Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-07-16 10:47

Geplaatst: 22-07-16 10:47

ik zat in een zelfde soort situatie...vader kreeg na het overlijden van mijn moeder nieuwe vriendin met kind. Daar deed hij allemaal leuke dingen mee die hij bij ons nooit gedaan heeft omdat het niet kon (mijn moeder was psychisch ziek). Ik begrijp je gevoel dus...23 jaar is geen leeftijd meer om mee op vakantie gevraagd te worden dus daar zou ik niks achter zoeken....sinterklaas vind ik dan wel weer apart (is toch ook gezellig samenzijn met familie). Hoe is dat met andere feesten? kerst bijv.

Van mijn vader weet ik nu dat het geen onwil is...het is gewoon een man. Wanneer ik hem bel voor iets doet ie het (zelfs 40 km rijden om mij midden in de nacht van station te halen), uit zichzelf bellen of langskomen doet ie nooit. Vind ik wel jammer maar is zo...enige waar ik echt gekwetst door was is dat ze afgelopen jaar in eerste instantie niet op mijn dochters verjaardag konden komen (of kort smorgens) omdat hij gordijnen moest ophangen in het nwe huis van zijn stiefkind...of mijn oma er iets van gezegd heeft of hij zelf tot de conclusie kwam dat dit niet leuk was weet ik niet...ze zijn uiteindelijk toch gewoon gekomen..

Ik heb zelf mijn verwachtingen bijgesteld...kan me er over op winden maar heeft geen zin...ik kan hem niet veranderen. Ik zie nu veel meer alles wat hij wel doet. Als ik hem iets vraag is het antwoord zelden nee...als het een nee is hoor ik dat hij het rot vindt...dat is zijn manier om liefde te geven.

Als je dat niet kunt of wilt is de enige manier om erover te praten..als je het niet te zwaar wilt maken zou je bijv. gewoon aan kunnen geven dat het je zo leuk lijkt om sinterklaas met hun mee te mogen vieren...weten ze zonder zwaar gedoe dat je er graag bij wilt horen...eerlijk gezegd denk ik nl dat ze daar gewoon niet aan denken...

en die 10 jarige is een kind...ga eens wat leuks net haar doen om haar beter te leren kennen...gewoon als meiden onder elkaar..wie weet hoe leuk jullie het nog kunnen hebben.

**Geplaatst**: 22-07-16 10:49

Geplaatst: 22-07-16 10:49

Vanaf mijn 18e kreeg ik van mijn ouders te horen dat ik niet meer mee mocht op vakantie. En ik woonde toen nog gewoon bij hun in huis. Dus een 23 jarige die op zichzelf woont niet uitnodigen voor de vakantie vind ik vanzelfsprekend. Zou het eerder vreemd vinden als je wel werd uitgenodigd.

**Geplaatst**: 22-07-16 10:53

Re: Vader met nieuwe gezin op vakantie, niet uitgenodigd...

Geplaatst: 22-07-16 10:53

Ik vind het het nu ook niet raar dat een ouder zijn kind, die niet meer in huis woont, 23 jaar is en zelfstandig is, niet uitnodigt.

Als je samenwoont begin je een eigen leven, je kan dan niet verwachten dat je dezelfde dingen kan/ mag blijven doen, dan als je nog wel thuis woonde.
Zou je dat gevoel ook gehad hebben als de kinderen niet meegingen? Wat imo niet correct is, want dan laat hij zijn minderjarige, thuiswonende stiefkinderen in de steek.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-07-16 10:55

Geplaatst door de TopicStarter : 22-07-16 10:55

Bedankt voor de reacties. Het is in ieder geval fijn eens wat objectieve reacties te horen. Misschien is het inderdaad beter om het los te laten. Het heeft me een tijd echt behoorlijk dwarsgezeten maar zoals ik het nu lees waarschijnlijk niet geheel terecht.

Ik ben opgegroeid in een niet-traditionele situatie dus ik weet ook niet precies wat wel of niet gebruikelijk is. Zoals ik zei zie ik in het gezin van mijn vriendin juist vanuit de ouders een grote behoefte aan betrokkenheid naar en met alle kinderen onder elkaar. Zij vinden het bijvoorbeeld juist vreemd dat het ene kind wel en het andere kind niet meegaat in mijn familie ongeacht de leeftijd en zien dingen als vakantie, feesten etc als familie aangelegenheden waar geen mensen zouden moeten worden buitengesloten. Natuurlijk gaan zij ook wel eens met zijn tweeën weg maar zij zouden nooit bewust een van de kinderen niet uitnodigen voor iets waar de andere kinderen wel mee naartoe mogen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-07-16 10:57

Geplaatst door de TopicStarter : 22-07-16 10:57

chanel1985 schreef:
Ik vind het het nu ook niet raar dat een ouder zijn kind, die niet meer in huis woont, 23 jaar is en zelfstandig is, niet uitnodigt.

Als je samenwoont begin je een eigen leven, je kan dan niet verwachten dat je dezelfde dingen kan/ mag blijven doen, dan als je nog wel thuis woonde.
Zou je dat gevoel ook gehad hebben als de kinderen niet meegingen? Wat imo niet correct is, want dan laat hij zijn minderjarige, thuiswonende stiefkinderen in de steek.

Ik zou als de andere kinderen niet meegingen niet hetzelfde gevoel erbij hebben. Absoluut niet zelfs. (Daarnaast is het zo dat de stiefkinderen co-ouderschap hebben met de vader van deze kinderen dus van in de steek laten is geen sprake. )

**Geplaatst**: 22-07-16 10:59

Geplaatst: 22-07-16 10:59

Elke familie is anders. Jouw familie vergelijken met die van je vriendin is frustrerend en zinloos.

Grijp je kans. Je hoort nu, via je vriendin, bij een familie waar het anders gaat. Meer gaat zoals je wenst/verwacht, maak ik op uit je verhaal. Dat is toch fijn?

Maar dat betekent natuurlijk niet dat het dan in jouw familie ook zo moet zijn. Jouw familie zijn andere mensen dan de familie van je vriendin.

**Geplaatst**: 22-07-16 11:01

Geplaatst: 22-07-16 11:01

Ts, waarom zou je met dit gevoel rond blijven lopen en het 'achter je proberen te laten'? Je kunt het op zn minst op tafel gooien. Misschien vind je vader het zelfs wel fijn om te horen hoe jij je voelt en over dingen denkt

**Geplaatst**: 22-07-16 11:01

Geplaatst: 22-07-16 11:01

Buiten het feit of het wel of niet normaal is om je kind op 23 jarige leeftijd nog mee op vakantie te nemen is hier denk ik vooral (het gebrek aan) communicatie het probleem.

TS hoe had je je gevoeld als je vader dit gewoon met jou had gecommuniceerd en de keuze bij jou had gelaten. Stel dat je vader had gezegd: 'Goh, wij gaan dit jaar op vakantie en we gaan allemaal kinderdingen ondernemen dus we denken dat het voor jou niet leuk is om mee te gaan. We willen niet dat je je het 5e wiel aan de wagen voelt en we denken dat gezien je leeftijd het voor jou leuker is om met je eigen vriendinnen op vakantie te gaan, hoe voel jij je hierover?'

Mijn ouders hebben dat op een gegeven moment ook gewoon tegen mij gezegd. Ik kan me niet meer herinneren hoe maar wel dat ze op een punt zaten en zeiden dat ik nu wel gewoon zelf op vakantie mocht en dat ik van harte welkom ben bij ze maar dat ze niet meer mijn vakanties gingen financieren. Weet ook dat ik een stuk jonger was dan jij nu bent (ik denk 19 of 20) en dat ik dat helemaal prima vond.

**Geplaatst**: 22-07-16 11:02

Geplaatst: 22-07-16 11:02

ok stel dat die kinderen niet meegaan, dan onthoud je hen vakantie met hun moeder.

Zouden die kinderen dan ook niet hetzelfde gevoel hebben, dan dat jij nu hebt? Denk dat zij dan het gevoel zouden hebben dat hun moeder hen wegzet voor hun stiefvader?

Denk dat er wel een verschil is tussen inwondende, minderjarige kinderen van onder de 10, en een volwassen zelfstanding persoon, die niet alles op een rijtje heeft.

Als je zo graag op vakantie wilt met je vader, kan je ook eens voorstellen om samen een weekend of weekje op vakantie te gaan.

Heb je eigenlijk al zelf eens gepolst of je mee op vakantie mag?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-07-16 11:06

Geplaatst door de TopicStarter : 22-07-16 11:06

_Nelleke_ schreef:
Buiten het feit of het wel of niet normaal is om je kind op 23 jarige leeftijd nog mee op vakantie te nemen is hier denk ik vooral (het gebrek aan) communicatie het probleem.

TS hoe had je je gevoeld als je vader dit gewoon met jou had gecommuniceerd en de keuze bij jou had gelaten. Stel dat je vader had gezegd: 'Goh, wij gaan dit jaar op vakantie en we gaan allemaal kinderdingen ondernemen dus we denken dat het voor jou niet leuk is om mee te gaan. We willen niet dat je je het 5e wiel aan de wagen voelt en we denken dat gezien je leeftijd het voor jou leuker is om met je eigen vriendinnen op vakantie te gaan, hoe voel jij je hierover?'

Mijn ouders hebben dat op een gegeven moment ook gewoon tegen mij gezegd. Ik kan me niet meer herinneren hoe maar wel dat ze op een punt zaten en zeiden dat ik nu wel gewoon zelf op vakantie mocht en dat ik van harte welkom ben bij ze maar dat ze niet meer mijn vakanties gingen financieren. Weet ook dat ik een stuk jonger was dan jij nu bent (ik denk 19 of 20) en dat ik dat helemaal prima vond.

Dat zou inderdaad al een stuk leuker zijn overgekomen alsof ik ook deel uitmaak van de familie. Het is inderdaad ook niet het persé mee moeten van mijn kant maar meer het idee alsof er niets meer bestaat buiten de stiefkinderen om. Ik ben 23, studeer, maar altijd erg zelfstandig opgegroeid dus het is ook absoluut niet alsof ik een verwend kind ben dat nu erg moeilijk doet gezien minder aandacht. Ik vind het gewoon echt heel raar overkomen dat mijn eigen ouders zich weinig interesseren voor hun eigen dochter maar wel voor de kinderen van een ander. Misschien heel hard gezegd maar dat is hoe het af en toe wel overkomt.

Laatst bijgewerkt door Ashen op 22-07-16 11:09, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-07-16 11:07

Geplaatst door de TopicStarter : 22-07-16 11:07

chanel1985 schreef:
ok stel dat die kinderen niet meegaan, dan onthoud je hen vakantie met hun moeder.

Zouden die kinderen dan ook niet hetzelfde gevoel hebben, dan dat jij nu hebt? Denk dat zij dan het gevoel zouden hebben dat hun moeder hen wegzet voor hun stiefvader?

Denk dat er wel een verschil is tussen inwondende, minderjarige kinderen van onder de 10, en een volwassen zelfstanding persoon, die niet alles op een rijtje heeft.

Als je zo graag op vakantie wilt met je vader, kan je ook eens voorstellen om samen een weekend of weekje op vakantie te gaan.

Heb je eigenlijk al zelf eens gepolst of je mee op vakantie mag?

Bedoel je mij met de volwassen zelfstandig persoon die niet alles op een rijtje heeft?

**Geplaatst**: 22-07-16 11:10

Geplaatst: 22-07-16 11:10

Ashen schreef:
Ik vind het gewoon echt heel raar overkomen dat mijn eigen ouders zich weinig interesseren voor hun eigen dochter maar wel voor de kinderen van een ander. Misschien heel hard gezegd maar dat is hoe het af en toe wel overkomt.

Maar dat zijn kinderen. Jij bent een volwassen vrouw.

Ga lekker met je vriendin op vakantie

En als je met je vader en/of halfbroer ergens naartoe wil: nodig ze uit en bespreek wat jullie gaan doen.

Niet te moeilijk maken hoor

**Geplaatst**: 22-07-16 11:11

Geplaatst: 22-07-16 11:11

oeps, tikfout die "niet" hoorde er natuurlijk niet te zijn.
Mijn excuses.
Dus bedenk die "niet "maar weg.

**Geplaatst**: 22-07-16 11:13

Geplaatst: 22-07-16 11:13

Ik kan me heel goed voorstellen dat het kloten voelt als je buitengesloten wordt door je eigen familie (van beide kanten nog wel). De vakantie vind ik dan weer niet raar, ik ben blij dat ik niet meer met mijn ouders op vakantie ga

vanaf mijn 18e ofzo al niet.

Maar dingen als Sinterklaas, kerst, verjaardagen (kom je daar wel?) etc vind ik ook een familieding.

Ik zou gewoon eens met je pa gaan praten hierover, en met je ma ook. Alleen de vakantie zou ik er niet als voorbeeld bij halen. Is echt niet raar dat je niet meegevraagd bent

**Geplaatst**: 22-07-16 11:20

Geplaatst: 22-07-16 11:20

Ik denk dat hier meer meespeelt dan het wel of niet mee gevraagd worden op vakantie. Je voelt je volgens mij vooral tussen wal en schip hangen en een beetje jaloers op het nieuwe gezin van je vader, waar hij wel echt "vaderdingen" mee doet. Dat had je voor jezelf ook wel gewild. Echter, daarvoor is het nu te laat.

Je kunt wel, samen met je vader en in overleg, bespreken wat wel haalbaar is voor jullie, op dit moment. Misschien is een weekendje samen weg wel een optie, bijvoorbeeld een citytrip. Of ga gewoon eens samen een middag fietsen, bakkie doen, lekker eten. Tijd voor elkaar en spreek vooral je verwachtingen eens uit. Bedenk dat het hebben van een 23-jarige dochter voor je vader een nieuwe en onbekende ervaring is. Het hebben van (jongere) kinderen kent hij wel en hij realiseert zich waarschijnlijk dat hij het daar de eerste keer een beetje heeft laten zitten en wil het nu beter doen.

**Geplaatst**: 22-07-16 11:26

Geplaatst: 22-07-16 11:26

Ik begrijp je gevoel het het doet zeer, dat weet ik ook ervaring. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik een jaar of tien was. Toen is mijn vader vertrokken en heeft zich volledig gestort op zijn nieuwe leven. Mijn broer en ik pasten daar duidelijk niet in. We zagen hem 2 keer per jaar met onze verjaardagen als we geluk hadden. Verder niets, hij betaalde de alimentatie en heeft echt altijd keurig aan zijn financiele verplichtingen voldaan maar een vader is hij niet meer geweest. Hij heeft er een zwaar hartinfarct voor nodig gehad om te beseffen dat hij ook nog kinderen heeft vanaf dat moment is het beter gegaan. De laatste tien jaar hebben we zelfs erg goed contact (ik ben nu 38). In mijn geval zijn er geen stiefkinderen of half broers/ zussen in beeld maar al die jaren hebben wij daar niet eens gelogeerd laat staan dat we mee konden op vakantie terwijl hij 3/4 keer per jaar op vakantie ging.

Op een gegeven moment was ik dat gevoel van verlaten zijn, boosheid en frustratie zo ontzettend zat, ik had immers alleen mezelf daar maar mee. Ik ben het gewoon gaan accepteren en ben er wel een keer het gesprek over aangegaan. Mijn vader zat daarbij te huilen, toen kwam bij mij het besef dat hij gedaan heeft wat in zijn vermogen lag om te kunnen doen. Daar hebben wij, als kind, niet zoveel aan gehad maar dat doet er eigenlijk niet zoveel meer toe. Het verleden kan je immers niet meer veranderen, daar heb je geen enkele grip meer op. Je moet ermee dealen. Je verwachtingspatroon bijstellen en genieten van de momenten die je wel hebt. Ik zou het los gaan laten TS, desnoods met iemand over praten omdat in jouw geval dit gevoel speelt bij allebei je ouders. Zorgen dat je er geen verdriet of frustratie meer bij voelt want echt zij gaan niet veranderen het enige dat je kan veranderen is de manier waarop jij ermee om gaat.

**Geplaatst**: 22-07-16 11:29

Geplaatst: 22-07-16 11:29

Steekt hand op!

Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 6 was en mijn vader ging later ook gewoon op vakantie met zijn (toen) vriendin (geen kinderen) en nam ons ook niet mee.
Nooit aan gedacht dat dat raar zou zijn.
Hij woonde ergens anders en ik woonde bij mijn moeder.
Toen mijn broer en zus uit huis waren ging ik alleen met mijn moeder op pad en gingen zij echt niet emer mee.

Later toen mijn vader hertrouwde en ik daar (veel later) 2 jaar heb gewoond, ging ik wel met hun mee (hadden ondertussen 1 kind samen).
Toen ik eenmaal daar weer uit huis was ging ik ook niet meer mee.

Het is voor mij niet raar om alleen (jonge) thuiswonende kinderen mee op vakantie te nemen.
Toen ik op mijzelf woonde ging ik helemaal niet meer mee op vakantie.

**Geplaatst**: 22-07-16 11:30

Geplaatst: 22-07-16 11:30

Ik reageer even vanaf de andere kant: stiefmoeder van twee 'kinderen' van 23 en 25. En die ' ' geven precies aan waar de verwarring ontstaat denk ik. Waarschijnlijk is het niet eens de aard van het gecombineerde gezin die dit probleem veroorzaakt, hoewel dingen in zo'n situatie wel altijd wat gevoeliger liggen. Maar met 'kinderen' van jouw leeftijd is het voor de (stief)ouder vaak lastig inschatten wat nu leuk is en wat als verplichting wordt gezien.

Vooral als door een verandering in het gezin dingen toch al anders lopen dan voorheen. Grote kans ik dat jouw vader en stiefmoeder je niet willen claimen en je daarom niet vragen. Waarschijnlijk voelen ze het meer als loslaten dan als niet 'niet mee willen hebben'.

Je zit er duidelijk mee (en terecht hoor), dus ik zou gewoon het gesprek erover aan gaan. En dat hoeft natuurlijk niet echt een heftig gesprek met dit als onderwerp te zijn, maar snijdt het gewoon eens aan. Dan weten zij waar ze aan toe zijn (ze kunnen jouw gewoon meevragen zonder dat je dit als een verplicht iets of als een claim) en kunnen ze er de volgende keer rekening mee houden.

Om aan te geven hoe de verwarring kan ontstaan: ik ben vorig jaar op moederdag iets met mijn paard gaan doen (ging er vanuit dat de kinderen naar hun 'echte' moeder + oma's zouden gaan die dag en wil ze ook niet verplichten om de tour nog uit te breiden), werd ineens gebeld dat de kinderen voor de deur stonden. Die gingen er vanuit dat ik de hele dag op de bank zou zitten, want 'natuurlijk zouden ze langs komen'. Tuurlijk ben ik meteen naar huis gegaan, daar kwam het verhaal van beide kanten: we hadden niks afgesproken, ik ging ervan uit dat ze niet kwamen omdat ik vond dat ze het al druk genoeg hadden. Zij hadden niks afgesproken, omdat ze ervan uitgingen dat ik er gewoon op zou rekenen dat ze langskwamen, ik was immers ook hun moeder. Omdat wij heel open zijn is hebben we er gewoon om gelachen en weten ik nu dat ik de volgende moederdagen braaf beschikbaar 'moet zijn'

. Maar zo zie je maar hoe verschillende gedachtengangen al snel tot verschillende interpretaties van een zaak kunnen zorgen.

**Geplaatst**: 22-07-16 11:33

Re: Vader met nieuwe gezin op vakantie, niet uitgenodigd...

Geplaatst: 22-07-16 11:33

Mooi verhaal turtlelito. Het is vooral het uitspreken van verwachtingen.

**Geplaatst**: 22-07-16 11:49

Re: Vader met nieuwe gezin op vakantie, niet uitgenodigd...

Geplaatst: 22-07-16 11:49

Wat een schattig misverstand turtlelito.

**Geplaatst**: 22-07-16 12:16

Re: Vader met nieuwe gezin op vakantie, niet uitgenodigd...

Geplaatst: 22-07-16 12:16

Ik begrijp je gevoel wel maar zou het niet persoonlijk nemen. Je vader blijft een man $_/-\o_$ en mijn ervaring ( hier ook stiefkinderen en tig vriendinnen in die situatie) dat zij soms heel 'simpel' denken. Mss is zijn gedachtengang gewoon dat je niet graag mee gaat, te oud bent, zelfstandig woont ... En ja idd, hij had je mening kunnen vragen, maar vaak denken ze daar zelfs niet eens aan.

Mss kan je ook zelf wat initiatief nemen en bv ipv achteruit gesteld te voelen dat je niet op een sinterklaasfeest (!) bent, zelf zo'n feestje organiseren en hen en je broertje uitnodigen.

**Geplaatst**: 22-07-16 12:48

Re: Vader met nieuwe gezin op vakantie, niet uitgenodigd...

Geplaatst: 22-07-16 12:48

Ik heb het idee dat je er steeds een beetje overheen praat: ga eens met je vader om tafel om hierover te praten! Zeg gewoon hoe je je voelt, misschien is dat zijn bedoeling helemaal niet.

**Geplaatst**: 22-07-16 13:09

Geplaatst: 22-07-16 13:09

antje_vip schreef:
Ik heb het idee dat je er steeds een beetje overheen praat: ga eens met je vader om tafel om hierover te praten! Zeg gewoon hoe je je voelt, misschien is dat zijn bedoeling helemaal niet.

Dit!
En op een opmerking hierboven die ik zeet goed vind neem die kinderen mee na iets leuks! Bouw met hun ook een band op!

**Geplaatst**: 22-07-16 13:12

Geplaatst: 22-07-16 13:12

Ashen schreef:
Bedankt voor de reacties, het kan zijn dat ik hier geen realistisch beeld bij heb gezien mijn vriendin (waar ik inderdaad sinds een tijdje mee samenwoon) wel een erg warm nest heeft bij haar ouders en zij wordt ook als kind zijnde overal gewoon bij betrokken en voor uitgenodigd omdat zij net zo goed hun dochter is. Nu is het leeftijdsverschil daar wel minder en zijn die ouders altijd bij elkaar gebleven dus misschien is dat anders. Enerzijds snap ik het leeftijd idee wel, anderzijds voelt het soms gewoon alsof de stiefkinderen worden voorgetrokken. Bij mijn moeder is het ook een beetje hetzelfde verhaal, ook daar zitten nog veel jonge kinderen en is ook iedereen aanwezig voor van alles behalve ik.

Ik wil absoluut niet in een slachtofferrol kruipen maar van beide kanten heb ik het gevoel dat er soms wordt vergeten dat ik er ook nog ben. Beide nieuwe gezinnen en ik voel me nogal een buitenstaander.

Ik heb kinderen van rond jou leeftijd nog thuis wonen en ze willen niet eens mee met ons op vakantie,ze regelen hun eigen vakantie's.
Dus ik denk dat het van jouw vader geen onwil is maar gewoon een aanneming dat je zelfop vakantie gaat en heeft hij er gewoon niet stil bij gestaan dat je het leuk zou vinden.

Een echte etiquette hier rond is er niet ,maar normaal gezien gaan kinderen van jouw leeftijd dus niet meer mee.Maar als je het echt graag zou willen zou ik dat gewoon even zeggen ,ouders kunnen namelijk nog niet gedachten lezen,voor het zelfde geld vinden ze het erg leuk dat je meegaat.

**Geplaatst**: 22-07-16 14:25

Geplaatst: 22-07-16 14:25

Ik kan het mij dus wel voorstellen dat je jaloers bent... zeker omdat het contact gewoon niet goed loopt de laatste jaren en hij dus wel alle tijd voor zijn "nieuwe" kinderen heeft, wat overigens niet perse slecht is, maar hij moet zijn eigen kids niet vergeten, ookal zijn zij volwassen...

Ik ben 26 jaar en word ook gewoon uitgenodigd door mijn ouders om naar hen toe te komen als ze op de camping zijn. Ik woon ook op mijzelf.... niet meer dan normaal eigenlijk. Ookal is het alleen maar voor de formaliteit.