Liselot schreef:Oh ja, nog een tip; verstuur de geboorte kaartjes gewoon een dag of 2 later. Heb je net iets langer rust
Of verstuur ze helemaal niet als je goedbedoeld bezoek zo storend vind
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Laura82 schreef:Dus als het goedbedoeld is, moet alles maar kunnen?
Gelukkig had ik geen gekke dingen, maar als ik sommige dingen hoor of lees, kan ik me bijna niet voorstellen dat mensen zo'n bord voor hun kop hebben. Maar als ze allemaal de instelling hebben "ik bedoel het goed, dus dan mag alles" kan ik me er opeens veel meer bij voorstellen...

Jillsil schreef:Verootje stonden mensen serieus in het ziekenhuis? Dat is toch al helemaal niet de bedoeling? Worden ze überhaupt wel binnen gelaten op de afdeling?
Gekoppaard ik vond dat heel lastig om tegen bezoek te zeggen dat ze weg moesten gaan. Je vindt het ook wel heel lief als ze bij je kleine komen kijken.
Sommokele volgens mij heb jij een heerlijke kraamtijd gehad. Wat fijn!! Ik kan nu na 3 weken nog steeds niet zoveel als wat jij beschrijft in je kraamtijd. Hahah en dan de huisarts die komt en jij bent niet thuis![]()
Sammie het is geen verplicht lijstje, het zijn tips. Doe er je voordeel mee en als jij graag je lingerie wil laten zien aan de aanstaande ouders helemaal top toch
Wendy klopt ik vind het ook leuk om andere verhalen te horen. Maar sommige mensen komen gelijk binnen met hun verhaal en vergeten bijna om naar de kleine te kijken.
en nee, niemand mag zomaar in de couveuses komen koekeloeren gelukkig. Ik was lekker aan t buidelen toen de verpleegster zei dat er bezoek was, was pas na een half uur klaar met buidelen en heb ze toen maar wel even laten kijken. Maar eigenlijk was dat mn kolftijd en dat kon ik toen pas veel later doen... Niet handig als je productie nog op gang moet komen na een prematuurgeboorte met keizersnee.
Laura82 schreef:Ja dat snap ik idd wel. Ik vond het lastig dat te zeggen, want inderdaad, ze komen voor jou en je baby. Maar sommige mensen hebben best een bord voor hun kop zeg maar, dus ik snap wel dat er rare situaties ontstaan.
Wendy schreef:Laura82 schreef:Ja dat snap ik idd wel. Ik vond het lastig dat te zeggen, want inderdaad, ze komen voor jou en je baby. Maar sommige mensen hebben best een bord voor hun kop zeg maar, dus ik snap wel dat er rare situaties ontstaan.
Wat is er nu mis mee om dat te zeggen dan?
Ik zou maar zo zo iemand kunnen zijn. Ik heb liever dat je dat dan gewoon zegt
mijn schoonouders zouden zwaar beledigd zijn...amy_leftover schreef:Nou geloof mij, niet iedereen kan dat waarderenmijn schoonouders zouden zwaar beledigd zijn...
Nou moet ik er wel bij zeggen dat ze bij de geboorte van hun eerste kleinkind (van een schoonzus) enorm buitengesloten zijn en het daardoor allemaal nogal gevoelig ligt, maar daardoor voelden ze zich door zoiets al ontzettend beledigd...
Later in de week ziet het er nog precies hetzelfde uit. Wendy schreef:Laura82 schreef:Ja dat snap ik idd wel. Ik vond het lastig dat te zeggen, want inderdaad, ze komen voor jou en je baby. Maar sommige mensen hebben best een bord voor hun kop zeg maar, dus ik snap wel dat er rare situaties ontstaan.
Wat is er nu mis mee om dat te zeggen dan?
Ik zou maar zo zo iemand kunnen zijn. Ik heb liever dat je dat dan gewoon zegt
_love12_ schreef:Ik wil de eerste week geen bezoek. Ouders en broer/zussen prima, maar derest wacht nog maar lekker evenbaby zal niet weg lopen
Mijn omgeving doet niet echt aan baby's maar het lijkt me dat het de eerste dagen leuk is om even te bellen om te feliciteren, vragen hoe het gaat etc. Dan kom ik nadien wel een keer langs als je voldoende energie hebt om gezellig bij te kletsen Wendy schreef:Laura82 schreef:Ja dat snap ik idd wel. Ik vond het lastig dat te zeggen, want inderdaad, ze komen voor jou en je baby. Maar sommige mensen hebben best een bord voor hun kop zeg maar, dus ik snap wel dat er rare situaties ontstaan.
Wat is er nu mis mee om dat te zeggen dan?
Ik zou maar zo zo iemand kunnen zijn. Ik heb liever dat je dat dan gewoon zegt
), zowel geestelijk als lichamelijk. Ik kon bijvoorbeeld niet eens fatsoenlijk zitten de eerste week, mijn onderkantje (zo wordt het genoemd door de verloskundige en kraamverzorgster, wen er maar alvast aan
) was helemaal opgezwollen, wel veel lol om gehad, het zag er zo grappig uit. Ben een nuchter persoon, maar zelfs ik begreep tijdens mijn kraamperiode die richtlijnen.
Maar ik denk niet dat ik iets onthouden heb
Heb nog tijden gehad dat mensen zeiden "maar dat heb ik toch verteld??" Uhhh... Ohh... echt? Laura82 schreef:Wat je zegt is heel waar! Dat had ik ook, er was in mn hoofd geen ruimte voor. Ik leefde ontzettend in mn eigen wereldje.
Ik vond het overigens wel ontzettend gezellig om over andere dingen te kletsen dan baby's, of beter nog, dat anderen kletsten en ik (half) luisterdeMaar ik denk niet dat ik iets onthouden heb
Heb nog tijden gehad dat mensen zeiden "maar dat heb ik toch verteld??" Uhhh... Ohh... echt?
Croo schreef:Ik ben normaal gesproken iemand die zoiets zou zeggen, maar vlak na de bevalling lukte me dat niet altijd (en mijn man ook niet). Doordat de borstvoeding niet goed liep was ik alleen maar daarmee bezig, met kolven en oja, ook nog even eten en drinken tussendoor. Aan slapen kwam ik niet echt toe, dus ik had een dik slaaptekort en mijn wereldje was even heel klein. Dan is het best fijn als het kraambezoek bovenstaande richtlijnen kent.
Overigens sprak ik na een paar dagen gewoon een vaste tijd af met het bezoek, bijvoorbeeld van 14.00 tot 14.30 uur, dan wisten ze meteen waar ze aan toe waren. En dan kon ik op het moment zelf altijd nog zeggen dat ze langer konden blijven als ik me goed voelde.
Zolang je nog geen kinderen hebt kun je moeilijk zeggen dat dit zeikregels zijn. Geloof me, er komt vrij veel op je af waar je je niet op kan voorbereiden in de eerste weken na de bevalling (en de bevalling zelf natuurlijk), zowel geestelijk als lichamelijk. Ik kon bijvoorbeeld niet eens fatsoenlijk zitten de eerste week, mijn onderkantje (zo wordt het genoemd door de verloskundige en kraamverzorgster, wen er maar alvast aan
) was helemaal opgezwollen, wel veel lol om gehad, het zag er zo grappig uit. Ben een nuchter persoon, maar zelfs ik begreep tijdens mijn kraamperiode die richtlijnen.
Schoonouders enzo 
Maar een klein beetje gezond verstand mag je dan toch ook verwachten van je bezoek? Dat is toch niet veel anders dan dat je op bezoek gaat bij bijvoorbeeld iemand die een heftige operatie heeft ondergaan? Als diegene het niet meer trekt, dan stap je op. Simpel. Wendy schreef:Croo schreef:Ik ben normaal gesproken iemand die zoiets zou zeggen, maar vlak na de bevalling lukte me dat niet altijd (en mijn man ook niet). Doordat de borstvoeding niet goed liep was ik alleen maar daarmee bezig, met kolven en oja, ook nog even eten en drinken tussendoor. Aan slapen kwam ik niet echt toe, dus ik had een dik slaaptekort en mijn wereldje was even heel klein. Dan is het best fijn als het kraambezoek bovenstaande richtlijnen kent.
Overigens sprak ik na een paar dagen gewoon een vaste tijd af met het bezoek, bijvoorbeeld van 14.00 tot 14.30 uur, dan wisten ze meteen waar ze aan toe waren. En dan kon ik op het moment zelf altijd nog zeggen dat ze langer konden blijven als ik me goed voelde.
Zolang je nog geen kinderen hebt kun je moeilijk zeggen dat dit zeikregels zijn. Geloof me, er komt vrij veel op je af waar je je niet op kan voorbereiden in de eerste weken na de bevalling (en de bevalling zelf natuurlijk), zowel geestelijk als lichamelijk. Ik kon bijvoorbeeld niet eens fatsoenlijk zitten de eerste week, mijn onderkantje (zo wordt het genoemd door de verloskundige en kraamverzorgster, wen er maar alvast aan
) was helemaal opgezwollen, wel veel lol om gehad, het zag er zo grappig uit. Ben een nuchter persoon, maar zelfs ik begreep tijdens mijn kraamperiode die richtlijnen.
Zo lang je geen kinderen hebt? Excuse me?
Volgens mij lees ik de meest verschrikkelijke 'overtredingen' in dit topic juist van mensen die wel kinderen hebbenSchoonouders enzo
Ik geloof meteen dat er veel op je af komtMaar een klein beetje gezond verstand mag je dan toch ook verwachten van je bezoek? Dat is toch niet veel anders dan dat je op bezoek gaat bij bijvoorbeeld iemand die een heftige operatie heeft ondergaan? Als diegene het niet meer trekt, dan stap je op. Simpel.
.