Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-01-22 19:22

Geplaatst: 11-01-22 19:22

Ik vind het gewoon lastig dat je niet weet wat de dood is, het besef dat je niet meer zou kunnen denken, dat voelt als iets onmogelijks.

Als het gaat om bespreekbaar maken mijn man en ik hebben onze uitvaart min of meer al vastgelegd, het was helemaal geen raar gesprek, het leek ons gewoon wel handig

**Geplaatst**: 11-01-22 19:23

Geplaatst: 11-01-22 19:23

Ibbel schreef:
Ik denk dat TS bedoelt: hoe maak je bespreekbaar dat je gaat sterven/hoe praat je over de dood - als je dat van te voren weet, wat natuurlijk ook al niet automatisch het geval is.

Nou ja in principe is doodgaan een vaststaand gegeven als je deze wereld betreeed.
Het enige wat we niet weten is wanneer

**Geplaatst**: 11-01-22 19:26

Geplaatst: 11-01-22 19:26

De meeste begrijpen mijn vraag wel zo te lezen. Bedankt voor de openhartige antwoorden.

Ik heb het idd over het moment zelf.

Juist niet over van alles eromheen,daar is al genoeg over te vinden.

**Geplaatst**: 11-01-22 19:27

Geplaatst: 11-01-22 19:27

Gewoon stoppen met ademhalen. Dat is hoe je doodgaat.

Als je de Darwin-awards googelt kunnen mensen er vreselijk creatief mee zijn ook.

Maar om 100% eerlijk te zijn, heb ik er geen ervaring mee, ik ben bij mijn weten nog nooit doodgegaan

Laatst bijgewerkt door Avalanche op 11-01-22 19:30, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-01-22 19:28

Geplaatst: 11-01-22 19:28

Ik moest aan deze Ted talk denken. Vond zijn verhaal als ambulance medewerker heel boeiend.

Matthew O'Reilly: “Am I dying?” The honest answer: https://www.ted.com/talks/matthew_o_rei ... er/up-next

**Geplaatst**: 11-01-22 19:29

Geplaatst: 11-01-22 19:29

Ik denk daar ook wel eens over na. Stiekem vind ik het jammer dat je het niet van tevoren al eens kan meemaken, ik wil altijd graag met alles weten waar ik aan toen ben, dus ook met dit

**Geplaatst**: 11-01-22 19:30

Geplaatst: 11-01-22 19:30

Het echte antwoord ga je nooit krijgen aangezien er nog nooit iemand volledig dood gegaan is en terug gekomen is.

Wel een aantal seconden klinisch dood, met de zo geheten bijna dood ervaringen en dergelijke mensen beschrijven eigenlijk best soortgelijke zaken.

Ook kunnen ze redelijk goed zien wat er in de hersenen gebeurt op het moment van overlijden met metingen (oa extreme dopamine afgifte, wat het dus als fijn kan laten ervaren).

Maar niet volledig, dus wat er ècht gebeurt en ervaart als je all the way gaat, ga je nooit achter komen.

**Geplaatst**: 11-01-22 19:33

Geplaatst: 11-01-22 19:33

Evamarie schreef:
De meeste begrijpen mijn vraag wel zo te lezen. Bedankt voor de openhartige antwoorden.

Ik heb het idd over het moment zelf.

Juist niet over van alles eromheen,daar is al genoeg over te vinden.

Behalve de verwachtte dingen zoals ik houd van je, had jij verwacht dan?

Een cliënt van mij kreeg euthanasie en had de dagen ervoor nog allerlei gesprekken met familie en vrienden.
Ik vroeg toen of hij dan ook de minder prettige dingen zei of dingen die hij altijd al had willen zeggen maar nooit gedaan had. Hij zei ja

Ik was een beetje verbaasd over zijn openheid, maar toen ik in de lach schoot kon hij dat wel waarderen.

Toch blijf ik het altijd nog raar vinden als ik mijn laatste nacht bij een cliënt ga doen (cliënten die dan euthanasie krijgen) Soms zeg ik niks als afscheid, soms heb ik ter plekke ineens een ingeving die ik dan zeg.

**Geplaatst**: 11-01-22 19:35

Geplaatst: 11-01-22 19:35

Op het moment heb ik een heel geliefd persoon in mijn omgeving die uitbehandeld is en ervoor heeft gekozen om in overleg met de HA het leven te beëindigen. Om het niet al te herkenbaar te maken zal ik er verder niet over uitwijden (dus niet hier openbaar plaatsen wat diegene o.a. gezegd heeft). Ik heb groot begrip en grote bewondering dat deze persoon voor deze optie heeft gekozen. Ondanks dat het heel emotioneel is, wil diegene niet lijden - het aftakelen gaat momenteel aardig snel. We hebben gevraagd wat diegene nog graag zou willen en dat was met een aantal deze week nog samen wat te gaan ondernemen (lees: in verband met Covid hebben we een goede, veilige oplossing gevonden). Het is iemand die heel positief in het leven staat, dus ook al verwacht ik wel tranen, ik ben er ook van overtuigd dat we dat moment nog even lekker samen kunnen lachen. Zelf zou ik dat - mocht het ooit voor mij gelden en ik zou het nog kunnen plannen - heel belangrijk vinden. Ik zou het mooi vinden als mensen mijn gewezen leven vieren: zo vond ik het afscheid van Annie M.G. Schmidt ooit heel bijzonder.

**Geplaatst**: 11-01-22 19:36

Geplaatst: 11-01-22 19:36

Cinnepin schreef:
SusanH schreef:
Ik ben ooit bijna dood gegaan door een zware bacteriële infectie. Het voelde heel eerst beangstigend maar op een bepaald moment gleed ik weg en voelde het heel vredig. Ik heb nu geen angst meer om dood te gaan.

Hoezo eerst beangstigend?

Ik had hele hoge koorts en lag te ijlen.

**Geplaatst**: 11-01-22 19:47

Geplaatst: 11-01-22 19:47

Ik zou het enorm waarderen als sommigen het misschien toch, ondanks dat ze het een vreemd topic vinden, wel respectvol willen blijven houden..

Ik weet niet of ik alles zo mag delen wegens privacy, dus ik spreek enkel over de grote lijnen..
Een paar maanden geleden overleed mijn buurvrouw van 42. Ze had al jaren last van klachten die haar leven heel moeilijk maakte. Voor de euthenasie kwam ze niet in aanmerking en toen de behandelingen bleven slepen en de symptomen erger werden, besloot ze volledig te stoppen met eten en drinken..

Ze hebben dat met de huisarts besloten, en toen moeten ondertekenen dat zorgpersoneel niet meer mocht ingrijpen. Maar wel dat ze in de ergste periode morfine mochten toedienen. Ze heeft van tevoren voor zichzelf van iedereen afscheid genomen.. De één wist wel van haar situatie, de ander niet. Vriendinnen gaf ze allemaal nog persoonlijk een sieraad dat van haar was. Mij als buurmeisje sprak ze aan in het zonnetje en gaf enorm lieve goede raad zonder te vertellen wat zou gaan gebeuren. Op één van de avonden voor zij echt wegviel nam ze met haar man nog één slokje cola als afscheid. (Doorslikken deed ze niet meer.) Elke avond kwamen familie en vrienden over de vloer, lazen haar voor of deden kort spelletjes.. Ik heb op avonden zacht gelach gehoord, omdat ze nog buiten op hun terras zaten met dierbaren en herinneringen ophaalden. Ze sliep in bij het slaapkamerraam op een kiertje, bewust zodat ze de vogels en alle bekende geluiden nog kon horen. Vooral onze haan vond ze altijd prachtig, dus dat wilden ze haar niet ontnemen.

Dat is natuurlijk een enorm andere positie dan normaal gebeurt, maar ik denk wel dat er stukken in zitten die iedereen kan gebruiken.. Wie wil je nog zien in de tijd die je hebt, en wat wil je doen/achterlaten?

Ik heb het niet van dichtbij meegemaakt. Pas een week later, na haar overlijden, heb ik een lange wandeling met haar man gemaakt en pas gehoord wat zij doormaakten en waarom ze mij toen opzocht.. Hoe het zo moest zijn was natuurlijk afschuwelijk, iedereen gunde hen de wereld samen, maar hoe zij het aanpakten was enorm liefdevol. Het heeft heel apart gevoeld en dat doet het nog. Maar dat ging zo bewust en uit liefde dat het nu goed voelt.. Ze heeft alles kunnen doen wat ze als laatst het liefste wilde doen en ze heeft nu rust.

**Geplaatst**: 11-01-22 19:52

Geplaatst: 11-01-22 19:52

Canon schreef:
Ze hebben dat met de huisarts besloten, en toen moeten ondertekenen dat zorgpersoneel niet meer mocht ingrijpen. Maar wel dat ze in de ergste periode morfine mochten toedienen.

Dit is echt heel raar.
Sowieso grijpt zorgpersoneel niet zomaar in, alles gebeurd in overleg met cliënt, familie en HA.
Dus die ondertekening slaat nergens op.
En morfine is om het lijden draaglijker te maken dus dat is 'normaal'.

Of heb je het over het ziekenhuis en de HAP?

**Geplaatst**: 11-01-22 19:55

Geplaatst: 11-01-22 19:55

Onali schreef:
Canon schreef:
Ze hebben dat met de huisarts besloten, en toen moeten ondertekenen dat zorgpersoneel niet meer mocht ingrijpen. Maar wel dat ze in de ergste periode morfine mochten toedienen.

Dit is echt heel raar.
Sowieso grijpt zorgpersoneel niet zomaar in, alles gebeurd in overleg met cliënt, familie en HA.
Dus die ondertekening slaat nergens op.
En morfine is om het lijden draaglijker te maken dus dat is 'normaal'.

Of heb je het over het ziekenhuis en de HAP?

Nou moet dit nou Onali!
Er wordt iets verteld en ga jij muggenziften!

**Geplaatst**: 11-01-22 19:56

Geplaatst: 11-01-22 19:56

SusanH schreef:
Ik ben ooit bijna dood gegaan door een zware bacteriële infectie. Het voelde heel eerst beangstigend maar op een bepaald moment gleed ik weg en voelde het heel vredig. Ik heb nu geen angst meer om dood te gaan.

Ik ben daarentegen een keer bijna verzopen en ik kan je wel vertellen dat dat alles behalve vredig voelt

Het moment dat je water naar binnen begint te krijgen omdat de lucht gewoon op is, dat is eigenlijk niet te beschrijven maar heel erg genoten heb ik niet.
Op dat moment ben ik ook pas echt gaan nadenken wat ik moest doen om misschien nog levend uit het water te kunnen komen.
Daarna was ik eigenlijk vrij snel weer boven water, al voelt zoiets op dat moment alsof je een week onder water hebt gezeten.

**Geplaatst**: 11-01-22 19:58

Geplaatst: 11-01-22 19:58

chanicha schreef:
Nou moet dit nou Onali!
Er wordt iets verteld en ga jij muggenziften!

Haal jij gewoon eens even adem.
Stel je niet aan zeg.

**Geplaatst**: 11-01-22 19:59

Geplaatst: 11-01-22 19:59

Onali schreef:
Dit is echt heel raar.
Sowieso grijpt zorgpersoneel niet zomaar in, alles gebeurd in overleg met cliënt, familie en HA.
Dus die ondertekening slaat nergens op.
En morfine is om het lijden draaglijker te maken dus dat is 'normaal'.

Of heb je het over het ziekenhuis en de HAP?

Vast

Dit is wat de beste man mij vertelde over hun serie persoonlijke (en desalniettemin delicate) gebeurtenissen dat ze hebben gedaan.
Bij mijn kennis zijn het gewone afspraken, ik ga ze echt niet uithoren of zoiets wel helemaal klopt of niet tijdens zo'n wandeling..

**Geplaatst**: 11-01-22 20:01

Geplaatst: 11-01-22 20:01

Laat ieder gewoon in zijn waarde ipv dat verbeteren.

**Geplaatst**: 11-01-22 20:04

Geplaatst: 11-01-22 20:04

palousa_boy schreef:
SusanH schreef:
Ik ben ooit bijna dood gegaan door een zware bacteriële infectie. Het voelde heel eerst beangstigend maar op een bepaald moment gleed ik weg en voelde het heel vredig. Ik heb nu geen angst meer om dood te gaan.

Ik ben daarentegen een keer bijna verzopen en ik kan je wel vertellen dat dat alles behalve vredig voelt
Het moment dat je water naar binnen begint te krijgen omdat de lucht gewoon op is, dat is eigenlijk niet te beschrijven maar heel erg genoten heb ik niet.
Op dat moment ben ik ook pas echt gaan nadenken wat ik moest doen om misschien nog levend uit het water te kunnen komen.
Daarna was ik eigenlijk vrij snel weer boven water, al voelt zoiets op dat moment alsof je een week onder water hebt gezeten.

Dat is natuurlijk heel anders als wat ik heb meegemaakt met mijn infectie. Ik ben als 7 jarig meisje bijna verdronken. Ik vind bepaalde dingen nog steeds dood eng. Hoewel ik echt heel goed kan zwemmen. Dus ik kan me wel voorstellen wat dit met je doet.

**Geplaatst**: 11-01-22 20:06

Geplaatst: 11-01-22 20:06

Ik heb iemand aan een hartstilstand verloren, wat mij persoonlijk de fijnste manier van wegvallen lijkt. Mijn zus heeft na een lang bed euthanasie gepleegd. Ging niet helemaal zoals het hoort. Thuiszorg komt af en toe kijken en de iets bijstellen. Mijn zus werd weer wakker en dan wordt huisarts geroepen en komt de thuiszorg, die waren er niet constant bij. Mijn schoonmoeder ligt nu op sterven en heeft een heel ander vooruitzicht.

Je kan je dood niet regisseren, de laatste momenten zijn voor een ieder anders en vaak niet zoals van te voren bedacht. Ik snap de OP dan ook helemaal niet. Ik ken niemand die als het moment daar is, daar mee bezig is, dat is meestal al op voorhand gebeurd. Vaak is op het moment van euthanasie alles al gezegd en rest alleen het vertrek.

**Geplaatst**: 11-01-22 20:06

Geplaatst: 11-01-22 20:06

Canon schreef:
Onali schreef:
Dit is echt heel raar.
Sowieso grijpt zorgpersoneel niet zomaar in, alles gebeurd in overleg met cliënt, familie en HA.
Dus die ondertekening slaat nergens op.
En morfine is om het lijden draaglijker te maken dus dat is 'normaal'.

Of heb je het over het ziekenhuis en de HAP?

Vast
Dit is wat de beste man mij vertelde over hun serie persoonlijke (en desalniettemin delicate) gebeurtenissen dat ze hebben gedaan.
Bij mijn kennis zijn het gewone afspraken, ik ga ze echt niet uithoren of zoiets wel helemaal klopt of niet tijdens zo'n wandeling..

Triest hoor dat euthanasie in veel gevallen niet wordt toegewezen

chanicha schreef:
Laat ieder gewoon in zijn waarde ipv dat verbeteren.

Sorry het is nu eenmaal mijn vakgebied en bij foute informatie kunnen mijn collega's en ik dat gaan rechttrekken.
Blijkbaar heb jij er meer moeite mee dan degene die het verhaal schreef dus aan jou het advies laat het rusten.

**Geplaatst**: 11-01-22 20:10

Re: Doodgaan: hoe doe je dat?

Geplaatst: 11-01-22 20:10

Al wordik morgen niet meer wakker, ik ben er niet bang voor en maak me er ook niet druk om. Tuurlijk is et fijn als je alles op papier hebt. Maar je bent toch dood. Dus je kunt er moeilijk wat aan doen.

**Geplaatst**: 11-01-22 20:10

Geplaatst: 11-01-22 20:10

Ik heb weleens gedacht dat ik zou stikken, ik bleef er in en ik dacht op dat moment vooral: ik ga toch niet bij de buren aanbellen het zal vast zo overgaan. Het ging over maar ik verslik/stik me vaak, had er daarna een gesprek over met de huisarts en die zei dat ik volgende keer echt gelijk desnoods gewoon de straat op moest lopen. Dat het vaker gebeurd betekent niet dat het niet verkeerd kan aflopen.

**Geplaatst**: 11-01-22 20:12

Geplaatst: 11-01-22 20:12

Toen mijn vader overleed zei hij dat hij zijn moeder zag en we niet verdrietig moesten zijn want hij was "daar" gelukkig.
Hij overleed op wat haar verjaardag was.

Zelf heb ik ooit in het hiernamaals mogen kijken. Of dat echt zo is is natuurlijk gissen.
Maar die intense warmte van binnen, zo enorm liefdevol, de rust, dat heb ik verder nooit zo elders ervaren. Dus voor mij klopte het.

En om die reden ben ik niet bang voor de dood
Wel dat het te vroeg kan zijn of de manier waarop, maar niet de dood zelf.

**Geplaatst**: 11-01-22 20:13

Geplaatst: 11-01-22 20:13

Evamarie schreef:
Doodgaan lijkt mij het meest vreselijke wat je kan overkomen..

Bwah, dat komt misschien omdat je nog (relatief?) jong bent, vol ideeën over wat je nog wilt doen en zien, wie je wilt zijn en uit kijkt naar de toekomst. Voor veel mensen is dat niet de realiteit, omdat ze oud en de dagen zat zijn of omdat ze met ernstige fysieke of psychische problemen kampen. Ik vermoed dat des te ouder je wordt des te makkelijker het is om te accepteren dat je dood gaat, dat merk ik in ieder geval wel aan de mensen om me heen.

En zoals sommigen ook al aangehaald hebben maakt het ook een groot verschil hoe je gaat. Zak je vredig weg in een eeuwige slaap zoals mijn opa of ga je schreeuwend en vol paniek zoals de passagiers die bij hem in de auto zaten. Macaber grapje, but it gets the point across. De meeste mensen krijgen geen keuze en de enige optie waar je echt de volledige controle hebt is wanneer je het zelf doet.

Vroeger zag ik dat overigens altijd als één van de mooiste dingen, een ultieme "f*ck you" aan het leven waar je in bent geworpen zonder dat je dat zelf wilde. Maar afgelopen zomer ben ik een vriendin verloren aan zelfmoord en ondanks dat ik haar keuze respecteer kan ik geen vrede hebben met haar beslissing en ben ik er nog altijd ontzettend kapot van. Ja, haar 'pijn' is over maar de pijn die iedereen voelt na haar dood is enorm. Er waren andere opties en haar keuze vind ik nu laf en egoïstisch. Maar goed, ik ben in de fase van boos zijn dus neem wat ik zeg met een korrel zout.

Jij denkt dat doodgaan het meest vreselijke is dat je kan overkomen maar ik denk bijvoorbeeld dat een kind verliezen erger is. Het beeld van twee ouders die huilend met de knuffels van hun dochter knuffelen en vertellen hoeveel ze van haar houden gaat in ieder geval nooit meer van m'n netvlies af. Ik heb zelf geen kinderen of kinderwens maar weet zeker dat geen ouder zijn/haar kind hoort te begraven, dat is de verkeerde volgorde in het leven.

Evamarie schreef:
Waar ga je aan denken? Hoe ga je de laatste momenten in? Wat zeg je tegen je geliefde en hoe sta je, je geliefde bij in dit proces? (mag ook over je geliefde huisdier gaan)

Dit is waarom mensen zeggen dat je niet wachten de dingen te doen en te zeggen die je wilt doen of zeggen want er komt een moment dat het daarvoor te laat is en het enige wat je dan over houdt is spijt. Zeg vandaag tegen de personen die belangrijk in je leven zijn wat je voor ze voelt en hoe belangrijk ze voor je zijn. Heb je spijt of ben je iemand excuses verschuldigd, vertel het nu. Vergeef anderen, vergeef jezelf en probeer gewoon de beste versie van jezelf te zijn. Als er dan een moment komt van afscheid nemen hoeft er niks gezegd te worden, want 'ze' weten het. En als je dan hopelijk op oude leeftijd op je sterfbed ligt kun je terug kijken op een leven dat goed geleden is en komt de dood je als een welkome vriend meenemen naar de volgende stap, wat je ook maar gelooft wat dat is.

**Geplaatst**: 11-01-22 20:16

Geplaatst: 11-01-22 20:16

Mindim schreef:
Ik heb iemand aan een hartstilstand verloren, wat mij persoonlijk de fijnste manier van wegvallen lijkt. Mijn zus heeft na een lang bed euthanasie gepleegd. Ging niet helemaal zoals het hoort. Thuiszorg komt af en toe kijken en de iets bijstellen. Mijn zus werd weer wakker en dan wordt huisarts geroepen en komt de thuiszorg, die waren er niet constant bij. Mijn schoonmoeder ligt nu op sterven en heeft een heel ander vooruitzicht.

Je kan je dood niet regisseren, de laatste momenten zijn voor een ieder anders en vaak niet zoals van te voren bedacht. Ik snap de OP dan ook helemaal niet. Ik ken niemand die als het moment daar is, daar mee bezig is, dat is meestal al op voorhand gebeurd. Vaak is op het moment van euthanasie alles al gezegd en rest alleen het vertrek.

Je zus heeft palliatieve sedatie gehad, geen euthanasie. Dan is het mogelijk dat iemand weer wakker wordt, sedatie is dan ws te licht en de HA (thuiszorg is alleen uitvoerend) moet dan de dosis ophogen.

Palliatieve sedatie; het in slaap brengen van iemand. Bewustzijn wordt verlaagd, iemand kan wakker worden, dingen meekrijgen.
Middel; midazolam (dormicum) vaak in combinatie met morfine vanwege pijn (vaak bij kanker, orgaanfalen)
Duur; enkele uren tot enkele dagen
Vaak ingezet bij levensverwachting minder dan 14 dagen.
Opdrachtgever: HA/ HAP, uitvoerend: thuiszorg

Euthanasie; het hart stopzetten zodat iemand komt te overlijden.
Eerst wordt een slaapmiddel toegediend, daarna het middel om het hart stop te zetten.
Ambulance komt vantevoren een infuus plaatsen.
HA is degene die actief euthaniseert.
Na goedkeuring van SCEN arts, voldoet persoon aan de criteria.
Meestal na goedkeuring van SCEN arts en als de persoon/ cliënt er klaar voor is (die geeft het teken wanneer) kan het nog 24 tot 48 uur duren in verband met klaarmaken van de medicatie bij de apotheek.

Één ding is echter heel belangrijk. Op het moment van euthanasie moet de persoon in kwestie JA kunnen zeggen.
Kan iemand dat niet meer dan gaat het niet door.

Laatst bijgewerkt door Onali op 11-01-22 20:26, in het totaal 1 keer bewerkt