Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-10-19 08:21

Geplaatst: 27-10-19 08:21

Je kunt ook spijt krijgen van wel kinderen krijgen. Dat lijkt me nog veel erger om heel eerlijk te zijn[/quote]

En hoe vaak heb je dat gehoord?
Volgens mij is er bij die "situaties" meer aan de hand.. (niet eerlijk vooraf of slechte relatie of medisch)
Ouders die ik ken kunnen echt niet meer zonder hun kids.[/quote]

Ik denk ook dat er weinig zijn die
het zullen zeggen, er is weleens een topic over geweest of misschien was het op een ander forum.

**Geplaatst**: 27-10-19 08:21

Geplaatst: 27-10-19 08:21

Aartje schreef:
Ik herken bepaalde vragen heel sterk. Ik ben alleen wat jonger tot andere conclusies gekomen. Ik heb gekozen voor een andere vorm van ouderschap. Ik ben deelmoeder geworden.

Mijn kindje groeit op bij een bevriend homostel.

[ [url=m/y4M5u1.jpg]Afbeelding[/url] ]

Een vorm van draagmoederschap maar dan wel intenser en betrokkener. Nu is voor mij 3 dagen zorgen per maand precies goed. Er wordt niet gesleept met haar. Ze heeft een fijne stabiele thuisbasis bij haar papa's. Ik heb mijn zelfstandige leven kunnen behouden maar mag toch van het ouderschap genieten. Ik kan op bezoek wanneer ik wil en we gaan ook wel eens gezamelijk een dagje weg. Vorige week hebben we met zn 4tjes een huisje gehuurd op Landal Greenpark waar we even als familie weer van ons gezinnetje hebben genoten. Ze zal van jongs af aan weten hoe het in elkaar zit. Dat zij een mama een papa en nóg een papa heeft. Dat haar papa's een relatie hebben en mama ergens anders woont. Voor háár zal dat normaal zijn straks. Ze leert dat we in een wereld leven waarin je mag zijn wie je bent, dat je mag houden van wie jij wilt en ze zal van ons allemaal voelen hoeveel wij van haar houden op onze eigen manier.

Nu is dit wel weer een heel andere vorm, maar wel een vorm die voor míj persoonlijk klopte. We zijn allemaal gelukkig en onze dochter groeit met veel liefde op omdat ze zó enorm gewenst is, door mij, door haar beide papa's, door al haar opa's en oma's die trots zijn op hun kleinkind.

Nu zeg ik niet dat een ander het ook zo zou moeten doen, maar er zíjn echt meer vormen van ouderschap dan het traditionele plaatje. Co-ouderschap bijvoorbeeld. Je ziet dit ook vaker bij homo en lesbische stellen die dan gezamelijk een gezin willen stichten waarbij ze de zorgen verdelen. Zolang er natuurlijk aan het belang van het kind wordt gedacht kan dit hele mooie vormen aan nemen waarin iedereen gelukkig is. Het hóeft niet zwaar te zijn. Je bént niet verplicht alle lasten op je te nemen. De wereld veranderd. Vrouwen zijn niet allemaal huismoeders tegenwoordig. We willen carrière maken, reizen, sporten, onszelf kunnen en blijven ontwikkelen. Waarom zouden we onszelf volledig aan de kant zetten vanuit een traditioneel oogpunt?

Als het je om duurzaamheid gaat (goed punt en niet onbelangrijk als je het mij vraagt) is adoptie of pleegzorg ook een overweging waard. Daarin kun je onwijs waardevol zijn en vergis je niet, want écht je kunt van een pleegkindje houden alsof ze je eigen vlees en bloed zijn.

Ik wil hiermee aangeven, probeer eens buiten de kaders te denken. Of ga eens te raden bij de stichting meerdangewenst (is gericht op homoseksuele ouderschap, maar barst wel van de info)

Vind dat serieus een mooie oplossing! Zeker als je zelf niet grotendeels wil moederen. Nadeel blijft in dit geval TO's leeftijd. Zij loopt al tegen de 40 en de kans op beperkingen wordt daarmee vergroot.

**Geplaatst**: 27-10-19 08:23

Geplaatst: 27-10-19 08:23

_lautje_ schreef:
Scheelt dat ik niet werk en ik hoop dat ze fanatiek gaan sporten
Het liefste ponyrijden (natuurlijk) maar fanatiek hockey, handbal, etc. Alleen maar: Graag!!
Je krijgt het druk met andere zaken en daar heb ik de tijd voor.

Dat is een uitzonderingspositie tegenwoordig als je niet hoeft te werken en er toch geld is voor alle luxe hobbies. En dan maar hopen dat je relatie goed blijft en je kostwinner zijn goede baan en gezondheid behoudt.

**Geplaatst**: 27-10-19 08:24

Geplaatst: 27-10-19 08:24

sneeuwpop schreef:
Qimm schreef:
Je kunt ook spijt krijgen van wel kinderen krijgen. Dat lijkt me nog veel erger om heel eerlijk te zijn

En hoe vaak heb je dat gehoord?
Volgens mij is er bij die "situaties" meer aan de hand.. (niet eerlijk vooraf of slechte relatie of medisch)
Ouders die ik ken kunnen echt niet meer zonder hun kids.

Het is een groot taboe onderwerp, maar spijt van je kinderen hebben komt echt vaker voor dan je denkt. Veel ouders durven het gewoon niet toe te geven, maar het is er wel degelijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-19 08:28

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-19 08:28

@elnienjo, ik zou geen kind willen delen met een ander gezin, als we het doen, dan gewoon 100%
@Aartje, wat mooi, dat jullie deze constructie hebben gevonden en dat het jullie past. Lijkt wel moeilijk zijn geweest, ivm opinie van anderen. Ik kan me voorstellen dat dat soms even slikken moet zijn geweest. Mooi dat er nu eigenlijk 2 gelukkige gezinnen zijn.

**Geplaatst**: 27-10-19 08:34

Geplaatst: 27-10-19 08:34

Je vertelt wel een klassiek verhaal TS, dit is dus dat "wacht maar..." dat zoveel bewust kinderlozen de neus uitkomt...maar toch wel vaak waar is

Jullie gedachte van "is dit het nu voor de rest van ons leven" vind ik eigenlijk wel tekenend, want dat is nu precies wat de doorslag kan geven om er voor te gaan, dat je toch iets meer verdieping zoekt in je leven dan zonder een kindje. Als hetgene dat je wellicht (tijdelijk) op moet geven, niet zo aantrekkelijk meer is vergeleken met die extra verdieping in je leven van een kindje en dat hele nieuwe leven dat daar bij hoort

Overigens is "het wordt echt beter" wel de normale gang van zaken maar je hebt natuurlijk altijd het risico van een kindje met een uitdaging....die altijd veel zorg nodig nodig zal hebben of véél meer energie, zorgen, en slapeloze nachten zal kosten. Met screening kan je veel voorkomen, maar niet alles. Maar dat besef je zelf ook wel

De opmerking dat de 1 het moederschap anders ervaart dan de ander wil ik ook wel wat nuanceren. Het is natuurlijk waar dat de 1 in exact dezelfde situatie vooral de mooie dingen kan blijven zien terwijl de ander de minder mooie dingen erg zwaar vindt drukken op de ervaring. De 1 kan beter tegen slaapgebrek, huilen, leed en dergelijke van een kindje dan de ander.

Maar het is ook zo dat het ene kindje veel makkelijker is dan het andere. De ene situatie is veel makkelijker dan de andere. De ene baby is heel makkelijk en als peuter weer slopend voor je humeur en energie... de ander juist andersom, weer een ander....enz.

Dus ik zou zeggen: laat je niet te veel leiden door hoe een ander het moederschap in haar specifieke situatie ervaart, maar stel je voor in je eigen situatie hoe het zou kunnen verlopen met verschillende soorten zwangerschappen en babies enz. Wie weet zie je dan ook verbeterpunten die je eerst wilt regelen voordat je er aan begint, om het jezelf makkelijker te maken als je echt mamma wilt gaan worden

**Geplaatst**: 27-10-19 08:34

Geplaatst: 27-10-19 08:34

Citaat:
Het is een groot taboe onderwerp, maar spijt van je kinderen hebben komt echt vaker voor dan je denkt. Veel ouders durven het gewoon niet toe te geven, maar het is er wel degelijk.

Naar mijn idee komt dat dus in de meeste gevallen doordat er vooraf al meer aan de hand was..
Ik heb ook gehoord dat mensen denken hun relatie te kunnen redden met een kind (- kind is juist zwaar voor je relatie.) Ook vaders die ja zeggen omdat hun vrouw het graag wil,dan krijg je het ook zwaar.
Ongeplande zwangerschap beslissing is ook iets wat kan zorgen voor spijt. Ouders die voelen dat het moet van de omgeving IPV vanuit hunzelf.
Ja, dan kan ik het me goed voorstellen

**Geplaatst**: 27-10-19 08:37

Geplaatst: 27-10-19 08:37

sneeuwpop schreef:
Citaat:
Het is een groot taboe onderwerp, maar spijt van je kinderen hebben komt echt vaker voor dan je denkt. Veel ouders durven het gewoon niet toe te geven, maar het is er wel degelijk.

Naar mijn idee komt dat dus in de meeste gevallen doordat er vooraf al meer aan de hand was..
Ik heb ook gehoord dat mensen denken hun relatie te kunnen redden met een kind (- kind is juist zwaar voor je relatie.) Ook vaders die ja zeggen omdat hun vrouw het graag wil,dan krijg je het ook zwaar.
Ongeplande zwangerschap beslissing is ook iets wat kan zorgen voor spijt. Ouders die voelen dat het moet van de omgeving IPV vanuit hunzelf.
Ja, dan kan ik het me goed voorstellen

In dit geval zijn ze hun hele leven al bewust kindvrij en als ze toegeven aan deze hormonale gril dan kan het natuurlijk ook fiks tegenvallen. Het kan tenslotte van voorbijgaande aard zijn wat ze nu voelt.

**Geplaatst**: 27-10-19 08:39

Geplaatst: 27-10-19 08:39

Nou zo bewust kindvrij klinkt het niet elnienjo... TS zegt zelf dat er geen grote redenen waren.
Neemt niet weg dat het tegen kan vallen natuurlijk.

**Geplaatst**: 27-10-19 08:43

Geplaatst: 27-10-19 08:43

Iedereen is de eerste periode van zijn leven bewust kindvrij. De 1 wat langer dan de ander

Ik heb altijd gezegd dat ik nu denk dat er geen kinderen komen maar hoe ik daar in de toekomst over denk?

**Geplaatst**: 27-10-19 08:44

Geplaatst: 27-10-19 08:44

Aartje schreef:
Ik herken bepaalde vragen heel sterk. Ik ben alleen wat jonger tot andere conclusies gekomen. Ik heb gekozen voor een andere vorm van ouderschap. Ik ben deelmoeder geworden.

Mijn kindje groeit op bij een bevriend homostel.

[ [url=m/y4M5u1.jpg]Afbeelding[/url] ]

Een vorm van draagmoederschap maar dan wel intenser en betrokkener. Nu is voor mij 3 dagen zorgen per maand precies goed. Er wordt niet gesleept met haar. Ze heeft een fijne stabiele thuisbasis bij haar papa's. Ik heb mijn zelfstandige leven kunnen behouden maar mag toch van het ouderschap genieten. Ik kan op bezoek wanneer ik wil en we gaan ook wel eens gezamelijk een dagje weg. Vorige week hebben we met zn 4tjes een huisje gehuurd op Landal Greenpark waar we even als familie weer van ons gezinnetje hebben genoten. Ze zal van jongs af aan weten hoe het in elkaar zit. Dat zij een mama een papa en nóg een papa heeft. Dat haar papa's een relatie hebben en mama ergens anders woont. Voor háár zal dat normaal zijn straks. Ze leert dat we in een wereld leven waarin je mag zijn wie je bent, dat je mag houden van wie jij wilt en ze zal van ons allemaal voelen hoeveel wij van haar houden op onze eigen manier.

Nu is dit wel weer een heel andere vorm, maar wel een vorm die voor míj persoonlijk klopte. We zijn allemaal gelukkig en onze dochter groeit met veel liefde op omdat ze zó enorm gewenst is, door mij, door haar beide papa's, door al haar opa's en oma's die trots zijn op hun kleinkind.

Nu zeg ik niet dat een ander het ook zo zou moeten doen, maar er zíjn echt meer vormen van ouderschap dan het traditionele plaatje. Co-ouderschap bijvoorbeeld. Je ziet dit ook vaker bij homo en lesbische stellen die dan gezamelijk een gezin willen stichten waarbij ze de zorgen verdelen. Zolang er natuurlijk aan het belang van het kind wordt gedacht kan dit hele mooie vormen aan nemen waarin iedereen gelukkig is. Het hóeft niet zwaar te zijn. Je bént niet verplicht alle lasten op je te nemen. De wereld veranderd. Vrouwen zijn niet allemaal huismoeders tegenwoordig. We willen carrière maken, reizen, sporten, onszelf kunnen en blijven ontwikkelen. Waarom zouden we onszelf volledig aan de kant zetten vanuit een traditioneel oogpunt?

Als het je om duurzaamheid gaat (goed punt en niet onbelangrijk als je het mij vraagt) is adoptie of pleegzorg ook een overweging waard. Daarin kun je onwijs waardevol zijn en vergis je niet, want écht je kunt van een pleegkindje houden alsof ze je eigen vlees en bloed zijn.

Ik wil hiermee aangeven, probeer eens buiten de kaders te denken. Of ga eens te raden bij de stichting meerdangewenst (is gericht op homoseksuele ouderschap, maar barst wel van de info)

Beetje offtopic.... maar ik heb je gezien in een uitzending over dit onderwerp....
Leuk om te zien dat het zo goed uitgepakt heeft; 4 blije mensen!!!

**Geplaatst**: 27-10-19 08:50

Geplaatst: 27-10-19 08:50

Ik ga even in de meelees-modus hier

Zelf altijd om het hardst geroepen dat ik nooit papa wilde worden, mij te veel gedoe en zorgen. Al heel wat jaren oom van inmiddels bijna een elftal en het laatste jaar pas ik 3 halve dagen per week op twee van hen. Langzaam begint het steeds meer te kriebelen. Nu ben ik 'pas' 31, dat maakt het denk ik wel wat makkelijker.

Nu nog een broedkip vinden :')

**Geplaatst**: 27-10-19 08:51

Geplaatst: 27-10-19 08:51

Nou ze zijn er Ailill! Je ziet het

**Geplaatst**: 27-10-19 08:52

Geplaatst: 27-10-19 08:52

De tijd dat je rationeel over wel/geen kinderen beslist is de periode dat het kan, wanneer aan het eind van die periode de eierstokken rammelen kun je nog zo sterk nee hebben gezegd maar dan begint het nadenken vaak pas echt . Blijf je bij nee dan is het ook nee want dan ben je als vrouw vaak te oud. En dat maakt de keuze soms erg moeilijk want dan neem je definitief afscheid . Dan kun je nog van allerlei rationele zaken erbij halen zoals woning geld enzenz maar dat werkt vaak echt niet.

**Geplaatst**: 27-10-19 08:55

Geplaatst: 27-10-19 08:55

Ailill schreef:
Ik ga even in de meelees-modus hier

Zelf altijd om het hardst geroepen dat ik nooit papa wilde worden, mij te veel gedoe en zorgen. Al heel wat jaren oom van inmiddels bijna een elftal en het laatste jaar pas ik 3 halve dagen per week op twee van hen. Langzaam begint het steeds meer te kriebelen. Nu ben ik 'pas' 31, dat maakt het denk ik wel wat makkelijker.

Nu nog een broedkip vinden

Plaatsje waar ik vandaan kom woonde een oude boer , op zijn 80 ste pakte hij de meid en werd papa en zij schathemeltje rijk na een jaar 8-)

dus je hebt nog even.

**Geplaatst**: 27-10-19 08:55

Geplaatst: 27-10-19 08:55

IMJ schreef:
Nou ze zijn er Ailill! Je ziet het

Zal ik een oproepje op de markt plaatsen?

**Geplaatst**: 27-10-19 08:57

Geplaatst: 27-10-19 08:57

Qimm schreef:
sneeuwpop schreef:
Je kunt ook spijt krijgen van wel kinderen krijgen. Dat lijkt me nog veel erger om heel eerlijk te zijn

En hoe vaak heb je dat gehoord?
Volgens mij is er bij die "situaties" meer aan de hand.. (niet eerlijk vooraf of slechte relatie of medisch)
Ouders die ik ken kunnen echt niet meer zonder hun kids.

Ik ben bewust kindvrij met duidelijke redenen en als ik daarover praat, zijn er veel moeders die opeens de ruimte voelen om ook de andere kant te belichten. Bij moeders onderling zit daar denk ik een flink taboe op. Maar ik weet van meerdere moeders dat als ze het over zouden kunnen doen er niet meer voor gekozen zouden hebben. Daarna volgt uiteraard wel altijd 'maar ik hou heel veel van ze hoor'.

**Geplaatst**: 27-10-19 09:01

Geplaatst: 27-10-19 09:01

Ik kan me hier echt wel iets bij voorstellen hoor. We leven steeds langer, moeten langer doorwerken, maar ook de tijd tot zelfstandigheid is langer geworden. Zeker als je hoger opgeleid bent en wat carrière wilt maken zit je zo op 30jaar. Dan studieschuld afbetalen, huisje kopen en je kan er nog wat jaren bij optellen en dan kan je eens serieus gaan nadenken over een kinderwens. Dan komt daar pas ruimte voor.

Ik zeg niet dat dit bij TS zo is hoor maar ik zie het wel om me heen. Ik ben 33 en zit nu pas tussen de baby's bij m'n vriendinnen (en die hadden zelfs al wel langere tijd een kinderwens).

Ik zou samen met je man naar de huisarts gaan, dubbele afspraak maken en eens samen overleggen over de voors en tegens, de risico's etc. Het voordeel van kinderen op latere leeftijd is dat de ouders vaak een stuk stabieler zijn

**Geplaatst**: 27-10-19 09:02

Geplaatst: 27-10-19 09:02

Ailill schreef:
IMJ schreef:
Nou ze zijn er Ailill! Je ziet het
Zal ik een oproepje op de markt plaatsen?

Goed idee!!

**Geplaatst**: 27-10-19 09:07

Geplaatst: 27-10-19 09:07

elnienjo schreef:
_lautje_ schreef:
Scheelt dat ik niet werk en ik hoop dat ze fanatiek gaan sporten
Het liefste ponyrijden (natuurlijk) maar fanatiek hockey, handbal, etc. Alleen maar: Graag!!
Je krijgt het druk met andere zaken en daar heb ik de tijd voor.

Dat is een uitzonderingspositie tegenwoordig als je niet hoeft te werken en er toch geld is voor alle luxe hobbies. En dan maar hopen dat je relatie goed blijft en je kostwinner zijn goede baan en gezondheid behoudt.

Jeetje, sta jij altijd zo negatief in t leven?

Die laatste twee gelden sowieso voor iedereen denk ik. En verder zijn het ook keuzes die je maakt.
Voor elk probleem komt er wel weer een oplossing is mijn ervaring

voor nu is het niet aan de orde en als het ooit wel aan de orde komt, komt het heus goed hoor.

Zelf werk ik wel, maar beduidend minder dan mijn man, en wij hebben verzekeringstechnisch de boel goed dichtgetimmerd zodat mocht er iemand overlijden/arbeidsongeschikt worden of weet ik het wat, de ander zich niet uit de naad hoeft te werken maar we financieel gewoon hetzelfde zitten zoals we nu doen.

**Geplaatst**: 27-10-19 09:10

Re: Na jaren opeens toch kinderwens...

Geplaatst: 27-10-19 09:10

Daarnaast Elnienjo, kun je toch moeilijk op een bank gaan zitten terwijl het leven aan je voorbij trekt omdat al die 'wat alsen' je zo beperken.

Niemand kan de toekomst voorspellen en soms neem je dus een gok of een risico en als het anders loopt, nou, dan deal je ermee. Beetje flexibel zijn in het leven maakt het allemaal leuker en makkelijker.

**Geplaatst**: 27-10-19 09:11

Geplaatst: 27-10-19 09:11

Ik heb in mijn omgeving geen mensen met spijt, maar al zeker 4 moeders die, mochten ze toen hebben geweten wat ze nu weten, niet opnieuw dezelfde keuze zouden maken. En op internet zijn meer dan genoeg verhalen over ouders met echte spijt. Het even wegwuiven van deze overweging vind ik toch echt wel kwalijk aangezien het een realistisch 'risico' is. Kinderen zijn hoe dan ook een enorme impact op je leven, en ik ben de laatste om te zeggen dat deze impact uitsluitend negatief is. Ik geloof 100% dat kinderen hebben een heel bijzonder bezit is. Maar het is niet 100% geweldig.

Denk na over hoe dit op praktische wijze je leven gaat beïnvloeden. Sta ook stil bij de risico's die bij de leeftijd horen. Hoe gaat het met je werk? Is er een goed sociaal vangnet? (want ik heb dus een collega die niet komt als d'r kind ziek is, en ik snap het wel als je er nergens mee heen kunt moet je iets. Maar ik vind dat eigenlijk niet ok...)

**Geplaatst**: 27-10-19 09:12

Geplaatst: 27-10-19 09:12

elnienjo schreef:
_lautje_ schreef:
Scheelt dat ik niet werk en ik hoop dat ze fanatiek gaan sporten
Het liefste ponyrijden (natuurlijk) maar fanatiek hockey, handbal, etc. Alleen maar: Graag!!
Je krijgt het druk met andere zaken en daar heb ik de tijd voor.

Dat is een uitzonderingspositie tegenwoordig als je niet hoeft te werken en er toch geld is voor alle luxe hobbies. En dan maar hopen dat je relatie goed blijft en je kostwinner zijn goede baan en gezondheid behoudt.

Dat is ook een luxe postitie. En over mijn relatie maken wij ons zeker geen zorgen. We hebben hoop meegemaakt en dan leer je wel vechten en tijd nemen voor elkaar. Want dat is denk bij kinderen het grootste relatieprobleem: tijd voor elkaar los van de kinderen.
En als het wel gebeurd is het niet anders. Deze jaren met de kinderen hebben we gehad en zijn dan mooi meegenomen geweest.

Daarnaast het grote geluk dat onze financiële situatie zodanig is dat wij ons geen zorgen hoeven te maken.
Idd luxe.
En vooral volop genieten. Want als het kan dan is een stabiele thuissituatie met een moeder die tijd heeft voor kinderen altijd goed.

**Geplaatst**: 27-10-19 09:13

Geplaatst: 27-10-19 09:13

Ik vind Elnienjo wel vaak overkomen als een bikkelhard ijskonijn, maar op zich is het altijd wel een duidelijke andere kijk op de zaak, wat op zich ook wel zijn goede kanten heeft

**Geplaatst**: 27-10-19 09:16

Re: Na jaren opeens toch kinderwens...

Geplaatst: 27-10-19 09:16

Ik vind het eerder verbitterd dan realistisch. Een andere kijk op de zaak is altijd fijn, maar dit gaat eerder om haarzelf dan ts.