Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-01-18 02:46

Re: Vanaf welke leeftijd kind meenemen naar begrafenis

Geplaatst: 30-01-18 02:46

Ik was voor het eerst meegenomen naar een begrafenis toen in 4 was. Ik was er klaar voor, hoewel ik natuurlijk niet echt wist wat er aan de hand was. Wel vond ik het fijn dat ik erbij was gezien ik mijn moeder probeerde te troosten. ik heb nog een paar vage herinneringen ervan.

**Geplaatst**: 30-01-18 03:06

Geplaatst: 30-01-18 03:06

Toen ik 4 was ben ik op de crematie van mijn opa geweest maar mijn broertje van toen 2 jaar ging niet mee. Ik herinner me er overigens niets van behalve 1 beeld dat ik vooraan op een stoel zit. Daarna toen ik 7 was en broertje 5 beide mee geweest naar de crematie van onze vader en daar herinner ik mij wel een aantal dingen van want dat was uiteraard nogal ingrijpend. Toch wil je zoiets niet "missen" dus ik zou hem meenemen.

**Geplaatst**: 30-01-18 03:20

Re: Vanaf welke leeftijd kind meenemen naar begrafenis

Geplaatst: 30-01-18 03:20

Ik vind het ook eigenlijk wel een stukje respect.... niet leuk? Jammer dan, het was wel je oma. Ze kan er ook niks aan doen dat ze ziek was.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-01-18 03:26

Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-18 03:26

Maartje1990 schreef:
Ik vind het ook eigenlijk wel een stukje respect.... niet leuk? Jammer dan, het was wel je oma. Ze kan er ook niks aan doen dat ze ziek was.

Vind dit een redelijk harde opmerking. Probeer een kind van 6 dit maar uit te leggen.

Wij nemen hem ook gewoon mee en leggen het hem ook uit. Maar van zijn kant snap ik het ook. Hij wil spelen met oma en knuffelen. Hij kan haar niet verstaan en dus niet echt een gesprek voeren. Probeer dat maar eens uit te leggen.

Toen ze nog thuis woonde was hij er graag. Ondanks dat ze niet veel meer kon. Hij ziet dat ze zo hard achteruit gaat en dat vindt hij heel erg.

**Geplaatst**: 30-01-18 04:09

Geplaatst: 30-01-18 04:09

Ik denk niet dat Maartje het zo hard bedoelt hoor. Kinderen zijn geen robots en de ene zesjarige is de andere niet.

Enniewee, jij voelt zelf het beste aan waar zijn grenzen liggen. Lees boekjes over doodgaan met hem, probeer met eindeloos geduld op zijn niveau te duiden wat er met oma is en zorg op de begrafenis dat je een vriendin of iemand meeneemt die hem kan weghalen als hij 'overlast' veroorzaakt zodat jij rustig afscheid kunt nemen.

Aanvulling: je bent bang dat je zoontje het meeneent. Mijn ervaring is dat kinderen graag in het nu leven en dus makkelijk accepteren dat iets gewoon is als je er als volwassene ook niet heel dramatisch over doet. Maar dat kan heel pittig zijn natuurlijk.

**Geplaatst**: 30-01-18 07:39

Geplaatst: 30-01-18 07:39

Bijna 3 weken geleden is mijn vader overleden.
Mijn kinderen (3,5 en 5) zijn meegeweest naar de begrafenis. Ik had mijn gastouder gevraagd of ze op alle kinderen wilde letten (neefjes en nichtjes van 4, 5, 7, 8 en 9 jaar oud) ze konden in een aparte kamer boven kleuren etc.
Maar ze hebben eigenlijk alles meegemaakt vanaf de balustrade. Ze hebben ademloos alles zitten bekijken. ( met de steun van mijn gastouder achter de hand). Zelfs mijn stuiterbal van 5.
Ik wilde ze niet bij de begrafenis weghouden. Pake was hun grote vriend. Mijn vader had ze ook niet weg willen houden.

Ik had een vriendin als backup, voor als mijn kinderen het niet trokken, dan nam zij ze mee. Maar het was niet nodig

Kinderen gaan sowieso een stuk minder spastisch om met de dood. Ze staan er heel nuchter in.

Ze hebben het hele ziekteproces mee gemaakt, zagen mijn vader op z’n ziekst, en later wilden ze hem ook zien toen hij overleden was. Ze hebben ook gewoon bij de kist gespeeld, omdat mijn vader thuis was.
De jongste besefte het niet zo. De oudste wel.

**Geplaatst**: 30-01-18 07:45

Geplaatst: 30-01-18 07:45

Wescha schreef:
Voor de duidelijkheid: de band is dus niet goed. Dit omdat oma zijn hele leven al ziek is waarvan een half jaar heel erg en de laatste maand snel gaat. Hij heeft nooit met haar kunnen spelen en praten/ verstaan is ook lastig. Hij vind het ook niet zo leuk om naar haar toe te gaan

Ik denk dat je hier het antwoord zelf al geeft. Hij had niet zoveel met haar.

Mijn eerste begrafenis was trouwens met een open kist. Dat wist ik van tevoren niet en ben daar toen enorm van geschrokken (de persoon in kwestie leek ook totaal niet meer op wie hij in levende lijve was).
Mocht hij toch mee gaan, zou ik wel even navragen of hier ook sprake van is. Dan kun je hem daar ook eventueel op voorbereiden.

Edit: MissToseland, gecondoleerd met het verlies van je vader :(:)

**Geplaatst**: 30-01-18 07:53

Re: Vanaf welke leeftijd kind meenemen naar begrafenis

Geplaatst: 30-01-18 07:53

7 is een leeftijd dat je het kan bespreken. Ik vind dat je kinderen niet kan verplichten, het is iets heel zwaars voor ze.

Toen ik 10 was overleed mijn opa en ik durfde niet naar de begrafenis. Ik mocht toen thuisblijven.
Mijn moeder heeft uitgebreid besproken wat er allemaal ging gebeuren, hoe het eruit zou zien. Ik stelde allerlei vragen en besloot toen dat ik her niet durfde.
En dan werd gerespecteerd door mijn ouders.

**Geplaatst**: 30-01-18 07:56

Geplaatst: 30-01-18 07:56

Bij het overlijden van mijn oma, de overgrootmoeder van mijn zoontjes, zijn mijn zoontjes gewoon mee geweest. De dood hoort ook bij het leven vind ik. Ik heb ze de keuze gegeven om wel of niet bij oma te kijken toen ze al overleden was. Ze lag er heel mooi bij, dat vond ik wel een voorwaarde want ze moeten er geen nachtmerries van krijgen.

Ze waren heel rustig en hebben alles gezien. Mijn kinderen zijn 5 en 7 jaar oud.

**Geplaatst**: 30-01-18 08:17

Re: Vanaf welke leeftijd kind meenemen naar begrafenis

Geplaatst: 30-01-18 08:17

Bij het overlijden van mijn oma 2 jaar geleden zijn onze kinderen die destijds 6 en 9 waren ook gewoon mee geweest.
Mijn oma is langzaam achteruit gegaan qua gezondheid en onze kinderen zijn er tot het einde gewoon bij geweest.
Ze zijn er ook bij geweest toen ze lag opgebaard in haar bed op haar kamer.
Onze kinderen hebben het toen heel goed opgepakt.
Ze hebben zelfs op het kerkhof rozen op haar kist gelegd voordat ze de grond in ging.

Mijn opa moest worden herbegraven omdat oma niet op die plek begraven wilde worden.
Bij het opgraven ben ik erbij geweest en onze oudste wilde er persé bij zijn.
Ik heb toen goed uitgelegd dat het geen prettig gezicht is maar ze wilde mijn opa persé zien.
Ze heeft mijn opa nooit gekend maar nu zegt ze elke keer dat ze hem wel heeft gekend omdat ze hem heeft gezien bij het opgraven.
Het was haar eigen keuze om erbij te zijn met het opgraven en ze bedankt mij nu nog elke keer als we naar het graf van opa en oma gaan dat ze erbij mocht zijn van mij.

**Geplaatst**: 30-01-18 08:19

Geplaatst: 30-01-18 08:19

Mijn kinderen zijn met 3 en 5 meegeweest naar de begrafenis van opa. Ik wist ook niet wat ik moest doen, maar mij werd aangeraden gewoon alles zo eerlijk mogelijk te vertellen en ze gewoon mee te nemen. Uiteindelijk wilden ze zelfs opa zien en hebben ze stapels tekeningen in de kist gelegd.
Ik denk dat het wel heel goed voor de verdenking is.

**Geplaatst**: 30-01-18 08:51

Geplaatst: 30-01-18 08:51

Wescha schreef:
Voor de duidelijkheid: de band is dus niet goed. Dit omdat oma zijn hele leven al ziek is waarvan een half jaar heel erg en de laatste maand snel gaat. Hij heeft nooit met haar kunnen spelen en praten/ verstaan is ook lastig. Hij vind het ook niet zo leuk om naar haar toe te gaan

Dan zou ik het niet doen..

Normaal zou ik zeggen op die leeftijd wel als het eigen opa/oma is of anders dichtbij is, maar als de band niet goed is en hij niet wil (wat ik wel snap) dan schiet je er niets mee op..

**Geplaatst**: 30-01-18 08:54

Geplaatst: 30-01-18 08:54

lovemyhorse1 schreef:
Mijn opa moest worden herbegraven omdat oma niet op die plek begraven wilde worden.
Bij het opgraven ben ik erbij geweest en onze oudste wilde er persé bij zijn.
Ik heb toen goed uitgelegd dat het geen prettig gezicht is maar ze wilde mijn opa persé zien.
Ze heeft mijn opa nooit gekend maar nu zegt ze elke keer dat ze hem wel heeft gekend omdat ze hem heeft gezien bij het opgraven.
Het was haar eigen keuze om erbij te zijn met het opgraven en ze bedankt mij nu nog elke keer als we naar het graf van opa en oma gaan dat ze erbij mocht zijn van mij.

Maar bij opgraven maken ze de kist toch helemaal niet open?

**Geplaatst**: 30-01-18 08:58

Geplaatst: 30-01-18 08:58

Zorg dat het een gesloten kist is.

Mijn zusje en ik hadden er beetje een trauma van bij mijn oma haar begrafenis. Mijn ouders wisten niet dat de kist open was bij dat zeggen ze. Ik heb ondertussen een keer weer een dierbare wel gezien na het overlijden mijn zus was jonger die doet dat nooit. Nachtmerries had zij. Ik was denk ik acht zij zes

**Geplaatst**: 30-01-18 08:58

Geplaatst: 30-01-18 08:58

Mijn dochter was net 2 toen opa afgelopen juli onverwachts overleed. Ze is mee geweest toen opa "thuis" werd gebracht en was opgebaard. Toen zijn we er samen naast gaan zitten en heb ik haar uitgelegd dat opa vanaf nu niet meer kon lopen/praten/bewegen, want opa is dood, en dan doet je lijfje het niet meer. Opa was al heel oud en zijn hartje was moe van al die jaren hard werken...

Zo heb ik het ongeveer uitgelegd, tijdens het afscheid (dat ook bij opa en oma thuis is geweest) heeft ze gewoon lekker gespeeld en zorgde voor een luchtige en vrolijke noot bij de andere mensen

Iedereen vond het heerlijk dat ze er was

Toen opa voor het laatst werd weg gereden vanuit het huis naar het crematorium zijn alleen mijn man, zijn zus en zijn vrouw (oma) mee geweest en heeft iedereen op de oprit hem uit gezwaaid. Mijn dochter zong toen uit zichzelf twinkel twinkel kleine ster... Heel lief.

Nu heeft ze het nog wel eens over opa en dat hij dood is maar meer niet. Ze heeft er zeker geen trauma's aan overgehouden

Kinderen op die leeftijd zijn zo flexibel met dit soort dingen.

**Geplaatst**: 30-01-18 09:08

Geplaatst: 30-01-18 09:08

Vroeger werden kinderen veel meer betrokken bij overlijden, vaak woonden opa's en oma's bij het gezin in en kregen de kinderen de hele periode van het ziektebed en overlijden mee. Hierdoor groeide kinderen er meer mee op waardoor het normaler was dan tegenwoordig. Tegenwoordig proberen we kinderen te beschermen voor alles wat pijn doet wat er juist voor kan zorgen dat ze wanneer ze ouder zijn en worden geconfronteerd met het verliezen van een dierbare ze hier niet mee om kunnen gaan. Ik denk dat het belangrijk is om een kind zo veel mogelijk te betrekken in het proces, laat merken dat het niet erg is om wel/niet verdrietig te zijn en luister naar wat het kind wil. Overlijden hoort helaas nou eenmaal bij het leven en vaak maken we het ingewikkelder en lastiger dan dat het voor een kind is. Kinderen hebben veel veerkracht en gaan op hun eigen manier om met verlies.
Jij kent jouw kind het beste dus ik denk dat je naar je eigen gevoel moet luisteren maar zeker zijn mening daarin mee moet nemen. Leg dingen uit op een manier dat het voor hem begrijpelijk is en niet eng of een ver van zijn bed show word.

**Geplaatst**: 30-01-18 09:15

Re: Vanaf welke leeftijd kind meenemen naar begrafenis

Geplaatst: 30-01-18 09:15

Zorg in ieder geval dat het kind stil kan zijn en niet rond rent.
Of zoals MissToseland had geregeld, goed over nagedacht

Wij hebben een keer bij een uitvaart gezeten waar een kind van 6 niet kon blijven zitten en de begrafenis een speelpaleis vond. Erg storend.

Verder zou ik ze er wel bij betrekken, kinderen gaan er doorgaans veel beter mee om dan oudere.
Niet te dramatisch doen om de dood. Hoe verdrietig ook, het hoort bij het leven. Hoe moeilijker je zelf doet, hoe naarder de ervaring voor het kind.

Zelf was ik 9 toen mijn vader overleed en juist de drama die mijn moeder maakte is mij bijgebleven.
Nu kan ik dat enigszins wel begrijpen van haar, maar dat gaf wel de meeste impact.

**Geplaatst**: 30-01-18 09:34

Geplaatst: 30-01-18 09:34

Zo’n 15 jaar geleden overleed de oma van mijn man.
Onze zoon van toen 2 jaar kwam regelmatig met mijn schoonouders bij haar.
Schoonouders vonden het fijn als onze zoon meeging naar de uitvaart.
Kist was dicht. Zoon en ik zijn na een kwartiertje de zaal uitgegaan.

Tijdens de broodjes en koffie was zoon met andere kinderen aan het spelen, poef je ben dood en dan lag er 1 op de grond

.
Hij kan zich er niks meer van herinneren.

Vraag aan je zoon wat hij wil.
Wil hij het dode lichaam zien of aanraken, prima.
Wil hij mee, ook goed.
Wil hij dit niet ook prima.

**Geplaatst**: 30-01-18 09:42

Geplaatst: 30-01-18 09:42

Wat wil hij zelf?

De eerste keer dat ik als kind mee was, was bij iemand die ik niet goed kende. Dat maakte dat ik er ook geen emotie bij had maar het allemaal dus wel een keer gezien had.
Mijn nichtjes hebben hun kinderen laatsst mee naar mijn oma‘s begravenis gehad.
Onder de 4 bleek geen goed plan ivm stil zitten, maar de 7 jarige had zelfs een gedichtje gemaakt en gelezen.
Ze hebben het op hun eigen manier verwerkt door nog wekenlang begravenisje te spelen met speelgoed popjes.

**Geplaatst**: 30-01-18 09:44

Geplaatst: 30-01-18 09:44

Mijn neefje was 7/8 toen mijn opa en oma overleden. Bij het overlijden van beide is hij niet geweest, en ook bij de laatste hele zieke dag niet. Daarna toen ze in bed opgebaard lagen heeft hij wel uitgebreid afscheid genomen.
Bij de uitvaart van mijn oma heeft hij het tekstje bij de foto voorgelezen, en bij minn opa (bijna een jaar later) heeft hij meegereden in de rouwauto en heeft hij een gedichtje voorgelezen. Hij was ook echt opa's favoriete kleinkind, en hij wilde er heel erg graag op die manier bij zijn.
Zijn ouders hebben hem laten doen wat hij wilde, en bij mijn oma moest toen zelfs het programma aangepast worden omdat hij perse ook wat wilde voorlezen want andere neven en nichten deden dat ook.
Heel veel sterkte ts!

**Geplaatst**: 30-01-18 09:49

Geplaatst: 30-01-18 09:49

Wescha schreef:
Maartje1990 schreef:
Ik vind het ook eigenlijk wel een stukje respect.... niet leuk? Jammer dan, het was wel je oma. Ze kan er ook niks aan doen dat ze ziek was.

Vind dit een redelijk harde opmerking. Probeer een kind van 6 dit maar uit te leggen.

Wij nemen hem ook gewoon mee en leggen het hem ook uit. Maar van zijn kant snap ik het ook. Hij wil spelen met oma en knuffelen. Hij kan haar niet verstaan en dus niet echt een gesprek voeren. Probeer dat maar eens uit te leggen.

Toen ze nog thuis woonde was hij er graag. Ondanks dat ze niet veel meer kon. Hij ziet dat ze zo hard achteruit gaat en dat vindt hij heel erg.

Die opmerking ben ik het ook niet mee eens, ik ben mijn oma ook niet mee gaan begraven. Ik mocht haar niet, dan ga ik haar ook niet begraven.

TS, als de band met oma niet sterk is en je zoontje heeft er zelf geen behoefte aan zou ik hem niet meenemen. Vaak duren die begrafenissen voor kinderen lang en begrijpen ze meer dan de helft van wat er gebeurt niet.

Op de basisschool hier wordt ouders geadviseerd om kinderen na de communie te introduceren aan begrafenissen en crematies, dan hebben ze vanuit school een 'start' gemaakt met de kerk en is dat begrip er sneller.

Als kinderen niet de communie doen is dat natuurlijk iets moeilijker, maar ik vind die leeftijd persoonlijk wel een prettige leeftijd.

**Geplaatst**: 30-01-18 09:50

Geplaatst: 30-01-18 09:50

Ik ben er misschien heel nuchter in, maar dood hoort bij het leven. Dus ja, ik zou mijn kinderen (3,4,en 6) meenemen naar een begrafenis als het iemand is die ze kennen. Maar dat is tot nu toe nog niet voorgekomen.

En kinderen moeten ook leren dat er momenten zijn waarbij ze stil en respect moeten hebben. Daar zitten limieten aan, dus daar moet je altijd rekening mee houden, maar wil niet zeggen dat je het dus helemaal niet moet doen.

**Geplaatst**: 30-01-18 10:07

Geplaatst: 30-01-18 10:07

Fair schreef:
Ik heb eens met oma-kleinzoon/dochter relatie naar een begrafenis geweest en ik moest op die kids letten. Heb geen tijd om te rauwen gehad. De oudste was 8 en dat was wel te doen, die had het ook wel door, was netjes stil maar er was geen sprake van verdriet/rauwen. De jongste, 5,5 had het allemaal niet door en vond het vele stilzitten alleen maar heel vervelend dat hij begon te klieren. Je wil niet de persoon in de zaal zijn die zijn kind onder de dienst steeds moet zeggen dat hij moet stilzitten. Uiteindelijk begonnen de mensen naast me de jongste maar pepermuntjes te voeten zodat hij stil bleef.

Mijn dochter (toen een jaar of 5) stal ook de show met haar geren op de meest ongelukkige momenten tijdens de begrafenis van een bekende van me (Ik had geen oppas, of het was om de kleinkinderen van de overledene wat gezelschap te geven, weet eigenlijk niet meer waarom mijn dochter meeging). Ze had geen benul wat er aan de hand was (gelukkig maar eigenlijk).

Dus kinderen en begrafenissen, nou nee. Ik heb het zelf ook nooit gemist dat ik als 5 jarige of als 8 jarige niet door mijn ouders meegezeuld ben naar de begrafenis van mijn oma en opa en vind het wel best dat ik die niet heb meegemaakt.

Wat mij betreft is het onzin om vanwege "wat de familie er anders van denkt" zo'n jong kind wel mee te nemen. Je doet het als ouder wat dat betreft toch nooit goed: neem je je kind wel mee en gaat het klieren, zal je ook geïrriteerde mensen krijgen, trust me...

TS, heel veel sterkte de komende tijd.

**Geplaatst**: 30-01-18 10:13

Geplaatst: 30-01-18 10:13

Riddershow schreef:
Ik ben er misschien heel nuchter in, maar dood hoort bij het leven. Dus ja, ik zou mijn kinderen (3,4,en 6) meenemen naar een begrafenis als het iemand is die ze kennen. Maar dat is tot nu toe nog niet voorgekomen.

En kinderen moeten ook leren dat er momenten zijn waarbij ze stil en respect moeten hebben. Daar zitten limieten aan, dus daar moet je altijd rekening mee houden, maar wil niet zeggen dat je het dus helemaal niet moet doen.

Natuurlijk, maar als je zelf in de rouw bent, staat je hoofd er waarschijnlijk niet naar om voor Supernanny te spelen tijdens de uitvaart. Been there...

**Geplaatst**: 30-01-18 10:16

Re: Vanaf welke leeftijd kind meenemen naar begrafenis

Geplaatst: 30-01-18 10:16

Dat ze moeten leren stil te zijn en respect te hebben klopt, maar de dag van een uitvaart is daar niet de juiste dag voor. Graag voor die dag leren en dan pas meenemen.