Bokt.nl

FloortjeM schreef:

In sommige zaken (familiezaken, strafzaken, jeugdzaken) is er niet eens zo iets als winnen of verliezen. En een behoorlijk deel van de 'gewone' civiele zaken wordt ook geschikt. Wie heeft er dan gewonnen? Wie krijgt er dan betaald?

Wij hebben met elkaar afgesproken dat je in een fatsoenlijk land allemaal recht hebt om je te laten helpen door iemand die ervoor geleerd heeft, of je het nou kan betalen of niet. Dat betekent dat het niet afhankelijk is van hoe dik je portemonnee is, hoe goed je bijstand is.

Stel dat wij wel no cure no pay zouden werken, dan zou het zo zijn dat je advocaat een eigen belang in de uitkomst van je zaak heeft. Dat die liever de makkelijke schikking pakt en de zaak daarmee afdoet, dan voor je doorknokken met een beperkte kans op een veel rechtvaardiger uitkomst. Dat betekent dat als je een lastige zaak hebt, waar veel uren in gaan zitten, waar veel getuigen gehoord moeten worden, waar je langdurig medisch onderzoek en ontwikkeling en kans op herstel moet afwachten, waar je eigenlijk vanaf het begin al weet dat je twee keer tot aan de hoge raad en terug moet, dat je tien jaar en tachtig processtukken verder bent voordat je je recht weet te halen, dat er dan geen advocaat bereid is zijn handen aan je zaak te branden. Sta je er dan maar alleen voor?

Als je nou dat risico wil afdekken in een civiele zaak, dan zoek je een partij die aan 'procesfinanciering' doet. Dat is iemand die het risico op verlies voor je wil pakken. Die betaalt je advocaat netjes per uur (want onze gedragsregels verbieden no cure no pay), en die pakt een deel van de eventuele opbrengst. Dus het kan wel, maar via een omweg. En ik zou met zo'n club niet in zee willen, want die gaan er alleen aan beginnen als de kans dat zij er meer aan overhouden dan dat het ze kost, aanzienlijk is. Dus per saldo betaal je dan teveel.

En kort en goed: zeker hebben wij een inspanningsverplichting. We hebben het tuchtrecht, en als we niet handelen zoals van een 'redelijk bekwaam en redelijk handelend vakgenoot' mag worden verwacht, zijn wij ook aansprakelijk. Dus er wordt zeker van ons verwacht dat we ons best doen en ik ken ook werkelijk geen enkele collega die niet voor zijn of haar vak inzet.

cherie78 schreef:

Prrrr schreef:

De inspanningsverplichting is er echt wel. Daar heb je ook tuchtrecht voor, als je denkt dat je advocaat zijn best niet doet. Maar een resultaatsverplichting inderdaad niet, nee. Omschrijf 'winnen' maar eens.

Een ziektekostenverzekering maakt een bende van zijn administratie en vraagt twee keer zoveel premie te betalen dan er daadwerkelijk open staat. Dan wil je graag verweer voeren. Je wordt nog steeds veroordeeld om een bedrag te betalen, maar de helft van wat ze in eerste instantie wilden hebben. Heb je dan verloren of gewonnen?

Twee ouders willen allebei het hoofdverblijf van het kind, omdat ze allebei vinden dat dat in het belang van het kind is. Beide zaken moeten goed worden voorgelegd aan de rechter, maar het kind kan maar bij een van beide ouders het hoofdverblijf hebben. Moet een van beide advocaten dan niet betaald worden, ook al heeft die net zulk goed werk geleverd als de ander?

En als er en schikking getroffen wordt, wat doe je dan?

Niet winnen, niet betalen, vind je dat dan terecht?

Nu al een paar keer geprobeerd duidelijker te antwoorden.

Is nu al een aantal x mislukt.

Ik probeer het zo nog eens

Nederlanse zorgautoriteit gaat over misstanden bij zorgverzakeraar.

Bij een "gewone" scheiding staat het belang van het kind voorop bij de ouders (hoop ik toch)

Bij een schikking is er geen winst of verlies, daar stemmen beide partijen mee in.

cherie78 schreef:

Nederlanse zorgautoriteit gaat over misstanden bij zorgverzakeraar.

Bij een "gewone" scheiding staat het belang van het kind voorop bij de ouders (hoop ik toch)

Bij een schikking is er geen winst of verlies, daar stemmen beide partijen mee in.

cherie78 schreef:

Ocean_Child schreef:

Natuurlijk moet de advocaat betaald worden als een zaak niet gewonnen wordt! Dit zou betekenen, dat in zaken die niet "gewonnen" kunnen worden, iemand never nooit meer een advocaat kan krijgen. Behalve zaken winnen, zorgen advocaten er ook voor dat het recht op de juiste manier wordt toegepast.

Is het niet eerlijker dat een advocaat pas betaald wordt als er gewonnen wordt?

Ieder ander die een verplichting aangaat, weet dat.
Als ik een loodgieter laat komen en die doet zijn werk niet naar behoren, wordt niet betaald totdat de verplichting is nagekomen.

Beetje vreemde zaak bij de advocatuur dan toch?

Het lijkt mij dat een advocaat dat toch wel kan inschatten of een proces een redelijke kans van slagen heeft, zeker bij advocaten die veel ervaring hebben.
Maar blijkbaar wordt maar zoveel mogelijk toch een zaak aangenomen: met of zonder kans van slagen.

cherie78 schreef:

Het lijkt mij dat een advocaat dat toch wel kan inschatten of een proces een redelijke kans van slagen heeft, zeker bij advocaten die veel ervaring hebben.
Maar blijkbaar wordt maar zoveel mogelijk toch een zaak aangenomen: met of zonder kans van slagen.

cherie78 schreef:

Heel veel mensen zijn hier tegenwoordig voor verzekerd (rechtsbijstandverzekering)
Advocaten kunnen dan toegewezen worden die al veel voor de verzekeraar zaken doen.
Die worden dus ten alle tijde betaald uit het budget dat een verzekerde is toegewezen of waar recht op is.

cherie78 schreef:

FloortjeM schreef:

In sommige zaken (familiezaken, strafzaken, jeugdzaken) is er niet eens zo iets als winnen of verliezen. En een behoorlijk deel van de 'gewone' civiele zaken wordt ook geschikt. Wie heeft er dan gewonnen? Wie krijgt er dan betaald?

Wij hebben met elkaar afgesproken dat je in een fatsoenlijk land allemaal recht hebt om je te laten helpen door iemand die ervoor geleerd heeft, of je het nou kan betalen of niet. Dat betekent dat het niet afhankelijk is van hoe dik je portemonnee is, hoe goed je bijstand is.

Stel dat wij wel no cure no pay zouden werken, dan zou het zo zijn dat je advocaat een eigen belang in de uitkomst van je zaak heeft. Dat die liever de makkelijke schikking pakt en de zaak daarmee afdoet, dan voor je doorknokken met een beperkte kans op een veel rechtvaardiger uitkomst. Dat betekent dat als je een lastige zaak hebt, waar veel uren in gaan zitten, waar veel getuigen gehoord moeten worden, waar je langdurig medisch onderzoek en ontwikkeling en kans op herstel moet afwachten, waar je eigenlijk vanaf het begin al weet dat je twee keer tot aan de hoge raad en terug moet, dat je tien jaar en tachtig processtukken verder bent voordat je je recht weet te halen, dat er dan geen advocaat bereid is zijn handen aan je zaak te branden. Sta je er dan maar alleen voor?

Als je nou dat risico wil afdekken in een civiele zaak, dan zoek je een partij die aan 'procesfinanciering' doet. Dat is iemand die het risico op verlies voor je wil pakken. Die betaalt je advocaat netjes per uur (want onze gedragsregels verbieden no cure no pay), en die pakt een deel van de eventuele opbrengst. Dus het kan wel, maar via een omweg. En ik zou met zo'n club niet in zee willen, want die gaan er alleen aan beginnen als de kans dat zij er meer aan overhouden dan dat het ze kost, aanzienlijk is. Dus per saldo betaal je dan teveel.

En kort en goed: zeker hebben wij een inspanningsverplichting. We hebben het tuchtrecht, en als we niet handelen zoals van een 'redelijk bekwaam en redelijk handelend vakgenoot' mag worden verwacht, zijn wij ook aansprakelijk. Dus er wordt zeker van ons verwacht dat we ons best doen en ik ken ook werkelijk geen enkele collega die niet voor zijn of haar vak inzet.

Hoe sta je er dan tegenover bij een advocaat die betaald krijgt via een rechtsbijstandverzekering?
Die wordt betaald uit het toegewezen budget.

cherie78 schreef:

MyHorseGirl schreef:

Ik werk zelf als jurist op een advocatenkantoor en ik kan uit de praktijk vertellen dat wij regelmatig een verzoek krijgen of 'no cure no pay' mogelijk is. Dit is (uiteraard) niet mogelijk. Ten eerste mag het niet en ten tweede, inderdaad, wat gebeurt er als wij een zaak verliezen?

In de gemiddelde zaak, waar ook echt flink geprocedeerd moeten worden, zit zo'n 30 uur werk. Daar zit heel veel tijd en aandacht in, maar ook veel kennis. Voor dat soort zaken kan het niet anders dan dat wij ons voor 100% ons inzetten; het is immers ons werk. Daarnaast geldt er ook een inspanningsverplichting.

Stel dat wij zo'n zaak (jammer genoeg) verliezen, dat zou betekenen dat al die gewerkte uren en alle bijkomende kosten (denk aan externe kosten), zelf zouden moeten dragen. Dat is gewoon niet rendabel. Je moet immers ook een kantoor onderhouden, werknemers betalen, etc.

Daarbij staat het mensen vrij om een advocaat in te schakelen. Wij gaan namelijk niet op eigen houtje te werk, wij krijgen een opdracht van iemand om voor hen aan het werk te gaan. Tja, dat kost nou eenmaal geld.

Heel veel mensen zijn hier tegenwoordig voor verzekerd (rechtsbijstandverzekering)
Advocaten kunnen dan toegewezen worden die al veel voor de verzekeraar zaken doen.
Die worden dus ten alle tijde betaald uit het budget dat een verzekerde is toegewezen of waar recht op is.

Hoe wordt hier dan naar gekeken?