Bokt.nl

heidiLOVER schreef:

Ik kan niet zoveel zeggen behalve je sterkte wensen en heel heel veel geluk. Ik hoop dat het binnenkort voor jullie ook zo mag zijn.

rayoow schreef:

Ik kab niet veel zeggen, heb geen kinderen en geen relatie.
Maar ik wil je veel steekte wensen
Hoop dat alles gaat lukken en een kleine krijgt!!

little_birdy schreef:

Och wat ontzettend naar voor je zeg !
Wil je heel veel sterkte wensen!
Heb het in mijn omgeving van dichtbij meegemaakt .
Sterkte en hoop dat het nog gaat lukken voor je

Jessica_K schreef:

Hee Vumana, wat ontzettend rot voor je. Ondanks dat ik zelf geen kinderwens heb, kan ik me heel goed voorstellen hoe rot en jaloers jij je voelt bij geboortes van baby's van anderen en alles wat daar tegenwoordig aan feestjes bij komt kijken. En dat je het niet kunt opbrengen om oprecht blij voor ze te zijn. Ik kan me bijna niet voorstellen dat jij de enige bent die zich zo voelt en hoop voor je dat je via Bokt wat reacties krijgt van lotgenoten zodat je je in elk geval wat minder alleen voelt met dit probleem. Heel veel sterkte en ik duim voor jullie!

djuulsie schreef:

Ach, meis, wat verschrikkelijk! Hier ongeveer hetzelfde verhaal als jij. 2 keer een miskraam gehad en ik wilde daarna niemand meer zien die zwanger was/ bevallen was. Nu toch zwanger van mijn 2e. Het KAN!

Probeer hoop te houden, ze zijn onderzoeken aan het doen. Als daar iets uitkomt, gaan ze je echt helpen. Ik kan niet zeggen dat het goed komt, maar probeer positief te blijven.

knuffel en heel veel sterkte!

Annekeee schreef:

Jeetje, hoe dubbel...
Ik snap wat je bedoelt. Snappen in de zin van dat ik je kan begrijpen, gelukkig weet ik niet hoe het voelt. We hebben op dit moment nog geen kinderwens. Maar veel om me heen zijn wel zwanger/bevallen etc...

Ik hoop dat ze je snel kunnen helpen, en dat jullie snel een gezond kindje in de armen mogen sluiten.

Hopelijk lukt het om het een beetje van je af te schrijven hier op Bokt.nl

Balou_k schreef:

Ach lieve TS! Heb hoop!
Na 3 jaar heb ik nu een heerlijke baby in mijn armen en dat gun ik jou ook!

Ik herken wat je schrijft en heb me daar vaak over geschaamd. Maar die gevoelens mogen er zijn. Het is gewoon poedersuiker als je een baby wilt, als je mama wilt worden en het jou niet gegund lijkt.

Je mag altijd PB’en als je meer wilt weten. Maar ik snap het als je denkt ‘goh die trien heeft nu al een baby geen zin in’.

Dikke knuffel

Jessix schreef:

Ik snap je teleurstelling en ook hoe je nu tegenover de mensen in je omgeving staat. Toch hoop ik dat je je negatieve gedachte naar hun toe kan keren. Het zou zuur zijn als je straks geen vrienden meer over hebt. Praat er over met je beste vriendin. Zegt hoe zeer het je steekt, maar blijf er niet voor weg.

Hopelijk komt je wens uit.

sjaslique schreef:

Enorm begrijpelijke gevoelens. Ik had ook het idee dat alles en iedereen om mij heen zwanger was en alles goed ging. Heb zelf een tweeling verloren met 22 weken en een miskraam daarna, dus weet hoe je er in kunt staan. Heb ook echt boze/ negatieve gevoelens gekend. Maar de wens voor een kindje was groter en uiteindelijk een heerlijk ventje. Ik zeg dit niet om aan te geven ik heb een kind, maar meer om te laten weten dat je de kracht kunt vinden om door te gaan. Hopelijk nemen ze je serieus in het ziekenhuis en mag ook jullie wens uitkomen. Sterkte.

Ik voelde mezelf af en toe een valse heks dat ik zulke gevoelens had, maar het is niet dat je het anderen niet gunt, maar je eigen wil is zo sterk.

Olikea schreef:

Ik herken je verhaal helaas. Ook hier ging het niet vanzelf. zwangerschap na zwangerschap, maar het wou niet blijven plakken.

Het leek het allemaal niet waard, elke keer die pijn, elke keer het verdriet.
Want laten we eerlijk weten. Zodra die tweede streep verschijnt zie je een heel leven voor je, je houd van die mini in je buik.

Ik kreeg weinig begrip om me heen, ik snap helemaal hoe je je daarin voelt. Hier hielp het om het duidelijk uit te leggen.. Nee ik kom niet, dat doet me pijn, dat doet me verdriet, ik wil dat niet.
Het heeft me vriendschappen gekost, maar andere alleen maar sterker gemaakt.

Hier is er na een heleboel zwangerschappen, miskramen en curretages toch eentje blijven plakken. En dat verzacht de pijn uit het verleden.

Ik kan je aanraden, nu na 2x, laat jullie goed onderzoeken. En laat je niet afschepen. Misschien is er iets aan de hand, en kun je dat verhelpen.

Verder wil ik je heel veel sterkte wensen, en mocht je je hart willen luchten, mijn pb box staat gewoon open.

Dikke knuffel

denice schreef:

Wat verschrikkelijk naar voor je. Hier ook bekend met miskramen maar er ook 1 rondlopen en bijna 30 weken zwanger nu. 2 vriendinnen ook gestart met 3 miskramen en nu allebei moeder.

Het is iedere keer superheftig en een enorme teleurstelling. Maar het kan gewoon goedkomen. Sterkte meis, dikke knuffel.

Pluttersput schreef:

He wat naar om te lezen.

Hier de andere kant van de medaille. 2 gezonde blije meiden rondlopen, snel zwanger en fijne zwangerschappen gehad.
Maar 2 koppels in mijn vriendenkring die me erg dichtbij staan. En die hebben allebei geen kinderen kunnen krijgen.

Wat heb ik me vervelend gevoeld. Ze waren oprecht blij voor me, maar het liefst verstopte ik buik en baby als ze langs kwamen. Ik kon me zo voorstellen hoe moeilijk dat moest zijn..

Heel jammer dat er vanuit je omgeving niet meer begrip komt. Natuurlijk wil je niet naar dje feestjes. Natuurlijk wil je niet dat die zwangere buiken je de ogen uitsteken..

Heel veel sterkte ts, met alles. En ik hoop oprecht dat het jullie gegund gaat zijn

amado7 schreef:

Wat ontzettend heftig voor je. Onwijs veel sterkte in alles, en een dikke knuffel

verootjoo schreef:

Heftig is dat, en herkenbaar. Je gevoelens zijn heel goed te begrijpen! Zwanger willen worden is een raar iets, er gebeurt vanalles in je hoofd en als je dan niet zwanger wordt en iedereen on je heen wel, lijk je wel een heel ander mens te worden.

Maar miskramen komen helaas veel voor. Wel 1 op de 5 zwangerschappen eindigt in een miskraam. Het is wel erg oneerlijk dat sommigen er meerdere voor de kiezen krijgen en anderen moeiteloos 4 baby’s achter elkaar kunnen krijgen.
Heel vaak komt het uiteindelijk ook weer goed. De meeste mensen met miskramen hebben daarna ook baby’s gekregen.
Bij ons duurde de eerste erg lang. Na 1,5 jaar proberen een miskraam gekregen en na 2 jaar proberen spontaan zwanger. Geen idee waarom het zo lang duurde. En de tweede kwam als vanzelf leek het wel.
Er is gewoon geen peil op te trekken
Het is zo moeilijk als je niet weet waar je aan toe bent, en die kinderwens zit zo diep. Ik hoop echt dat het jullie straks ook gegund is

Nymbous schreef:

Heftig ts... En heel herkenbaar, voor velen ook zoals ik lees.

Vooral het confronterende van zwangere vrouwen en baby's is pijnlijk

Hier 2 miskramen gehad, en nu zwanger van onze eerste, het kan goed gaan hoe lastig dat ook te geloven is. Ook ik had er een hard hoofd in en na het verdriet is het lastig om te blijven geloven, vooral als een wens zo diep zit.

Heel lastig en pijnlijk als je niet meer begrip krijgt... Hier begrijpen we het allemaal volgens mij. Dikke knuffel

Ik hoop dat het jullie snel gegund is, voor nu heel veel sterkte

mala26 schreef:

Het is net alsof ik het verhaal van een vriendin lees.
Ook zij is der kindje verloren en zwanger raken lukt eigenlijk helemaal niet nu. Vele ziekenhuizen en onderzoeken verder en nog niks.
En in onze vriendinnen groep raakt de een na de ander zwanger. En daar heeft ze het zwaar mee, logisch. Zij heeft voor nu besloten om zich terug te trekken uit de groep, niet omdat ze het de ander niet gunt maar om dat het te confronterend is. Alle begrip voor
Zij gaat nu naar Duitsland naar een ziekenhuis in Düsseldorf. Daar wordt ze weer verder onderzocht. Misschien een idee voor jou ook.

Ik wens je heel veel kracht en sterkte.
En bedenk dat het ook prima is he om niet naar alle showers, kraambezoeken, verjaardagen toe te gaan.

Boompje1985 schreef:

Het is ook heel moeilijk om met die vanzelfsprekendheid om te gaan. Het is ook niet leuk om de hele tijd in twijfel te moeten leven en je af moeten vragen of het ooit wel gaat lukken. En dat je boos bent is ook normaal en dat mag je ook zijn.

TS je legebuikgevoel is pijnlijk en confronterend en dat is ook niet leuk. Ik hoop van harte dat ook jullie het ouderschap mogen ervaren en dat het volgende minimensje wel blijft plakken! Mijn pb staat open voor je.

Aranel schreef:

Ah jeetje, wat een k*tsituatie. Ik hoop oprecht voor je dat het binnen niet al te lange tijd raak is en dat het goed blijft gaan.

Voor nu, sterkte en geef de moed niet op

colinneke schreef:

Heel herkenbaar. 3 jaar bezig om zwanger te worden. 2 icsi behandelingen gehad.
Van de week vertelde een collega dat ze ook het traject in gaat om alleenstaande moeder te worden. En dan denk ik leuk voor je maar mijzelf gun ik het het meest.

WesternWay schreef:

Ik heb ook weleens te horen gekregen ik kan je nu ff niet zien want jij hebt wel een baby en ik niet. Snapte het 100%. Lijkt me vreselijk als het niet lukt en je wil zo graag moeder worden.

Liezel1 schreef:

Jeetje TS, dat is wel een heftig verhaal.
Jouw redenen mogen er zijn. Jouw gevoel mag er ook zijn. Ik zou het ook gewoon vertellen en eerlijk zijn over je situatie en waarom je bepaalde dingen niet of wel wilt.

Zelf heb ik aan de andere kant gestaan. Ondanks een spiraal toch zwanger... van een tweeling! Maandenlang heb ik niet van mijn zwangerschap kunnen genieten, vol schuldgevoel. Een collega op de afdeling die ook al tijden bezig was heb ik het persoonlijk verteld ipv in de groep.
Ik kan me jouw gevoel echt goed voorstellen en had het echt oprecht fijner gevonden als je het eerlijk tegen me zou zeggen dan met een andere smoes mensen niet te willen zien.
Je hoeft er niet over te liegen....

secricible schreef:

Ts, dikke knuffel voor jou. Het is zo ongrijpbaar en zo oneerlijk... wij zijn na 3jaar via ICSI nu sinds kort ouders van een zoon. De periode dat het niet lukte en het traject vond ik alles dat met babies te maken had verschrikkelijk. Het maakte me boos en opstandig en ik had moeite om met mensen om te gaan die wel een kindje hadden of zwanger waren. Het verdriet van een miskraam heb ik gelukkig nooit hoeven ervaren, dat lijkt me zo verdrietig.
Erover praten en contact zoeken met mensen die in hetzelfde schuitje zitten is wat mij er doorheen trok. De keerzijde is dat als een van hen straks blijvend zwanger is het extra moeilijk is, maar ik denk wel dat het contact mij er doorheen getrokken heeft.
Tegenover andere mensen eerlijk zijn hielp mij ook. En ja, ik heb vriendschappen verloren en nieuwe vriendschappen gemaakt. Het tekent je als mens en dat mag ook. Jou verdriet heeft bestaansrecht.

Dikke knuffel voor jou, mijn PB box staat altijd voor je open als je daar behoefte aan mocht hebben.

xLes schreef:

Ik kan zelf niet relateren aan een kinderwens, want die heb ik niet, ik ben niet zo gek op kleine kinderen.

Wat ik je wel graag zou willen meegeven: blijf ondanks al het verdriet wel realistisch. Ik begrijp dat het moeilijk is om zwangere vrouwen en baby's te zien als je ze zelf ook zo graag wilt en het niet lukt. Dat je daar jaloers op bent: waarom zij wel en ik niet?
Maar bedenk wel, die mensen kunnen er niet aan doen dat jij nog geen kindje op de wereld hebt mogen brengen. Als het vrienden zijn, wensen ze het je vast toe dat je spoedig een zwangerschap kunt voldragen en je eigen kindje in je armen kunt houden. Neem het hun niet kwalijk en wees niet boos omdat zij toevallig wel al kinderen hebben mogen krijgen.

Ik hoop echt dat op de echo alles goed is, of een klein probleempje dat heel makkelijk op te lossen valt en ik wens je van harte toe dat je spoedig een mooie zwangerschap mag meemaken en daarna een lief klein, maar vooral gezond kindje in je armen te kunnen houden.

Cemlys schreef:

Ik denk dat er veel meer vrouwen zijn die hetzelfde voelen/meemaken, maar er wordt zo weinig over gepraat, snel in een doofpotje gestoken of 'vergeten', behalve doorgene die hetzelf meegemaakt heeft. En sommige dingen herken ik van toen ik zelf zwanger wou worden, maar de situatie gewoon nog niet ideaal was, je ziet overal baby's, zwangere vrouwen, elke winkel lijkt wel babyspul te hebben, je maakt jezelf gek, want jij lijkt de enige zonder baby, hormonen kunnen erg gemeen zijn. Ik heb uiteindelijk het geluk gehad wel snel zwanger te zijn geworden, maar ik weet uit mn nabije omgeving hoe zo niet vanzelfsprekend het is om een goede zwangetschap/gezond kindje te krijgen. Ik wil je sterkte wensen met het verwerken van de mk'n en alle geluk toewensen wat betreft een toekomstige zwangerschap.

Cilianne schreef:

Voor zwanger worden zijn wel wat mogelijkheden, voor zwanger blijven daarentegen ...

Ik ben bij de gelukkigen, ik heb 3 gezonde dochters, voor, tijdens en na mijn blijvertjes heb ik 8 x een droomkindje moeten afgeven waarvan 1 een helft van een twee-eiige tweeling (het zusje van mijn oudste).

Dus ja, ik begrijp de leegte en de onmacht en het verdriet om de zo gewenste mensjes die enkel in mijn dromen bij mij zijn gebleven.

De eerste jaren was dit voor mij onbespreekbaar, nu vertel ik er wel over om de moeizame communicatie hier rond te vergemakkelijken.

Sterkte

x_Anne_x schreef:

Gelukkig geen ervaring met miskramen maar dat oneerlijke gevoel is zo herkenbaar.
Ik ben niet degene die zwanger wil worden (op dit moment) maar mijn vrouw. We zijn inmiddels bij een 2e ivf aanbeland.

Ik word zaterdag 31 en kan vandaag alleen maar huilen. Ik wil niet 31 worden zonder kindje..
stomme gedachte maar toch

zorro schreef:

Ik snap je zo goed! Ik heb best veel vrouwen in mijn omgeving die om welke reden dan ook niet zwanger worden en sommige hebben al meerdere miskramen gehad. Alleen het woord al, miskraam.. zo pijnlijk. Ik vind dat zo erg voor hun en ook voor jou ondanks dat ik je niet persoonlijk ken.

Ik heb er een 'vriendschap' om verbroken. Ik ging met iemand om die gewoon niet alleen kon zijn, toen haar vriend het uitmaakte heeft ze snel ergens een ander weg getoverd, en binnen een maand was ze daar zwanger van. Ze heeft ook de hele zwangerschap door gerookt.

Ik kon er gewoon niet tegen. Ik ken zoveel mensen die graag een kindje willen, maar waar het niet bij lukt, en zij wil een kind, maakt niet uit van wie, en gaat er nog onverantwoord mee om ook.

Er zijn genoeg dingen gebeurd, maar dit was wel de druppel.

tassie schreef:

Alsof ik mijn eigen verhaal lees.

Wij zijn nu een jaar bezig. Afgelopen augustus de eerste miskraam en afgelopen december de tweede. Ondertussen chromosomen laten onderzoeken en als ik deze ronde niet zwanger ben de aanvullende onderzoeken (bloedstolling enzo) laten doen.

Inderdaad iedereen in mijn omgeving zwanger. Je gunt het iedereen maar jezelf toch het meeste.

Je gevoelens zijn heel normaal. Mocht je er over willen praten mijn pb staat open voor je.

Ondertussen kan ik er "goed" mee om gaan. Je moet wel. Wat andere ook zeggen de rest kan er helaas niks aan doen.

Het heeft me echt tijd gekost maar het is wel zo veel fijner. Ik had ook dat ik dan weer extra boos en verdrietig op mezelf was omdat ik het niet eerlijk van mezelf vond dat andere in mijn familie/vrienden kring het niet over hun zwangerschap kondem hebben omdat ze mij niet wilde kwetsen. Voelde me dan weer extra schuldig tegenover de rest die wel zwanger was.

Nu heb ik zo iets van mijn tijd komt wel. Nu extra genieten van mijn eigen vrijheid en alle neefjes en nichtjes die er aan komen.

Ps, niet dat je leven niks meer is na kinderen maar merk wel door alle kleintjes in mijn omgeving dat je nu nog extra moet genieten dat je eigenlijk kan gaan en staan wanneer en waar je wilt zonder rekening te houden met.

Zou het in 1 hartslag allemaal opgeven voor een kleintje! Maar tot die tijd genieten we er nog even van.