beatje schreef:Ik vraag me af of het afwijzende gedrag van je vader ook niet komt omdat jij zijn vrouw een beetje afwijst.Je vind die relatie duidelijk niet zo leuk of zo komt het over in je op.Gaat dan ook nog vragen om dingen zonder haar te doen,wat je vader niet ziet zitten.
Misschien is toch wat meer contact zoeken met zijn vrouw en je vader aan te raden.Je hebt ook best wel veroordelingen over haar zonder dat je haar echt kent.Je weet niet waarom ze haar kinderen niet ziet.Toen je vader zijn nieuwe vrouw leerde kennen had je zelf ook niet echt een makkelijke leeftijd en nu heb je een leeftijd waarvan je vader misschien denkt dat je volwassen bent en hem niet nodig meer hebt?
Ik zou persoonlijk toch echt een poging doen nog eens met hun beide te praten en je vader niet het gevoel te geven zijn vrouw uit te sluiten en al gaat het gesprek maar over koetjes en kalfjes ofover de aankomende baby.
Maar zoals iemand al zegt je moet vooral doen waar je jezelf goed bij voelt.
Je leest het echt verkeerd!
Ik vind het juist super dat hij weer een vrouw heeft.
Ik heb nergens gezegd dat ik haar niet mag.
Ik weet ook de reden waarom zij haar kinderen niet ziet, maar dat ga ik hier niet allemaal neerzetten.
Ik mag haar, maar ik ken haar niet goed genoeg om een band mee te hebben.
Ik heb haar in die 4 haar tijd hooguit 20x gezien, en dan een paar uurtjes tijdens het uiteten gaan, dus nooit 1 op 1 met haar gesproken.
Ik kan dus niet oordelen over haar, alleen over de momenten dat ik haar heb gezien en ik vind haar helemaal geen vervelend persoon en ik wil al helemaal niet dat hun relatie stuk loopt.
Dus het is niet dat ik hun niet accepteer samen. Zij accepteren mij niet in hun samenzijn.
Dat is iets heel anders.