Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-11-22 23:24

Re: Partneralimentatie bij samenwonen

Geplaatst: 26-11-22 23:24

https://www.nibud.nl/onderwerpen/scheiden/alimentatie/.

Nibud doet ook nog een interessante toevoeging namelijk: is hij wel in staat om te werken, dan zal de rechter hier rekening mee houden. Geen idee waarom je ex niet werkt. Geen zin.... Of speelt er meer

**Geplaatst**: 26-11-22 23:25

Geplaatst: 26-11-22 23:25

Wanneer ben je gescheiden en hoe lang heeft je huwelijk geduurd? Welke afspraken heb je in het convenant over partneralimentatie gemaakt (is die afgekocht, heb je over en weer afgezien, is er afstand gedaan of is er een gebrek aan draagkracht aan jouw zijde vastgesteld. Of had je ex toen nog een inkomen?) mag ook in pb hoor, maar dan kan ik het je direct vertellen.

In beginsel eindigt de verplichting tot het betalen van een bijdrage in het levensonderhoud als de alimentatie-ontvangende partij gaat trouwen/geregistreerd partnerschap aangaat of gaat 'samenleven als ware zij gehuwd' (artikel 1:160 BW). Daar moet wel enige bestendigheid in zitten, maar als hij al een tijd met haar samen was en nu is gaan samenwonen, dan hoef je je geen zorgen te maken. Je verplichting is dan tot een einde gekomen en dan bestaat geen bijstandsverhaal (ex artikel 61 participatiewet) meer.

Over het nut van partneralimentatie an sich heb ik wel een redelijk genuanceerd standpunt. Veel partners kiezen in zekere mate samen voor het stichten van een gezin en dat heeft vrijwel zonder uitzondering enig effect op het carrièreperspectief van een van de ouders. Als maatschappij hebben wij ook baat bij 'aanwezige ouders', zij het dat dat niet meteen hoeft te betekenen dat je constant met thee en koekjes op je kind zit te wachten en niet kan werken. Maar ook die ene opleiding niet gaan doen 'omdat je in de jonge kinderen zit', of die promotie niet pakken, niet naar die baan solliciteren omdat je dan fulltime moet werken/het ver weg van huis is/etcetera, betekent dat je loopbaan een deuk krijgt. Maar als je die keuze samen maakt, vind ik ook dat je als ouder die wel prioriteit aan zijn of haar carrière heeft kunnen geven, ook de maatschappelijke taak hebt de ander weer een zetje te geven als het erop aankomt dat diegene weer de eigen broek helemaal gaat ophouden.

Anders is het voor stellen die geen kinderen hebben gekregen, of voor stellen waarvan de kinderen al wat ouder zijn, of in situaties waarbij de relatie en de komst van de kinderen niet of nauwelijks effect op de financiële positie van de alimentatiegerechtigde heeft gehad. Ik vind echt niet dat je als ex maar aanspraak kan blijven maken op het inkomen van je ex 'omdat je die staat van luxe nu eenmaal gewend bent', hoewel dat wel het wettelijk uitgangspunt is. Ik vind het ronduit absurd dat een partij die zelf een ton verdient, nog een bijdrage van de ander kan vragen, omdat die ander vier ton verdiende en de huwelijksgerelateerde behoefte dus een stuk hoger is dan wat die ene partij zelf kan verdienen.

Gelukkig zie je dit soort maatwerk ook wel steeds meer, waarbij rechters expliciet overwegen dat de alimentatiegerechtigde nog zo en zolang een bijdrage x krijgt en dat hij of zij in die tijd een opleiding kan volgen om een bepaald eigen inkomen te gaan genereren en dat daarna snel wordt afgebouwd. Daar ligt wel en taak van advocaten, want het is niet zo dat rechters zelf met zo'n afbouwplan op de proppen komen.