Geplaatst: 18-09-18 12:42 poes schreef:Verplicht deels moeten inwonen bij je vader die je mama heeft laten zitten voor een jong ding had ik toen vast geen goed idee gevonden. Dat is denk ik hoe ik het op die leeftijd wel had gezien ...
Dit is ook een van mijn grootste punten in dit verhaal. Want het is een mogelijkheid dat de drie dochters er op die manier tegen aankijken, of door moeder er op die manier tegen aankijken. Dan maakt het helemaal niet uit wat je doet en wat je zegt, want jij zal dan altijd de boeman zijn die hun vader van hun moeder heeft afgepakt.
Dit klinkt misschien heel banketstaaf en ik zeg zeker niet dat het zo is, maar ik kan wel begrijpen dat tieners dat op die manier zouden kunnen denken en daar heel veel problemen mee kunnen hebben. Helaas in mijn omgeving bij vriendinnen meerdere keren voorbij zien komen.
Enfin, ik ben zelf ook een kind uit een gescheiden gezin waarbij ik een bonusmoeder en een bonusvader heb. Met beide heb ik een goede band, ondanks dat beide het anders hebben aangepakt.
- De regeling van mijn stiefvader en moeder was, dat mijn stiefvader niet deed aan het opvoeden. Als hij zich stoorde aan bijvoorbeeld mijn kamer die een rotzooi was, dan kon hij dat tegen mijn moeder zeggen en dan sprak zij me er op aan. Maar als ik bijvoorbeeld een glas op de tafel beneden liet staan, kon hij me wel vragen of ik dat even wilde opruimen. Dus eigenlijk: Niet het opvoeden maar wel eigen grenzen aangeven.
Dit heeft hij altijd op een hele respectvolle manier gedaan, en totaal niet overmatig. Waardoor je wist dat als hij een keer iets aangaf, dat hij het ook echt meende.
- Mijn stiefmoeder en vader hadden dat niet zo op die manier afgesproken. Daarbij had mijn stiefmoeder zelf ook twee kinderen, die net wat jonger waren dan mijn broertje. Dit ging vaak fout en er is zeker veel strijd geweest. Tussen de kinderen, tussen mijn vader en stiefmoeder, of tussen de kinderen en hun stiefouder. Mogelijk omdat er te veel bemoeienis was, maar ook omdat twee verschillende opvoedstijlen ineens op 1 hoop werden gegooid in 1 gezin, en mijn stiefmoeder A zei als mijn pap er was. Maar dat veranderde naar B toen mijn pap weg was. Dat was niet chill en niet consequent en dat heb ik als heel vervelend ervaren.
Wat ik wel heel erg fijn vond, misschien een leuk tipje voor in de toekomst, waren de moment dat zij en ik alleen thuis waren. Ik wilde dan graag wel iets doen samen, maar wist niet hoe ik dat moest vragen of bespreken. Dus als ze dan zelf voorstelde van "Oh ik ga vanavond een filmpje kijken, wil je misschien samen kijken?" Dan is dat heel vrijblijvend, want ik kon gemakkelijk nee zeggen. Maar ook wel weer heel vriendelijk en open. Vond ik fijn, zo'n beetje een vrouwenavond.
Succes, volgens mij ben je goed bezig! 
Zoals ik eerder al zei staat qua samenwonen nog veel open. Ik zou bijvoorbeeld mijn eigen huis kunnen aanhouden en daar (een deel van de tijd) kunnen zijn als de kinderen bij mijn vriend zijn. Wat daarin prettig is gaat ook in overleg met de kinderen. Ook zijn de kinderen nu al structureel bij hun vader, weliswaar geen overnachtingen maar wel standaard maandag en vrijdag in de middag/avond. 
ik wil dat zij zich welkom voelt en dat zij, als wij zelf kinderen mogen krijgen, zich niet het 5de wiel aan de wagen voelt. Zij hoort er bij en ik vind haar belangrijk in ons leven 
Ik hou het in beeld 
