Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-10-15 16:16

Re: Ik mag niet ongelukkig zijn, ook niet zonder vader

Geplaatst: 16-10-15 16:16

Lieve TS heel veel sterkte toegewenst! Ik vind dat je het mooi verwoord hebt. En wat je zegt, geluk is het mooiste wat je kan hebben. Zoals wij wel eens zeggen, het mooiste in het leven kan je niet kopen, dat voel je.

Ik herken veel in jouw verhaal, mijn vader is in 2012 na jaren lange ziekte bed overleden. ook inmiddels dus 3 jaar geleden al lijkt het soms de dag van gisteren.

Ik heb ook maanden lang mezelf groot gehouden en er niet over gepraat. Of altijd met een nep lach op me gezicht dat ik er vrede mee had. Want zijn lichaam was ook op, al was zijn geest nog erg sterk. En ook ik heb altijd gedacht was mijn vader er nog maar bij.. De mooie tijden die hij mistte van zijn kleinzoon, die hij slechts 9 maanden gekend heeft maar gelukkig toch zijn droom en wens tot opa mogen zijn vervuld was. Zijn eerste, tweede,derde etc verjaardag zal hij nooit mee maken. Maar ook de tijden dat het minder ging miste ik hem, relatie breuk waardoor ik mijn zoon alleen moest opvoeden, zijn advies en wijze woorden.
Ik "ergerde" me ook aan de telefoontjes en bezoekjes die maandenlang door gingen hoe het nou met ons ging, of we ons wel redde en dergelijke.

Ik stopte ook vaak weg als ik me verdrietig voelde, of rot omdat hij er niet meer was. Praten deden wij wel, maar ik moest me voor me gevoel ook sterk houden. Ik was immers mama, en op dat moment ook de rots in t gezin voor mijn moeder en broer.

Schaam je nooit je open te stellen voor iemand, bij wie jij een goed gevoel hebt. Je zal merken dat erover praten juist goed is, hoe lastig het nu ook klinkt. Pas dan begint voor jouw het echt accepteren en rouwen. Omdat je je openstelt ook voor het verdriet.

Je vader zal er fysiek niet meer bij zijn, bij elk moment dat je hem er graag bij had willen hebben,maar ik hou me vaak vast aan t gevoel dat hij stiekem mee kijkt, en praat soms tegen hem alsof hij er nog is.

Nogmaals ik wens je heel veel sterkte, de pijn zal nooit minder worden, t gemis ook niet, maar op een gegeven moment kan je het een plek geven, die voor jouw goed voelt. En hoe jij die plek geeft en waar, dat is volledig aan jouw.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-10-15 20:00

Geplaatst door de TopicStarter : 17-10-15 20:00

Wauw, ik had dit topic een beetje weggeduwd, het kwam wat dichtbij en greep me naar mijn keel. Dat in combinatie met schoolexamenstress zorgde voor het negeren ervan

Wat een eer dat ik vernoemd word in de BNB, bedankt!

Ik vind het zo ‘fijn’ dat er mensen zijn die zich in mijn verhaal herkennen, dat ik dus niet de enige ben die alles op zo’n manier bekijkt. Mioux, bedankt voor je bericht! Het lijkt me heel zwaar om naast het voelen van je eigen verdriet ook nog de rots voor je familie te moeten vormen. Je komt over als iemand die heel goed weet wat je voelt en hoe je daar het beste mee om kan gaan. Daar heb ik respect voor! Langzaamaan worden de verhalen over mijn vader aan andere mensen langer en durf ik meer en vaker te zeggen hoe ik over zijn overlijden, maar ook over zijn leven en zijn rol in mijn leven, denk. De plek voor het gemis en verdriet is bezig zich te creëren. Dank je wel voor je lieve berichtje!

**Geplaatst**: 17-10-15 20:23

Re: Ik mag niet ongelukkig zijn, ook niet zonder vader

Geplaatst: 17-10-15 20:23

Wauw echt prachtig geschreven.. Laat alle mooie dingen de overhand nemen, wetende dat hij sowieso trots op je zal zijn!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-10-15 20:52

Geplaatst door de TopicStarter : 17-10-15 20:52

kimbrrr schreef:
Wauw echt prachtig geschreven.. Laat alle mooie dingen de overhand nemen, wetende dat hij sowieso trots op je zal zijn!

Dank je wel

**Geplaatst**: 17-10-15 21:04

Re: Ik mag niet ongelukkig zijn, ook niet zonder vader

Geplaatst: 17-10-15 21:04

Heel mooi geschreven. Aangrijpend en herkenbaar.
Mijn vader is twee jaar geleden overleden aan nierkanker, uitgezaaid in de lever en longen. Binnen acht weken was hij er niet meer. Ik was toen 22.

Ik herken heel veel wat je schrijft, maar door je woorden heen merk ik dat je een ontzettend krachtig persoon bent. Je gaat het redden! En bij een krachtig persoon hoort ook af en toe huilen/het even niet meer zitten. Laat dat lekker toe.

**Geplaatst**: 18-10-15 01:08

Geplaatst: 18-10-15 01:08

Maaikman schreef:
Wauw, ik had dit topic een beetje weggeduwd, het kwam wat dichtbij en greep me naar mijn keel. Dat in combinatie met schoolexamenstress zorgde voor het negeren ervan

Wat een eer dat ik vernoemd word in de BNB, bedankt!

Ik vind het zo ‘fijn’ dat er mensen zijn die zich in mijn verhaal herkennen, dat ik dus niet de enige ben die alles op zo’n manier bekijkt. Mioux, bedankt voor je bericht! Het lijkt me heel zwaar om naast het voelen van je eigen verdriet ook nog de rots voor je familie te moeten vormen. Je komt over als iemand die heel goed weet wat je voelt en hoe je daar het beste mee om kan gaan. Daar heb ik respect voor! Langzaamaan worden de verhalen over mijn vader aan andere mensen langer en durf ik meer en vaker te zeggen hoe ik over zijn overlijden, maar ook over zijn leven en zijn rol in mijn leven, denk. De plek voor het gemis en verdriet is bezig zich te creëren. Dank je wel voor je lieve berichtje!

De periode erna word je meer geleefd als dat je leeft

in die periode had ik het nog allemaal niet zo door en besef. Ik had kort ervoor net een relatie breuk en erna dus de laatste moeilijke periode van mijn vader die aftakelde en overleed. Pas toen ik mezelf toeliet om alles te voelen, en het best oke is om ook eens goed te huilen en te praten, pas toen besefte ik wat er gebeurd was. Iedereen ging het iets beter en toen pas liet ik mij gaan

. In die periode was er veel up en down en moe en kwam alles eruit. Maar juist dat heb je even nodig... al rouwt ieder op zijn of haar manier. Maar hoe langer je het uitstelt, hoe langer je jezelf af schermt voor het een plekje te geven.

Ik zeg altijd maar, de tijd verminderd t gemis en de pijn eigenlijk niet, maar het maakt wel plaats om steeds meer en meer ook aan de fijne momenten te denken en te lachen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-10-15 20:50

Geplaatst door de TopicStarter : 18-10-15 20:50

Mloei schreef:
Heel mooi geschreven. Aangrijpend en herkenbaar.
Mijn vader is twee jaar geleden overleden aan nierkanker, uitgezaaid in de lever en longen. Binnen acht weken was hij er niet meer. Ik was toen 22.

Ik herken heel veel wat je schrijft, maar door je woorden heen merk ik dat je een ontzettend krachtig persoon bent. Je gaat het redden! En bij een krachtig persoon hoort ook af en toe huilen/het even niet meer zitten. Laat dat lekker toe.

Binnen acht weken, dat moet ook zwaar geweest zijn, zeg :(:)

Dank je wel

Mioux schreef:
De periode erna word je meer geleefd als dat je leeft in die periode had ik het nog allemaal niet zo door en besef. Ik had kort ervoor net een relatie breuk en erna dus de laatste moeilijke periode van mijn vader die aftakelde en overleed. Pas toen ik mezelf toeliet om alles te voelen, en het best oke is om ook eens goed te huilen en te praten, pas toen besefte ik wat er gebeurd was. Iedereen ging het iets beter en toen pas liet ik mij gaan . In die periode was er veel up en down en moe en kwam alles eruit. Maar juist dat heb je even nodig... al rouwt ieder op zijn of haar manier. Maar hoe langer je het uitstelt, hoe langer je jezelf af schermt voor het een plekje te geven.

Ik zeg altijd maar, de tijd verminderd t gemis en de pijn eigenlijk niet, maar het maakt wel plaats om steeds meer en meer ook aan de fijne momenten te denken en te lachen.

Die laatste is mooi, die ga ik onthouden, dank je