Ayasha schreef:Ik vind mensen over het algemeen niet leuk dus nee. Voor mij is dat geen levensdoel. Eerder een straf.
Dito! En daarom vind ik jou wel leuk!
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Xjosee schreef:Wendy schreef:Wat een bijzondere manier van denken? Selecteer je dan mensen op hoeveel ze kunnen betekenen als vangnet?
Dan kon je nog wel eens bedrogen uit komen...
Je hebt me aan het denken gezet, fijn. Ik was zelf nogal verbaasd over je reactie. Ik had nooit verwacht dat iemand mijn reactie een bijzondere manier van denken zou vinden. Ik ben zelf maatschappelijk werker (in opleiding). Wij worden momenteel getraind op het zoeken, begeleiden en coachen van bewoners en hun netwerk om als vangnet te dienen. Ik merk hierin dat ik mij dat idee al volledig eigen heb gemaakt, maar hierin merken we inderdaad nog weerstand vanuit de persoon die ondersteuning zoekt.
Om het op mezelf te betrekken. Het is zeker niet zo dat ik mensen uitzoek op "bruikbaarheid". Wel is het zo dat ik mij er bewust van ben dat het voor mij in verschillende opzichten belangrijk is om contact met mensen te houden. Ik kan goed mezelf vermaken en heb ambities op verschillende vlakken. Ik zou daarom goed een persoon kunnen zijn die daar tijd in steekt. Echter ben ik mij ervan bewust dat dat oke is, zolang het goed met mijzelf gaat. Maar als er iets is (hoe groot of klein ook) zou ik het wel missen om familie en vrienden te hebben die mij kunnen suporten. Daarom zorg ik er nu bewust voor dat ik contact met belangrijke mensen onderhoud en hen ook steun. En dit levert over en weer natuurlijk meer op dan alleen een sociaal vangnet, maar dat is ook een belangrijke motivatie.
Maar een sociaal netwerk als vangnet, dat is inderdaad zoals de beleidsmakers en gemeente het graag zien, want dat bespaart hen namelijk geld. Maar heel eerlijk: als er geen sprake is van wederkerigheid, is er dan sprake van een sociaal netwerk of eigenlijk van vrijwilligerswerk?
Wendy schreef:Wat grappig. Zelf werk ik in de gehandicaptenzorg en wij proberen onze medewerkers vooral mee te geven dat de manier van denken zoals jij die omschrijft best wel achterhaald is. Natuurlijk kan een sociaal netwerk gaan fungeren als vangnet, maar je zult nooit een goed sociaal netwerk op kunnen bouwen als je niet uit gaat van wederkerigheid. En dat betekent ook dat je met de client goed zult moeten kijken wat hij/zij zelf aan iemand te bieden heeft, maar ook of hij/zij de vaardigheden heeft om een sociaal netwerk te ontwikkelen en belangrijker nog: te onderhouden. Dat lees ik wel terug in je reactie in hoe je het op jezelf betrektMaar een sociaal netwerk als vangnet, dat is inderdaad zoals de beleidsmakers en gemeente het graag zien, want dat bespaart hen namelijk geld. Maar heel eerlijk: als er geen sprake is van wederkerigheid, is er dan sprake van een sociaal netwerk of eigenlijk van vrijwilligerswerk?
Heb je je wel eens ingelezen in onderzoek over de effectiviteit van hetgeen je nu blijkbaar op je opleiding leert? Daar is namelijk onderzoek naar gedaan...
Er is ook onderzoek gedaan naar de kwaliteit van bestaan van mensen, wat maakt dat iemand een goed leven heeft? Het hebben van een sociaal netwerk is daar een belangrijk onderdeel van. Maar niet alleen als vangnet, maar ook vanwege het contact met anderen en de toevoegingen die het kan hebben voor je hele leven. Maar het mooie is: uiteindelijk is jouw eigen mening over je eigen leven het belangrijkst om te bepalen of je een goed leven hebt. Dus als jij geen behoefte hebt aan een uitgebreid sociaal netwerk... dan voegt het voor jou ook niets toe. En als een client daar dus de meerwaarde niet van in ziet, dan kun je er sociale netwerkstrategieen op los laten wat je wilt, maar dan ga je niks bereiken