Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-07-22 15:55

Geplaatst: 21-07-22 15:55

Mkango schreef:
@fokfanaat: waarom zou de partner met duidelijke redenen moeten komen om het niet te willen, maar wordt de drang van TS om nog een kind te krijgen wel zonder meer geaccepteerd? Dat is net zo'n irrationele wens als het niet willen krijgen van kinderen, dus dat weegt echt niet zwaarder mee dan de wens van de partner van de TS.

Sorry?? Wat is hier irrationeel aan?

TS hoe oud is je dochter?
Waarom wil je perse nog een kind? Ik vind scheiden ed wel erg drastisch allemaal. Wat maakt een tweede zoveel meer belangrijker dan een goed huwelijk?

**Geplaatst**: 21-07-22 15:56

Geplaatst: 21-07-22 15:56

alice0cullen schreef:
Ik ben het eigenlijk deels wel met je man eens. Want je gaat er nu wel vanuit dat je een perfect gezond
kindje op de wereld zet. En waar mensen bij 1 kind wat makkelijker oppassen is dat voor 2 toch wel lastiger. En dat je er financieel nu goed voor staat wil niet zeggen dat daar nooit verandering in komt.

Of dat je in verwachting raakt van een twee- of drieling?

Is het mogelijk om eerst zelf eens te onderzoeken waar die intense behoefte vandaan komt? Scheiden van je man is ook wel een uiterste, dat lijkt me ook voor jullie dochter een hele ingrijpende gebeurtenis.

Je geeft aan dat relatietherapie er nog niet in zit, maar waarom ga je zelf niet eerst in gesprek? Dan kun je altijd daarna daar nog conclusies aan verbinden. Wellicht krijg je handvatten om het gesprek aan te gaan of wil je partner alsnog wel mee na een aantal sessies.

Heel veel sterkte TS, het lijkt me een moeilijke situatie.

**Geplaatst**: 21-07-22 15:57

Geplaatst: 21-07-22 15:57

Ik snap je man helemaal, ik ben zelf de blokkade geweest van een 2e kind.
Inderdaad ook een super makkelijk, goed slapend, gezond en zelfstandig kind dus daar ligt het niet aan.
Echter zag ik echt bij iedereen die een 2e kreeg dat het over was met spontaniteit, die waren enkel nog aan het rennen. Dat risico was ik niet bereid te nemen.

Heel naar als je er samen niet uit komt, ben bang dat ik ook geen tips heb :(:)

**Geplaatst**: 21-07-22 15:58

Geplaatst: 21-07-22 15:58

Ik vind je ook een beetje streng naar je man toe. Hij geeft aan geen 2e kind te willen. Dat is zijn goed recht. Die keuze hoeft hij imo niet toe te lichten, uit te leggen... net zoals jij dat niet hoeft te doen mbt je wens voor een 2e kind. Dit gaat niet om een rationele beslissing maar een gevoel, en hoe moet je een gevoel toelichten?

Ik denk dat je serieus na moet denken over wat jij wilt/jou gelukkig maakt. Zonder er vanuit te gaan dat je man van gedachten gaat veranderen. Pas op het moment dat jij voor 100% een beslissing maakt, zonder dat je verwacht/hoopt dat hij toch meegaat in jouw wensen, kan je verder. Met of zonder elkaar.

Laatst bijgewerkt door Tango1979 op 21-07-22 15:58, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-07-22 15:58

Geplaatst: 21-07-22 15:58

Mars: jij haalt daar wel iets goed aan. Hij mist blijkbaar nu al zijn oude leven. Afscheid nemen van zoiets is ook iets wat tijd vraagt en waar veel te weinig open over gesproken wordt soms. Maar ik kan me inbeelden dat het heel heftig is. Als bewust kinderloos koppel hebben wij zo enorm veel vrijheid.
Misschien moet hij dat eerst gaan accepteren en verwerken voor je eigenlijk zelfs maar moet denken over een tweede? Maar dan nog, als hij niet wil, wil hij niet…

**Geplaatst**: 21-07-22 15:58

Geplaatst: 21-07-22 15:58

Onali schreef:
Mkango schreef:
@fokfanaat: waarom zou de partner met duidelijke redenen moeten komen om het niet te willen, maar wordt de drang van TS om nog een kind te krijgen wel zonder meer geaccepteerd? Dat is net zo'n irrationele wens als het niet willen krijgen van kinderen, dus dat weegt echt niet zwaarder mee dan de wens van de partner van de TS.

Sorry?? Wat is hier irrationeel aan?

TS hoe oud is je dochter?
Waarom wil je perse nog een kind? Ik vind scheiden ed wel erg drastisch allemaal. Wat maakt een tweede zoveel meer belangrijker dan een goed huwelijk?

Sorry??

"Ik wil het wel, want ik voel dat ik het wil" of "ik wil het niet, want ik voel dat ik het niet wil" is beide even irrationeel en beide een even goede reden om wel of niet aan kinderen te beginnen. Probleem ontstaat pas als je dus met twee mensen zit die allebei wat anders willen en er niemand is met echt goede, doorslaggevende argumenten.

**Geplaatst**: 21-07-22 15:58

Geplaatst: 21-07-22 15:58

Wat je moet doen oid kan ik je niet bij helpen maar als moeder die een 2de wilde kan ik je wel vertellen dat het niet zo makkelijk hoeft te zijn als dat je zegt van 1 naar 2 minder veranderingen.
Ik heb altijd gezegd 1 was echt relaxt en bij de 2de was ‘ons’ leven echt over.
Ik houd ziels veel van mn kinderen maar het stukje ‘ons’ dus geen papa en mama maar man en vrouw moeten we heel hard aan werken en soms vind ik dat echt wel moeilijk.
Dus om eerlijk te zijn ik snap je man wel in deze.
En inderdaad je weet wat je hebt en met stappen een andere richting op weet je ook niet hoe het gaat lopen.

**Geplaatst**: 21-07-22 15:59

Geplaatst: 21-07-22 15:59

Wat een rotsituatie, allereerst sterkte. Ik vind het prettig dat je de optie (die je in damesblaadjes leest) 'ik luis hem erin' nieteens noemt. Dat valt me op.

Ik snap jullie allebei. Ik snap hoe groot die wens is, en dat die niet rationeel te verklaren is. Zo'n wens ís er gewoon of niet. En ik snap ook wel zijn argument dat hij zijn leven nu fijn vindt en niet nog drukker of ingewikkelder wil maken. Want met 2 kinderen ben je wel drukker, net zoals je dat met 1 ook bent t.o.v. kinderloos zijn. Goed dat hij dit wel aangeeft bij je maar heel klote dat dit tussen jullie in staat.

Kun je er wel over praten met hem? Dus niet alleen praten, jij wil wel en hij wil niet. Elkaar verwijten maken. Maar praten over je gevoelens zonder elkaar daarbij een schuldgevoel aan te praten. Wel praten over jullie relatie, wat jullie voor elkaar betekenen. Zodat je echt sámen tot een oplossing kunt komen. Of die oplossing nou is dat jullie beter uit elkaar kunnen gaan of toch bij elkaar blijven, dan kies je in elk geval wel bewust. En dan is dat punt van 'later ga ik hem iets verwijten' ook een stuk minder, wellicht.

Ik wens je veel geluk en wijsheid!

**Geplaatst**: 21-07-22 16:00

Geplaatst: 21-07-22 16:00

Ik snap niet hoe jij goed en irrationeel in één zin kunt stoppen.

**Geplaatst**: 21-07-22 16:02

Geplaatst: 21-07-22 16:02

Captain schreef:
belle_boef schreef:
Enige wat ik denk is realiseer je wat je nu hebt. Wat geeft de drang naar een tweede.

Sluit ik me bij aan, ik heb bij meerdere vrienden/kennissen gezien dat eerste kind 'normaal' was en het tweede kind een zorgenkindje, dat is echt heel zwaar.

Hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn, maar het kan wel.

Naar mijn mening telt jouw vriend zijn "nee" net zo sterk als jouw "ja".

Dus ja de bal ligt bij jou.. Jij bent degene die niet tevreden is met de huidige situatie.

ondanks dat ik het met je eens ben, heb ik toch op tv bij Dr Phil (jaja...hihi) gezien dat hij letterlijk zei:

dat in het geval van kinderwens, de Ja van de vrouw vaak zwaarder weegt dan de nee van de man.
Omdat de vrouw onder invloed van hormonen (Rammelende eierstokken, die voor ons niet herkenbaar zijn) deze drang schijnbaar niet kan wegstoppen. (of in ieder geval niet op een dusdanige manier dat het later niet alsnog een issue gaat worden)....
Dus bij hun, werd de Ja van zijn vrouw, toch uiteindelijk de doorslag

@ts: ik denk dat je na moet gaan of jij met een nee kan leven?
Is het antwoord daarop Nee, dan heb je een serieus gesprek voor de boeg
Het is namelijk ook niet eerlijk, om nu dan te denken, oke laat maar, en het dan vervolgens wel kwalijk te blijven nemen.
Jouw man mag natuurlijk zijn mening hebben en het echt niet willen. Alleen dan is het aan jou waar je voor kiest

**Geplaatst**: 21-07-22 16:02

Geplaatst: 21-07-22 16:02

Wat een lastige situatie zeg, ondanks dat ik zelf 2 kinderen heb, vind ik het moeilijk om me te verplaatsen in zo'n sterke kinderwens. Dat je man zich 'moet' verdedigen omdat hij geen tweede wil vind ik lastig. Het zou immers een wens van jullie tweeën moeten zijn voordat je eraan begint en dat hij die wens niet heeft of niet meer heeft is niet een kwestie van argumenten, maar ook een heel stuk gevoel. Je geeft aan dat hij geen goede argumenten heeft dat hij het niet wil, maar andersom is dat natuurlijk net zo, jij hebt ook geen goede argumenten dat je het wel wil. Het is immers een gevoel. En jullie gevoel is hierin evenveel waard. Maar het rotte is, er zijn hierin geen compromissen te sluiten.

Dat voor hem niets veranderd of dat van 1 naar 2 kinderen maar weinig voorstelt is vanuit mijn ervaring grote onzin. Dat is totaal niet hoe ik of mijn man het ervaren. Daarnaast ga je bij elke zwangerschap ook weer een risico aan, gaat alles goed, is het kind gezond etc. Als dat niet zo is, is de impact nog veel groter op je gezin.

Als je kijkt naar de twee opties: verder met je man met één kind of scheiden en mogelijk (alleen of met een ander) twee kinderen, dan zou ik je adviseren om te vechten voor de eerste optie (ook voor je dochter). Wel moet je dan echt aan de slag met dit verdriet. Het gaan accepteren dat er geen tweede kind komt en je man het echt vergeven dat hij hierin een andere keuze maakt dan jij. En daarin vind ik dat je best steun van je man mag verwachten, dus ook als het nodig is dat jullie in therapie gaan.

**Geplaatst**: 21-07-22 16:02

Geplaatst: 21-07-22 16:02

Kun je aangeven waarom je drang naar een 2e zo sterk is? En is dat met een 2e 'opgelost' of is er dan de drang naar een 3e? Verder denk ik dat je jezelf een aantal dingen af moet vragen zoals, wil je opzoek naar iemand die een 2e kind wil? Ben je bereid alles daarvoor op te geven wat je nu hebt? Ben je bereid je 1e kind dit door te laten maken? Wat als een 2e kind een zorgenkind blijkt en je ziekenhuis in en ziekenhuis uit gaat?
Dat zijn denk ik belangrijke vragen om voor jezelf duidelijk te krijgen voor je überhaupt een beslissing maakt. Sterkte

**Geplaatst**: 21-07-22 16:02

Geplaatst: 21-07-22 16:02

Lastig TS. Alleen jij kunt deze situatie bepalen hoe je 'm aan wilt vliegen. Kun je het aan om de rest van je leven blij te zijn met jullie huidige kindje of ga je heel je leven ''spijt'' krijgen van een keuze welke je ontnomen is?

Ik zou hier heel goed over nadenken. Natuurlijk ga je niet zomaar uit elkaar, maar daarentegen snap ik wel dat als de wens zó intens is dat dit wel een spelbreker kán zijn in de relatie. Net als dat je iemand voor het eerst ontmoet en blijkt helemaal geen kinderwens te hebben. Dat is dan in jouw geval toch ook een exit? Nu heb je al een kindje en ben je daardoor natuurlijk ook verbonden aan elkaar. Ik zou de komende tijd goed gebruiken om te praten met familie of eventueel externen om alles op een rijtje te krijgen. Als je over een halfjaar of jaar nog steeds deze sterke gevoelens hebt, zou ik de knoop doorhakken. Ik begrijp namelijk ook goed dat dit gigantisch tussen jullie inligt en daardoor ook tijdelijk uit elkaar kan groeien. Jij bent ook een mens en mag ook gehoord worden en als jij het gevoel hebt geen voldoening te kunnen halen uit deze relatie door deze reden zou ik dat helemaal niet gek/raar vinden (los van alle vervelende zaken wat betreft een eventuele scheiding).

Heel veel succes wat betreft jouw keuze! +:)+

**Geplaatst**: 21-07-22 16:02

Geplaatst: 21-07-22 16:02

Ik snap van allebei de kant en gedeeltelijk ook wel het gevoel en wat het met zich mee brengt. Het hebben over kinderen en eventueel hoeveel is iets heel anders als er eenmaal een kleine in het leven erbij komt. Sommige dingen kan je nu eenmaal niet van te voren bedenken of voorspellen.
Voor nu zou ik zeggen dat je inderdaad gezegend mag zijn met 1 meisje wat tot nu toe makkelijk is gegaan. Een 2e kan veel veranderen als ik zo om me heen kijk bij vrienden en familie. Een tijdje afstand van elkaar zal het gevoel voor een 2e bij jou niet weg nemen en bij hem vast niet ineens wel zorgen voor de wens voor een 2e. Het enige wat het zou moeten brengen is dat je elkaar vreselijk mist. Scheiden vind ik nog al een stap, wie zegt dat je iemand treft waar je ook een kleintje wil? Wat ik me vooral af zou vragen is een 2e het allemaal waard? Dat wat je samen hebt opgebouwd. Wil je alles overboord gooien? Het enige advies wat ik je wil geven is blijf met elkaar in gesprek en ga elkaar niet verwijten van gevoelens die er nu eenmaal zijn. Respecteer elkaars wensen.

Laatst bijgewerkt door meggiemeg op 21-07-22 16:05, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-07-22 16:04

Re: Partner wil geen 2e kind

Geplaatst: 21-07-22 16:04

Ik zou zeggen; tel je zegeningen, een tweede is echt niet zaligmakend.

**Geplaatst**: 21-07-22 16:05

Geplaatst: 21-07-22 16:05

Onali schreef:
Ik snap niet hoe jij goed en irrationeel in één zin kunt stoppen.

Misschien even verdiepen in de betekenis van het woord.

Wat is rationeel en irrationeel?
Irrationaliteit is besluit- en ideevorming die niet op logische redeneringen is gebaseerd. Hierbij vindt ideevorming en handelen niet plaats op basis van feiten en kennis, maar meestal op basis van gevoelens, meningen of ervaringen. Irrationaliteit wordt dan ook vaak gezien als een gebrek aan objectiviteit.

Het gevoel van een kinderwens is irrationeel, goed/niet goed is helemaal niet aan de orde..

**Geplaatst**: 21-07-22 16:06

Geplaatst: 21-07-22 16:06

Pfoe, wat een moeilijk onderwerp. En ik vind ook dat er hard wordt gereageerd dat TS het wél wil. Zoals iemand benoemde, haar ja telt net zo zwaar als zijn nee. TS mag een 2e willen, waar haar partner dat niet wil. De vraag is alleen hoe dit tot overeenstemming te brengen.
Ik lees dat de wens er wel altijd was voor 2 kinderen te willen gaan. Ik zou het zelf ook heel moeilijk vinden als mijn vriend nu na de eerste ineens zou zeggen 'ik doe niet meer'. Puur omdat we altijd gefantaseerd hebben over onze toekomst en daarbij toch wel 2 kindjes zouden zien. Ik begrijp je gevoel volledig hoor TS. Een echte kinderwens is zo lastig uit te leggen. De vraag is voor jou, wat gaat zwaarder wegen. Een leven met 1 kind maar de partner van je dromen (eigen invulling) of een leven met wellicht 2 kinderen van 2 verschillende vaders en daarbij horende struggles (heel zwart wit, maar hopelijk begrijp je wat ik bedoel).

Los hiervan, is het je vriend niet allemaal zwaarder gevallen dan gedacht? Hoe oud is jullie dochter? Wanneer hij nu echt zo duidelijk is, zou ik toch proberen erachter te komen of de deur nu voor altijd dicht zit of dat er mogelijk over een jaar, 2 jaar een opening mogelijk is. En vraag hem daarbij echt eerlijk te zijn en blijven in de toekomst, als hij nu ja zegt om jou bij zich te houden maar eigenlijk al weet dat het altijd nee blijft... Zoals ik het nu lees zou ik het echt de tijd geven. Ik weet niet hoe oud jullie zijn en of leeftijd tijdsdruk geeft, maar investeer in je relatie en elkaar en praat erover. Neem geen overhaaste beslissingen, bepaalde dingen zijn niet terug te draaien en zullen je altijd tekenen.

Wat betreft broers/zussen, je weet het niet en je kunt het nooit weten hoe het is voor je kind. Ik kom uit een groot gezin en heb het erg pittig gehad, daar komt nu pas meer rust in. Maar ik zou nooit enigste kind willen zijn, nooit met iemand direct naast je kunnen praten over je gezinsleven. En nee, ook met 10 broers/zussen kan het zijn dat je niks kunt delen, maar nogmaals, dit kun je niet weten van tevoren. Kinderen krijgen is egoïstisch wat dat betreft.

Mocht je behoefte hebben aan een luisterend oor via pb, stuur gerust.

**Geplaatst**: 21-07-22 16:07

Geplaatst: 21-07-22 16:07

Relaxed schreef:
Onali schreef:
Ik snap niet hoe jij goed en irrationeel in één zin kunt stoppen.

Misschien even verdiepen in de betekenis van het woord.

Wat is rationeel en irrationeel?
Irrationaliteit is besluit- en ideevorming die niet op logische redeneringen is gebaseerd. Hierbij vindt ideevorming en handelen niet plaats op basis van feiten en kennis, maar meestal op basis van gevoelens, meningen of ervaringen. Irrationaliteit wordt dan ook vaak gezien als een gebrek aan objectiviteit.

Het gevoel van een kinderwens is irrationeel, goed/niet goed is helemaal niet aan de orde..

Maar wat is er dan irrationeel aan het niet willen van een kind?
Dat was haar eerste stelling.

In jaar tweede reactie kwam pas dat 'gevoel' aan bod.

Laatst bijgewerkt door Onali op 21-07-22 16:08, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-07-22 16:08

Geplaatst: 21-07-22 16:08

Captain schreef:
belle_boef schreef:
Enige wat ik denk is realiseer je wat je nu hebt. Wat geeft de drang naar een tweede.

Sluit ik me bij aan, ik heb bij meerdere vrienden/kennissen gezien dat eerste kind 'normaal' was en het tweede kind een zorgenkindje, dat is echt heel zwaar.

Hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn, maar het kan wel.

Naar mijn mening telt jouw vriend zijn "nee" net zo sterk als jouw "ja".

Dus ja de bal ligt bij jou.. Jij bent degene die niet tevreden is met de huidige situatie.

Eens met bovenstaande.
Ik zou geen kind willen met iemand die er niet 100% achter staat.
De optie relatietherapie zou ik best een goede vinden om elkaar beter te kunnen begrijpen, ongeacht wat de uitkomst daarna zal zijn.

**Geplaatst**: 21-07-22 16:09

Geplaatst: 21-07-22 16:09

In mijn familie en vriendenkring heb ik diverse mensen met "maar" 1 kind.
Toevallig allemaal makkelijke en sociale kinderen. Waarin ik zie dat de ouders heel gemakkelijk ook zelf nog dingen kunnen plannen. Bij een 2e lijkt het ineens een halve volksverhuizing of zo.
Dus eigenlijk snap ik je man wel.

En of het voor het kind meerwaarde geeft, ja in 1960 misschien, toen ze alleen thuis zaten tot ze eindelijk eens naar school mochten.
Nu is toch vaak al opvang waar ze leren met kinderen te spelen.

Ik begrijp dat je emoties nu hoog zitten en ook vanuit daar geschreven.
Maar het komt mij egoïstisch over.
Je lijkt alles wat hij vind onzin te vinden en zijn gevoel en mening doen er niet toe. Dat is niet fair.
En stel je gaat scheiden? Denk je ineens een goede man te vinden die lief is voor je kind? Een fijne baan heeft en zijn verantwoordelijkheid neemt en zonder morren een 2e wil.

Ik zou zeggen tel je zegeningen.
En misschien is hij er over een poosje wel klaar voor.
Maar zo niet, dit krijg je niet zomaar terug.

**Geplaatst**: 21-07-22 16:12

Geplaatst: 21-07-22 16:12

Kijkende naar tante en oom wiens zoon er 4 heeft. Die kunnen er amper 1 of 2 van hebben om op te passen voor een dagje en dan moeten ze flink bijtanken. Dus niet alleen hoe zal dat gaan binnen je gezin, maar gaat je oma en opa als oppas een extra kleinkind aankunnen?

En het zou mij niks verbazen als je man nog moeite heeft met het omschakelen van 0 naar 1, dan is 2 helemaal een brug te ver ook qua bijkomende verantwoordelijkheden.

**Geplaatst**: 21-07-22 16:14

Geplaatst: 21-07-22 16:14

Citaat:
Hij denkt vooral dat we door een 2e kind nog meer moeten plannen en het veel drukker wordt en er geen tijd voor zichzelf overblijft. Terwijl ik denk dat de grootste verandering van 0 naar 1 kind is ipv van 1 naar 2, en als je voor 1 kind opvang moet regelen dan is het voor een 2e kind niet veel extra werk.

Dani schreef:
Ik pik dit er even uit want ik vond de verandering naar 2 kinderen groter. Ineens heb je geen moment je handen meer vrij en je hebt 2x zoveel luiers, gedonderjaag, gehuil, bedrituelen, nachtonderbrekingen en dubbel risico op meltdowns en driftbuien. En later allebei zwemles, sportles, vriendjes in huis, onderlinge ruzies. Twee is echt wel veel meer werk dan eentje. Gelukkig vind ik ze ook alletwee erg fantastisch leuk.

Het lijkt me verder wel heel verdrietig en ik snap je frustratie. Zit er niet ook boosheid achter over de huidige situatie? Hij heeft zijn droombaan, hobby's, sport, uitstapjes, tussen de regels door lees ik daarin dat jij dat niet hebt?

Je zegt dat hij erover zou moeten praten of nadenken, maar uiteindelijk is het geen rationele keuze. Voor jou ook niet. Jouw gevoel verandert ook niet zomaar van erover nadenken, toch? Dat zal voor hem niet anders zijn. Relatietherapie lijkt me wel slim. Als hij jullie relatie wil redden moet hij daar toch voor openstaan. Dit is zoiets groots, dat hoef je niet alleen te handelen. Je levensgeluk hangt niet af van een 2e kind maar je moet wel een manier vinden om dit te accepteren zonder verwijten, dat zou ik ook ingewikkeld vinden.

Dat is helemaal waar. Ik heb zelf 1 dochter, maar zag in mijn omgeving bij vrienden hoe je leven verandert als je er 2 hebt. Juist dan. En gingen er in mijn omgeving ook nog een paar geboortes mis.
Toen heb ik ook mijn zegeningen maar geteld...
Je moet er beide echt 200% achter staan. Anders gaat je huwelijk het niet overleven. Ik heb ook de indruk dat het dochtertje van TS nog heel jong is. Misschien brengt "nog even wachten" uitkomst.

Laatst bijgewerkt door Babootje op 21-07-22 16:16, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-07-22 16:14

Geplaatst: 21-07-22 16:14

Onali schreef:
Relaxed schreef:
Misschien even verdiepen in de betekenis van het woord.

Wat is rationeel en irrationeel?
Irrationaliteit is besluit- en ideevorming die niet op logische redeneringen is gebaseerd. Hierbij vindt ideevorming en handelen niet plaats op basis van feiten en kennis, maar meestal op basis van gevoelens, meningen of ervaringen. Irrationaliteit wordt dan ook vaak gezien als een gebrek aan objectiviteit.

Het gevoel van een kinderwens is irrationeel, goed/niet goed is helemaal niet aan de orde..

Maar wat is er dan irrationeel aan het niet willen van een kind?
Dat was haar eerste stelling.

In jaar tweede reactie kwam pas dat 'gevoel' aan bod.

Het niet willen van een kind is toch net zo irrationeel als het wel willen van een kind? Ik heb ook geen kinderwens, dat is een gevoel, dus irrationeel (besluit- en ideevorming die niet op logische redeneringen is gebaseerd) Rationeel kan ik ook nog wel 100 redenen bedenken, maar in de basis is het toch een irrationeel gevoel..

**Geplaatst**: 21-07-22 16:15

Geplaatst: 21-07-22 16:15

Onali schreef:
Maar wat is er dan irrationeel aan het niet willen van een kind?
Dat was haar eerste stelling.

In jaar tweede reactie kwam pas dat 'gevoel' aan bod.

Dat zeg ik helemaal nergens, dat maak jij ervan. :')

TS zegt dat haar man niet met goede argumenten kan komen, waarna mensen in enkele reacties zeggen dat de wens van TS om een tweede te willen hoe dan ook boven die van haar man staat. Daar reageer ik op, je weet wel, dat is wat er gebeurt in een gesprek: zenden én ontvangen, in plaats van meteen bovenop de kast klauteren en met extra veel vraagtekens zwaar verontwaardigd te reageren. :')

Verder helemaal eens met Relaxed.

**Geplaatst**: 21-07-22 16:16

Geplaatst: 21-07-22 16:16

Jullie moeten er samen uit komen, vervelend dat hij niet enthousiast is over therapie samen.

Een kinderwens kan heel diep zitten, dat is moeilijk voor te stellen voor mensen zonder wens. Maar je kunt het hem niet opdringen want zijn wens om het zo te laten is net zo belangrijk.

Ik vind het wel heftig dat je erover nadenkt om bij hem weg te gaan. Speelt er meer?

Alja schreef:
Ik zou zeggen; tel je zegeningen, een tweede is echt niet zaligmakend.

Dat kun je niet stellen want dat is jouw beleving. Ik vind mijn tweede echt wel de kers op de taart.