Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-08-18 16:12

Geplaatst: 29-08-18 16:12

Wat heftig! :(:)

Ik herken mezelf hier deels in, al heb ik geen kinderen en had ik pas 1.5 jaar relatie. Hij bleek, ook door een paar nare ervaringen onder andere, zwaar depressief te zijn. Dit is heel langzaam steeds extremer geworden, tot hij niet meer uit bed kwam, ging dreigen met zelfmoord (en ook daadwerkelijk 'pogingen' ondernam). Ik liep enorm op mijn tenen, want ik moest hem 24/7 verzorgen eigenlijk, terwijl op dat moment mijn ouders in scheiding lagen en ik aan het afstuderen was. Op een gegeven moment was ik zo op, ik werd er zelf depressief van en durfde niet meer van huis omdat ik bang was voor wat ik thuis zou aantreffen. Mijn vader heeft toen geregeld dat hij opgenomen werd, vanaf dat moment viel er al een enorme last van mijn schouders. Een paar maanden later, nadat hij uit de opname kwam en weer terug bij zijn eigen vader woonde, heb ik besloten dat het klaar was. Ontzettend moeilijke keuze, ook omdat je diep van binnen toch het gevoel hebt dat je iemand in de steek laat. Maar ik kon het echt niet meer, het leverde mij zoveel stress op en de leuke momenten waren er dan niet genoeg. Sindsdien voel ik me weer vrij en relaxed, ik zit nu enorm goed in mijn vel ondanks dat mijn eigen thuissituatie nog steeds niet geweldig is.

Ik wil je even een hart onder de riem steken, sterkte! Hoe cliché het ook is, het komt uiteindelijk wel goed.

**Geplaatst**: 29-08-18 16:16

Geplaatst: 29-08-18 16:16

Het klinkt als borderline. Ik heb daar van heel dichtbij ervaring mee en zal het kort met je delen, misschien heb je er iets aan

. De ene persoon was mijn beste vriendin. Ik herken een aantal dingen uit jouw verhaal die ook bij ons speelde. Ik heb de vriendschap verbroken toen we niet meer het beste in elkaar naar boven haalden. De relatie kostte alleen maar energie ipv dat het iets opleverde. Ongeveer een jaar later is borderline vastgesteld en is ze daarvoor in behandeling gegaan. Het gaat voor zover ik weet goed met haar. Het verbreken van zo'n hechte vriendschap was verschrikkelijk, maar achteraf was het echt nodig en heb ik er geen spijt van.

De andere situatie heeft meer een happy end. Een familielid heeft een relatie met een vrouw met borderline. Alles was tijdens haar buien altijd zijn schuld, hij kon niets goed doen. Een persoonlijkheidsstoornis raakt alle aspecten van je relatie. Hij lijdde er zo onder dat hij het uitmaakte. De vrouw heeft toen een zeer intensief therapieprogramma gevolgd terwijl hij ook naar een psycholoog ging om weerbaarder te worden. Daarna zijn ze weer bij elkaar gekomen. Nu wonen ze de helft van de week samen en de helft apart (twee huizen). De rust van de dagen apart doet hun relatie erg goed. Ze zijn nu weer onwijs gelukkig met elkaar en de buien zijn bijna weg!

**Geplaatst**: 29-08-18 16:38

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 29-08-18 16:38

Ts hoe hard ook, kies voor jezelf.. vooral als je jezelf niet meer kan zijn en bang moet zijn om je partner ergens op aan te spreken. Vooral even weg en rust nemen, voor jou en de kinderen. Tijd om na te denken, je eigen batterij op te laden en weer plezier te hebben. Ipv bang zijn, op je tenen lopen en niet weten waar je aan toe bent. De eerste tijd zal heftig zijn maar na een tijdje zal je opgelucht zijn. En de hulpverleners zeggen zoiets ook niet zomaar.

Succes met wat je ook beslist!

**Geplaatst**: 29-08-18 17:41

Geplaatst: 29-08-18 17:41

Ik zal je nog een wat uitgebreidere pb sturen omdat ik niet zeker weet of mijn jongste dochter nog op bokt rondkijkt en ik wil haar niet teveel belasten omdat mijn ex een aantal jaren geleden zichzelf van het leven beroofd heeft.

Helaas was hij een narcist met psychopathische trekken, ook zo gediagnosticeerd en ik herken jouw verhaal exact. Daarnaast was hij ook lichamelijk abusief richting mij.

Ik vond het vreselijk om de kinderen een scheiding aan te doen maar ik was er compleet onderdoor aan het gaan.
De scheiding en de nasleep was ook geen pretje. Ik ben heel blij dat ik twee kinderen heb gekregen maar hij had daarmee wel een wapen in handen en dat heb ik geweten en zelfs nu nog heeft dat zijn weerslag op de relatie met mijn kinderen tot mijn grote verdriet.

Bereid je dus heel goed voor en zorg inderdaad dat je de goede hulpverleners rondom je hebt staan.

**Geplaatst**: 29-08-18 18:06

Geplaatst: 29-08-18 18:06

Is het een idee om de kinderen ook eens mee te nemen naar een hulpverlener? Of die optie in elk geval te bespreken met je eigen hulpverlener?

Ik lees dat je in de relatie wel wat meer voor jezelf op mag komen. Je hoeft je niet altijd te voegen. En als hij niet wil praten omdat dat voor hem makkelijker is mag je best eens met je voet stampen, want je man heeft nou eenmaal niet een relatie in zijn eentje. Ik denk dat je daar voor jezelf ook nog wel wat 'geluk' uit kunt halen, door meer voor jezelf op te komen.

Merk je bij je man enige vooruitgang sinds de therapie? Kan me eerlijk gezegd wel voorstellen dat het voor je man ook nogal wat is om zulke diagnoses te krijgen. Het klinkt eigenlijk wel alsof je man je nu keihard nodig heeft. Fijn dat hij nu wel met het probleem aan het werk is en dat je zoveel vertrouwen hebt in de hulpverlening!

Wat betreft een tijdje afstand nemen.. Kunnen de kinderen niet een weekje naar opa en oma en jij even heerlijk in je eentje op vakantie?

Laatst bijgewerkt door Mavelle op 29-08-18 18:12, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-08-18 18:11

Geplaatst: 29-08-18 18:11

Percy schreef:
Ik zal je nog een wat uitgebreidere pb sturen omdat ik niet zeker weet of mijn jongste dochter nog op bokt rondkijkt en ik wil haar niet teveel belasten omdat mijn ex een aantal jaren geleden zichzelf van het leven beroofd heeft.

Helaas was hij een narcist met psychopathische trekken, ook zo gediagnosticeerd en ik herken jouw verhaal exact. Daarnaast was hij ook lichamelijk abusief richting mij.

Ik vond het vreselijk om de kinderen een scheiding aan te doen maar ik was er compleet onderdoor aan het gaan.
De scheiding en de nasleep was ook geen pretje. Ik ben heel blij dat ik twee kinderen heb gekregen maar hij had daarmee wel een wapen in handen en dat heb ik geweten en zelfs nu nog heeft dat zijn weerslag op de relatie met mijn kinderen tot mijn grote verdriet.

Bereid je dus heel goed voor en zorg inderdaad dat je de goede hulpverleners rondom je hebt staan.

ik ben bang dat er veel meer van dit soort "relaties" zijn.
met als grootste verschil een diagnose.

Het spijt mij dat er teveel mensen met eenzelfde soort ervaringen zijn.

Mijn ex heeft de kinderen ook gebruikt in het huwelijk als machtsmiddel (ik ben man).
Ik heb ook de fout gemaakt mijn kinderen zo goed mogelijk achter te laten.
Wat wel erg geholpen heeft dat op de dag dat ik dit gedrag begreep/kon zien ik gelijk over de scheiding heen was. weg twijvel, ik had het alleen 5 jaar eerder moeten doen.

**Geplaatst**: 29-08-18 18:42

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 29-08-18 18:42

TS, je leeft maar 1 keer, en er is niemand maar dan ook niemand op deze hele planeet die het waard is om jezelf voor weg te cijferen.

Als je bang bent dat hij gekke dingen zal doen als je een punt achter de relatie zet, neem dan van tevoren contact op met bijvoorbeeld de wijkagent. Die kan zorgen dat er bij de hulpdiensten een "afspraak op locatie" of "aandachtsvestiging op persoon" bekend is in geval van nood.

Ik heb vroeger ook een gewelddadige relatie gehad waar ik uit ben vertrokken. Met PTSS heb ik uit de eerste hand ervaring, dat heb ik namelijk zelf als souvenir overgehouden uit die relatie. Maar een stoornis mag niet rechtvaardigen dat hij jou zo behandelt. Zo ga ik ook niet om met mijn partner.

Ik denk dat jij heel goed weet wat je te doen staat. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 29-08-18 18:49

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 29-08-18 18:49

Een relatie waarin je bij alles moet opletten wat je doet en zegt is geen relatie. Dat is een gevangenis. het leven is te kort om zo te moeten leven. Hoe oud zijn je kinderen? Vergeet niet dat ze van zulke relaties ook een verkeerd beeld krijgen van wat normaal is...
Ik wens je alle kracht toe om te doen wat voor jou het beste is. Sterkte.

**Geplaatst**: 29-08-18 19:04

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 29-08-18 19:04

Ts wat een rotsituatie.
Denk alsjeblieft aan je eigen geluk.
Want als jij jezelf kan zijn merken je kinderen dat ook.

Je man heeft tijd zat gehad.
Helemaal veranderen zal hij denk ik niet.
Ik hoop dat jij de kracht vindt om met je kinderen een veilige en gezellige plek te vinden om te wonen en te leven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-08-18 09:24

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-18 09:24

Thanks allemaal, ik heb even de PB's beantwoord, erg fijn om alle ervaringen van anderen te lezen.

Snadrem: ons huis staat al gemeld bij de hulpdiensten, een periode terug was het zo erg dat we bang waren dat hij in bepaalde buien zichzelf wat zou aandoen of in zo'n geval met de kinderen in de auto te stappen (heeft ie ook al eens gewild, hij ziet gewoon dan de ernst van de situatie niet), daar is dit ook uit voortgekomen.

Wat naar Percy, lijkt me vreselijk moeilijk. Maar je hebt er mee te maken, hopelijk ben je sterk genoeg om toch het beste voor iedereen eruit te halen...

MissCharlie, dat zit idd wel in de goede hoek, het lijkt er erg op.

Ik heb ook het gevoel dat ik hem in de steek laat als ik er mee stop, hij voelt zich altijd erg eenzaam en alleen op de wereld en dan laat ik hem ook nog vallen, zo voelt het. Maar dit kan ook zo niet langer en ik kan hem ook echt niet helpen.

De kinderen zijn einde-basisschoolleeftijd en zijn ook al eens een tijdje naar zo'n KOPP groep geweest. Ook is er een orthopedagoog bij ons betrokken.

Sinds hij medicijnen heeft is hij doorgaans een stuk minder depressief, ook minder woedeaanvallen dan in die tijd, maar pas geleden is het thuis toch zo uit de hand gelopen dat ik 's nachts met de kinderen naar familie ben gegaan. Daar zijn we dan twee dagen, hij draait ondertussen helemaal bij en de kinderen willen dan "gewoon weer naar huis", en ik, het gansje, ga dan weer met mijn spulletjes naar huis. Dan is iedereen weer even opgelucht en blij en lijkt het weer helemaal goed te gaan. Ik heb ook vaak gedacht "nu is het kwartje gevallen, nu gaat alles veranderen", maar na een tijdje gaat het weer mis.

Vanochtend was hij helemaal verdrietig en wilde wel een knuffel. Dat vind ik dan weer sneu dus dan geef ik een knuffel om te troosten. Vervolgens geeft ie dan aan zo'n behoefte te hebben aan lichamelijk contact, draait helemaal bij en geeft dan weer hele andere signalen af. Niet te volgen wat mij betreft, soms is het net of het een groot toneelstuk is...

**Geplaatst**: 30-08-18 10:45

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 30-08-18 10:45

Ik lees een heleboel manipulatie in jouw verhaal, ook het niet te volgen..gevoel het een toneelstuk lijkt allemaal. Heb je je goed ingelezen over narcisme?

Hij kan alleen zichzelf helpen, jij bent er niet voor om zijn "leven tede redden" maar om goed voor jezelf en je kinderen te zorgen.

Het is heel erg moeilijk als je er zo in zit, en ik wens je heel veel sterkte met alles wat je doet maar kies aub voor jezelf.

**Geplaatst**: 30-08-18 12:24

Geplaatst: 30-08-18 12:24

Elisa2 schreef:
Ik lees een heleboel manipulatie in jouw verhaal, ook het niet te volgen..gevoel het een toneelstuk lijkt allemaal. Heb je je goed ingelezen over narcisme?

Hij kan alleen zichzelf helpen, jij bent er niet voor om zijn "leven tede redden" maar om goed voor jezelf en je kinderen te zorgen.

Het is heel erg moeilijk als je er zo in zit, en ik wens je heel veel sterkte met alles wat je doet maar kies aub voor jezelf.

Elisa wat een herkenning zoals jij het omschrijft, toneelstuk is een heel mooie omschrijving.
De manupilatie begin ik beter te begrijpen, maar alle tegenstrijdige dingen die het een toneelstuk laten lijken verwarren mij.

Ik heb TS in een PB geadviseerd tijd voorzichzelf te nemen.

Dat hij niet veranderd vind ik vaak een slechte omschrijving. Ik geloof in golfbewegingen, de betere tijden bv met medicatie en de crisis die daarop ongetwijveld gaat komen. Ik heb geen idee waar de grenzen van TS liggen behalve dat het er erg op lijkt dat die al lang overschreden zijn.

Dan komt het moment dat je moet kiezen tussen jezelf, je kinderen en je echtgenoot.
Dat kan je alleen als je de tijd krijgt om na te denken over de situatie.

Voor nu lijkt rust en afstand de eerste prioriteit.
Hulp voor TS zelf is ook iets wat nodig is, maar misschien is er iemand in haar omgeving die als klankboord/spiegel fungeert en haar weer een stukje plezier en moed kan geven.

**Geplaatst**: 30-08-18 12:40

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 30-08-18 12:40

Ts, kun je nog wel voor jezelf denken zonder rekening met hem te houden? Je word al 20 jaar psychisch mishandeld. Zo zie ik het, ook je post hierboven , het gaat alleen over hem. Je zegt in je begin post van Run, Forrest Run. Idd dat doen en heel goed voorbereiden. Bankrekening, zorgen voor eigen geld, bvb extra pinnen wanneer je boodschappen doet. En hebben jullie een gezamenlijke spaar rekening dan het uur voor je weg gaat de helft op jouw rekening zetten. Wel bij een andere bank een rekening aanvragen. En echt, je hebt maar één leven en heel eerlijk, ik zou mijn kinderen een leven met zo'n persoon in hetzelfde huis niet gunnen.

**Geplaatst**: 30-08-18 12:53

Geplaatst: 30-08-18 12:53

bigone schreef:
Ts, kun je nog wel voor jezelf denken zonder rekening met hem te houden? Je word al 20 jaar psychisch mishandeld. Zo zie ik het, ook je post hierboven , het gaat alleen over hem. Je zegt in je begin post van Run, Forrest Run. Idd dat doen en heel goed voorbereiden. Bankrekening, zorgen voor eigen geld, bvb extra pinnen wanneer je boodschappen doet. En hebben jullie een gezamenlijke spaar rekening dan het uur voor je weg gaat de helft op jouw rekening zetten. Wel bij een andere bank een rekening aanvragen. En echt, je hebt maar één leven en heel eerlijk, ik zou mijn kinderen een leven met zo'n persoon in hetzelfde huis niet gunnen.

Ik ben het hier wel mee eens. Dit is mishandeling, emotionele mishandeling. En voor de kinderen blijven moet je al helemaal niet doen want ik denk dat de kinderen beter af zijn in een stabielere situatie ipv steeds bij oma moeten overnachten omdat papa weer raar doet.

Edit: Iets aangepast want ik haal 2 topics door elkaar, excuses.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-08-18 12:58

Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-18 12:58

Ja ik heb me heel goed ingelezen in narcisme inmiddels, en de herkenning is 100%. Ik heb echt superveel gelezen over dergelijk onderwerpen, ik heb heel erg de neiging om het te willen begrijpen, het gedrag te kunnen plaatsen. Wat dat betreft ben ik soms inmiddels meer hulpverlener dan partner...

Wat het dan wel raar maakt voor mijn gevoel is dat hij niet altijd zo is, soms is ie ook gewoon een leuke vent namelijk die echt wel veel voor ons doet. Dat refereert dan eigenlijk aan die golfbewegingen die BMHP noemt, dat is heel herkenbaar en dat maakt vaak dat ik er zo van in de war raak. Is dat ook een kenmerk van een stoornis?

@Bigone: nou dat begin ik me dus af te vragen, ik weet dus niet meer zo goed of ik beslissingen neem omdat ik ze zelf wil of omdat dat de minste toestand geeft. Daarom wil ik iig tijd voor mezelf en dan verder met beslissingen nemen. Ik ben nu echt mentaal wel helemaal afgestompt van het opvangen van al die buien en toestanden van de afgelopen periode. Iets wat hij helemaal niet begrijpt overigens ("jij denkt alleen maar aan de nare dingen...")

@Suzanne: volgens mij heb ik nergens gezegd dat ik wil blijven? Dat is namelijk niet zo, ik vind het alleen in de praktijk zo moeilijk, het is net of ik in mn eentje tegen de harde stroming in aan het zwemmen ben... En je hebt helemaal gelijk verder.

Het besef dringt inmiddels echt wel door dat ik hem idd niet ga kunnen redden, en het ook niet mijn taak is en echt voor mezelf moet kiezen, ongeacht de ellende die eerst zal volgen. Ik ga nu dapper verder met stappen nemen. Overigens heb ik ook hulp voor mezelf, ik probeer een ruggegraat te kweken ;-)

Bedankt allemaal, ik zal proberen jullie hier op de hoogte te houden, maar ik kan niet altijd ongestoord op Bokt, dus soms zal het even duren :-)

**Geplaatst**: 30-08-18 13:03

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 30-08-18 13:03

Heel veel sterkte met alles! Zal niet makkelijk zijn maar het komt echt goed!

**Geplaatst**: 30-08-18 13:10

Geplaatst: 30-08-18 13:10

Bloempje13 schreef:
Ik vind het vreselijk om de kinderen een scheiding aan te doen, om ze uit hun fijne woonomgeving te halen, etc. etc.

Wees eens kritisch en kijk naar dit zinnetje van je OP. Is dit een ‘fijne’ woonomgeving?
Kinderen weten heus wel wat er wel of niet aan de hand is. Dit is geen gezond leefklimaat voor alle partijen.

**Geplaatst**: 30-08-18 13:19

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 30-08-18 13:19

Ts, je opent dit topic met de woorden dat je partner psychische problemen heeft . Dat heeft hij niet, hij heeft een aandoening waar geen genezing voor is. Narcisme is niet te behandelen, als partner zal je altijd leven in dienst van. Dat doe je namelijk al twintig jaar, wil je dat langer, geen probleem maar dan zou ik er niet te veel op rekenen dat dit verbeterd , dat kan hij niet.

**Geplaatst**: 30-08-18 13:28

Geplaatst: 30-08-18 13:28

Als ik het zo lees, zou ik zeggen, zelfs als je het niet voor jezelf zou doen, ga bij hem weg voor de kinderen. Die komen straks in de puberteit, staan dan emotioneel ook de komende 4-6 jaar op scherp, de één na de andere, en hoe denk je dat dát gaat lopen met een instabiele man die om de meest simpele redenen boos wordt? Doe ze dat niet aan.

(Het klinkt nu sowieso ook als wel een goed moment qua school: eenmaal op de middelbare is verhuizen ook lastiger. Ook zo'n praktisch dingetje om rekening mee te houden. Want ik zou ook echt wel zorgen dat ze in een andere stad op een onbekende school terecht komen - niet voor hunzelf, wel dat hun vader ze niet op de nu bekende school gaat opwachten)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-08-18 13:32

Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-18 13:32

Bralindy schreef:
Bloempje13 schreef:
Ik vind het vreselijk om de kinderen een scheiding aan te doen, om ze uit hun fijne woonomgeving te halen, etc. etc.

Wees eens kritisch en kijk naar dit zinnetje van je OP. Is dit een ‘fijne’ woonomgeving?
Kinderen weten heus wel wat er wel of niet aan de hand is. Dit is geen gezond leefklimaat voor alle partijen.

Klopt hoor, maar hier bedoelde ik eigenlijk meer de fysieke woonomgeving mee (we wonen echt op een prachtige plek waar de kinderen graag zijn). Maar je kan beter gelukkig zijn op een flatje op driehoogachter... Ik ben me er (steeds meer) van bewust dat dit voor de kinderen ook geen goede situatie is en het ze ook alleen maar goed zal doen om ook rust te hebben.

@bigone: was misschien ook meer om de herkenbaarheid wat te verminderen mocht hij toevallig zelf op Bokt komen rond te struinen

Maar goed om even met de neus op de feiten gedrukt te worden dat veranderen geen optie gaat zijn (die indruk gaf de hulpverlening me wel eigenlijk, dus dan emmeren we toch nog maar even door...)

Om daar op in te haken (veranderen): hij heeft al eens gezegd dat "als hij had geweten dat ik die buien zo erg had gevonden dan had hij dat toch niet gedaan?" Dat was dan zeg maar een paar dagen voor een nieuwe bui. En mijn eerste reactie is altijd het allemaal heel erg verdrietig en sneu voor hem te vinden. Pfff. Was ik maar een haai ipv een schattig goudvisje -O-

@Ibbel: Het stomme is dat ik juist voor de kinderen zo lang ben gebleven... Maar het gaat ook gewoon niet meer voor mezelf nu.

**Geplaatst**: 30-08-18 13:35

Geplaatst: 30-08-18 13:35

Soms is gewoon die stap zetten het beste.
Ik lees uit je verhaal wat die stap dan zou zijn, apart wonen om een heldere ik te krijgen, maar dat moet je zelf beslissen.

Ik denk dat jij pas helderder jezelf gaat kunnen zijn als je uit deze situatie stapt. Soms lijkt iets er midden in echt totaal anders dan even wat afstand, en was de stap eigenlijk een makkie.

Ik denk namelijk niet dat je er vanuit kunt gaan dat je kinderen het nu erg goed hebben, of dat ze het slechter krijgen als jij voor jezelf gaat opkomen. Een dominante vaderfiguur en een zelfwegcijferende moederfiguur zijn beide geen beste rolmodellen.

**Geplaatst**: 30-08-18 13:40

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 30-08-18 13:40

Ah ts toch, weet je.. wie weet blijkt die goudvis uit zijn giftige sloot wel een prachtige orka eens de ruime oceaan gekozen is.

**Geplaatst**: 30-08-18 13:43

Geplaatst: 30-08-18 13:43

Bloempje13 schreef:
@Ibbel: Het stomme is dat ik juist voor de kinderen zo lang ben gebleven... Maar het gaat ook gewoon niet meer voor mezelf nu.

Het is heel begrijpelijk om er alles aan te willen doen om juist voor de kinderen samen te blijven. Maar echt heel vaak is het voor de kinderen veel beter om wél uit elkaar te gaan. Kinderen voelen zó feilloos aan dat het niet goed gaat... En ze hebben/krijgen daar echt bijna altijd (eventueel pas later) last van.

Ik denk dat de keuze best wel al gemaakt is, maar het nu echt gaat om: hoe doe ik dat dan praktisch. En dat is een puzzel die je uiteindelijk toch alleen zelf kunt oplossen. Je kunt iig bij je ouders terecht, als eerste noodstop, dat is altijd goed achter de hand te hebben. Financieel dingen regelen, die tip heb je al gehad. Verder: zorg voor een goed scheidingsadvocaat als je definitief uit elkaar zou willen, die zijn - zeker in deze gevallen - goud waard. Kosten ze ook, maar desalniettemin...

**Geplaatst**: 30-08-18 13:44

Geplaatst: 30-08-18 13:44

Goudvissen groeien naar de ruimte die ze hebben

Oftewel, als je straks (mentaal) de ruimte hebt, kun je wel eens veel groter groeien dan je ooit had gedacht te kunnen.

De meeste tips zijn al gegeven, denk ik. Regel alles op voorhand en zorg dat de kinderen zijn ondergebracht. Vertel het met een hulpverlener erbij (op oproep vind ik altijd een beetje eng. Wat als hij ervoor zorgt dat je niet meer kunt bellen?) en wegwezen. Neem die tijd voor jullie zelf.

**Geplaatst**: 30-08-18 17:26

Geplaatst: 30-08-18 17:26

Bloempje13 schreef:
Ja ik heb me heel goed ingelezen in narcisme inmiddels, en de herkenning is 100%. Ik heb echt superveel gelezen over dergelijk onderwerpen, ik heb heel erg de neiging om het te willen begrijpen, het gedrag te kunnen plaatsen. Wat dat betreft ben ik soms inmiddels meer hulpverlener dan partner...

Wat het dan wel raar maakt voor mijn gevoel is dat hij niet altijd zo is, soms is ie ook gewoon een leuke vent namelijk die echt wel veel voor ons doet. Dat refereert dan eigenlijk aan die golfbewegingen die BMHP noemt, dat is heel herkenbaar en dat maakt vaak dat ik er zo van in de war raak. Is dat ook een kenmerk van een stoornis?

@Bigone: nou dat begin ik me dus af te vragen, ik weet dus niet meer zo goed of ik beslissingen neem omdat ik ze zelf wil of omdat dat de minste toestand geeft. Daarom wil ik iig tijd voor mezelf en dan verder met beslissingen nemen. Ik ben nu echt mentaal wel helemaal afgestompt van het opvangen van al die buien en toestanden van de afgelopen periode. Iets wat hij helemaal niet begrijpt overigens ("jij denkt alleen maar aan de nare dingen...")

@Suzanne: volgens mij heb ik nergens gezegd dat ik wil blijven? Dat is namelijk niet zo, ik vind het alleen in de praktijk zo moeilijk, het is net of ik in mn eentje tegen de harde stroming in aan het zwemmen ben... En je hebt helemaal gelijk verder.

Het besef dringt inmiddels echt wel door dat ik hem idd niet ga kunnen redden, en het ook niet mijn taak is en echt voor mezelf moet kiezen, ongeacht de ellende die eerst zal volgen. Ik ga nu dapper verder met stappen nemen. Overigens heb ik ook hulp voor mezelf, ik probeer een ruggegraat te kweken

Bedankt allemaal, ik zal proberen jullie hier op de hoogte te houden, maar ik kan niet altijd ongestoord op Bokt, dus soms zal het even duren

Ik haal dit er uit, dit is ook weer pure manipulatie (en herkenbaar) hoe het voor jou voelt en is doet er helemaal niet toe voor hem.
Je zit echt in een lastige situatie en bent inderdaad te lief en goed, (daar vallen narcisten ook op).
Ik snap dat hij ook zijn goede en lieve kanten heeft, anders was je ook niet gebleven..maar als een relatie ten koste van jezelf gaat dan zijn dat toch duidelijke alarmbellen.