Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-04-22 21:52

Re: Help: het dertigers dilemma!

Geplaatst: 11-04-22 21:52

Uhhhh wat?
Je kunt met 70+ gewoon nog president worden.

Dat is inderdaad een hele vreemde kijk op carriere, daar wordt je dan vanzelf wel depressief van.

**Geplaatst**: 11-04-22 22:24

Re: Help: het dertigers dilemma!

Geplaatst: 11-04-22 22:24

Oh dat is inderdaad wel heel zonde dat je dat zo ziet. Ik had op die leeftijd nog niet eens een grote mensen baan. Wel bijbaantjes naast mijn studeren (14 jaar uch).

**Geplaatst**: 11-04-22 22:29

Geplaatst: 11-04-22 22:29

Op die leeftijd zat ik nog op een 3e hands bank met een dekbedovertrek erover om de muizengaten te verstoppen en een oeroude groen-witte 14 inch TV met 10 knopjes _O-

We zijn toen net gaan samenwonen. 2 jaar later zijn we geemigreerd met onze inboedel die de rit nog waard was in een budget huurwagentje (bijv. 160 bed, geerft van een oude vrouw die mijn moeder kende)

Ben blij dat ik dat niet als mijn topjaren gerekend heb

**Geplaatst**: 12-04-22 14:00

Geplaatst: 12-04-22 14:00

Oh jee.

In de HR werken doet weinigs goeds voor een mens dan. Want wij namen niemand boven de 30 aan, tenzij er buitenproportionele ervaring tegenover stond

Wel fijn om jullie relativerende woorden er tegenover te lezen

.

**Geplaatst**: 12-04-22 14:18

Re: Help: het dertigers dilemma!

Geplaatst: 12-04-22 14:18

Niemand boven de dertig aannemen als regel? Ik betwijfel of dat wel mag zelfs... Ook complete onzin natuurlijk.

**Geplaatst**: 12-04-22 14:35

Re: Help: het dertigers dilemma!

Geplaatst: 12-04-22 14:35

In de jaren tussen 30 en 40 heb ik samen met mijn vriend een klushuis gekocht.
Ik voelde me niet gelukkig en ik was niet blij met ons huis en omgeving.

De verbouwing prima doorstaan, ik vond de plek geweldig en de buurt geweldig. Tijdens de verbouwing ook nog een studie gedaan en veel concoursen gereden.

Toen de verbouwing af was begon ik na te denken. "Het is dit het nu gevoel" was volop aanwezig.

Op mijn 38e heb ik mijn relatie waar ik al 21 jaar in zat verbroken en heb in mn uppie een huis gekocht.
Vervolgens met familie en een vriendin een aantal mooie reizen gemaakt.

Mijn 40e verjaardag heb ik groots gevierd in een zaal en met bandje.
De tijd alleen heeft mij veel beter doen beseffen wat belangrijk is voor mij en wie ik nu eigenlijk ben. Ik laat me minder leven door een ander.

Ik ben 2,5 jaar alleen geweest, inmiddels alweer 5 jaar een relatie en mijn dertiger jaren alweer even voorbij

**Geplaatst**: 12-04-22 14:44

Geplaatst: 12-04-22 14:44

Schemerdier schreef:
Niemand boven de dertig aannemen als regel? Ik betwijfel of dat wel mag zelfs... Ook complete onzin natuurlijk.

Slaat ook nergens op natuurlijk. Ik ben de 30 al een tijdje gepasseerd, maar de aanbiedingen vliegen me aan alle kanten aan de oren :')

Ik ben pas na mijn 35e aan een echte baan begonnen, daarvoor zat ik wat academisch te prutsen (dat kan HR van grote bedrijven overigens ook slecht waarderen _O-

)
Pas 15 jaar na mijn studie had ik mijn eerste vaste contract waar ik na 2 jaar zelf weer opgezegd heb

Mijn man is 45 en heeft vorige maand zijn allereerste vaste contract van zijn leven gekregen

**Geplaatst**: 12-04-22 14:45

Geplaatst: 12-04-22 14:45

Schemerdier schreef:
Niemand boven de dertig aannemen als regel? Ik betwijfel of dat wel mag zelfs... Ook complete onzin natuurlijk.

Nee het mag niet. Maar je mag ook niet selecteren op achternaam of geslacht :')

.

Maarja... Als je dan zegt dat je denkt dat iemand niet bij het team past omdat het leeftijdsverschil te groot is...

Het zal ook niet geheel toeval zijn dat ik bij al mijn "hersendode" bijbaantjes in grote commerciële bedrijven altijd tussen overwegend hoogopgeleide blanke studenten werk, vrees ik.
Maar ga het maar eens hard maken. Dat kan niet, en dat is als je aan de andere kant van de lijn staat net zo. Dan kun je prima selecteren op compleet arbitraire eisen/eigenschappen als je baas denkt dat dat in het belang is van het bedrijf. Zolang het maar nergens zwart op wit staat.

We weten allemaal dat het gebeurt ondanks dat het niet mag. En dat kan ik zonder terughoudendheid bevestigen, als iemand die ook selectiebeleid van de andere kant heeft gezien en moeten uitvoeren...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-22 19:13

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-22 19:13

Menino schreef:
Oh jee.

In de HR werken doet weinigs goeds voor een mens dan. Want wij namen niemand boven de 30 aan, tenzij er buitenproportionele ervaring tegenover stond

Wel fijn om jullie relativerende woorden er tegenover te lezen .

In dat geval ben ik blij dat ik die opleiding niet afgemaakt heb. _O-

Ik heb juist het idee dat ik nu pas richting mijn 'glorie jaren' ga. :')

Als tiener en begin twintiger veel last gehad van mentale problemen en pheiffer met een heeele lange nasleep. Voor mijn gevoel in die tijd eigenlijk niet echt kunnen leven. Ik begin het nu eind 20 juist leuk te vinden.

**Geplaatst**: 12-04-22 19:30

Geplaatst: 12-04-22 19:30

Ik denk dat ik na mijn 30e pas echt in balans ben gekomen. Mijn twintiger jaren waren niet mijn gelukkigste. Met een jaar of 30 kreeg ik meer rust en berusting eigenlijk. Meer overzicht en reflectie, alles meer in perspectief kunnen zien. Ervaring waar je wat mee kan maar nog genoeg mogelijkheden om je verder te ontwikkelen.

**Geplaatst**: 12-04-22 22:14

Geplaatst: 12-04-22 22:14

Menino schreef:
Schemerdier schreef:
Niemand boven de dertig aannemen als regel? Ik betwijfel of dat wel mag zelfs... Ook complete onzin natuurlijk.

Nee het mag niet. Maar je mag ook niet selecteren op achternaam of geslacht .

Maarja... Als je dan zegt dat je denkt dat iemand niet bij het team past omdat het leeftijdsverschil te groot is...

Het zal ook niet geheel toeval zijn dat ik bij al mijn "hersendode" bijbaantjes in grote commerciële bedrijven altijd tussen overwegend hoogopgeleide blanke studenten werk, vrees ik.
Maar ga het maar eens hard maken. Dat kan niet, en dat is als je aan de andere kant van de lijn staat net zo. Dan kun je prima selecteren op compleet arbitraire eisen/eigenschappen als je baas denkt dat dat in het belang is van het bedrijf. Zolang het maar nergens zwart op wit staat.

We weten allemaal dat het gebeurt ondanks dat het niet mag. En dat kan ik zonder terughoudendheid bevestigen, als iemand die ook selectiebeleid van de andere kant heeft gezien en moeten uitvoeren...

Dan mis je als bedrijf toch wat inzicht.

Alleen jongere mensen in dienst nemen is net zo beroerd voor een bedrijf als alleen ouwe rotten willen hebben.
Juist de jongere die met frisse ideeën de oudere uitdaagt om uit z'n comfortzone te komen en de oudere die de jongere behoed voor stomme acties die eerder al begaan zijn, brengt een bedrijf in rap tempo ergens. Blijf elkaar uitdagen.

Helaas is dit inzicht niet zo wijdverbreid in de bedrijfskunde.

**Geplaatst**: 12-04-22 22:34

Geplaatst: 12-04-22 22:34

kevinsky schreef:
Wie o wie heeft hier ook mee te maken gehad op een bepaald moment?

Ik heb een fijne relatie, we zijn vorig jaar getrouwd Ik heb een eigen zaak die ook nog eens geweldig loopt! Een koophuis, financieel zitten we in een erg comfortabele situatie, een poezenkind en een collectie aan eigen paarden.. Al met al mogen we dus zeker niet klagen!

Tot een half jaar geleden was ik trots op wie ik was en wat ik deed.. Maar in eens was het daar! Het gevoel dat je wat mist? Het gevoel of je wel echt gelukkig bent met wat je doet. Het gevoel van het missen van een bepaalde form van avontuur/voldoening? Het gevoel van is dit het?

Heel toevallig is dit bij zowel mij als manlief rond dezelfde tijd begonnen. En het is behoorlijk vervelend!

Nu is mijn vraag: wat heeft jullie door deze 'fase' in het leven heen geholpen? Hebben jullie je leven rigoureus op de kop gezet? Of gewoon rustig af wachten tot het weer verdwijnt?

En gaan hier gedachtes van emigreren naar de andere kant van de wereld, een nieuw (klus)huis/homestead of een andere carrière in het rond.

Groetjes van een bijna 30er

Heel herkenbaar voor mij.. vanaf mijn 30e ergens ben ik toch wel nog anders tegen dingen aan gaan kijken.
Dingen als is dit het nou? Ik heb op m'n 29e eindelijk een mbo diploma gehaald na jaren van allerlei dingen die me in de weg hebben gezeten om verder te komen in m'n leven. Ik wou dolgraag aan het werk en kreeg 3 maand later accuut pijnklachten bleek reuma te hebben, inmiddels zit ik nog steeds thuis (word over 2 maand 32) en sinds 2020 (juni 2020 ben ik dus 30 geworden) kijk ik soms wel wat anders tegen bepaalde dingen aan. Wat wil ik nou echt? Wat is belangrijk voor me, wat wil ik nog bereiken etc. Maar ook dat ik letterlijk van de één op de andere dag twijfels kreeg over mijn kinderwens die ik duidelijk echt niet heb maar ineens een gevoel dat ik toch kinderen wou, na een paar weekjes was het ineens ook weer weg maar hoorde toen ook wel van mensen om me heen dat dat ook wel een beetje komt met deze leeftijd ofzo dat je over alles nog eens gaat nadenken. Dus ja zeker herkenbaar op veel vlakken wat je ook benoemd..

**Geplaatst**: 12-04-22 22:43

Re: Help: het dertigers dilemma!

Geplaatst: 12-04-22 22:43

Ik volg zit er ook middenin..
Getrouwd-2kids-sinds 1,5j een koophuis en ongelukkig…

Ben van baan veranderd, een hobby gezocht en partner gezegd dat ik niet weet of dit hem wel is.

Ik wijt het bij mij aan te jong getrouwd en te jong elkaar leren kennen.
Met de kindjes zielsgelukkig, met manlief hij is de beste leukste liefste papa. Of hij het voor mij (nog) is…
Ik twijfel dus ook enorm of dit ligt aan mijn gevoel, de quarterlifecrisis of dat het komt door die ‘crisis’ en het vanzelf overwaait.

Aan mij heb je dus niks ts

ervaar t zoals je ziet heel erg ook. En op een (vind ik) erg lastig vlak.

**Geplaatst**: 13-04-22 09:36

Geplaatst: 13-04-22 09:36

meisje_ schreef:
Ik volg zit er ook middenin..
Getrouwd-2kids-sinds 1,5j een koophuis en ongelukkig…

Ben van baan veranderd, een hobby gezocht en partner gezegd dat ik niet weet of dit hem wel is.

Ik wijt het bij mij aan te jong getrouwd en te jong elkaar leren kennen.
Met de kindjes zielsgelukkig, met manlief hij is de beste leukste liefste papa. Of hij het voor mij (nog) is…
Ik twijfel dus ook enorm of dit ligt aan mijn gevoel, de quarterlifecrisis of dat het komt door die ‘crisis’ en het vanzelf overwaait.

Aan mij heb je dus niks ts ervaar t zoals je ziet heel erg ook. En op een (vind ik) erg lastig vlak.

Dit is wel een geval waarbij ik zeker (relatie)therapie zou overwegen. Zeker ook met het oog op de kids en je hubbie.

Als er geen grootse relatieproblemen zijn, buiten een knagend gevoel van "is dit het", kan dat denk ik wel helpen om de spark weer een beetje terug te krijgen.
Of niet

Maar dan weet je ook genoeg en kan je op een constructieve manier aan een oplossing werken. Toch altijd makkelijker met iemand erbij die de ratio er een beetje inhoudt

.

**Geplaatst**: 13-04-22 09:50

Geplaatst: 13-04-22 09:50

Ik ben een paar weken geleden 30 geworden en ik zie het juist als een nieuwe fase

De vruchten plukken van alles wat ik heb geleerd en opgebouwd in mijn twenties. Ja, er is een heleboel dat ik graag nog zou willen, en nu is er de ruimte om daar naartoe te werken. De basis is op orde

Ik heb een heel fijn koophuis. Is het mijn droomhuis? Nee, niet per se. Ik zie mezelf echt nog wel verhuizen, maar de basis is goed. Ik heb er veel tijd, geld en energie in moeten steken, maar nu is het goed.
Ik heb een goede baan in een goede branche. Is het mijn droombaan? Nee, niet per se. Maar het brengt een fijne boterham op de plank, het is een baan die van nature bij me past en biedt me hopelijk in de komende jaren de financiële vrijheid om de dingen te doen die me dan wél echt gelukkig maken.
Ik heb een leuk inkomen. Is het echt genoeg? Nee, niet per se. Ik moet absoluut dingen laten en keuzes maken. Ik moet nu voor een auto sparen en zonder financiele meevallers gaat dat nog wel een paar jaar duren. Maar mijn functie en branche bieden wel nog veel ruimte tot groei dus in de komende jaren verwacht ik echt wel stappen in financiële vrijheid.

Ofwel, mijn basis is hartstikke prima. Ik heb vooral zin in wat er dan nu allemaal nog komen gaat

**Geplaatst**: 13-04-22 10:40

Geplaatst: 13-04-22 10:40

Menino schreef:
meisje_ schreef:
Ik volg zit er ook middenin..
Getrouwd-2kids-sinds 1,5j een koophuis en ongelukkig…

Ben van baan veranderd, een hobby gezocht en partner gezegd dat ik niet weet of dit hem wel is.

Ik wijt het bij mij aan te jong getrouwd en te jong elkaar leren kennen.
Met de kindjes zielsgelukkig, met manlief hij is de beste leukste liefste papa. Of hij het voor mij (nog) is…
Ik twijfel dus ook enorm of dit ligt aan mijn gevoel, de quarterlifecrisis of dat het komt door die ‘crisis’ en het vanzelf overwaait.

Aan mij heb je dus niks ts ervaar t zoals je ziet heel erg ook. En op een (vind ik) erg lastig vlak.

Dit is wel een geval waarbij ik zeker (relatie)therapie zou overwegen. Zeker ook met het oog op de kids en je hubbie.

Als er geen grootse relatieproblemen zijn, buiten een knagend gevoel van "is dit het", kan dat denk ik wel helpen om de spark weer een beetje terug te krijgen.
Of niet Maar dan weet je ook genoeg en kan je op een constructieve manier aan een oplossing werken. Toch altijd makkelijker met iemand erbij die de ratio er een beetje inhoudt .

Die optie ligt bij manlief. Hij vind het allemaal prima en ziet het probleem niet…..
Maar voor de kids doe ik wel alles om het hopelijk over te laten waaien. Want ze zijn nog heel jong..

**Geplaatst**: 13-04-22 10:42

Re: Help: het dertigers dilemma!

Geplaatst: 13-04-22 10:42

Die dip hebben wij 2 jaar geleden gehad, maar we zijn er sterker en fijner uitgekomen.

Sterkte, is knap waardeloos.

**Geplaatst**: 13-04-22 10:48

Geplaatst: 13-04-22 10:48

Vrijwilligers werk gaan doen.

**Geplaatst**: 13-04-22 10:53

Geplaatst: 13-04-22 10:53

meisje_ schreef:
Menino schreef:
Dit is wel een geval waarbij ik zeker (relatie)therapie zou overwegen. Zeker ook met het oog op de kids en je hubbie.

Als er geen grootse relatieproblemen zijn, buiten een knagend gevoel van "is dit het", kan dat denk ik wel helpen om de spark weer een beetje terug te krijgen.
Of niet Maar dan weet je ook genoeg en kan je op een constructieve manier aan een oplossing werken. Toch altijd makkelijker met iemand erbij die de ratio er een beetje inhoudt .

Die optie ligt bij manlief. Hij vind het allemaal prima en ziet het probleem niet…..
Maar voor de kids doe ik wel alles om het hopelijk over te laten waaien. Want ze zijn nog heel jong..

Maar wat is dan uiteindelijk jouw probleem? In de zin van: waar komt dat gevoel ECHT vandaan?

Ook een relatie kost energie, moet je aan werken en zul je actief levend moeten houden. Relatietherapie kan helpen, maar het begint toch echt bij jezelf en de vraag: waar komt dat vandaan?? Wat kan IK eraan doen om het te verbeteren.

Welke verwachtingen had je dan, die je blijkbaar niet terug ziet? Wat kun je eraan doen om dat beeld te veranderen? Vervang die verwachtingen wellicht door iets anders? Denken in mogelijkheden en misschien; je minder laten leiden door wat "men" ervan vindt?

**Geplaatst**: 13-04-22 17:01

Re: Help: het dertigers dilemma!

Geplaatst: 13-04-22 17:01

@ikke ik kan/wil hier verder niet op ingaan in t openbaar. (En t topic niet kapen) maar ik stuur je ff n pb

**Geplaatst**: 13-04-22 17:22

Geplaatst: 13-04-22 17:22

meisje_ schreef:
@ikke ik kan/wil hier verder niet op ingaan in t openbaar. (En t topic niet kapen) maar ik stuur je ff n pb

Dat mag.

Ik post het ook voor de anderen die in enigerlei vorm met dezelfde knoop zitten. Doe er je voordeel mee.

En men mag me PB's sturen maar voel je vooral NIET verplicht om mij antwoorden te geven. Geeft die antwoorden vooral aan jezelf en ga er wat mee doen. Dat hoop ik te triggeren.