Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-09-15 14:49

Geplaatst: 10-09-15 14:49

Pfoei, verschrikkelijk nare situatie is dat toch, zo ontzettend akelig voor alle partijen.... ik denk dat de enige echte oplossing hiervoor toch is om oude mensjes onder de familie te houden maarja hoe krijg je dat voor elkaar inderdaad.

Of ze moeten zover heen zijn dat ze helemaal niks meer beseffen :(:)

Hopelijk vinden jullie toch nog een oplossing want kan me inderdaad voorstellen dat dit zo niet lang kan duren!

Ik wist trouwens niet dat "je knikkers verliezen" gebruikt werd in het Nederlands...moest even goed nadenken toen je het voor de 2e keer noemde maar toen begreep ik dat je de Engelse uitdrukking "to lose one's marbles" bedoelde

**Geplaatst**: 10-09-15 14:53

Geplaatst: 10-09-15 14:53

Vreselijk. Dit zijn de momenten en de enige keren dat ik de gedachten heb dat ik 'blij' ben dat mijn vader met 47 jaar is gestorven. Veel te jong uiteraard en aan een verschrikkelijke ziekte maar zo oud worden zoals jij beschrijft, en zoals er nog veel meer verhalen zijn, is echt vreselijk.
Qua gezondheid zo aftakelen, lichamelijk en emotioneel, en dan ergens anders moeten wonen met alle gevolgen van dien... afschuwelijk.

Zouden wij later ook zo worden en zo terecht komen? Dan hoeft het van mij eigenlijk niet. Dan zou ik graag afscheid nemen van het leven als ik dat zelf wil.
Ik heb trouwens laatst een verhaal gelezen van een vrouw van een ouder echtpaar die dit zo gedaan heeft. Ze was een jaar of 80 en nog helemaal gezond en wilde er zelf uitstappen nu ze nog goed was.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-15 15:21

Re: Oud worden....moet het dan echt zo?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-15 15:21

Wederom dank voor de lieve woorden, tips en adviezen!

Toch 'goed' om te weten dat we niet de enigen zijn...
Wij hadden ook de hoop dat, eenmaal verhuisd, ze in zou zien dat het ook best leuk kan zijn en op zou knappen. Maar helaas -O-

Bij vlagen doet ze echt haar best wel hoor, maar ze stapte er al zo negatief in dat alles ook negatief gebleven is. Spelletjes etc, eigenlijk alles vindt ze maar stom. Moet wel ook zeggen dat ze vooral veel te horen krijgen "gaat u maar lekker even zitten" en bij weinig betrokken worden. Voor iemand die haar hele leven actief en zelfstandig is geweest snap ik dat dat frustratie oplevert... helpen boontjes doppen bij wijze van spreken zou misschien al helpen.

Het is gewoon verrekte moeilijk. Zoals het nu is kan het niet blijven. Verzorgingshuis wil dit niet (waarvoor echt alle begrip) maar voor oma werkt het duidelijk ook niet, dus verhuizen lijkt de enige optie. En dan maar hopen dat dat weer niet te veel stress oplevert...

Ben echt heel ontzettend blij om te lezen dat doe hoge bedragen niet standaard zijn en dat er wellicht toch mogelijkheden zijn voor een kleinschalige woonomgeving, dat zou gewoon echt het beste zijn voor haar!

We wachten sowieso de onderzoeken die gepland zijn af, maar regeren is vooruitzien en er zal toch op redelijk korte termijn iets ondernomen moeten worden. De aanvallen lijken frequenter en erger te worden en de situatie wordt daarmee onhoudbaarder. -O-

We hebben hier gewoon geen mogelijkheid om op de begane grond een woonruimte voor haar te realiseren, hebben wel serieus gekeken naar woningen waar dat wel zo kunnen maar dat is, tot groot verdriet van met name mams, niet haalbaar. Het is inderdaad maar de vraag hoe het met 'ons' moet in de toekomst. Van mij hoeft oud worden op die manier idd ook niet... dan maar wat minder oud, dit is toch verschrikkelijk!

Ik denk dat het misschien idd bij mn Engelse tante vandaan komt dan, dat zou goed kunnen

ach...klinkt ook wat vriendelijker dan dementeren....
We proberen er vaak maar om te lachen als er weer een boterhammetje opduikt in de bestek-lade, je moet er toch maat het beste van maken.

Maar het wmo zou eventueel kunnen aangeven welke kleinschalige opties er zijn begrijp ik? Als je het allemaal maar uit moet zoeken is het zo'n oerwoud aan informatie... zou heel fijn zijn als we daarvoor ergens aan konden kloppen inderdaad! Gaat overigens om regio kennemerland.

Ik lees soms zulke goede dingen elders in het land. Pandora dat had ik ook ergens gelezen inderdaad, daar zouden nou meer locaties van moeten zijn!

**Geplaatst**: 10-09-15 15:39

Geplaatst: 10-09-15 15:39

Flux schreef:
Erg mooi omschreven inderdaad, helaas ook heel herkenbaar.

Mijn oma was ook dementerend en moest ook haar stekje verlaten omdat ze in de nacht over straat ging zwerven. In het verzorgingstehuis ging het initieel heel goed; ze dacht een verloren vriendin terug te hebben gevonden (in werkelijkheid kende ze deze andere bewoner niet, maar zij dachten beide dat ze al heel lang vriendinnen waren ). Mijn vader kwam daar ook 4x per week om haar op te zoeken, dan fleurde ze zo op! De zorg werd inderdaad met de jaren minder. En haar laatste jaar is ze heel ongelukkig geweest. Ze was altijd zo'n natuurmens en mocht nu niet meer naar buiten omdat er te weinig personeel was om mee te gaan. Ook die eeuwige luiers die ze uit voorzorg aan moest omdat ze niet meer zelfstandig naar het toilet mocht... ach ach. Ik was best jong toen maar het heeft zo'n indruk gemaakt...

Mijn eigen ouders zijn ook al iets ouder en ik ben dus nu inderdaad al aan het denken hoe dat moet later. Mijn vader maakt het niks uit zegt hij, een verzorgingshuis lijkt hem prima. Al hoop ik zo erg dat hij niet dement wordt..
Mijn moeder wil kostte wat het kost niet naar een verzorgingshuis. Ze is geen mensenmens en nu al nauwelijks sociaal. Ik denk er ook sterk aan om haar in huis te nemen als het zover is en het niet meer gaat... al zet ik daar misschien wel mijn eigen relatie mee onder druk. Het is zó lastig..

Ik wil je heel veel sterkte wensen, en een dikke knuf voor je oma!

Meid, denk daar nog maar goed over na vooraleer je een dementerende persoon in huis neemt. Zeker als je er naast wilt blijven buitenshuis werken.

Ik heb het zelf ervaren met mijn grootvader en geloof me het is geen pretje om 15x in een nacht uit je bed te moeten omdat ze ronddwalen in huis. Mijn moeder liep op het eind puur op adrenaline rond want ijzer had ze niet eens meer in haar bloed. Die heeft 2 jaar lang ijzertabletten moeten nemen vooraleer haar bloedspiegel weer normaal was. Je mag er ook niet zelf aan onder doorgaan.

**Geplaatst**: 10-09-15 15:50

Re: Oud worden....moet het dan echt zo?

Geplaatst: 10-09-15 15:50

Sterkte maar dit heb ik de afgelopen jaren zo vaak gezien en gehoord. Mijn man en ik hebben besloten dat de één de ander zal helpen mocht het ooit zo ver komen dat één van de twee naar een verpleegtehuis moet. Hard klinkend, ja maar de realiteit is nog harder, tenminste met de verzorgingstehuizen waar wij ervaring mee hebben en dat was niet mis. In de toekomst zal dat alleen nog maar toenemen met de vergrijzing en verlaging van zorgbudgetten. De Nederlandse regering heeft hier gegokt en verloren, helaas zijn de mensen de dupe.

**Geplaatst**: 10-09-15 16:00

Geplaatst: 10-09-15 16:00

Vreselijk en ook herkenbaar. Ik moet altijd ontzettend huilen bij het liedje 'Oud en afgedankt' van Marco Borsato.

Overigens zijn er ook kleinschalige huizen waar je alleen met je PGB (?) betaalt. Mijn moeder heeft zo'n huis, zij rekent geen extra kosten en er wonen maar 4 personen. Het zal wel te ver zijn voor je oma (Veenendaal), maar weet dat ze dus wel bestaan.

**Geplaatst**: 10-09-15 16:03

Geplaatst: 10-09-15 16:03

Heftig verhaal en zeer triest ook

zo jammer om de laatste levensfase zo door te moeten maken. Echt triest...

Dan heeft mijn oma het nog best goed gehad in de gesloten inrichting van een verzorgingstehuis hier. Mijn opa durfde het niet meer aan, nadat ze in een soort aanval thuis zo'n enorm lage bloeddruk had gekregen dat ze bijna dood was. Opa heel erg geschrokken natuurlijk, uiteindelijk met behulp van ambulancepersoneel (die ook dacht dat ze het niet zou redden) weer er bovenop gekomen. Mijn oma had Parkinson (lichamelijk wordt je dan heel slecht) en daarbij horende dementie. Het was voor mijn oma niet fijn om te moeten verhuizen, maar uiteindelijk was mijn opa er 3 keer per dag dagelijks en ging het best goed. Fijn personeel ook en totaal geen sporen van slechte verzorging. Het ging hier om een verzorgingstehuis van IJsselheem. Het zal per instantie verschillen hoe goed of slecht het gaat denk ik.

Ik moet wel zeggen dat als mijn Opa er niet zo vaak heen zou gaan, ik me wel voor kan stellen dat je er eenzaam wordt. Ookal had mijn oma een soort van huiskamer... Echt goed communiceren kon ze niet meer, dus dan zou ze de hele dag voor zich uit staren denk ik. Als mijn Opa er weer aan kwam of wij op bezoek kwamen toverde ze toch nog een lach op haar gezicht. Die waardering was er echt nog

Ik moet er niet aan denken om zelf alleen gelaten te worden als ik 80 mag worden en in een tehuis zit. Als die er dan uberhaupt nog zijn trouwens...

**Geplaatst**: 10-09-15 16:04

Geplaatst: 10-09-15 16:04

pff wat verdrietig

wat ontzettend triest dat ze zo dr laatste jaren mee moet maken en dat jullie zo machteloos staan.

**Geplaatst**: 10-09-15 16:18

Geplaatst: 10-09-15 16:18

Mijn ouders zaten in het verzorgingstehuis en mijn moeder is daar overleden na 2 jaar blind op bed te hebben gelegen en weggeteerd te zijn. Ze werd goed verzorgd maar was vaak boos, haar verstand was namelijk prima en ze wilde gewoon met mij mee naar de markt. Een jaar later moest vader van het verzorgingstehuis weer terug naar zelfstandig wonen, huis ging sluiten en er was een nieuw gebouw hiervoor neergezet. Extramurale zorg, meen ik, iedereen gaat daar op over......
Groot voordeel, bij mij aan de overkant, dus daar wilde hij naar toe. Het eerste jaar ging het nog wel, alhoewel hij niet begreep waarom hij niet mocht bellen voor iets. Alles gaat immers op afspraak en er werd heel vaak gezegd, "dat hoeven wij niet te doen" en "het staat niet op uw lijst", "dat moet de familie maar doen". Sommige meiden kon ik wel wurgen, anderen waren gewoon goed voor hem.
Na dat eerste jaar begon hij lichamelijk achteruit te gaan, hij ging niet meer beneden voor het eten en kwam de deur (en zeker het gebouw) niet meer uit. Hij ging mij ook steeds bellen, als er iets gevallen was b.v. Ik heb bijna een slijtgeul gelopen! Man en kinderen hielpen gelukkig mee, maar dat kan ook een issue worden.
De stichting waar hij de thuiszorg van kreeg gaf aan dat ze alle zorg konden verlenen, tot indicatie 10 dus. Dat bleek van geen kanten te kloppen, hij viel en mocht niet terugkomen. Geen tijd, 's nachts geen verzorging blablabla..... Vooraf natuurlijk allemaal mooie praatjes om de woningen maar vol te krijgen!
Uiteindelijk is hij vorig jaar op 96 jarige leeftijd overleden in een hospice, na een paar hele trieste maanden waarin hij heel graag naar huis wilde. Dat is vreselijk om aan te zien, niemand verdiend dat.

Echter, in deze woonflat zijn 2 PG afdelingen waar een groep dementerenden samenwoont en de dag doorbrengt met de gewone daagse dingen. Vrijwilligers die met ze wandelen en tuinieren. Deze afdelingen schijnen goed te bevallen. Zijn er in jouw omgeving niet van dergelijk woongroepen? Zorg voor een juiste indicatie en ook een onderzoek hoe het met de gezondheid is gesteld, dat kan heel veel schelen in de zorg die geleverd wordt. Hoe vooral vol en sleep iedereen erbij die iets voor je kan betekenen. Ik heb ook heel veel strijd moeten leveren, vreselijk vond ik dat maar ik heb toch meer bereikt dan anderen waar niet naar om gekeken werd. Er boven op blijven zitten en blijven praten.

**Geplaatst**: 10-09-15 17:02

Re: Oud worden....moet het dan echt zo?

Geplaatst: 10-09-15 17:02

Wat een ontzettend verdrietig verhaal, wordt er gewoon naar van.

Hier geen ervaring mee, mijn oma's wonen beide zelfstandig en een van mijn opa's woonde zijn laatste jaren in een verzorgingstehuis waar alles gelukkig wel goed geregeld werd.
Ik kan je er verder ook niet mee helpen, hoop echt dat jullie een goede oplossing vinden zodat je oma weer wat op kan knappen.

Heel veel sterkte en geef je oma maar een hele dikke knuffel.

**Geplaatst**: 10-09-15 17:07

Geplaatst: 10-09-15 17:07

Ik werk zelf in een zorginstelling, en zie dit vaker.
Het verschilt ook per zorg aanbieder hoe alles ingevuld wordt. Sinds een paar jaar kom je of met een diagnose in een verzorgingshuis of je huurt een kamer en koopt daarnaast zorg in.
Bij ons zijn ook zogenaamde huiskamers, de bewoners hebben hun eigen kamer en worden overdag opgehaald om op een huiskamer de dag door te brengen. Indien de mensen nog kunnen vouwen ze de keuken was en helpen ze met het eten koken, gedurende dag doen ze spelletje en drinken ze samen koffie/thee.
Indien de mensen te slecht zijn kunnen ze voor de maaltijden ook terug vallen op de instellings keuken, waardoor er voor de zorg meer tijd is om ze te begeleiden.

Als je een indicatie hebt is het een idee om eens goed rond te kijken waar welke manier van zorg wordt aangeboden, hier op het eiland is de keuze niet zo groot, maar we krijgen ondanks de werkdruk goede reacties van familie en bewoners die nog bij zijn.
Feit is wel dat de mensen wel steeds slechter binnen komen en dus de zorg steeds zwaarder wordt voor alle partijen.

**Geplaatst**: 10-09-15 17:11

Geplaatst: 10-09-15 17:11

Ja het is triest gesteld met de zorg in nederland en niet alleen voor de ouderen.
Ik ken ook vele mensen die in de zorg werken en die worden ook alles behalve vrolijk van deze manier van werken.
Er is geen tijd meer voor de mensen persoonlijk.
Nu beginnen er wel vaak op veel plekken wat kleinere verzorgingshuizen maar ja dat is ook allemaal nog in de opstart.
heel erg van je oma ik hoop dat ze snel een plek vind waar ze stabiel en op haar plek is.

**Geplaatst**: 10-09-15 17:26

Re: Oud worden....moet het dan echt zo?

Geplaatst: 10-09-15 17:26

Sneu, dat je oma zo moet leven.
Als ik het goed begrijp is er dus een WLZ indicatie? Zo niet, zorg dan dat deze er zo snel mogelijk komt. Er zit binnen de WLZ indicatie nog een verschil: zorg zonder wonen en zorg met wonen.

Als er een zorg met woon indicatie is zal er een groot gedeelte van het wonen in een zorg instelling vergoed worden.
Zoals ik het nu begrijp gaat het om een zelfstandige woonruimte (huur) waarbij alle zorg zelf ingekocht moet worden?
Ik vermoed dat de WMO daarin niet heel veel kan betekenen ivm hoge WLZ indicatie. Dus dan zou je eerder naar het zorgkantoor moeten gaan. Maar ik raad je aan om even na te kijken of de indicatie met of zonder verblijf is.

**Geplaatst**: 10-09-15 17:49

Re: Oud worden....moet het dan echt zo?

Geplaatst: 10-09-15 17:49

Als ik dit zo lees, kom ik na mijn opleiding niet meer aan een baan als verzorgende/verpleegkundige nu ze steeds slechtere zorg kunnen verlenen omdat er veel mensen binnen de zorgsector ontslagen worden, en dan vinden instellngen het gek dat familie komt klagen over slechte verzorging van bijvoorbeeld een opa of oma... Gelukkig zijn mijn oma's en opa nog prima ter been en bij geheugen, als ik dit zo lees mogen ze van mij best intrekken hier in huis mochten ze daar aan toe zijn..

**Geplaatst**: 10-09-15 18:00

Geplaatst: 10-09-15 18:00

Helaas herkenbaar verhaal. Mijn moeder is in maart overleden na een jarenlange aftakeling vanwege alzheimer.

Is bekend waarom je oma soms flipt? Dat is zo belangrijk. Kijk of er een vast patroon in zit, eventueel overplaatsen naar een andere afdeling met andere medebewoners wil nog wel eens helpen als deze elkaar triggeren tot agressie. Bv een eeuwige opruimer moet je niet bij een sloddervos neerzetten die juist dingen op de grond gooit. Dat is vragen om problemen.

Bij mijn moeder heeft het even geduurt voor bekend was wat de oorzaken waren. Een was een bijwerking van medicatie. Daarvoor heeft ze als nodig een middel bijgekregen. De andere waren niet willen eten, niet aangeraakt willen worden soms (bij verzorgen of aaien bv) en niet in of uit een auto willen.

Ben wel eens heel hard in mijn gezicht geslagen door haar omdat ze de auto niet uitwilde en er toch echt uit moest. Mijn zus gekrabt gebeten en geslagen bij de verzorging. Heel moeilijk en verdrietig om mee te maken omdat mijn moeder de meest zachtaardige vrouw was die ik ooit heb gekend.

Bij niet eten, aanraken ed hebben ze wat aangepast. Niet eten is niet aandringen op dat moment en niet aanraken haar afgeleid met zingen ed. Daardoor ging het een stuk beter. Eenmaal nog verder heen is dit ook weer verdwenen maar de boxe periode heeft zeker 3 jaar geduurt.

Als jullie de mogelijkheid hebben in een grote kring naar woonruimte te zoeken zou je haar misschien kunnen overplaatsen. Een andere optie is via een ziekenhuis/medische weg. Daardoor kun je je oma soms wel overplaatsen naar een kleinere wooneenheid. Mijn moeder is met die omweg in een kleinschalige opvang. Nou ja opvang was groot maat werkt met kleine huiskamers waardoor de een op een tijd groter is.

**Geplaatst**: 10-09-15 18:07

Geplaatst: 10-09-15 18:07

amyz schreef:
Ze zit in een verzorgingshuis (althans, zo staat het op internet) en huurt hier een woning. Ze was de allereerste in dit complex die op deze wijze is gaan huren, dus ik weet niet in hoeverre het in andere regio's misschien een meer bekend systeem is..

Dat is het nieuwe zorgstelsel, wonen en zorg gescheiden

Geldt overal in NL.
Voordeel is, dat als je nog een partner hebt, die mee mag. Vroeger werd je als getrouwd stel dus gewoon uit elkaar gehaald, als de één zorg nodig had, en de ander niet.

Ik denk toch dat het voor je oma het beste is dat ze op de gesloten afdeling van een verpleeghuis terecht komt. Dan moet ze wel 8 of hoger hebben meen ik, als indicatie. Maar iemand die 's nachts gaat zwerven en bij anderen aanklopt krijgt die wel.

En echt, ook al heeft je oma altijd gezegd dat ze dat niet wilde, dáár en alleen daar kan ze de zorg krijgen die ze nodig heeft. Nu kan ze ook gewoon de straat op, en verdrinken of onder een auto komen. Dat wil je ook niet. En inadequate opvang en begeleiding zoals nu wil je ook niet.

En mijn ervaring met verpleeghuizen is heel goed. Ook mijn moeder heeft er de laatste 2 jaar van haar leven gezeten, toen ze vanwege haar Alzheimer ging zwerven. En niets dan lof voor de zorg, ondanks dat zij ook op het laatst agressief werd.

**Geplaatst**: 11-09-15 11:56

Re: Oud worden....moet het dan echt zo?

Geplaatst: 11-09-15 11:56

Hier precies hetzelfde aan de hand. Oma woonde alleen in een flatje en werd al aardig dement maar wist de chereator altijd goed te manipuleren. En ondertussen kon ze al steeds minder, koken, voor zichzelf zorgen etc.

Toen is ze gevallen in huis, gat in der hoofd en een gebroken voet. Ze ging toen naar een zorghotel en door de klap werd ze alleen nog maar dementer. Ruzie maken, alles er uit flappen, mensen beschuldigen van diefstal en zelf overal suikerzakjes en krantjes mee pikken. En ook weglopen en verdwalen. Nu zit ze in een prachtig te huis voor dementerende en een goed programma waarbij ze allemaal een taak hebben. Helpen met afwassen, koken, de was doen etc. Maar ze vind het vreselijk en is boos op ons allemaal omdat we dr 'wegdouwen in een klompenhok'.

Heel erg om je oma zo te moeten zien en begrijpelijk van alle kanten.

**Geplaatst**: 11-09-15 12:10

Geplaatst: 11-09-15 12:10

Is een senioren/begeleid wonen geen optie? Of een gespecialiseerd verzorgingscentrum?
Zelf werk ik op een woonzorgboerderij voor mensen met dementie, waarbij wij een bepaalde visie hanteren en die visie is o.a 'Ja, tenzij'. Dat betekent dat de bewoners zelf vanalles mogen ondernemen (en ook de handgrepen ervoor krijgen) tenzij hun eigen gezondheid of dat van anderen in het geding valt.

En inderdaad; oude bomen moet je niet verplaatsen. Men raakt dan uit hun vaste structuur, alles is vreemd en je kan dan rare dingen doen en zoiets brengt vaak een ziekte zoals dementie aan het licht omdat zij moeite hebben om te kunnen aanpassen aan een vreemde omgeving.

Enige wat je kan doen is zoeken voor een beter plekje.. desnoods verblijft je oma een paar dagen in de week overdag bij jullie (of het weekend als het kan) zodat zij er even uit is en daar niet de hele dag hoeft te zitten. Helaas is dat een veel te vaak voorkomende realiteit.

**Geplaatst**: 11-09-15 12:11

Geplaatst: 11-09-15 12:11

Heel heel veel sterkte :(:)

voor jullie allemaal. Heb hetzelfde meegemaakt met mijn moeder inmiddels alweer 12 jaar geleden. Het hakt er zo in, je staat machteloos. Ging haar iedere dag 's ochtends om 10 uur halen, en bracht haar pas met bedtijd terug legde haar zelf op bed. Tot dit niet meer ging, toen op een gesloten afdeling nog een grotere ramp.
Ik kan je alleen heel veel sterkte wensen. En het is diep triest dat het op deze manier gaat in Nederland met de mensen die keihard gewerkt hebben om het weer op te bouwen. Na de oorlog. Jammer dat er meer oog is voor de asielzoekers dan voor de ouderen, dat is mijn mening. Maar daar heb je niets aan. :(:)

**Geplaatst**: 11-09-15 12:20

Geplaatst: 11-09-15 12:20

Helaas is dit voor mij een pijnlijke herkenning op vele punten. Mijn oma bleek (na vele medische blunders) kanker in haar baarmoeder te hebben. Ze wilde geen chemo meer en dit bleek ook niet meer mogelijk te zijn. Ze zijn nog wel aan het rommelen geweest en hebben nog wel 1 operatie uitgevoerd. Mijn dappere, strijdbare en altijd zorgzame oma veranderde in een droevig, gekwetste maar ook boze oma. Ze moest allerlei medicijnen slikken en het douchen ging ook niet meer alleen dus werd de thuiszorg ingeschakeld.

Op een dag was ik bij mijn oma thuis toen er een meisje (jaartje of 16) mijn oma kwam douchen. Het was inmiddels een uur of half 12 en vanaf half 8 zat mijn oma al klaar. Ik had al aangeboden om oma te badderen "maar de thuiszorg komt vast zo en anders komen ze voor niks". Dit meisje stond letterlijk met haar mobiel in haar hand terwijl mijn oma op een krukje in de badkamer zat. Toen ze mijn oma ook liet ziet omdat ze even moest bellen kwam }:)

in mij naar buiten. Ik heb dit meisje weggestuurd en mijn oma verder verzorgt. Vervolgens heb ik de directie gebeld en het verhaald uitgelegd. Bleek dat dit meisje mijn oma al om 8 uur op haar lijst had staan maar ze had willen uitslapen.

Na enkele ongelukken in huis zou oma gaan logeren in een verzorgingshuis om iedereen rust te geven. Dit bleek helemaal geen succes. Oma ging spoken over de gangen, werd dwarser dan dwars en werd ziek van heimwee. Dus weer naar huis maar nu met extra thuiszorg. Inmiddels was oma heel hard achteruit gegaan en lag vooral veel op bed. Ondanks dat de thuiszorg een sleutel had belde ze ons heel vaak dat mevrouw niet open deed en dat zij hun sleutel vergeten waren. Uhh, nee want oma ligt op bed, die is stervende. >;)

Uiteindelijk hebben wij besloten om thuis een prive zuster te laten komen die 24 uur per dag in huis zou zijn. Meteen kon je merken dat oma nu echt rust had, deze dame was zo lief, zo zorgzaam, ook voor ons. Hield ons goed op de hoogte en deed alles voor oma. Dit is echt voor ons een hele goede beslissing geweest.

Misschien kunnen jullie ook iets regelen qua prive verpleging of meerdere eigen zusters. Er was toen een website over eigen zorg regelen of zoiets. Ik hoop dat jullie een goede oplossing kunnen vinden want dit is echt niet leuk en ik begrijp jullie ook echt heel goed.

**Geplaatst**: 11-09-15 12:25

Geplaatst: 11-09-15 12:25

Mijn tante heeft destijds (tot ong. 15 jaar geleden) wegens gevorderde dementie in een verpleegtehuis gezeten. Die kon ook niet meer thuis blijven (woonde zelfstandig), maar het verdwijnen van de persoonlijkheid (over periode van aantal jaar) was erg pijnlijk voor de familie. Verzorging was goed, geen klachten over, maar gevoel was wel : als ik later zo moet leven dan liever dood. In sommige gevallen kan de medische wereld tegelijk teveel en niet genoeg.

**Geplaatst**: 15-09-15 19:40

Re: Oud worden....moet het dan echt zo?

Geplaatst: 15-09-15 19:40

Dit topic word genoemd in de nieuwe BNB, bij bloemetje van de maand

[FZ] [Dienstmededeling] BNB September online

**Geplaatst**: 15-09-15 19:53

Re: Oud worden....moet het dan echt zo?

Geplaatst: 15-09-15 19:53

Hier ook herkenbaar maar dan vanuit een ander invalshoek.
Ik werk dagelijks met ouderen en ik krijg ook telkens te horen hoe vreselijk oud worden is. Het oud worden zelf niet, maar alle ongemakken die erbij komen kijken. Van de lichamelijke ongemakken tot de psychische. Het MOETEN, de dwang, het niet meer zelf kunnen regelen van je eigen leven.
Je benoemt dat je oma in een instelling is opgenomen. Is zij hier gewoon huurder? dus huurt zij haar eigen woning en koopt daarbij zorg in, of is zij echt bewoner van een instelling (intramuraal) met een zorgzwaartepakket? Als zij namelijk enkel huurt en zorg inkoopt, moet zij eventuele hulpmiddelen (denk aan een rolstoel, alarmering, woningaanpassing etc allemaal via de WMO aanvragen en zij doen vaak moeilijker dan de zorgkantoren). Als zij intramuraal woont (dus echt onder een instelling valt en de afdelingsarts ziet haar) dan kan ze hulpmiddelen krijgen vanuit het zorgkantoor. Tevens kan een ergotherapeut (dit kan zowel als oma echt bewoner is, als dat ze alleen huurt) je oma helpen met snoezel middelen. Dat zijn interventies die ervoor zorgen dat een dementerend persoon kalm wordt, minder onrust heeft, wat meegaat in de beleving.
De ergotherapeut kan ook gesprekken aangaan met familie en jullie voorlichten en met jullie samen de opties bespreken. Iedereen in nederland krijgt vanuit de basisverzekering 10 uur ergotherapie vergoedt. dus ik raad je zeker aan daar gebruik van te maken als dat al niet wordt gedaan.

**Geplaatst**: 15-09-15 20:04

Geplaatst: 15-09-15 20:04

Hoi ts. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen maar ik wil je oma en jij sterkte wensen want voor alle is dit niet makkelijk. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-09-15 11:56

Re: Oud worden....moet het dan echt zo?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-09-15 11:56

Wat ontzettend lief, bedankt voor het virtuele bloemetje :+:

Ze is huurder en koopt de zorg los in zo ver ik weer. Dus niet intramuraal. Op zich is alles verder goed geregeld hoor, daar mankeert het eigenlijk niet aan! Medicijnen heeft ze wel gehad maar werd ze erg suf van. Dat leidde dan weer tot groot protest als ze ze in moest nemen en weer paniek... Ze heeft nu homeopathische oplossingen en in sommige situaties krijgt ze dan wel een 'echt' pilletje, maar dat proberen we dus te vermijden waar mogelijk

Iedereen echt weer enorm bedankt voor het delen van de verhalen (gedeelde smart is halve smart), lieve woorden en gegeven tips!