Dat ik mijn zus vreselijk mis. Ze is 8 juni overleden. En dat ik al 16x in het ziekenhuis heb gelegen heb en er geen zicht is op verbetering. Mijn hele sociale leven staat op zijn kop en kan oa ook niet werken.
Lucht je hart, verdrietig zijn mag!
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
- MoniekJ
-
- Berichten: 3670
- Geregistreerd: 30-05-06
- Woonplaats: In my own wonderland
- Zertab
-
- Berichten: 14366
- Geregistreerd: 05-02-11
- Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 23-08-20 22:04
MoniekJ schreef:Ten eerste dikke knuffel voor iedereen hier
Dat ik mijn zus vreselijk mis. Ze is 8 juni overleden. En dat ik al 16x in het ziekenhuis heb gelegen heb en er geen zicht is op verbetering. Mijn hele sociale leven staat op zijn kop en kan oa ook niet werken.
Heftig, heel veel sterkte!
- Unseen
-
- Berichten: 7297
- Geregistreerd: 22-04-05
- Woonplaats: Drenthe
- Myfairytale
- Berichten: 5877
- Geregistreerd: 26-05-06
Geplaatst door de TopicStarter : 23-08-20 22:17
Iejoorr schreef:Dikke knuffel voor iedereen
Ik ben verdrietig omdat ik het idee heb dat mijn pony niet gelukkig is hier in Nederland. Is mijn eerste eigen pony en ken hem al langer, hij was in het buitenland veel opener en sprekender.. Ik ben vooral verdrietig omdat ik niet weet wat ik er mee moet..
Oh jeetje, dat is lastig, waar komt je pony vandaan? En kan het niet liggen aan de manier van huisvesten bijvoorbeeld? Niet opgeven hoor, hoe moeilijk ook. Komt vast een oplossing. En misschien is het nog wennen?
geerte schreef:Ik net vakantie, 2 weken. Merk nu hoe ik mij echt voel, en weet niet of ik dat 2 weken ga trekken.
Kun je er met iemand over praten Geerte? Heb je nog wat leuke dingen gepland staan? En vakantie, je moet niks denk ik? Tijd voor jezelf nemen hoor! Knuffel!
Zertab schreef:Ik ben gewoon zo verdrietig. Het doet pijn en weet van wanhoop niet meer wat te doen. Alles is beter dan deze innerlijke pijn voelen. Ik breek liever mijn been...
Ik herken het helemaal, ik heb nu liever lichamelijke pijn dan dat afschuwelijke gemis. Sterkte!
MoniekJ schreef:Ten eerste dikke knuffel voor iedereen hier
Dat ik mijn zus vreselijk mis. Ze is 8 juni overleden. En dat ik al 16x in het ziekenhuis heb gelegen heb en er geen zicht is op verbetering. Mijn hele sociale leven staat op zijn kop en kan oa ook niet werken.
Vreselijk... je hebt het ook echt wel dubbelop zeg.
Waar lig je ergens in het ziekenhuis? Heel veel sterkte en een knuffel!Unseen schreef:Wat vreselijk Moniek, heel veel sterkte.
En een hele dikke knuffel aan de rest hier.
Ik ben verdrietig omdat ik zo ziek ben en ik daardoor zo veel niet meer kan en mijn toekomst zo onzeker is. Dat frustreert en beangstigd. Het valt me de laatste weken zo zwaar.
Ook voor jou veel sterkte en een dikke knuffel! Is er nog een mogelijkheid dat het langzaamaan beter gaat worden of is dat ook zo onzeker?
- Amber_anne
-
- Berichten: 7851
- Geregistreerd: 09-04-18
Geplaatst: 23-08-20 22:21
Ik ben op een andere manier verdrietig dan het gemis van een dier of persoon. Ik zit in een baan die ik eigenlijk niet leuk vind maar weet niet wat ik anders moet. Ik kan verder eigenlijk niks dus elke sollicitatie die ik stuur word ik afgewezen. Wat ik eigenlijk voor werk wil doen is geen werk in dus dat houdt op.
Ik ben bang dat ik over 10 jaar nog iets doe waar ik absoluut geen vreugde of energie uit haal
- Earth
-
- Berichten: 10725
- Geregistreerd: 09-04-20
- Woonplaats: Ergens oost
Geplaatst: 23-08-20 22:21
Unseen schreef:Wat vreselijk Moniek, heel veel sterkte.
En een hele dikke knuffel aan de rest hier.
Ik ben verdrietig omdat ik zo ziek ben en ik daardoor zo veel niet meer kan en mijn toekomst zo onzeker is. Dat frustreert en beangstigd. Het valt me de laatste weken zo zwaar.
Herkenbaar.
Ik ben ook chronisch ziek maar ze kunnen niet vinden wat het is. Binnenkort ga ik stage lopen maar ik weet gewoon niet hoe. Het geeft me nu al zoveel stress, het wordt er niet beter op. Daarbij ben ik ook chronisch depressief en slaat medicatie niet aan.
Leven is gewoon zwaar, iedere dag. Ik wil zo niet leven, maar ik wil ook niet dood.
- Bommeltje_
- Berichten: 2092
- Geregistreerd: 16-03-08
Geplaatst: 23-08-20 22:23
Mijn moeder is er niet meer en mis haar nu meer dan ooit.Wat naar alle verhalen hier sterkte iedereen
- Earth
-
- Berichten: 10725
- Geregistreerd: 09-04-20
- Woonplaats: Ergens oost
Geplaatst: 23-08-20 22:25
Bommeltje_ schreef:mijn relatie is na 8 jaar over en mijn vriend gaat ermee om of het niks is. Ik ben intens verdrietig en hij heeft iedereen en alles ingeruild voor een aantal vrienden via internet
Wat naar alle verhalen hier sterkte iedereen
Dikke knuffel voor jou. Dat is niet niks
- moonsparkle
- Berichten: 22862
- Geregistreerd: 21-03-05
Geplaatst: 23-08-20 22:26
Amber_anne schreef:Sterkte aan iedereen wat een verdriet zo op de avond
Ik ben op een andere manier verdrietig dan het gemis van een dier of persoon. Ik zit in een baan die ik eigenlijk niet leuk vind maar weet niet wat ik anders moet. Ik kan verder eigenlijk niks dus elke sollicitatie die ik stuur word ik afgewezen. Wat ik eigenlijk voor werk wil doen is geen werk in dus dat houdt op.
Ik ben bang dat ik over 10 jaar nog iets doe waar ik absoluut geen vreugde of energie uit haal
En misschien een opleiding werken /leren?
Ik zit in hetzelfde schuitje. Ik heb wel iets gevonden waar ik gelukkig van word en waarmee ik misschien een dag minder in de week bij een andere baan kan werken, maar alsnog wil ik ook echt een switch maken. Maar wat ga ik dan doen? Veel mensen begrijpen niet waarom ik wil switchen, ik ben ook goed in wat ik doe, maar ik kan er niet meer tegen, de druk, het werk wat nooit op houd, het normaal vinden om over te werken en er soms niks voor terug te zien. Dan is er teveel werk dan worden er weer mensen ontslagen omdat er te weinig is. Dat is ook echt wel kenmerkend voor de branche. Ik vind m'n werkzaamheden ook wel leuk, dus het is jammer maar als grenzen niet geaccepteerd worden, je altijd teveel en door moet dan gaat het steeds meer tegenstaan.
Ook hier geldt dat ik momenteel ook niet de energie kan vinden om 4 dagen te werken, 1 dag school en nog huiswerk en weer presteren.
Voor iedereen veel sterkte
Laatst bijgewerkt door moonsparkle op 23-08-20 22:36, in het totaal 3 keer bewerkt
- Earth
-
- Berichten: 10725
- Geregistreerd: 09-04-20
- Woonplaats: Ergens oost
Geplaatst: 23-08-20 22:28
Amber_anne schreef:Sterkte aan iedereen wat een verdriet zo op de avond
Ik ben op een andere manier verdrietig dan het gemis van een dier of persoon. Ik zit in een baan die ik eigenlijk niet leuk vind maar weet niet wat ik anders moet. Ik kan verder eigenlijk niks dus elke sollicitatie die ik stuur word ik afgewezen. Wat ik eigenlijk voor werk wil doen is geen werk in dus dat houdt op.
Ik ben bang dat ik over 10 jaar nog iets doe waar ik absoluut geen vreugde of energie uit haal
Een dikke knuffel als eerste. Als tweede, kijk eens of je een loopbaancoach in de hand kunt nemen. Kan ook al online, dan kost het niet zoveel. Het zou fijn zijn als je weer het plezier terug kunt vinden in je werk en daardoor in je leven
- Myfairytale
- Berichten: 5877
- Geregistreerd: 26-05-06
Geplaatst door de TopicStarter : 23-08-20 22:31
Amber_anne schreef:Sterkte aan iedereen wat een verdriet zo op de avond
Ik ben op een andere manier verdrietig dan het gemis van een dier of persoon. Ik zit in een baan die ik eigenlijk niet leuk vind maar weet niet wat ik anders moet. Ik kan verder eigenlijk niks dus elke sollicitatie die ik stuur word ik afgewezen. Wat ik eigenlijk voor werk wil doen is geen werk in dus dat houdt op.
Ik ben bang dat ik over 10 jaar nog iets doe waar ik absoluut geen vreugde of energie uit haal
Alle manieren van verdriet mag hier. Houdt moed hoor. Misschien is omscholen een idee? Of voor jezelf beginnen?
Earth schreef:Unseen schreef:Wat vreselijk Moniek, heel veel sterkte.
En een hele dikke knuffel aan de rest hier.
Ik ben verdrietig omdat ik zo ziek ben en ik daardoor zo veel niet meer kan en mijn toekomst zo onzeker is. Dat frustreert en beangstigd. Het valt me de laatste weken zo zwaar.
Herkenbaar.
Ik ben ook chronisch ziek maar ze kunnen niet vinden wat het is. Binnenkort ga ik stage lopen maar ik weet gewoon niet hoe. Het geeft me nu al zoveel stress, het wordt er niet beter op. Daarbij ben ik ook chronisch depressief en slaat medicatie niet aan.
Leven is gewoon zwaar, iedere dag. Ik wil zo niet leven, maar ik wil ook niet dood.
Houdt moed!
Wat niet gaat, gaat niet. Misschien kunnen ze de uren/werkzaamheden aanpassen?
En andere medicatie? Het een is het andere niet, hopelijk zie je toch gauw weer de zon schijnen.
Bommeltje_ schreef:mijn relatie is na 8 jaar over en mijn vriend gaat ermee om of het niks is. Ik ben intens verdrietig en hij heeft iedereen en alles ingeruild voor een aantal vrienden via internet
Wat naar alle verhalen hier sterkte iedereen
Sterkte! Hij zal er vast nog achterkomen wat hij mist!
Vreselijk om je moeder nu te moeten missen.
Sterkte voor allemaal!
- Amber_anne
-
- Berichten: 7851
- Geregistreerd: 09-04-18
Geplaatst: 23-08-20 22:31
moonsparkle schreef:Amber_anne schreef:Sterkte aan iedereen wat een verdriet zo op de avond
Ik ben op een andere manier verdrietig dan het gemis van een dier of persoon. Ik zit in een baan die ik eigenlijk niet leuk vind maar weet niet wat ik anders moet. Ik kan verder eigenlijk niks dus elke sollicitatie die ik stuur word ik afgewezen. Wat ik eigenlijk voor werk wil doen is geen werk in dus dat houdt op.
Ik ben bang dat ik over 10 jaar nog iets doe waar ik absoluut geen vreugde of energie uit haal
En misschien een opleiding werken /leren?
Ik zit in hetzelfde schuitje. Ik heb wel iets gevonden waar ik gelukkig van word en waarmee ik misschien een dag minder in de week bij een andere baan kan werken, maar alsnog wil ik ook echt een switch maken.
Ik weet niet wat ik wil. Heb een opleiding dierverzorging gedaan maar daar is geen werk in. Ik heb vorig jaar een weken leren traject geprobeerd maar vond het toen niks, ben wel in die sector blijven hangen. De combinatie school en werk viel me ook heel zwaar en trek ik eigenlijk niet
- Anoniem
Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!
Geplaatst: 23-08-20 22:33
- Caaatje
-
- Berichten: 643
- Geregistreerd: 20-02-12
Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!
Geplaatst: 23-08-20 22:44
ik ben verdrietig, ik zit met een pony met een goedaardige vorm van droes. Ze heeft enkel last van haar luchtzakken die vollopen met pus continue, verder gelukkig niet ziek of pijn. maar ik doe zo mijn best en niks lijkt te werken, ze stond op de kliniek met een vriendje en ze komen er allebei slechter van dan ik ze gebracht heb. ik probeer zo om mijn paarden gezond te houden maar ik krijg er enkel tegenslagen in en nu doe ik alles wat ik kan en het wordt maar niet beter op een kliniek waar ze blijkbaar niet eens goede verzorging krijgt. ik ben zo teleurgesteld in mezelf dat ik niet sneller heb ingegrepen....
- Linnie050
-
- Berichten: 12147
- Geregistreerd: 20-04-11
- Woonplaats: Putten
Geplaatst: 23-08-20 22:46
Moniek het missen wordt helaas ook niet minder.
Mijn zusje is in november 2019 overleden.
Ik mis haar nog echt elke dag.
Er gaat geen dag voorbij dat je niet denk aan je zus
En ook veel sterkte met het ziekenhuis traject.
MoniekJ schreef:Ten eerste dikke knuffel voor iedereen hier
Dat ik mijn zus vreselijk mis. Ze is 8 juni overleden. En dat ik al 16x in het ziekenhuis heb gelegen heb en er geen zicht is op verbetering. Mijn hele sociale leven staat op zijn kop en kan oa ook niet werken.
- Myfairytale
- Berichten: 5877
- Geregistreerd: 26-05-06
Geplaatst door de TopicStarter : 23-08-20 22:53
brokjes schreef:Sterkte lieverds!
Lief van jou.
Caaatje schreef:wat een verdriet allemaal... hele dikke knuffels voor iedereen die er nood aan heeft
ik ben verdrietig, ik zit met een pony met een goedaardige vorm van droes. Ze heeft enkel last van haar luchtzakken die vollopen met pus continue, verder gelukkig niet ziek of pijn. maar ik doe zo mijn best en niks lijkt te werken, ze stond op de kliniek met een vriendje en ze komen er allebei slechter van dan ik ze gebracht heb. ik probeer zo om mijn paarden gezond te houden maar ik krijg er enkel tegenslagen in en nu doe ik alles wat ik kan en het wordt maar niet beter op een kliniek waar ze blijkbaar niet eens goede verzorging krijgt. ik ben zo teleurgesteld in mezelf dat ik niet sneller heb ingegrepen....
Oh wat naar! Maar bij een kliniek mag je er toch vanuit gaan dat je dieren daar goed verzorgd worden? Niet jezelf schuldig voelen! Is het een idee om ze naar een andere kliniek over te brengen?
Beterschap voor beide paardjes.
Sterkte linnie050. Vreselijk om je zus te moeten missen.
Veel verdrietige verhalen, maar onthoud dat niemand alleen is met verdriet!
Voor iedereen:
- Lynnepinny
-
- Berichten: 2787
- Geregistreerd: 14-03-10
Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!
Geplaatst: 23-08-20 23:01
Hier ook als sinds mei het gemis van m'n ex, ondanks dat het eigenlijk best een banketstaaf was
. Voor zaken als liefdesverdriet vind ik dit topic erg fijn, kan ik aanraden: [LZP] tranen, breakups & liefdesverdriet - Elastiek
-
- Berichten: 567
- Geregistreerd: 09-04-12
- Woonplaats: Zuid-Limburg
Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!
Geplaatst: 23-08-20 23:10
Ik ben verdrietig omdat ik al een tijdje niet lekker in mijn vel zit en er momenteel zelf niet uitkom. Ik heb een hele leuke baan, maar zelfs hier kijk ik tegenop om weer heen te gaan, omdat ik het even niet meer trek.
- Shalimar
-
- Berichten: 1577
- Geregistreerd: 24-01-09
Geplaatst: 23-08-20 23:26
CupCakes_ schreef:Dikke knuffel, je hond verliezen is zwaar!
Dikke knuffel, want je papa missen is heftig
Liefdesverdriet sucks. Ik weet er alles vanaf. Er overheen komen is nog steeds een opgave, dus ik begrijp je gevoel!
Mi_Amore, ook jij enorm veel sterkte en een dikke knuffel!
Ik heb een jonge aussie van 11 maanden, maar de laatste weken heb ik echt het gevoel dat niks wil lukken. Trainen gaat ruk, de wandelingen verschilt enorm hoe het gaat. Maar voor mijn gevoel verpest ik hem op deze manier. Ik wil het zo graag goed doen en een goed opgevoede hond krijgen, maar nu lijkt dat een hele grote opgave
Er over sparren met iemand uit de buurt gaat niet, want er is niemand met wie ik dat kan doen.
Misschien kun je Levita hier op bokt benaderen, die traint ook Aussies en heeft sinds een jaar weer een nieuwe pup. Die kent zeker jouw gevoel en kan je misschien wel verder helpen. Verder aan iedereen sterkte, komen heftige dingen voorbij.
- ual_95
-
- Berichten: 746
- Geregistreerd: 08-04-09
Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!
Geplaatst: 23-08-20 23:59
- Killed
-
- Berichten: 1576
- Geregistreerd: 29-03-11
- Woonplaats: België
- Myfairytale
- Berichten: 5877
- Geregistreerd: 26-05-06
Geplaatst door de TopicStarter : 24-08-20 04:36
Lynnepinny schreef:Poeh wat een narigheid allemaal. En wat fijn dat er een plekje voor is gemaakt. Knuffel aan iedereen
Hier ook als sinds mei het gemis van m'n ex, ondanks dat het eigenlijk best een banketstaaf was
Uiteraard is iedereen vrij om het in dat topic te delen, maar het mag ook hier, of allebei, net wat oplucht. Ale soorten verdriet mogen hier.
Elastiek schreef:Dikke knuffel voor iedereen!
Ik ben verdrietig omdat ik al een tijdje niet lekker in mijn vel zit en er momenteel zelf niet uitkom. Ik heb een hele leuke baan, maar zelfs hier kijk ik tegenop om weer heen te gaan, omdat ik het even niet meer trek.
Wat naar voor je! Misschien even tijd voor jezelf nemen, even op adem komen? Kun je met andere mensen in je omgeving er nog over praten?
Hoop dat je het plezier gauw weer terug zal vinden.
CupCakes_ schreef:Dikke knuffel, je hond verliezen is zwaar!
Dikke knuffel, want je papa missen is heftig
Liefdesverdriet sucks. Ik weet er alles vanaf. Er overheen komen is nog steeds een opgave, dus ik begrijp je gevoel!
Mi_Amore, ook jij enorm veel sterkte en een dikke knuffel!
Ik heb een jonge aussie van 11 maanden, maar de laatste weken heb ik echt het gevoel dat niks wil lukken. Trainen gaat ruk, de wandelingen verschilt enorm hoe het gaat. Maar voor mijn gevoel verpest ik hem op deze manier. Ik wil het zo graag goed doen en een goed opgevoede hond krijgen, maar nu lijkt dat een hele grote opgave
Er over sparren met iemand uit de buurt gaat niet, want er is niemand met wie ik dat kan doen.
Misschien heb je wat aan de tip van Shalimar? En wees niet te streng voor jezelf, het is niet makkelijk om een pup op te voeden. Misschien is het nu wel even een fase, waar jullie doorheen moeten? En soms even gas terug nemen en minder hard trainen is ook niet erg. Succes met je leuk hondje!
ual_95 schreef:Ik heb ook een compleet andere manier van verdriet, maar heb er écht ontzettend veel moeite mee. Ik ben altijd heel onzeker geweest over mijn figuur. In de puberteit resulteerde dat in een eetstoornis, waar ik nooit helemaal vanaf ben gekomen. Het ging eigenlijk heel goed en ik was enigszins tevreden met mijn gewicht, maar heb misschien íets te veel genoten in de vakantie. Ik kreeg namelijk een heel banketstaaf appje van iemand bij mij op stal (die ik eigenlijk nooit spreek) met de vraag of ik in verwachting ben. Om haar vraag goed te praten, vervolgde ze dat anderen het ook dachten en dat ze zelf óók aan de maat is, terwijl er echt wel een verschil van 30 kilo tussen ons zit. Iedereen in mijn naaste omgeving verklaart haar voor gek en probeert me te troosten, maar ik voel me echt weer terug bij af.
Is het niet gewoon jaloezie van de stalgenote? Zeker omdat je zegt dat er zoveel verschil tussen jullie zit? Ze kan wel zoveel vertellen over anderen "die het ook dachten". En buiten dat, vind ik het hoogst onfatsoenlijk, zeker als je haar verder toch nooit spreekt! Zou dat appje dan ook echt niet serieus nemen hoor, al begrijp ik dat het voor jou natuurlijk wel hard aankomt.
Koppie omhoog hoor en probeer erboven te staan. Knuffel!
Killed schreef:Ook hier is er best wat verdriet.
Ik zit al sinds november in de ziektewet met een burn-out, het herstel gaat zo traag en daarbij komt best wat stress door ziekte en huisvesting van Mn paarden, soms trek ik het niet meer
Wat akelig voor je. Is het mogelijk om eventueel tijdelijk iets te veranderen qua huisvesting voor je paarden? Of eventueel een beetje hulp zodat je je wat minder zorgen hoeft te maken?
Een burn out herken ik helaas, heeft hier ook een flinke tijd geduurd. Het heeft echt tijd nodig, wees lief voor jezelf en gun jezelf ook die tijd. En het gaat met ups en downs, als je langzaam maar zeker 2 stapjes vooruit doet, als je er eentje achteruit gaat.
Sterkte en knuffels voor allemaal!
- Ginny135
- Berichten: 315
- Geregistreerd: 02-08-16
Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!
Geplaatst: 24-08-20 07:49
Ik ben verdrietig omdat we anderhalve maand geleden onze hond in hebben moeten laten slapen en ik hem gewoon nog steeds heel erg mis. Ook ben ik verdrietig omdat ik een week geleden een paard heb moeten laten inslapen waar ik voor zorgde terwijl de eigenaren op vakantie waren. Ik kan me hun pijn nauwelijks voorstellen
- candalisa
-
- Berichten: 3513
- Geregistreerd: 02-08-10
- Woonplaats: Wijchen
Geplaatst: 24-08-20 08:30
Jeetje je zus verliezen en in het ziekenhuis wat erg! Veel sterkte heb je wel mensen waar je goed mee kan praten?
Z’n ex heb ik ook gehad die ging er vandoor met mijn beste vriendin... ik snap dat je nu hee erg je moeder mist.
Verlies van een hond is zwaar het is alsof je een gedeelte van jezelf kwijt raakt. Ik zit nu in het process van afscheid nemen van mijn 12 jarige rottweiler maar ik kan het nog niet onder ogen zien..
Ik ben verdrietig vanwege het gevoel dat ik mijn gevoel moet onderdrukken. Vanwege mijn gezondheid heb ik veel moeite met het doorrijden van mijn jonge paard. Ik kan mijn eigen frustraties niet de baas waardoor ik gespannen raak en dit reflecteert erg op haar. Een aantal mensen uit mijn omgeving zeggen dan steeds dat er niks aan de hand is en ik gewoon door moet rijden. Ik heb nu besloten dat ik haar weg breng voor training omdat ik er zo geen plezier aan beleef maar ergens vraag ik mezelf af of het nog wel goed gaat komen.
Ik wil Zo graag met mijn paarden aan de slag maar mijn lichaam werkt gewoon niet mee.
- Farjen
-
- Berichten: 8642
- Geregistreerd: 20-07-03
- Woonplaats: Oost-Vlaanderen, België
Geplaatst: 24-08-20 09:07
Veel sterkte MoniekJ! Ik hoop dat er toch een lichtpuntje komt
Unseen, ook veel beterschap! Ik herken het, ben ooit ook zo ziek geweest dat de toekomst er opeens helemaal anders zou gaan uitzien. Gelukkig is het goedgekomen bij mij, dus ik hoop dat bij jou hetzelfde mag gebeuren!
Amber-Anne, ook hier weer herkenbaar. Ik heb ondertussen wel een andere baan gevonden en het is ook niet 100% mijn ding. Maar ik ben wel veel gelukkiger dan bij mijn vorige werk. Een loopbaancoach kan soms helpen, of al een cursus volgen in iets wat je interesseert en zo eventueel uitbouwen naar iets parttime en dan later fulltime?
Wat soms ook kan helpen is een spontane sollicitatie sturen, een nee heb je, een ja ken je krijgen!
Earth dikke knuffel
Bommeltje ook een dikke knuffel
En iedereen die er 1 kan gebruiken
Ik ben zelf verdrietig omdat ik een paard heb van 20 jaar met hoefkatrol. Na al jaren niet meer te rijden (enkel met anderen hun paarden) had ik besloten om een nieuw paard bij te kopen, zo'n anderhalf jaar geleden.
2 maanden na aankoop => peesblessure en dan begon het gesukkel...
Enkele maanden geleden te weten gekomen dat paard PSSM heeft en nu staat hij sinds juni met een nieuwe peesblessure. Ik denk niet dat ik moet verwachten om nog met dat paard te kunnen rijden.. Dus nu heb ik 2 paarden staan, financieel best een kater en ik kan niet rijden en ik ben er elke dag zo verdrietig om. En mijn vriend steunt me wel, maar snapt niet hoe diep triest ik hier om ben.. Dus ik voor mijn gevoel sta Ik er alleen voor met deze kwestie..
Waar ik vroeger paarden met "grote" aantallen vond om te rijden, vind ik nu niets (of te ver weg en dat is in combinatie met mijn werk/zorg paarden dan weer niet haalbaar)..