Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-02-04 19:24

Geplaatst: 08-02-04 19:24

Dat is toch weer positief nieuws

En gefeliciteerd met je winstpunten!

Succes...

**Geplaatst**: 08-02-04 19:28

Geplaatst: 08-02-04 19:28

zo te lezen heb je je beslissingen al genomen, als ik jou was zou ik idd ook lekker iets voor mezelf gaan zoeken maar niet breken met je ouders dat is dan echt zo definitief..

ben zelf ook vroeg het huis uitgegaan (18 jaar was ik) en sinds ddat ik op mezelf woonde was de relatie met mijn vader (met wie ik het dus nooit kon vinden) gewoon v eel beter..

suc6 met je keuzes

**Geplaatst**: 08-02-04 19:49

Geplaatst: 08-02-04 19:49

Ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen. Ga je zoeken naar een kamer / woning voor jezelf of trek je bij je vriend in?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-02-04 19:57

Geplaatst door de TopicStarter : 08-02-04 19:57

ik gok toch op samenwonen, ik ben er nu al 5/6 dagen+nachten per week, en het is bijna onmogelijk om op korte astand van mn ouders+werk een kamer te vinden, als ik al kijk hoe lang vrienden van mij op zoek zijn, en dan maar met zn 3en een huis huren omdat kamers niet te vinden zijn, of onbetaalbaar, dat een huis met zn 2en of 3en al goedkoper is

we zijn vorige week bij de bank geweest om te kijken wat voor hypotheek we konden krijgen met onze salarissen, en zijn nu aan het rondkijken naar wat er allemaal te koop staat.

**Geplaatst**: 08-02-04 20:20

Geplaatst: 08-02-04 20:20

Goed hoor, ik denk dat onafhankelijkheid voor een flinke emotionele afstand zorgt, en zo te horen hebben jij en je moeder (en ook je zus, nav een eerder topic) dat hard nodig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-02-04 20:33

Geplaatst door de TopicStarter : 08-02-04 20:33

ik denk, en hoop, dat zodra ik echt 100% mn eigen leven heb, en ook echt alleen nog thuis ben om voor de paarden te zorgen(wat ik ook kan doen terwijl mn moeder aan het werk is) de ruzies en de stress over zijn
en als ik dalijk zelf met de trailer overal naar toe kan, gaat het alleen nog maar beter denk ik
maar nu we elkaar om de dag zien, en soms een hele dag

dat gaat niet goed, maar als ik haar even snel zie door de week, als zij thuis komt en ik net wegga ofzo, is er meestal niets aan de hand.

**Geplaatst**: 08-02-04 22:03

Geplaatst: 08-02-04 22:03

Uit huis gaan kan een prima oplossing zijn voor rust in de relatie met je moeder ! Bij mij heeft het iedergeval zeker weten gewerkt. Is een wereld van verschil. We zitten elkaar niet constant op de lip, en zoeken elkaar vanzelf wel op als we daar behoefte aan hebben.

Wat betreft het samenwonen, waar het hier misschien niet helemaal om gaat. Wil er toch nog een klein iets over kwijt --> Wat vaak verstandig is om eerst op jezelf te gaan, gewoon zelfstandig zijn en worden. Ervaren hoe het is en hoe dat werkt. Uiteraard geldt dit niet voor iedereen en in elke situatie.
Als je nu gaat samen wonen, belandt je weer in een andere situatie waar je nu met je vriend in zit. Het is dus absoluut niet het zelfde.

Aangezien je het erover hebt dat je rust wilt, moet je geen onrustige situaties opzoeken of creeeren. Denk dat je pas echte rust bij jezelf vindt, als je gewoon puur terug kan vallen op jezelf.

Genoeg hier over Knipoog

Ik wens je wijsheid met de keuzes die je gaat maken.

**Geplaatst**: 08-02-04 22:26

Geplaatst: 08-02-04 22:26

Jeetje... t zat eraan te komen, en ik weet dat je er al langer over dacht enzo..
Bij ons op stal zijn nog 2 stallen vrij, de stalhouder is wel nogal gierig, en zal er alles aan doen om de volle mep (170 E) ervoor te krijgen, maar als desje vaak op t land kan enzo, dan zou er vast over de prijs te praten zijn... Je weet ook dat je altijd hier terecht kan, van mijn part kom je hier wonen Knipoog

Echt, je bent welkom! Ach gut

IK vind t echt klote van je moeder dat ze zo doet, en ik weet hoe ze je regelmatig af loopt te katten Boos!

Maar trek je niets aan van die mensen die je voor gek verklaren. MIJ hebben ze altijd geleerd dat niets zo belangrijk is dan liefde van je ouders, familie & vrienden, en met alleen een mooi huis enzo kom je er niet! Wat je ook beslist, je weet me te vinden, en ik sta helemaal achter je hoor! Ach gut

En ik kan Q op wedstrijden best even voor je vasthouden hoor, als jij mooi je rijbewijs enzo haalt Tong uitsteken

**Geplaatst**: 08-02-04 22:46

Geplaatst: 08-02-04 22:46

Renske20 schreef:
miss_petit ik snap niet wat je met je berichtjes wilt bereiken maar hier zit ik dus echt niet op te wachten, ten eerste omdat dat hier totaal los van staaten ten 2e, mijn vriend weet daar alles van, in die tijd ging het heel slecht tussen ons en was hij ook meer met een ander meisje bezig dan met mij.
we zijn toen ook een hele tijd uit elkaar geweest, daarna zijn we weer met dezelfde groep gaan stappen en ook door de week wat vaker gaan afspreken, en inmiddels gaat het hardstikke goed, omdat we alle2 weten waarom het fout ging, en daar wat aan hebben gedaan

Hier wil ik best even op ingaan Knipoog

Ik vind niet dat het hier los van staat.

Wat betreft het breken met je ouders, lijkt mij een erg definitief.
Je kan toch ook (tijdelijk) afstand nemen, en het allemaal laten be-tijen...
Als je eenmaal uit huis bent veranderen de verhoudingen toch al, en komt het misschien nog redelijk goed. Je geeft zelf al aan dat je wel een goede band met je vader hebt.

Ik heb je hele verhaal gelezen, en ik kan het begrijpen dat je uit huis wilt.
En misschien ben je er ook klaar voor wat betreft leeftijd en persoonlijkheid.

Maar op jezelf gaan is heel anders als gaan samenwonen.

Van jouw ken ik dus veel van deze topics. En heb ook eens ergens gelezen dat " iets vast niets voor jouw was"

Vandaar mijn vraagtekens bij gaan samenwonen. Je geeft nu zelf al een stukje uitleg. Dat het dus uit is geweest, en nu weer bijelkaar en zeker van elkaar zijn. En ik neem aan dat je dus in deze situatie, veel steun aan hem hebt.

Maar je gaat nu uit huis, samenwonen (is de planning)...
En eigenlijk een soort uit "nood" (alles is beter als thuis).

Maar stel dat het uitgaat, het hoeft niet, maar stel...
Dan heb je dus een groot probleem.
Je gaat dan van samen de kosten delen, naar je eigen stek zoeken, en zelf alles betalen.

En ik neem aan dat je dan liever niet met hangende pootjes bij je ouders wil aankloppen?

**Geplaatst**: 08-02-04 22:52

Geplaatst: 08-02-04 22:52

Ik ben het met Miss_Petit eens, samen een huis kopen is een grote beslissing en ALS het mis mocht gaan heb je nog meer problemen, waarom ga je niet eerst een huisje huren voor jezelf, helemaal je eigen stek en niet afhankelijk van iemand anders, samen een huis kopen kan altijd nog Lachen

**Geplaatst**: 08-02-04 22:59

Geplaatst: 08-02-04 22:59

als je probeert een kamer te vinden en zelf daarvoor te betalen ben je helemaal onafhankelijk.

als je samen koopt ben je enorm afhankelijk van de ander en mocht de relatie niet goed gaan staan jullie beiden op de straat. ik zeg niet dat dat gebeurt, maar het is wel iets waar je rekening mee moet houden zeker als je zo "gedwongen" gaat samenwonen. het lijkt nu misschien een prima oplossing, totdat je echt samenwoont.

**Geplaatst**: 08-02-04 23:00

Geplaatst: 08-02-04 23:00

heel verhaal zeg, erg lastig...je ouders horen je te steunen i.p.v. tegen te werken...over al dat andere heb ik wel zo mijn bedenkingen maar die hoef ik hier niet te uitten, denk dat je daar weinig mee opschiet...sterkte met je beslissing, zorg dat je niet afhankelijk bent van wie dan ook, dan sta je altijd sterk (en die stap nemen is niet makkelijk, maar als je het eenmaal voor elkaar hebt dan lach je erom)...

**Geplaatst**: 08-02-04 23:20

Geplaatst: 08-02-04 23:20

Sorry, maar ik vind het allemaal een beetje overtrokken. Ik ken de situatie natuurlijk niet, maar wat ik hier lees; Wat woorden over een toetje, wat gezeik om de paarden.. Heel vervelend, maar ergens kan ik me de houding van je ouders wel voorstellen. Ze hebben veel te stellen gehad met je zus en wrs willen ze nu weleens wat tijd voor henzelf. Jullie zijn nu groot, tijd om uit te vliegen.

En ik vind het niet raar hoor, dat je moeder geen zin heeft om je overal heen te brengen. Je bent nu volwassen! Tijd om alles zelf eens te gaan doen.

Over het samenwonen.. Volgens mij is het sowieso beter om eerst een poosje alleen te wonen voor je gaat samenwonen. Ik denk persoonlijk dat je dat gewoon 'gedaan' moet hebben in je leven, helemaal voor jezelf zorgen.

**Geplaatst**: 08-02-04 23:21

Geplaatst: 08-02-04 23:21

Heel erg lastig...ik weet niet of je ouders misschien een garage hebben of een schuur misschien die niet gebruikt wordt? Zou je niet kunnen afspreken dat dat jouw plekje wordt en dat je daar een soort van "op jezelf woont"? Kun je toch lekker je gang gaan, je zorgt zelf voor je eten e.d. Zo kun je je paardjes laten waar ze zijn en ben je toch op jezelf? Ik vind het namelijk ook niet zo'n goede reden om te gaan samenwonen, het is meer een vlucht en dat is nooit goed.

Moeilijke beslissing hoor, succes met het maken van de juiste keuze!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-02-04 23:46

Geplaatst door de TopicStarter : 08-02-04 23:46

wacht even hoor, gedwongen samenwonen?? dat ik van plan ben om met Bjorn samen te gaan wonen staat los van de problemen thuis hoor!
veel van mn vriendinnen zijn samen gaan wonen zonder eerst op kamers te hebben gewoond, en ze zijn nog steeds allemaal gelukkig met elkaar

en ik heb op mn 17e een tijdje op kamers gezeten in e'hoven, toen ik net klaar was met de Havo, mn moeder had toen voor de 2e keer mn koffers ingepakt en ik kon mn huissleutel afgeven en vertrekken

mn moeder is een hele tijd overspannen geweest, door haar werk, en door problemen met haar eigen moeder, ze vindt dat ze, omdat zij voor haar jongere broertje+zusje moest zorgen, en haar oudere broers&zussen wel alle vrijheid hadden, dat ze een deel van haar jeugd heeft gemist, dat is ook een van de redenen waarom ze ineens een paard heeft gekocht enz

ze heeft jaren aan de medicijnen gezeten, ze moet nu eigenlijk nogsteeds medicijnen gebruiken om haar stemmingswisselingen onder controle te houden maar dat doet ze niet

en Lis, het is echt niet alleen vandaag gezeur over de paarden&een toetje, vanaf ik klein ben kan ik niets anders herinneren dan dat ik alles fout doe in mn moeder's ogen en we altijd ruzie hebben, echt om nix.
zo heeft ze me 2x op straat gezet, bij een bureau uit huis plaatsing aangevraagd(in de tijd dat ze overspannen was) en heb ik 2 weken in een opvanghuis in eindhoven gezeten

Dat ik het nu echt helemaal gehad heb, is niet iets van afgelopen jaar, maar vanaf ik me kan herinneren, en nu heb ik het gewoon echt totaal gehad met het gezeik hier thuis, als zelfs mn enigste plezier, mn paarden, dagelijks wordt verpest is er iets goed mis

een zus met een zogenaamd eet-probleem wat een aandachts-probleem is, een moeder die altijd loopt te katten en altijd loopt te zeuren, een vader die lichamelijk heel hard achteruit gaat maar er toch nog het beste van probeert te maken, maar steeds de dupe is van alle ruzies hier, die mn moeder ook weer op hem afreageert.

het is dus gewoon voor iedereen beste als ik weg ben, hoeft mn moeder niet meer tegen mn vader te katten om zich over mij af te reageren, mn zus is blij want dan is zij alleen thuis en krijgt ze alle aandacht, en ik ben blij, want ik ben ook van al het geruzie af.

Het overal heen brengen van mij en mn paarden valt ook nogal mee, en mn moeder bepaalt zelf voor welke wedstrijden ze me inschrijft, de afspraak is, rij ik geen wedstrijden, dan gaat Q er uit, en in ruil voor het wegbrengen doe ik andere klusjes in en om het huis, die mn moeder anders zou moeten doen, zo is de afspraak, maar het enige waar mn moeder mij mee heeft, is als ze mij nergens meer heen wil brengen, dus dat gebruikt ze altijd als we ruzie hebben.

nog even over het samenwonen, daar heb ik het al langer over met Bjorn, ik zit nu ook al 5/6 dagen&nachten bij hem, maar hij woont in belgie
iets fatsoenlijks vinden in eersel/bergeijk, iig in de buurt van ons werk, en in de buurt van mn ouders(ivm de paarden) is erg lastig
er zijn hier gewoon haast geen huizen onder de 200.000 euro te vinden, en de huurhuizen die er zijn, die nu vrijkomen, worden overgedragen aan de gemeente en daar komen asielzoekers in

de meeste mensen hier in hoogeloon gaan ook meteen samenwonen, degene die nog single zijn zitten tot eind 20 thuis, omdat ze dan flink kunnen sparen omdat het gewoon anders niet op te brengen is.
nu worden er in hoogeloon starterswoningen gebouwd, kosten 180.000 euro, en dan heb je dus een 'kaal' huis, is ook lastig om in je eentje op te brengen en iets huren hier in hoogeloon(1000 inwoners) is ook niet te doen
ik sta ingeschreven bij verschilende woonstichtingen, maar gezinnen met kinderen krijgen voorrang, en nu moeten de huizen die in eersel en bergeijk vrijkomen, worden overgedragen aan de gemeente om asielzoekers er in op te kunnen vangen

dus iets voor mezelf vinden wat betaalbaar is, zodat ik ook nog mn 2 paarden kan onderhouden, dat zie ik nog niet zo snel gebeuren.

**Geplaatst**: 09-02-04 00:00

Geplaatst: 09-02-04 00:00

Het spijt me dat ik het zeg, maar ik vind niet dat jij kunt bepalen voor je moeder wat wel en niet goed is... Dat zij een paard koopt, dat zij overspannen geweest is, geen medicijnen meer slikt, enz enz, dat is allemaal haar eigen zaak, daar kun jij niet over oordelen... Vind het overigens ook erg hard om te zeggen dat je zus een zogenaamd eetprobleem heeft...

Ik blijf erbij dat 5/6 dagen in de week bij elkaar zitten heel wat anders is dan samenwonen... Zowel qua tijd, als ergernissen, als geld. En om met een relatie van 2 jaar (die blijkbaar niet al te stabiel is (geweest) al een huis te kopen? Nee, vind ik erg link...

**Geplaatst**: 09-02-04 00:04

Geplaatst: 09-02-04 00:04

Ik gok zo dat jij zelf ook niet echt een makkelijk persoontje bent

Maar goed, je geeft zelf het antwoord al;

Citaat:
het is dus gewoon voor iedereen beste als ik weg ben, hoeft mn moeder niet meer tegen mn vader te katten om zich over mij af te reageren, mn zus is blij want dan is zij alleen thuis en krijgt ze alle aandacht, en ik ben blij, want ik ben ook van al het geruzie af.

Het lijkt mij ook het beste dat je uit huis gaat, want buiten het feit dat het niet leuk is thuis, heb je de leeftijd om uit huis te gaan. Hoe je gaat (alleen, samen of zelfs een huis kopen) moet je zelf bedenken, wat het meest verstandig is.
Maar breken met je ouders.. Nee, dat zou ik iig absoluut niet doen. Je hebt maar één stel ouders, waar je zuinig op moet zijn Knipoog

Succes iig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-02-04 00:27

Geplaatst door de TopicStarter : 09-02-04 00:27

Pervinco schreef:
Het spijt me dat ik het zeg, maar ik vind niet dat jij kunt bepalen voor je moeder wat wel en niet goed is... Dat zij een paard koopt, dat zij overspannen geweest is, geen medicijnen meer slikt, enz enz, dat is allemaal haar eigen zaak, daar kun jij niet over oordelen... Vind het overigens ook erg hard om te zeggen dat je zus een zogenaamd eetprobleem heeft...

Ik blijf erbij dat 5/6 dagen in de week bij elkaar zitten heel wat anders is dan samenwonen... Zowel qua tijd, als ergernissen, als geld. En om met een relatie van 2 jaar (die blijkbaar niet al te stabiel is (geweest) al een huis te kopen? Nee, vind ik erg link...

mn zus is weggestuurd uit de kliniek voor eetstoornissen in Veghel, omdat ze ee spelletje speelde en naar een algemene therapie moet, soort zelfacceptatie

mn moeder moet van de huisarts+psycholoog die medicijnen innemen, maar dat doet ze niet

maar daar hoef ik me niet voor te verantwoorden, ik weet hoe het zit, en mn zus heeft echt geen eetstoornis, zou ze anders in dr bikini over straat lopen in de zomer? en altijd truitjes met een blote buik dragen?
en daar zijn ze in de kliniek waar ze zat inmiddels ook achter.

en over het geld, ik betaal nu bij mn vriend gewoon mee aan de huur, aan de tv en de telefoon en aan de boodschappen, ik ben niet iemand die graag op andermans kosten leeft.
En ik poets daar evenveel of zelf nog meer dan hij doet, ik doe de boodschappen en als we er rond etenstijd zijn zorg ik voor het eten

t is dus niet dat ik daar heen ga en verder niets doe en niet betaal.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-02-04 00:35

Geplaatst door de TopicStarter : 09-02-04 00:35

lis schreef:
Ik gok zo dat jij zelf ook niet echt een makkelijk persoontje bent

dat heb ik ook in mn berichtjes gezegt, dat het echt niet alleen aan mn moeder ligt, maar verder zal je mn vader en mn zus niet horen zeggen dat ik lastig ben ofzo, als ze me vragen iets te doen, doe ik het
honden, katten, kippen, herten&paarden en de vissen verzorg ik dagelijks, en ik zorg ook dat er nieuw voer wordt gehaald als t weer op is enz
ik maak mn eigen eten en als ik hier ben, dan ben ik buiten of op mn eigen kamer, dus loop ik ook niemand in de weg

maar soms klikt het gewoon niet tussen 2 personen, mn moeder en mn oma kunnen ook niet samen door 1 deur, terwijl ik mn oma een schat van een mens vind, en mn zusje kan het ook weer niet zo goed met haar vinden

heel apart is dat, maar zo heeft iedereen zn voorkeuren voor de mensen met wie hij omgaat, en helaas klikt het gewoon niet tussen mij en mn moeder, en de tijd dat ze overspannen thuis zat heeft daar niet echt aan meegeholpen, en dat ik toen in de puberteit zat en graag wilde stappen maar dat niet mocht hielp ook niet echt

maar hoe dan ook, het is beter om t huis uit te gaan om te voorkomen dat het zo uit de had loopt dat het echt definitief kapot is

en echt helemaal breken ben ik niet van plan, maar ze zo min mogelijk zien de eerste tijd, dat zal iedereen goed doen denk ik.

**Geplaatst**: 09-02-04 00:42

Geplaatst: 09-02-04 00:42

Renske, ik denk dat je bezig bent met de grand finale van je puberteit op het moment. Dat geeft niet hoor, dat hoort erbij, ookal is het niet leuk.

**Geplaatst**: 09-02-04 01:03

Geplaatst: 09-02-04 01:03

Pervinco schreef:
Het spijt me dat ik het zeg, maar ik vind niet dat jij kunt bepalen voor je moeder wat wel en niet goed is... Dat zij een paard koopt, dat zij overspannen geweest is, geen medicijnen meer slikt, enz enz, dat is allemaal haar eigen zaak, daar kun jij niet over oordelen... Vind het overigens ook erg hard om te zeggen dat je zus een zogenaamd eetprobleem heeft......

Dit vind ik wel erg krom. Jij woont niet bij renske in huis Boos!

Ik heb dit hele verhaal gelezen alsof het mijn eigenste zou kunnen zijn.
Ik ben ook van ellende en met ellende het huis uitgegaan. Ik kon het niet meer, was inmiddels zover van de wereld af dat ik niet meer wist dat ik nog leefde.
Ik kan me dus heel goed voorstellen hoe je je voelt renske. Ook al ligt de grens van ergens tegen kunnen niet bij iedereen even hoog. Sommige dingen kunnen je in een diep dal brengen waar je echt uit wil.
Wat ik zou doen is in stilte alles zoveel mogelijk regelen. Praat met je vader over je paard, of je dat mee zou mogen nemen als je op je zelf zou gaan, zet dat op papier desnoods. Dan, ga niet beginnen aan het kopen van een huis, maar hou het eerst een een aantal maanden uit met je vriend zo samen. Wat jij niet weet en ik wel is de klap die je nog gaat krijgen. Dat is heel normaal, maar vreanderd jou totaal en daar moet jou vriend mee om kunnen gaan. Als je daar doorheen bent, dan kun je eens gaan denken aan kopen van een woning.
Kop op, eens komt er voor jou een dag.........

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-02-04 01:19

Geplaatst door de TopicStarter : 09-02-04 01:19

thanx holly Lachen

ik ga er met mn vader over praten als mn moeder 5 dagen met school naar Londen is, dan kan hij alles rustig laten bezinken, zonder het er met mn moeder over te hebben, en heeft hij zn mening(die meestal wel positief is) al klaar, voordat hij het mn moeder bespreekt, en gaat het rustiger dan wanneer ik het bespreek als mn moeder er wel bij is.
en voordat mn vriend en ik en huis hebben gekocht zijn we ook zo een paar maanden verder, en mocht ik alsnog gaan twijfelen aan de relatie, dan ga ik echt niet met hem samenwonen

lovely, je hebt het idd goed omschreven, maar t is bij ons thuis altijd meteen zo extreem, dit komt niet alleen door mij en de 'grand finale van de puberteit' maar ook door de problemen van mn zus, mn moeder die niet lekker in haar vel zit en mn vader die lichamelijk hard achteruit gaat
tel daar nog een doodzieke opa(moeder's kant) bij op en een zieke oma(vader's kant) bij op en een familieruzie aan de kant van mn moeder, en dat is de chaos compleet.

**Geplaatst**: 09-02-04 01:30

Geplaatst: 09-02-04 01:30

Renske, puberteit is niet alleen maar negatief van kinderen die vervelend doen. Puberteit heeft een duidelijke functie in de ontwikkeling van kind naar volwassene en daar zit jij nog wel een beetje in. Eerst ben je geneigd het huis uit te gaan om allerlei minder concrete redenen, maar later in de puberteit krijgt die behoefte duidelijker vorm. In het begin is het vaak duidelijk gekoppeld aan een emotionele toestand van het moment en later wordt dat gewoon veel stabieler en dan ben je er ook langzaam klaar voor om inderdaad te vertrekken. Er is geen specifieke leeftijd voor, het hangt helemaal van de persoon af wanneer dat is. De een is met 18 al helemaal klaar voor de zelfstandigheid terwijl een ander bij 25 nog niet op de helft is Haha!

. Het hangt helemaal van de situatie en persoon af. In sommige gezinnen is het prima om gewoon lang thuis te blijven in goede samenwerking en harmonie, terwijl dat in andere gezinnen ondenkbaar is.
Veel sterkte ermee!

**Geplaatst**: 09-02-04 02:03

Geplaatst: 09-02-04 02:03

holly"]
[quote="Pervinco schreef:
Het spijt me dat ik het zeg, maar ik vind niet dat jij kunt bepalen voor je moeder wat wel en niet goed is... Dat zij een paard koopt, dat zij overspannen geweest is, geen medicijnen meer slikt, enz enz, dat is allemaal haar eigen zaak, daar kun jij niet over oordelen... Vind het overigens ook erg hard om te zeggen dat je zus een zogenaamd eetprobleem heeft......

Dit vind ik wel erg krom. Jij woont niet bij renske in huis Boos!

[/quote]

Nee klopt, maar ik heb genoeg eigen sores en ook genoeg sores gezien... Heb in het begin al gezegt dat ik Renske, nog haar situatie ken. Ik baseer me dan ook op mijn eigen ervaringen en haar verhaal. Ik weet niet wie het schreef, maar iemand zei dat ze het erg overtrokken vond, ruzie om paarden en een bakje yoghurt. Zo lees ik het ook... Ik lees het niet zoals iemand die haar wel kent het leest, ik lees wat er staat...

**Geplaatst**: 09-02-04 02:08

Geplaatst: 09-02-04 02:08

Ieder huisje heeft zijn kruisje en helaas blijven we geen van allen gespaard van onze portie ellende. Maar dat is geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten of om verslagen te zijn, ieder heeft zijn ding waar die mee moet leven, dat geldt voor ons allemaal. Het is en blijft belangrijk om te relativeren en om dus zo zaken in perspectief te blijven zien met het idee in het achterhoofd dat alle mensen anders met hun ding omgaan. Wat voor mij een peuleschil is, kan voor een ander echt een disaster zijn en andersom is ook mogelijk natuurlijk; je weet nooit van tevoren wat voor iemand een mug of een olifant is.
Lachen