld. Alleen, als je dan gaat googelen kom je bijna alleen maar sites tegen waarin wordt uitgelegd hoe je je samengestelde gezin kan laten slagen. Bijna nooit onderwerpen waarin mensen ervoor kiezen om dat niet te doen, of waar geadviseerd wordt om het niet te doen :Y)

Maar goed, dat is weer een hele andere discussie

**Geplaatst**: 20-11-23 17:31

Geplaatst: 20-11-23 17:31

hoe voelt dat dan Solleke? Waarom is het dan lastig dat je vader een nieuwe relatie heeft?
Mijn moeder overleed toen ze 57 was, maar zowel mijn broer als ik hadden het geen probleem gevonden als mijn vader een vriendin zou krijgen (tenminste, niet na hele korte tijd).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-11-23 17:37

Re: Jouw kinderen en de "stieffamilie"

Geplaatst door de TopicStarter : 20-11-23 17:37

@Kinke, ik heb zelf het idee dat het iets met hechting te maken heeft, in ieder geval bij mijn kinderen. Ik kan me voorstellen dat ze in mijn geval daar richting hun vader een tik hebben opgelopen bijvoorbeeld.
Als je veilig gehecht bent heb je daar misschien meer zelfvertrouwen in. Mijn vriend zijn moeder is ook heel jong overleden, ik denk dat daar bijvoorbeeld ook wel wat verdriet nog zit.

**Geplaatst**: 20-11-23 17:42

Geplaatst: 20-11-23 17:42

@WowAmigo: je staat er echt heel fijn in vind ik.. en weet je, zoveel jaar later gaat het hier ondertussen best prima en doen we af en toe wel eens iets met de kinderen (en ondertussen kleinkinderen) van mijn vader zijn partner erbij. Maar dat had vooral wat tijd nodig. En feestdagen zoals kerstmis doen we nog steeds apart en dat is voor mijn vader en zijn partner ondertussen ook prima!

En ik snap je kinderen heel goed! Wij (mijn zussen en ik) voelden ons ook een beetje vervangen ofzo, alsof mijn vader die andere kinderen 'leuker' vond

rationeel gezien slaat dat natuurlijk op niks, maar qua gevoel..

@Kinke: dat voelde als verraad naar mijn mama toe. Een zwaar woord en ondertussen kan ik het ook wat rationeler bekijken. Maar toen de relatie nog vers was (de eerste jaren zelfs eigenlijk) echt niet. Grotendeels volledig aan mezelf te wijten hoor, ik zat nog met enorm veel onverwerkt verdriet en dan is zo'n nieuwe relatie ineens erg confronterend.

**Geplaatst**: 20-11-23 17:51

Geplaatst: 20-11-23 17:51

Ik kom zelf uit een samengesteld gezin, en heb een samengesteld gezin.

Wijze raad van mijn moeder, wat je ook doet je doet het toch nooit goed.
Daar ben ik inmiddels wel achter. Dus doe ik wat mij goeddunkt, komt er achteraf gedoe dan deal ik er dan wel mee.
Om al die gekweste zieltjes/ ego's 100% tevrede te stellen is een onmogelijke taak.

Wat betreft de feestdagen ben ik in charge. Als iedereen gaat doen wat zij willen komt nergens iets van terecht.
Dus kerstavond ALLES bij mij. hebben ze nog 1ste en 2de kerstdag om te verdelen. Heeft iemand een ander plan ook prima, dan doen we het zonder die persoon. Ik ga de kerst niet verschuiven omwille van die of die .

En zo zit het al 20 jaar bommetje vol op kerstavond, iedereen is er omdat iedereen een vrije keuze heeft, en zich dus niet gedwongen voelt. Ruzie maken en ouwe koeien uit sloten vissen is ten strengste verboden! Alleen maar lol en gezelligheid.

Mijn advies, gooi de hele bubs bijelkaar, het moet er toch eens van komen. En als je naar die pubers moet blijven luisteren....
Hoe langer je uit uitsteld, hoe groter de weerstand. Take charge, en zie waar het schip strandt..