Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-08-17 10:13

Geplaatst: 02-08-17 10:13

Maar dat hoef jij niet te doen TS, en al helemaal niet als kind zijnde. Loyaliteit is mooi, maar alleen als die verdiend is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-17 10:14

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-17 10:14

estja schreef:
Maar de knderen die nog thuis wonen, lopen die dan geen gevaar?

En ik wil je vooral zeggen dat ik je een fijne toekomst wens met je vriend en hopelijk een paar kinderen!

Nee. Die zijn inmiddels bijna op de leeftijd het huis uit te gaan en mannelijk.

Ik heb ze altijd met mijn lever beschermd waar ik dat kon. Ik vind/vond dat de taak van de grote en oudste zus.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-17 10:16

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-17 10:16

Kinke schreef:
Maar dat hoef jij niet te doen TS, en al helemaal niet als kind zijnde. Loyaliteit is mooi, maar alleen als die verdiend is.

Het is ook uit zelfbeschreming.

Er werd bij ons thuis nooit moeilijk gedaan over sex. Het was duidelijk waar babys vandaan kwamen. Zo wist ik ook dat dat gene wat hij bij ons deed niet normaal was en dus niet besproken moest worden.

Sex was iets wat grote mensen deden, geen kleine kinderen.

**Geplaatst**: 02-08-17 10:21

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 02-08-17 10:21

En je moeder.
Is die op de hoogte van alles wat gebeurde?
Uit je verhaal veronderstel ik van niet.

Je zegt dan dat je mama alleen komt te staan als je je vader aangeeft.
Maar eerlijk,als moeder zou ik liever alleen staan met een boel problemen,dan samen te blijven met een man die mijn eigen kinderen zou aangerand hebben.

En voor heel wat problemen zijn best goeie oplossingen te vinden bij de juiste instanties.

En niet geloofd worden...jij,je zussen,en vooral dan ook jullie thereuten.
Die mensen zijn ervaren genoeg om te weten dat niemand zoiets kan nadoen om iemand zwart te maken.
Dus tuurlijk wordt je geloofd!

**Geplaatst**: 02-08-17 10:23

Geplaatst: 02-08-17 10:23

Pfoe wat een verhaal.
Ik kan me voorstellen dat je al op de grens zit van wat je kunt handelen momenteel, maar is er niemand in je nabijheid die je in vertrouwen kunt nemen? Iemand die je familie goed kent, wellicht een familielid meer 'op afstand'? En dat je eventueel samen met deze persoon gaat bekijken hoe en wanneer je je vader kunt aangeven? Het is toch een vreselijk idee dat hij er ongestraft mee wegkomt, de façade kan blijven ophouden en zelfs misschien nog meer slachtoffers kan maken?

**Geplaatst**: 02-08-17 10:27

Geplaatst: 02-08-17 10:27

wow heftig verhaal!!

ik start, nadat ik stabiel genoeg ben, ook met emdr om dezelfde reden als jij, alleen een andere 'dader'.

ik wil je veel sterkte wensen en ga je volgen!

**Geplaatst**: 02-08-17 10:30

Geplaatst: 02-08-17 10:30

wat ben je sterk! zo goed bezig!

Ik hoop ook dat je de laatste stap wil zetten en het aan je moeder vertellen.

Als moeder lijkt het me ondraaglijk om zoiets niet te weten, geef haar de kans om te vechten voor haar kind. En te zorgen dat deze man niet meer slachtoffertjes kan maken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-17 10:38

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-17 10:38

Askja schreef:
Pfoe wat een verhaal.
Ik kan me voorstellen dat je al op de grens zit van wat je kunt handelen momenteel, maar is er niemand in je nabijheid die je in vertrouwen kunt nemen? Iemand die je familie goed kent, wellicht een familielid meer 'op afstand'? En dat je eventueel samen met deze persoon gaat bekijken hoe en wanneer je je vader kunt aangeven? Het is toch een vreselijk idee dat hij er ongestraft mee wegkomt, de façade kan blijven ophouden en zelfs misschien nog meer slachtoffers kan maken?

Familieleden op verdere afstand zijn vakkundig de deur uit gewerkt. In PB wil ik daar meer over kwijt. Maar niet openbaar. Wederom vanwegen meelezers.

Dus die optie is er niet.

pimaude schreef:
wow heftig verhaal!!

ik start, nadat ik stabiel genoeg ben, ook met emdr om dezelfde reden als jij, alleen een andere 'dader'.

ik wil je veel sterkte wensen en ga je volgen!

Wat bedoel je met stabiel genoeg?. Ik was een complete puinhoop bij mijn eerste sessie.

Ik zou zeggen maak een afspraak en gaan. De boel wordt toch weer de boel als je daar zit. Er is niks stabiels aan....

fokfanaat schreef:
wat ben je sterk! zo goed bezig!

Ik hoop ook dat je de laatste stap wil zetten en het aan je moeder vertellen.

Als moeder lijkt het me ondraaglijk om zoiets niet te weten, geef haar de kans om te vechten voor haar kind. En te zorgen dat deze man niet meer slachtoffertjes kan maken

Ik denk dat ze het wel weet, maar niet meer wil weten. Verdrongen. In de hoop dat wij te jong waren om het te weten en de overige keren als hulp te kunnen onderverdelen.

**Geplaatst**: 02-08-17 10:52

Geplaatst: 02-08-17 10:52

Ik kan mij gelukkig niet voorstellen wat voor heftig leven jij hebt en hebt gehad, goed dat jij nu genoeg kracht had verzameld om dit te delen met je therapeut.

Ik ga mee met de andere en denk idd dat dit verteld moet worden in het gezin.... is het niet alleen voor jou maar anders ook ter bescherming van je zusjes en broertjes en jou toekomstige kinderen en neefjes en nichtjes.

Als je moeder er niets vanaf weet weet ik zeker, ongeacht de gevolgen, dat ze dit wil weten....
Mocht ze er toch vanaf weten dan kunnen de gevolgen lang niet zo erg zijn dan wat jij en je zusjes en broertjes hebben moeten meemaken......

Sterkte en succes!

**Geplaatst**: 02-08-17 10:55

Geplaatst: 02-08-17 10:55

Heel veel sterkte met het verwerken, het zal een pittig worden.

Het gevaar van je 'brieven' op Bokt, is dat zelfbenoemde HTK psychologen zich ermee gaan bemoeien. Ik ook......

Maar overal lees ik wie je niet pijn wil doen/ kwetsen/ kapot maken etc.
Je wil iedereen beschermen behalve jezelf.

Je vader heeft een ziekte, hij maakt ook meerdere slachtoffers.
Dit is niet jouw verantwoording, het is zijn keuze. Net zoals het jouw keuze is om hier wel of niet iets strafrechtelijk mee te gaan doen.

Wat wél jouw verantwoordelijkheid straks is, is de veiligheid van jouw kind(eren). Ik vind de regels die je hebt bedacht heel mooi, maar ze zijn niet vol te houden. Durf jij jouw vader te stoppen als hij aanbiedt in gezelschap van anderen aanbiedt om met jouw dochter naar de speeltuin te lopen?
Durf jij dan in het bijzijn van je moeder nee te zeggen?

Heel eerlijk, ik zou mijn kind geen contact met opa laten hebben.

En wat al eerder gezegd is: als moeder zijnde zou ik juist kapot gaan als mijn kinderen dit allemaal meemaken en ik het niet zou weten omdat ze mij willen beschermen.
En als je als moeder zijnde dit door de vingers kan zien, verdien je het niet om door je kinderen beschermd te worden en IMO ook niet om een moederrol in hun leven te hebben.

**Geplaatst**: 02-08-17 10:56

Geplaatst: 02-08-17 10:56

Ts heel veel sterkte...

Ik weet hoe zwaar zulke dingen zijn, zoals emdr, en in jouw situatie helemaal.

Verder weet ik niet goed wat te zeggen...

Ik wens je alle kracht om hier uit te komen, maar als ik lees hoe sterk je bent, geloof ik dat het uiteindelijk goed gaat komen

Sterkte met dit zware proces! :(:)

**Geplaatst**: 02-08-17 11:00

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 02-08-17 11:00

Kun je uitleggen waarom jij vindt dat je nog steeds zo loyaal moet zijn? Er is geen enkele volwassene geweest die jou en je zusjes heeft geholpen en zelfs niet heeft beschermd. Waarom is het de taak van een kind om ervoor te zorgen dat de familie niet uit elkaar valt? En waarom hoeft jouw moeder niet aangesproken te worden op het feit dat zij haar kinderen heeft laten misbruiken?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-17 11:03

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-17 11:03

Kinke. Ik reageer even in PB

**Geplaatst**: 02-08-17 11:22

Geplaatst: 02-08-17 11:22

Bewondering voor de stappen die je maakt en al hebt genomen.
Alleen ben ik van mening dat je zonder confrontatie nooit een optimale genezing kan bereiken...
En daar bedoel ik mee dat dit boven water moet komen, voor je zusjes, voor je moeder en natuurlijk voor je vader zelf. De gevolgen daarna zijn wat jullie daarin zelf besluiten, net als het wel of niet gerechtelijk vervolgen.
Maar jullie functioneren nu allemaal in een gezinsleven wat gebaseerd is op een leugen, wie weet wat er nog meer allemaal naar boven komt waar niemand over durft te spreken... Ik zou dit voor mijn eigen gemoedstoestand uit willen spreken en de laatste steen boven willen hebben... pas daarna kun je aan verwerken beginnen....
Natuurlijk heeft dit impact en zal er echt wel iets gaan veranderen in jullie gezin, makkelijk zal het ook zeker niet zijn en ik snap je weerstand wel maar het gaat om je eigen gezondheid en het welzijn van andere familieleden en kinderen.

Succes iig....

**Geplaatst**: 02-08-17 11:28

Geplaatst: 02-08-17 11:28

Verschrikkelijk dat je dit is overkomen Penny_Shadow, heel veel sterkte en kracht gewenst.

koos2015 schreef:
Heel veel sterkte met het verwerken, het zal een pittig worden.

Het gevaar van je 'brieven' op Bokt, is dat zelfbenoemde HTK psychologen zich ermee gaan bemoeien. Ik ook......

Maar overal lees ik wie je niet pijn wil doen/ kwetsen/ kapot maken etc.
Je wil iedereen beschermen behalve jezelf.

Je vader heeft een ziekte, hij maakt ook meerdere slachtoffers.
Dit is niet jouw verantwoording, het is zijn keuze. Net zoals het jouw keuze is om hier wel of niet iets strafrechtelijk mee te gaan doen.

Wat wél jouw verantwoordelijkheid straks is, is de veiligheid van jouw kind(eren). Ik vind de regels die je hebt bedacht heel mooi, maar ze zijn niet vol te houden. Durf jij jouw vader te stoppen als hij aanbiedt in gezelschap van anderen aanbiedt om met jouw dochter naar de speeltuin te lopen?
Durf jij dan in het bijzijn van je moeder nee te zeggen?

Heel eerlijk, ik zou mijn kind geen contact met opa laten hebben.

En wat al eerder gezegd is: als moeder zijnde zou ik juist kapot gaan als mijn kinderen dit allemaal meemaken en ik het niet zou weten omdat ze mij willen beschermen.
En als je als moeder zijnde dit door de vingers kan zien, verdien je het niet om door je kinderen beschermd te worden en IMO ook niet om een moederrol in hun leven te hebben.

Ik heb het hele topic door gelezen en ik kan me hier helemaal bij aansluiten.

Ik moet als moeder er niet aan denken om mijn kinderen in de buurt van een pedofiel te hebben ook niet onder toezicht.

Ik begrijp loyaliteit naar een moeder maar eerlijk gezegd niet als ze wist van alle verkrachtingen die jou en anderen zijn aangedaan.

Mijn advies is kijk naar jezelf, je vriend en jullie toekomstige kinderen. Dat is jouw verantwoordelijkheid en hetgeen waar jij voor zou moeten staan in mijn ogen.
Je vader en moeder zijn volwassen en hebben hun eigen verantwoordelijkheid te nemen en te dragen, daar zou jij in mijn ogen en helemaal met deze geschiedenis los van moeten staan.

**Geplaatst**: 02-08-17 11:30

Geplaatst: 02-08-17 11:30

Ik denk niet dat wij voor TS kunnen bepalen wat ze wel en niet mag/moet doen op het gebied van confrontatie, aangifte etc etc. Dat is iets wat ze voor zichzelf moet uitmaken doorheen het proces en waarover wij niet kunnen oordelen.

TS, ik vind het ontzettend knap dat je met zo'n ingesteldheid aan dit proces begint. Ik wens je alle succes en geluk van de wereld toe, en hoop dat je de verschrikkelijke gebeurtenissen op deze manier een plaats kan geven. Of dat nou morgen, volgende maand, of over 10 jaar is.

Wat je verder doet, moet en mag jij helemaal zelf beslissen. Dus ik zou zeggen, laat je niet te erg beïnvloeden door alle zelfverklaarde psychologen in dit topic die denken te weten hoe je in jouw situatie moet reageren. Doe lekker je eigen ding en wat jij denkt dat goed voor je is.

**Geplaatst**: 02-08-17 11:30

Geplaatst: 02-08-17 11:30

Kinke schreef:
Kun je uitleggen waarom jij vindt dat je nog steeds zo loyaal moet zijn? Er is geen enkele volwassene geweest die jou en je zusjes heeft geholpen en zelfs niet heeft beschermd. Waarom is het de taak van een kind om ervoor te zorgen dat de familie niet uit elkaar valt? En waarom hoeft jouw moeder niet aangesproken te worden op het feit dat zij haar kinderen heeft laten misbruiken?

Ik vind dit heel goed verwoord. TS, ik vind je enorm dapper dat je nu de strijd aan gaat, echt waar! Maar voor jezelf kiezen betekent ook niet langer de schijn meer ophouden. Ik houd mijn kind ook weg bij mijn ouders (en dat is wel voor minder erg dan dat jou is overkomen) en ook ik wilde wachten met naar buiten gooien wat er is gebeurd tot mijn broertjes het huis uit waren, maar het gaat om je eigen innerlijke rust. Zijn de andere kinderen in huis nog minderjarig? Dan zijn daar altijd mogelijkheden voor om hun buiten schot te laten. Je hebt nu zo'n sterke stap gezet, het zou zo zonde zijn als je straks stil blijft staan...

**Geplaatst**: 02-08-17 11:39

Geplaatst: 02-08-17 11:39

TS ik wil je vooral heel veel sterkte toe wensen de komende tijd. :(:)

Wat je wel of niet gaat doen met je familie is jou keuze al vind ik het heel triest dat ook jouw zusjes de klos waren en jullie dat niet samen kunnen verwerken.
Jouw moeder vind ik net zo verwijtbaar als je vader, ze wist er van en heeft het jaren laten gebeuren met jou en je zusjes, ze is mede schuldig aan al deze ellende.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-17 11:45

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-17 11:45

Feit is dat er een punt gaat komen dat ik akles uit de doeken moet doen naar de familie. Dat punt is alleen nu nog niet. De tijd is gewoon nog niet rijp.

Of ik geen volledige heling zou kunnen bereieken als ik het niet vertel, dat weet ik niet. Blijkbaar zitten er hier ervaringsdescundige

**Geplaatst**: 02-08-17 11:50

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 02-08-17 11:50

Absoluut niet en dat was ook helemaal niet mijn bedoeling. Excuus als dat wel zo overkwam.
Maar het lijkt me wel zo dat je in je traject dit wel tegen gaat komen....

**Geplaatst**: 02-08-17 11:52

Geplaatst: 02-08-17 11:52

ik pb je even.

maar, aangeven van een familielid is zo onnatuurlijk.. ik denk er niet eens over na, laat staan wanneer het je eigen vader is! therapie is een hele goede stap. wanneer jij jou deel hebt verwerkt kun je kijken of jij het nodig hebt om jou ervaring met je familie te delen of zelfs verdere stappen te zetten. dit zou ik echt niet overhaasten!

**Geplaatst**: 02-08-17 11:54

Re: Ik ga het gevecht aan. (Sexueel misbruik)

Geplaatst: 02-08-17 11:54

Ik vind het gewoon heel knap wat je nu aangaat, complimenten

Verder vind ik inderdaad dat Kinke het heel goed verwoordt

**Geplaatst**: 02-08-17 11:59

Geplaatst: 02-08-17 11:59

Goed dat je nu praat en schrijft.

De geest is uit de fles. Dat zul je aan alles merken. Zolang de geest in de fles zit, zit alles van binnen opgekropt. En richt je alle negatieve energie naar binnen. En is er een grote donkere macht, die gevangen houdt.
Nu is de geest er uit en kan je je eigen macht weer terug pakken, stapje voor stapje. De geest krijgt steeds minder macht over je.
Wees lief voor jezelf en doe alles op je eigen tijd. Komt goed.

Jij bent het belangrijkste.

Buitenstaanders roepen snel over aangifte etc. Je moet veilig zijn, dat moet. En de rest is aan jou en wat jij wil en nodig heb. Niets moet

**Geplaatst**: 02-08-17 12:06

Geplaatst: 02-08-17 12:06

Ik lees een hoop reacties over aangifte doen. Begrijpelijk, want iemand die zoiets verschrikkelijks doet zou gestraft moeten worden. Die verdient het niet om nog gezellig thuis te zitten.

Maar ik denk ook dat de meesten niet precies weten hoe dat proces in z'n werk gaat? Het is heel, héél ingrijpend om aangifte te doen.

Je moet urenlang alle details oprakelen en vervolgens ben je weken of maanden aan het afwachten wat er gebeurt. De verdachte en getuigen worden opgeroepen voor verhoor, wat betekent dat je vlot de familie moet inlichten en dat jij de controle verliest over wie wat weet. Want die getuigen en familieleden gaan het ook verder vertellen, en voor je het weet word jij door de vriendin van de buren van je neef aangesproken over iets heel persoonlijks. En als de dader een aardige man is, geliefd, dan is er altijd het risico dat mensen je niet geloven, of maar half geloven, of het wel geloven maar het jou kwalijk nemen dat je er 'na al die jaren' nog een zaak van maakt.

Dan komt dat verhoor en de kans is groot dat de dader alles ontkent. Dat kan erg pijnlijk zijn, zelfs voelen als 'nieuw misbruik' omdat hij niet eens erkent wat hij je heeft aangedaan. Vaak is de zaak daarmee ook afgedaan omdat er geen verder bewijs is. Met meerdere slachtoffers ligt dat anders, al moeten zij wel bereid zijn om erover te praten. En áls het dan tot een rechtszaak komt, wat lang niet zeker is, is dat opnieuw maanden of jaren wachten en in spanning zitten, met enorme spanningen binnen de familie, en een reële kans op een tegenvallende straf omdat het al zo lang geleden is.

Aangifte doen lijkt vaak de eerste stap naar genoegdoening en gerechtigheid, maar kan ook de eerste stap zijn naar nachtmerries en een familiebreuk terwijl de dader er uiteindelijk heel makkelijk vanaf komt. Dat wil niet zeggen dat je het niet moet doen, want hij verdient écht straf! Maar het is niet zo simpel als het lijkt en het doet soms meer kwaad dan goed.

Dus TS: ik wil je vooral sterkte wensen. Je bent dapper. En zet alleen de stappen die jij aankan, die jij voor jezelf wil zetten. Want het gaat om jóu. Niet om hem. Jij hebt geen verplichting hem te (laten) straffen of de wereld te beschermen. Jij hebt de taak zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen. :(:)

**Geplaatst**: 02-08-17 12:16

Geplaatst: 02-08-17 12:16

Precies dat dus, Dani. Aangifte wordt bij seksueel misbruik vaak niet gedaan, wat natuurlijk erg frustrerend is omdat heel veel daders er zo mee wegkomen. Maar zaken van seksueel misbruik worden vaak ook van tafel geveegd wegens te weinig bewijs en god weet wat nog allemaal, en als slachtoffer is het erg zwaar om te verwerken dat je aanklacht geen gehoor krijgt en de dader er zo mee wegkomt. Kan je je inbeelden dat je eindelijk de moed bij elkaar hebt geraapt om naar de politie te stappen, om daar dan te horen te krijgen dat er niet voldoende bewijs is of dat ze er niks mee kunnen doen? Dat is alles behalve gemakkelijk.

Er zijn heel wat slachtoffers die net om die reden ervoor kiezen om het daarbij te laten. Iemand in mijn close omgeving heeft dit zelf ook meegemaakt, en het feit dat haar aanklacht van tafel geveegd werd, was een bijzonder bittere pil om te slikken, bovenop al de rest wat haar al overkomen was.

Dus ik begrijp zeker dat TS niet meteen staat te springen om dit te doen. Niet alleen omdat je het risico loopt niet geloofd te worden, geen tastbaar bewijs te hebben, omdat je dan weer alles moet oprakelen wat je op dat moment misschien al wat verwerkt had, en omdat het inderdaad grote gevolgen kan hebben op je persoonlijke/familiale leven.

TS, je hebt alle recht om deze beslissing voor jezelf te nemen en zelf te kiezen of en zo ja, wanneer je dit doet. Daarvoor hoef je je zeker niet te verantwoorden. Je bent een kanjer, dus geef jezelf alle tijd en ruimte om te kiezen wat je wil doen.