Ibbel schreef:Het is veel belangrijker dat het inslapen van je dier gebeurt op een manier dat je er mee kunt leven. Daarna is het een dood omhulsel.
Een DA die niet met je in discussie gaat als jíj vindt dat het genoeg is geweest. Een DA die empatisch is, de tijd neemt, jou de tijd geeft, liefdevol omgaat met je dier in z'n laatste minuten. Een DA die je prijst omdat je voor je dier hebt gekozen.
Die desnoods een week later nog even een kaartje stuurt. Gewoon, uit menselijkheid. Omdat ze weten hoe Kaa Uuu Tee het is. Ook voor hunzelf trouwens.
Dát vind ik belangrijk. Wat er daarna gebeurt? Boeien.
Eens. Al heb ik eind februari wel een hond laten cremeren omdat ze op vrijdagmiddag thuis werd geëuthanaseerd en onze tuin een beetje vol ligt al. Crematorium kwam haar thuis ophalen dus dat was gewoon fijner dan het dode dier eerst zelf weer naar de dierenarts brengen.
Maar dat was dus vooral omdat het praktisch was.
Paarden gaan naar Rendac, maand geleden nog een. Wel met individueel vervoer.